Lesbók Morgunblaðsins - 07.07.1979, Blaðsíða 10

Pálmi Eyjólfsson
I
HAMRA’
GÖRÐUM
Á þennan bæ, sem barn ég sendur var
og bóndakonan góögeröir mér bar,
þar baöstofan var björt og tandurhrein
í blómagaröi þröstur sat á grein.
En nú er trööin grasigróin senn,
sem geymdi sporin eftir hesta og menn.
Frá kjarnagrösum angar út úr vegg,
þar eru í leyni fjögur mórauö egg.
Um hlöðin ligþja hljóölát sporin þín
á húsaburstir sól frá austri skín.
Viö hafsbrún blána Eyjar út í sjó
og yfir Hamragörðum hvíiir ró.
Nú eru gömlu hjónin fallin frá,
sem fyrir dögun komin voru á stjá
og háöu störfin heima um daga og ár
og hérna glöddust bæöi og felldu tár.
í bæjarrönd er brunagrjótiö hrjúft,
en blærinn andar til þín hægt og Ijúft.
Þín bíöur enginn út viö yztu dyr,
í eyöibýli stendur tíminn kyr.
Hver brekka upp aö bergi gróöur ber
og blágresiö er hvergi fegra en hér.
Þú gengur hægt og gleymir þinni önn,
er golan ber þér ferskan ilm frá hvönn.
Þú andar djúpt og finnur friö og mátt,
ert frjáls sem barn við Guö og menn í sátt
Frá hörpu fossins hljóm að eyrum ber,
hinn hreina tón sem áfram fylgir þér.
Á Hornströndum
Hornstrandarefur meö
„ljós“ í skottinu.
Kræklingur soöinn á
ofni, sem eitt sinn yljaöi
horfna baöstofu. Til
yinstri er Ófærubjarg og
Ófæra. Þar gengur sjór-
inn fast aö bjarginu, en
fyrir Ófæruna má fleyta
sér á rekaviö.
Hvannstóð í Smiðjuvík.
Hvannarætur, fjalla-
grös, súrsað skarfakál
og söl voru grænmeti
og fjörefnagjafar þjóð-
arinnar á liðnum öldum.
Hornvík. Kletturinn Ein-
búi á Hafnarfjalli og
Kollur. Hornklettur, sem
er nyrsta tá Hornbjargs,
til hægri. Bjargið er
þverhnípt úr sjó og víö-
ast hvar 300—400 metr-
ar á hæð.