Lesbók Morgunblaðsins - 17.02.1979, Blaðsíða 13

1. bckkur æfir atriði úr Hjálp eftir
Edvard Bond. Kjartan, ltaunhciður,
Súlvcig.
2.
.Eftir Antfgónu ákvóðum við að
veljá eitthvað létt og tókum
Shakespcare". Jóhann er rekinn í
gegn.
3.
Skylmingakennsla hjá 1. bekk. F.v:
örn, Kjartan, Pálmi og Ellert.
4.
I>að gengur mikið á f uppfærslu 2.
bekkjar á Hinriki 4.
5.
Hór hefur skylmingartfminn færst
fáeinar aidir aftur f tfmann til
Frakklands, þar scm tvær valkyrjur
há einvígi upp á Iff og dauða. Erla
og Ragnheiður.
6.
2. bekkur sökkvir sór í hugarangur
Macbeths. F.v.: Karl, Júlfus,
Guðbjörg, Jóhann. Bríet Héðinsdótt-
ir, leiðbeinandi. Guðjón og Sigrún.
Myndir: Emilfa.
Arnór: Nei, áhorfendur eru auövitaö líka
í leiklistarnámi.
Pálmi: Annars hef ég oft ekki eins mikla
ánægju af aö fara í leikhús nú og áöur.
Mér finnst ég hafa misst ævintýrið,
áhorfendaaugun.
Ragnheiöur: En ævintýri starfsins hefur
veriö opnað fyrir þér í staðinn, ekki satt?
Ekkert er öruggt
____________í leikhúsi_____________
Viö hittum 2. bekk einnig aö máli, en
þar heita nemendur Karl, Jóhann, Elsa,
Sigrún, Júiíus, Guöjón, Guöbjörg og
Guömundur.
Karl: Ég held aö ég hafi fyrst og fremst
rekið mig á hér aö það er ekkert hægt aö
fullyröa í leikhúsi. Maöur er búinn aö lesa
bækur og greinar eftir þekkta menn sem
segja aö svona eigi að gera hlutina og
svona ekki, en slíkt er ótækt aö taka
bókstaflega.
Guðmundur: Það er hægt aö segja yfir
boröi aö atriði í leikriti veröi leikið á
ákveöinn hátt, en þaö breytist allt þegar á
gólfið er komiö. Ein hugmynd kollvarpar
annarri. Sá sem ætlar aö leysa
spurningarnar of fljótt í leikhúsi kemst
aldrei út af þeirri þröngu braut sem hann
leggur, hættir að skapa.
Jóhann: Enda erum viö aö vinna meö
lifandi persónur, og ég held þaö hlyti aö
vera einkennilegur maður, sem væri allur
rökréttur.
2. bekkingar hafa sjálf valið þaö leik-
verkefni sem þau vinna nú aö. „Það er
athyglisvert, segir Guðmundur, aö eftir aö
hafa sett upp Antígónu vorum viö aö tala
um aö taka eitthvað létt næst. Og
niöurstaöan var sú, aö viö tókum nokkur
atriöi úr verkum Shakespeare, þar sem
allt er hvaö þrungnast dauöa og vesæl-
0ómi og geöveiki. Og sviöiö höfum viö
svart...
Guöjón: Þessi verk gefa jafnmikla
leikræna möguleika og önnur.
Karl: Þetta eru góö kennsluverkefni.
Þaö ríður á aö láta Ijóölínuna lifa án þess
aö veröa of hátíöiegur. Fólk sér oft bara
eina hugsanlega aöferö til aö leika slfk
verk, en þau gefa gífurlega leikræna
möguleika. Þú veizt í raun aldrei á hverju
þú átt von þegar þú ferð að sjá þessi
fornu leikrit þótt þú þekkir efnisþráöinn;
þaö fer bara eftir leikstjóranum.
Viö ræöum uppbyggingu skólans og
fljótlega rekur spjallið á þaö sker sem
heita námsskrárleysi og húsnæöisvanda-
mál. Þaö vantar enn glögga skilgreiningu
á náminu og skólinn er í raun á hrakhólum
í gamla Miöbæjarskólanum, þar sem
enginn veit hvar gist verður næsta ár.
Hinar ósættanlegu
aöstæður leikarans
Heimsókninni lýkur hjá Pétri skóla-
stjóra. Hann er spuröur um þær breyting-
ar, sem oröiö hafa á leiklistarkennslu hér
frá eigin námsárum.
„í fyrsta lagi er miklu mejri tíma variö í
námiö nú en áður, segir Pétur. „Þar að
auki hafa á síöustu árum, áöur en þessi
skóli hóf starfsemi, komiö fram markviss-
ari kennsluaöferðir í leiklist, bæöi hvaö
varöar tækni og fræðilega kennslu. Þaö
er lögö áhersla á aö reyna aö gera
nemendum grein fyrir því sem er sameig-
inlegt í vinnuaðferöum þeirra. Annars er
leiklistarnám mjög einstaklingsbundiö og
þaö er aldrei hægt aö troöa einum ramma
yfir alla.
„Alþjóölegt leikhús hefur á undanförn-
um árum verið aö ganga í gegnum
byltingu, ekki eina heldur margar.
Straumar liggja í allar áttir, og þaö er
þeim sameiginlegt að hverfa frá þessum
naturalrealisma sem viö eigum aö venjast
í leikhúsi og kvikmyndum, auk þess sem
líkamleg tjáning kemur oft í staö munn-
legrar. Þaö eru til ákveönir skólar fyrir
slíkar stefnur. En Leiklistarskóli íslands
getur ekki leyft sér slíkt; hann veröur aö
leggja almennan grunn sem síöan má
nýta í hvaöa átt sem er.“
„Starfið viö þennan skóla hefur fyrst og
fremst sannfært mig um þaö, aö markviss
og meðvituð verkkunnátta leikarans hefur
ekki neikvæö áhrif á þessa ómeðvituðu
sköpunarhæfileika hans. Þaö er þá auö-
vitaö háö því aö leikarinn nái að lifa meö
þessum ósættanlegu andstæöum. Sá
sem aðeins reynir aö fara eftir hinu
ómeðvitaöa býr aöeins til óskipulegar
geösveiflur. Sá sem eingöngu vinnur meö
hinni aöferðinni nær aö búa til reiknings-
dæmi sem gengur upp. Hvorugt er góö
leiklist." HHH.
©