Lesbók Morgunblaðsins - 22.05.1977, Blaðsíða 14

Ingvar Agnarsson
ÁLOCH NESS-
SKRÝMSUÐ
HEIMA Á
ÖÐRUMHNETTI?
i.
Um langt skeið hefur hið svo-
nefnda Loch Ness fyrirbrigði
(skrimslið í þessu skoska vatni) verið
mönnum mikil ráðgáta. Margir
leiðangrar hafa verið gerðir út, með
fullkomnum tækjabúnaði, en árangur
hefur orðið lítill, í þá átt, að sanna
tilvist þessarar furðuveru, sem svo
margir einstaklingar hafa þóst sjá og
jafnvel náðá Ijósmyndir.
Nú er á ferðinni við Loch Ness
(Nesvatn) mikill vísindaleiðangur frá
Bandarikjunum, og á hann að fá
endanlega úr þvi skorið, hvort dýrið
er til eða ekki. Honum á ekki að Ijúka
fyrr en gátan hefur verið leyst. (Sjá
t.d. frásögn i Morgunblaðinu 1 2. júní
1976).
II.
Menn hafa enn ekki áttað sig á eðli
fyrirbæra sem þessara, halda, að hér
sé um að ræða fáséð dýr, sem lifi á
þessari jörð. Má vel nefna í þessu
sambandi hliðstæð fyrirbæri, svo sem
Katanesskrímslið, sem skelfdi veg-
farendur við Hvalfjörð seint á siðustu
öld; Lagarfljótsorminn, sem margir
telja sig hafa séð; og snjómanninn
hræðilega i Himalayjafjöllum, sem
skýtur upp kollinum við og við.
Hér mun ekki vera um dýr þessarar
jarðar að ræða, og þá sennilega ekki
heldur að því er varðar Loch Ness
skrímslið.
Mun hér vera um að ræða dýra-
tegundir, sem heima eiga á ein-
hverjum öðrum jarðstjörnum annara
sólhverfa.
„En hvernig ættum við jarðarbúar
þá, að geta séð þessi dýr, ef þau eiga
heima á öðrum stjörnum?" munu ein-
hverjir spyrja. Er þá því til að svara,
að hér gæti verið um að ræða fjar-
sýnir til annara hnatta, fyrir samband
við sýngjafa á þeim stað, (samanber
kenningar dr. Helga Pjeturs), en
einnig kæmi tfl greina í sumum
tilvikum líkamning (materialisation)
um stundarsakir, og eru slík fyrirbæri
ekki með öllu ókunn á jörðu hér,
(samanber líkamninga á miðils-
fundum, þar sem íbúi annars hnattar
hefur komið fram um stundarsakir og
verið rannsakaður af vísinda-
mönnum, mældur og veginn).
Líkamning getur átt sér stað hér fyrir
sérstakt ástæði, skilyrði verða að vera
hér fyrir hendi, til þess að slíkur
líkamningur geti komið fram. Skilyrði
til slíkrar efnunar (likamningar) hafa
ávalt verið mjög skammvinn hér á
jörðu. Hinn aðkomni gestur, i þessu
tilviki furðudýrið í Loch Ness, hefur
aðeins getað haldist hér við í mjög
skamman tíma, þó nægilega langan
til þess, að unnt hefur verið að taka
Ijósmyndir í fáeinum tilvikum og þá
ávalt án undirbúnings og án skipu-
lags.
Umfangsmikil leit með mannafla
og tækjum hefur því ekki borið
árangur, enn sem komið er. Gæti þó
einhverntima viljað svo vel til að þetta
dýr annars hnattar ætti eftir að koma
fram í návist einhverra leiðangurs-
manna, þeirra sem nú leita þess með
öllum tiltækum ráðum. En sérstaka
tilviljun mætti kalla það. Og ekki væri
hægt að endurtaka þá tilviljun, að
eigin vild leiðangursmanna. Því fyrir-
bæri sem þessi hverfa jafn skyndilega
og þau birtast.
III.
Ef mikilvægt þætti mætti hugsan-
lega ná nokkrum árangri i rannsókn á
dýri þessu meðallt öðrum aðferðum.
Læt ég mér detta í hug eftirfarandi
aðferð:
Stofnað skyldi til miðilsfunda, þar
sem gert væri ráð fyrir sambandi við
menn á öðrum hnetti. Tilraunamenn
þyrftu að skilja sambandseðli lífsins í
alheimi, skilja eðli lífgeislunar, skilja
að lífgeislaáhrif berast frá manni til
manns og þeir þyrftu að hafa gert sér
Ijóst að fjarlægðir eru þar engin
hindrun, jafnvel þótt um fjarlægðir
geimsins sé að ræða. Ohjákvæmilegt
væri að þekkja til nokkurrar hlýtar
þessi atriði úr kenningum dr. Helga
Pjeturs, en þæreinar bregða skýru
Ijósi yfir þessi mál.
Tilraunamenn skyldu stefna að því
að fá samband við mannkyn á hnetti,
þarsem heima ætti dýr, samkynja
þvi, sem sést hefur í Loch Ness. Leita
skyldu þeir sambands við ein-
staklinga þess hnattar, sem deili
vissu á þessu dýri og sem helst gætu
haft það fyrir augum á meðan á
tilrauninni stæði. Hafa skildu þeir til
aðstoðar góðan miðil. í hópi tilrauna-
manna þyrfti að vera maður, gæddur
mikilli fjarskyggnigáfu. Ef miðils-
fundur tækist vel mundi hinn fjar-
skyggni (ófreski) maður, fyrir tilstilli
sýngjafa þess er hefði dýrið fyrir
augum, geta séð og skoðað þetta dýr
allnákvæmlega, og fengið fyrir sam-
band, allmikla vitneskju um lifnaðar-
hætti dýrsins, stærð þess, sköpulag,
og ýms sérkenni þess. Alla lýsingu
hins skyggna manns mætti taka upp
jafnóðum á segulband, til frekari úr-
vinnslu síðar.
Gera verður ráð fyrir að halda þyrfti
marga slíka fjarskyggni- og miðils-
fundi, og mundu upplýsingar um
það, sem leitað væri eftir, verða þvi
fullkomnari, sem fleiri yrðu fundir og
samband tækist betur við þessa íbúa
annars hnattar, sem leitað yrði til um
vitneskju.
Sambandsaðilinn á öðrum hnetti,
gæti fyrir miðilsmunn gefið all-
nákvæma lýsingu á umræddu dýri og
hinn ófreski maður,sem á miðils-
fundinum yrði gæti séð dýrið eins og
með eigin augum, fyrir samband við
sýngjafann á þessum öðrum hnetti.
Hugsanlegt er enn, að mynd af
dýrinu gæti komið fram á Ijósmynda-
þynnu, í herbergi því sem tilraun færi
fram i. Sú mynd væri hliðstæða þess,
sem oft hefur komið fram við mynda-
töku, aðjafnframt mynd sem tekin
hefur verið af ákveðnum manni,
hefur komið fram önnur mynd af
einhverjum, sem alls ekki hefur verið
til staðar. Hefur stundum mátt
greina, að um hefur verið að ræða
þekkjanlega mynd af einhverjum,
sem dáinn hefur verið og því fluttur
burtu héðan af jörðu. og þá að sjalf-
sögðu til annars hnattar. En stundum
hefur enginn getað þekkt andlitin á
slíkum „dulrænum" myndum.
Ekki hef ég heyrt um, að komið
hafi fram nema myndiraf mönnum á
slíkum Ijósmyndum. En ekki fyndist
mér það nema stigsmunur, þótt
mynd af einhverju dýri gæti komið
fram á slíkri mynd. Og mætti miklu
fremur gera ráð fyrir slíku, ef verið
væri að leita fróðleiks einmitt um slíkt
dýr, á miðilsfundi slíkum, sem hér er
gert ráð fyrir.
Hinn mikli vandi er sá, að jafnan
hefur mjög skort á samstillingu slíka,
sem með þarf, til þess að góður
árangur hafi náðst, á þeim sviðum,
sem stofnað hefur verið til með
miðilsfundum. En ef betur færi að
takast, og ef réttur skilningur á eðli
miðilssambanda yrði algengari meðal
sitjara miðilsfunda, miðla og annarra,
tel ég alveg víst, að tilraun til að
öðlast fræðslu um sérstakt atriði
lífsins á öðrum hnetti mundi takast
svo, að mjög mundi leiða til aukinnar
þekkingar.
Hitt er svo annað mál, að eftir að
þessu skilningsstigi hefði verið náð
um sambandseðli lifs og lifgeislunar,
mundu tilraunir oft beinast að mun
mikilsverðari viðfangsefnum en þeim,
sem um er rætt hér að framan.
En allur jákvæður skilningur í þess-
um efnum, er undirstaða þess, að vel
megi takast um öflun fróðleiks frá
öðrum byggðum hnöttum í alheimi,
og það sem meira er um vert, eflingu
lifmagnanar til jarðar okkar og þess
lífs, sem hér er.