Lesbók Morgunblaðsins - 29.05.1977, Qupperneq 16

... BQ HBLD
HB/VM LÍKI VEL
V/9 A V&---
'&JÖZA SVÖ
VBL AÐ
s. OPNA- y
7--------------------
5VO'HVAÐ SBM pVt'
LÍÐUR, p>A JBTLA ÉG AÐ
KVNNAst hbnnj
BETUg...
3-*2X>
. MÉR GBÐJAST L ÍKA
VEL AÐ HENNt. É6 VB/T
VEL AÐ V/O KOMUM Ff2A
ÓLÍKUM FJÖLSKVLDUM,
HMM.„
HOLA..
Kæri vinur...
Framhald af bls. 3
— Nei.
Ég blótaði helvítis skepnunni í hljóði þegar ég
rölti niður og lofaði sjálfum mér að drekka aldrei
aftur með honum. Siðumúli var þó skárri en þetta
helvíti. Ég lét mig dreyma um að dallurinn sykki
svo hægt væri að að taka lífbátana og róa i land.
Undir morgun dró ég Nonna með mér upp og við
brenndum út litla spilinu án þess að nokkur yrði
þess var. Rétt um hádegi vaknaði ég við velting
og hávaða. Við vorum lagðir aftur á miðin. En
veðrinu slotaði ekki og við gerðum ekkert nema
slóa.
Loksins þegar hægt var að kasta kom bilunin i
litla spilinu í Ijós og við ætluðum aldrei að ná
trollinu um borð. Nú voru allir búnir að fá nóg
nema karlinn. Hann æddi um brúna á nærbuxun-
um blótandi og ragnandi.
— Ég læt segja ykkur öllum upp, öskraði hann
og reif sig með nöglunum á pungnum og æmti
eins og smápíka.
— Éttu skít, svaraði Helgi og gekk snúðugt út.
Karlinn missti málið eitt andartak en byrjaði svo
aftur að bölsótast.
Hvað var að gerast í landi? Hafði amma séð
fleirri fljúgandi diska og klikkast? Var Bibbi búinn
að pottþétta sambandið góða? Eða var hann bara
að Ijúga að mér? Komin ný vinstri stjórn? Og hvað
með herinn? Af hverju komu Emerson, Lake og
Palmer ekki á Listahátið?
Togarar eru klikkstofnanir, þótt spilið sé bilað er
þráast við, þar til túrnum er lokið, eða réttara sagt:
runnið af karlinum eða brennivímð búið.
Við slóuðum alla nóttina og daginn eftir. Þá var
allt í einu gefið merki um landdstim.
Samfálag
apanna
Framhald af bls. 5
flestir hálfu ári siðar, i april og
maí. Svo er allt með kyrrum kjör-
um um sumarið; apynjurnar
sinna ungunum en karlaparnir
hafa hægt um sig og sleikja sól-
skinið. Undir haustið færist aftur
líf i tuskurnar. Karlarnir taka
fyrstir við sér. Þeir fara að
spranga frapi og aftur um hólfið
með sperrtar rófur. Eru þéir þá
hinir litskrúðugustu að sjá aftan
frá. Minnir þetta háttalag á hegð-
un páfugla, þegar þannig stendur
á. Karlaparnir taka líka að svipta
til og velta greinum og lausum
rótarstubbum, hoppa ákaflega og
stappa fótunum í jörðina. Allt
þjónar þetta greinilega þeim til-
gangi að hæna kvenpeninginn að
þvi að þeir karlapar, sem hafa sig
mest í frammi eiga mök við flest-
ar apynjur.
Þegar frá liður fara karlaparnir
að gera sér tiðar við apynjurnar
en þeir eru vanir ella, illindi fær-
ast i vöxt meðal þeirra og jafnvel
fara þeir að ógna apynjum og
ráðast á þær. Hræðast þær alls
ekki, en hænast að körlunum
fyrir vikið og fara dýrin nú að
draga sig saman. Þó ná ekki öll
dýrin sér í maka og reyndar virð-
ist lítil ,,alvara“ i þeim ástum,
sem takast. Pörin eru samvistum i
fáeinar klukkustundir, nokkra
daga í mesta lagi.Oft nær annað
dýrið eða bæði sér i nýjan maka
stuttu seinna, og flest hafa mök
við nokkur dýr um fengitímann.
Söngvaskáldið
SCHUBERT
lljn það er ekki aðeins þegar
Schubert semur lög er hann hyggur
jafnt að orðum sem tónum. Sama
leiðarljósið vísaði honum veginn er
hann safnaði lögum til útgáfu. Mörg
sönglagahefti hans virðast lúta innri
listrænni rökvísi og eru þannig eins
konar lagaflokkar. Til dæmis má
nefna þrjú lög op. 7. Þarer viðfangs-
efnið hraðfleygi tímans sem sífellt
byltir og breytir örlögum allrar
skepnu. Die abgeblúhte Linde heitir
fyrsta lagið og fjallar um tryggðina
sem ekki haggast þó allt sé á hverf-
anda hveli. Annað lagið, Der Flug der
Zeit, hyllir vináttu, gleði og heilbrigða
lífsnautn sem að lokum dvínar þó og
hverfur — inn i ríki dauðans. Síðasta
lagið er Der Tod und das Mádchen
þar sem Schubert lýsir þessum
trygga förunaut sem góðum vini er
færir hvíld og frið. Schubert gerði
þrjú lög við kvæði úr bók Goethes:
Wilhelm Meister. Þau voru gefin út
sem op. 1 2 undir heitinu Harfenspiler
I—III En það er eftirtektarvert að
Schubert raðar Ijóðunum öðruvisi en
skáldið. Fyrsta Ijóðið Wer sich der
Einsamkeit ergibt leiðir Harfner fram
á sjónarsviðið — annað Wer nie sein
Brot mit Tránen ass skýrir orsök sorg-
ar hans og einmanaleika — þriðja og
siðasta Ijóðið An die Túren will ich
schleichen skerpir enn áherzluna sem
lögð er á fullkomið sambandsleysi
Harfners við umheiminn. Þannig
hugsar Schubert þessa mannlýsingu
Framhald af bls. 7
upp á nýtt, lika að nokkru leyti að því
er tekur til orðanna. Séu þessu lög
flutt eftir skipan og logik Schuberts
birta þau annan — og furðu ólíkan
— veruleika tilfinninga og hugar-
hræringa en ef þau væru flutt sam-
kvæmt upprunalegri röð Goethes.
IVtargir þekkja Winterreise enda
er það eitt þekktasta verk Schuberts.
Það er lagaflokkur sem geymir tutt-
ugu og fjögur lög við Ijóð eftir
Wilhelm Múllar. Söguþráður er í
rauninni enginn. En eins og við þekkj-
um þessi Ijóð sem texta við lög Schu-
berts finnst okkur bálkurinn órofa
lögbundið samhengi frá upphafi til
enda. Schubert sem bjargaði þessum
kvæðum frá gleymsku er einnig
ábyrgur fyrir þessari ströngu til-
finningalegu rökvísi. Hann gerði
a.m.k. átta meiriháttar og afdrifaríkar
breytingar á röð kvæðanna. Væri
þessi lagaflokkur, sem okkur er tamt
að líta á sem tvieina listheild, sunginn
eins og skáldið orti hann myndi hann
hljóma sem tilfinningaleg og
músikölsk rökleysa.
rans Schubert hefur betur tek-
izt en kannski 'öllum öðrum að sam-
eina, ekki aðeins Ijóðlist og tónlist,
heldur ýmsar aðrar greinir sem
mannshugurinn hefur skapað til að
öðlast skilning á sjálfum sér og greina
tilgang með lifinu.
í dymbilvöku 1 977.
Sigurður Guðjónsson.