Lesbók Morgunblaðsins - 27.02.1988, Side 10

Tíminn og vatnið, 1987.
Alæta á stefnur
megin viðfangsefnið sé strönd og haf, en
ævinlega mjög stílfært og oft á mörkum
hins abstrakta. Það er líka merkilegt, að
þegar árin taka að líða frá því hann hætti
á sjónum, virðist hafíð verða áleitnara yrkis-
efni, sem það var ekki á togaraárunum.
Kannski gerir Qarlægðin það blátt og ró-
mantískt eins og fjöllin. Stundum koma fram
geómetrísk innskot, samanber landslags-
myndina, sem hér er birt og einhveijum
fínnst ef til vill að sé alls ekki landslag,
heldur hreinræktuð abstraktmynd. En við
höfum orð málarans sjálfs fyrir því, að þetta
sé landslag og hljótum að samþykkja það.
Sumir þykjast sjá súrrealísk áhrif, segir
Eyjólfur, „en það er ekki ásetningur".
Nú þykir vissara að hafa hugmyndafræð-
ina á hreinu og þegar nútíma málari er
spurður um þá hlið málsins, getur maður
átt von á flóknum heimspekilegum útlistun-
um, sem stundum virðist aftur erfítt að
heimfæra Uppá listaverkin. Eyjólfur færist
aftur á móti allur undan, þegar minnst er
á hugmyndafræði við hann. Hann segir:
„Umfram allt er ég að skemmta sjálfum
mér. Ef ég á að hætta mér út á þann hála
ís að reyna að skilgreina sjálfan mig, þá
er ég líklega rómantískur málari, en með
mystísku ívafí. En ég hef ekki miklar teór-
íur á hreinu; er alæta á stefnur og strauma
og rejmi bara að vinsa úr fyrir sjálfan mig.
Eg hef séð að listamenn vilja einangrast í
sinni hugmyndafræði. Ég bæði óttast það
og varast. Eins óttast ég og varast það trú-
arofstæki í myndlist, sem var á „bannárun
um“ og stundum verður vart við, en sem
betur fer í margfalt minna mæli nú en áð-
ur. Það er þó jákvætt fyrir hina síðustu tíma,
að enginn er lengur brenndur fyrir villutrú".
GS.
Eyjólfur Einarsson er vel þekktur meðal þeirra
sem veruleg kynni hafa haft af íslenzkri mynd-
list síðustu tvo áratugina. En þótt hann hafí
áður haldið 10 einkasýningar og sé vel skólað-
ur og alvarlega þenkjandi listamaður, hefur
Eyjólfur Einaraaon - Hef aéð að Uata-
menn vifja einangrast í sinni hug-
myndafræði -
EYJÓLFUR
EINARSSON listmálari
sýnir í FÍM-salnum í
Garðastræti
hann kannski orðið minna þekktur út fyrir
þennan hring og það er kannski vegna þess,
að sjálfur er maðurinn hógvær og lítið fyrir
að láta bera á sér. í samræmi við það sýn-
ir hann í FÍM-salnum, sem næsta fáir virð-
ast vita um og hefur gengið illa að festa
hann í sessi í vitund almennings og raunar
var einnig það sama uppi á teningnum með
fyrri FÍM-salinn við Laugamesveg. Gagn-
vart miðbænum er salurinn þó miklu betur
settur núna. En það er eins og fyrri dag-
inn; það sem ekki er auglýst rækilega, kann
að detta uppfyrir.
Þessi áminning er til þess að áhugafólk
um myndlist gleymi ekki þessum sýningar-
stað og má minna á, að núna eru komin í
miðbæinn tvö myndarleg myndlistargallerí,
Listasafn íslands svo og FIM-salurinn, svo
það er hægt að koma á alla þessa staði og
fá sér um leið dálítinn göngutúr um mið-
bæinn.
Eyjólfur Einarsson er Reykvíkingur af
Stórahraunsættinni; þeir eru til dæmis
systkinasynir Eyjólfur og þeir bræður Sig-
urður og Kristján Guðmundssynir. Árum
saman stundaði Eyjólfur sjómennsku á tog-
urum, en kom í land fyrir um 5 árum og
vinnur nú svo til eingongu að list sinni.
Þeir sem muna eitthvað aftur í tímann,
minnast þess, að Eyjólfur var hreinræktaður
abstraktmálari. En á sýningu hans í List-
munahúsinu 1983' urðu kapítulaskipti og
síðan hefur mátt sjá ýmis þekkjanleg fyrir-
bæri í myndum hans. Á þessari 11. einka-
sýningu sinni, sýnir Eyjólfur 30 olíu- og
vatnslitamyndir.
Aðspurður um yrkisefni, segir hann að
Nökkvi, 1987.