Lesbók Morgunblaðsins - 03.10.1981, Blaðsíða 8

Bragi Ásgeirsson
BIENNAUNNI
ROSTOCK1981
Níundi Biennal Eystrasaitslandanna,
Noregs og íslands var opnaður með
hátíðlegri viöhöfn 4. júlí og stóð yfir til 30.
ágúst. Islendingar hafa tekiö þátt í öllum
sýningunum og á síðustu 8 Biennölum sem
sjálfstæö eining og er úthlutaö jafn miklu
veggrými og hinum þjóðunum. Allir eru
þannig jafnir um sýningarrými og er
ótvírætt nokkur fengur að því fyrir okkur
íslendinga að standa hér á jafnréttis-
grundvelli við t.d. sovézka risann. Jafnrétti
er það þó ekki í einu og öllu grannt
skoöaö, því að þaö gefur okkur vissulega
betra tækifæri til að kynna list okkar á
breiöum grundvelli en stærri þjóöunum.
Annað mál er þaö, að ekki tel ég okkur
hafa nýtt þetta tækifæri sem skyldi til
þessa og oft hefur verið erfitt að fá menn
til að taka þátt í þessari sýningu, m.a.
vegna lítilla sölumöguleika mynda fyrir
austan og svo álíta margir sýninguna
pólitíska. Hún er þaö og vafalítiö aö vissu
marki en stefna okkar, er höfum staöiö að
íslenzku deildinni, hefur jafnan veriö aö
leitast við að sýna það frambærilegasta,
sem völ hefur verið á hverju sinni.
íslendingar eiga aö taka þátt í eins
mörgum sýningum í austri og vestri og
mögulegt er, að mínu mati, og kynna þar
með menningu sína og má vísa til og
minna á, aö þaö fylgir ótvírætt stjórnmála-
legum samskiptum aö kynna menningu
viðkomandi landa innbyröis. Þetta er
m.a. gert meö undirritun samnings um
gagnkvæma kynningu listmenningar milli
landanna. Slíkir samningar hafa raunar
veriö undirritaöir en svo einfaldlega stung-
iö undir stól, en það er önnur saga.
Allir, hve róttækir sem þeir nú eru,
myndu vilja senda verk sín á sýningar í
borgum V-Þýzkalands og t.d. Bandaríkj-
unum og engum dytti í hug, aö hann yröi
meö því stimplaöur stórkapítalisti, og viö
hvaö eru menn þá hræddir varðandi
sýningar í austri svo lengi sem þeir mega
senda það sem þeir vilja á sýningarnar?
Ekki skil ég þennan hugsunarhátt og hef
jafnt gengizt upp í því aö vinna aö
sýningum í austri sem vestri meö sama
metnaöi, og teldi mig minni mann ef ég
hugsaöi ööruvísi og geröi upp á milli
þjóöa. En ekki meira um þaö hér.
— Biennalinn í Rostock er jafnan
opnaöur meö viöhöfn í hátíöarsal listahall-
ar Rostock-borgar við Svanatjörn. Aö
forfallalausu opnar menntamálaráöherra
A-Þýzkalands sýninguna meö ræöu og
síöan heldur forseti alþjóölegu nefndarinn-
ar og/eöa forstjóri listahallarinnar smátölu
og útskýrir stefnumörk sýningarinnar
hverju sinni. Á því 14 ára tímabili sem ég
hef veriö í alþjóölegu nefndinni hafa
menntamálaráöherrarnir veriö tveir, fyrst
Klaus Gysi en nú Hans Heinrich Hoffmann.
Oftast leikur strengjahljómsveit á undan
og eftir ræöuhöldunum en á síöasta
Biennal er bar upp á, og var tileinkaöur
Barnaári, komu fram unglingar er sungu
og spiluöu meö miklum tilþrifum og var
það langsamlega hátíölegasta og
skemmtilegasta opnunarhátíöin til þessa.
Það hvíldi nokkur skuggi yfir opnuninni
aö þessu sinni þar sem ötull liösmaöur
sýningarinnar, hinn heimsfrægi vestur-
þýzki grafíker H.A.P. Grieshaber, haföi
látist á heimili sínu í Reutlingen nokkru
áöur og var opnunin jafnframt minningar-
athöfn um hann.
— Á fyrstu mynd sjáum viö Hans
Heinrich Hoffmann opna sýninguna en í
bakgrunni sér í risastórar tréristumyndir
erftir H.A.P. Grieshaber.
Þaö ríkir góö stemmning í deild Svíanna
eftir yfirferö ráöherra og föruneytis og hér