Lesbók Morgunblaðsins - 25.10.1980, Blaðsíða 5

Kennari í sumarleyfi — 5. hluti
Eftir Benedikt Axelsson
Ég hef
ekkert
á móti
skrúð-
göngum
Fyrirgefðu, sagði konan sem vagninum ók, — en hún var rétt eins og ég að glápa yfir götuna.
Það er sem sagt ansi margt sem
gerist hjá manni í fimm mánaöa fríi,
jafnvel þótt maöur haldi því fram,
þegar það er liðið, aö maður hafi svo
sem ekkert gert. Auövitað er þetta alls
ekki rétt. Maöur bara gleymir smá-
mununum, eins og til dæmis því þegar
bíllinn manns bilar morguninn sem
fjölskyldan ætlaöi Þingvallahringinn og
húsbóndinn, sem er flinkur við að
sparka í dekk, eyðir öllum deginum í
aö leita aö biluninni. Þegar hann er
búinn aö leita þetta lengi og búinn aö
gefast upp eins og gefur aö skilja,
bregst þaö ekki aö konan hans kemur
meö einhverjar gáfulegar athuga-
semdir eins og t.d. hvort ekki sé
einhvers staöar laus þráöur í vélinni.
Þegar ég segi henni aö þaö séu engir
þræöir í vélinni, þetta sé þráölaus vél,
þá heldur hún því fram aö þetta hljóti
aö vera bensínstífla. Ég get auövitaö
ekki neitaö því aö þetta gæti verið
bensínstífla, en svo kemur í Ijós aö
kertin hafa bleytt sig.
í annan staö fær kanarífuglinn
manns kannski ræmu í hálsinn og þá
þarf aö fara meö kvikindið til háls- nef-
og dýralæknis.
Og stundum tekur meirihlutinn í
fjölskyldunni til sinna ráöa og heimar
aö fara'í skrúögöngu á 17. júní.
— Það er ekkert sjálfsagöara en aö
fara í skrúögöngu á 17. júní, — segi
ég, — nema ef vera skyldi þaö aö
ganga á Mount Everest. —
Ég var sem sagt ekki fyrr búinn aö
setja vinstri fótinn fram úr rúminu
þann 17. en konan mín hóf upp raust
sína og spurði hvort ég ætlaði ekki í
skrúögöngu.
Ég sagði konunni minni aö göngu-
túrinn fram í eldhús og til baka aftur
myndi alveg nægja mér í dag.
Ég var ekki fyrr lagður af staö í
þennan annars ágæta göngutúr, en
konan mín reis upp viö dogg í rúminu,
hvessti á mig augun og spuröi, hvort
virðing mín fyrir sjálfstæði íslands
næði ekki lengra en fram í eldhús.
Ég kunni ekki viö að ergja konuna
mína meö því aö lýsa því yfir að viröing
mín fyrir landinu næði helmingi lengra,
þ.e.a.s. fram í eldhús og til baka. Ég
þagði því aöeins.
— Nú gjörir.þú svo vel og ferö meö
okkur í skrúögöngu, hvort sem þér
líkar vel eöa illa, — segir konan mín
um leið og hún snýr sér á hina hliðina
og heldur áfram aö sofa.
Þar sem ég hef lært af gamaili
reynslu að þaö er gjörsamlega von-
laust verk aö mótmæla þegar konan er
í þessum ham, lalla ég fram í eldhús aö
hita kaffi.
Þegar konan mín og afkvæmi koma
stuttu seinna fram í eldhús og hafa
sofið nóg, tilkynni ég þeim aö þaö sé
því miður ekki hægt aö fara í skrúð-
göngu. Samkvæmt kostnaðaráætlun
minni sé ekki til króna til aö kaupa fyrir
íslenska fánann og blöðru, hvað þá
pylsu og öl. Og þar sem foreldrar með
afkvæmi yrðu aö athlægi ef þeir sæust
á sjálfan 17. júní, fána- og blöörulaus,
þá veröum viö aö sitja heima.
— Þetta segiröu nú bara til aö
losna viö aö fara, — segir konan mín.
— Alls ekki, segi ég, en fyrir utan
peningaleysiö eigum viö ekki nægar
birgöir af heftiplástri til að okkur geti
liðiö bærilega að göngu lokinni. Þess
vegna legg ég til aö öllum gönguferð-
um veröi frestaö um eitt ár frá
deginum í dag aö telja. —
— Fjandi eru nú alltaf rökfastur, —
segir sonur minn og lítur á mig
aödáunaraugum.
— Þakka þér fyrir, góöi minn, —
segi ég og er stoltur af gáfum
sonarins. — En viö förum nú samt í
gönguna, — bætir sonurinn viö og
tapar um leiö talsveröu af því áliti sem
ég hafði á honum.
Þar sem ég er lýöræðissinnaður
maöur gefst ég aö sjálfsögöu meö þaö
sama upp fyrir meirihlutanum. Ég get
þó ekki stillt mig um aö segja syninum
að þaö sé vissara fyrir hann aö skoöa
hug sinn vel áöur en hann gangi
algjörlega í lið meö kvenfólkinu. Þaö
geti meöal annars leitt til þess síöar
meir aö hann léti konuna sína kúga sig
á flestum sviöum eins og faðir hans.
Það er sem sagt ákveöiö meö
tveimur atkvæöum gegn einu aö fara í
skrúögöngu á 17. júní.
Ég verð aö segja það til aö forðast
misskilning aö ég hef ekkert á móti
skrúögöngum, ef ég þarf ekki aö
þramma í þeim sjálfur. Mér finnst þetta
þjóölegur siöur sem megi alls ekki
leggja niöur. Þaö mætti meira aö segja
fjölga skrúðgöngudögunum mér aö
meinalausu. Hvers eiga t.d. verslun-
armenn að gjalda? Ekki fá þeir neina
skrúðgöngu á sínum frídegi. Væri þaö
ekki tilkomumikil sjón aö sjá þessa
fjölmennu og ágætu stétt arka frá
Sambandshúsinu og inn aö Hagkaupi
t.d.? Ég slæ þessu svona fram,
kannski aðallega vegna þess að þetta
yröi sú skrúöganga sem konan mín
myndi banna mér aö fara í. Hún er
nefnilega þaö sem kallaö er á íslensku
kommúnisti og segir aö viö eigum
enga samleiö meö auðvaldinu. En þaö
er nú önnur saga.
Eftir aö hafa borðaö góöan hádegis-
verð, en þaö gerum viö alltaf á 17. júní
í tilefni dagsins, fórum viö að hugsa
okkur til hreyfings. Aldrei þessu vant
var gott veður þennan dag. Viö
sluppum því viö aö klæöa okkur í allar
þær skjólflíkur sem fjölskyldan á, og
þetta varö einnig til þess aö sonur
okkar ómálga fékk aö koma meö. Ég
hef ekki minnst á þennan meðlim
fjölskyldunnar fyrr vegna þess aö þaö
fer svo lítið fyrir honum enn. Hann
hefur t.d. ekki atkvæöisrétt í málefnum
fjölskyldunnar og hefur sig aldrei í
frammi nema hann sé svangur eöa
búinn aö pissa ótæpilega í bleiuna
sína. En þá ræöur hann líka öllu á
heimilinu.
Við byrjuðum á því aö setja farar-
tæki þess ómálga í skottiö og gekk
það stórslysalaust. Síöan var haldiö af
staö niöur á Miklatún, en þar áttu
trúöar aö skemmta mannskapnum.
Þegar viö nálguöumst áöurnefnt tún
kom í Ijós aö viö vorum ekki ein um
þaö aö ætla aö horfa á trúöana. Þaö
var meira aö segja ekki laust viö aö
okkur dytti í hug aö öllum Reykvíking-
um heföi dottið þaö sama í hug og
okkur. Slík var bílamergöin. Viö
ákváöum því í sameiningu aö reyna aö
fá stæöi í Skipholtinu. Þaö tókst
bærilega. Vagninn var tekinn úr skott-
inu og síöan var arkaö niður á tún
Þegar þangaö kom voru trúöarnii
byrjaöir aö leika listir sínar og mann •
fjöldinn slíkur fyrir framan pallinn hjá
þeim að viö komumst hvergi nálægt
Framhald á bls. 15
©