Lesbók Morgunblaðsins - 22.06.1996, Blaðsíða 12

ÍSLENZKU soroptimistarnir ásamt framkvæmdastjóra blindrafélagsins í Ghana.
GHANA
í Ghana viröist skorta alla innri þjóðfélagsbygg-
ingu7 stjórnun og óætlanageró. Borgin Accra viró-
ist t.d. ekki hafa neinn miðbæjarkjarna, heldur er
hún dreifð um gríðarlega stórt svæði. Hér segir fró
för íslenskra soroptimistakvenna til Ghana.
soroptimist i
Club
ASÍÐASTUÐNU ári fóru
fjórar íslenskar soroptimis-
takonur til Aecra, Ghana
til að taka þátt í ráðstefnu
og hátíðarhöldum í tilefni
af 10 ára afmæli Sorop-
timistaklúbbs Accra. Þetta
voru Hildur Hálfdánardótt-
ir og Hafdís Karlsdóttir frá
Kópavogsklúbbi og Margrét Sveinsdóttir og
Sigrún Klara Hannesdóttir úr Reykjavíkur-
klúbbi.
Soroptimistar, sem myndað er af orðunum
„Soror“ og „Optima“ eða besta systir, eru
alheimssamtök sem hafa það að markmiði að
vinna að mannréttindum og einkum að því
að auka réttindi kvenna; auka hjálpsemi með-
al manna og að stuðla að auknum skilningi
og vináttu á alþjóðavettvangi. Samtökin voru
upphaflega stofnuð í Bandaríkjunum árið 1921
og eiga því 75 ára afmæli á þessu ári. Samtök-
in hafa nú breiðst út um veröldina og er
mesta útbreiðslan nú í austantjaldslöndum en
samtökin voru bönnuð þar á meðan járntjald-
ið var enn við lýði.
Soroptimistakonur í Ghana höfðu ákveðið
að halda veglega upp á afmælið og bjóða til
ráðstefnu og skoðunarferðar um landið, þar
sem áhersla var lögð á að sýna þau verkefni
sem samtökin hafa beitt sér fyrir. Einnig stóð
til að stofna nýjan klúbb í Ghana. AIls fóru
rúmlega 50 konur frá Evrópu til Accra en þar
að auki komu þangað fulltrúar frá öðrum
Afríkulöndum, svo sem Gambíu, Nigeríu, Fíla-
beinsströndinni, Tógó, Benin og Kenýa.
í Accra hafa Soroptimistakonur unnið ótrú-
lega mikið hjálparstarf og víða má sjá þess
merki að þær hafa lagt þeim lið sem minnst
mega sín í samfélaginu. Það vakti líka strax
undrun og aðdáun að sjá hversu vel afrískar
konur bera sig og hve miklu þær fá áorkað
í sínu samfélagi. Það áttum við eftir að sjá
aftur og aftur þessa viku sem við vorum á
ferðalagi um landið.
Ghana er fátækt þróunarland og við vissum
ekki á hverju við gætum átt von. Við vorum
því með moskítónet og alls kyns útbúnað til
vamar skordýrum en á hótelinu í Accra var
aðbúnaður með miklum ágætum, ekki síðri
en á bestu hótelum í Evrópu, enda var okkur
sagt að það væri rekið af Hollendingum.
EFTIR SIGRÚNU KLC
Hvergi var flugu að sjá, allt hreint og fágað
og maturinn soðinn og steiktur þar til ekkert
gat hugsanlega þrifist í honum.
Fyrst á dagskránni var ráðstefna sem fjall-
aði um framtíðarsýn afrískra kvenna til 21.
aldarinnar. Aðalræðumaður dagsins var Nana
Agyemang-Mensah og voru aðalskilaboð
hennar til kvenna: „You are not born a wo-
man - you become.“ Þjóðfélagið hefur tilhneig-
ingu til að klippa vængina af litlum stúlkum
svo þær falli inn í það hefðbundna munstur
sem samfélagið hefur markað. Nana var einn-
ig einn af ræðumönnum á kvennaþingi Sam-
einuðu þjóðanna í Kína svo eftir þessari konu
hefur verið tekið á alþjóðavettvangi.
Annar mjög merkilegur fyrirlestur var flutt-
ur af dr. Addo-Fenning prófessor við háskól-
ann í Ghana sem fjallaði um sögu Ghana.
Hann fjallaði um hefðir og siði landsins og
þær ranghugmyndir sem komu inn með ný-
lenduherrunum, sem kenndu í skólum að land-
ið ætti sér enga sögu sem væri eldri en evr-
ópsk yfirráð í Afríku! Dr. Addo-Fenning var
t.d. nýbúinn að skrifa fyrstu kennslubókina í
ghanískri sögu fyrir framhaldsskóla landsins
sem skrifuð er af afríkumanni og sögð frá
þeirra sjónarhóli. Með útgáfu bókarinnar hafði
verið hægt að lengja sögu landsins talsvert
og var þá byggt á fornleifafundum og munn-
legri geymd.
Fyrsta dag skoðunarferðarinnar var leik-
skóli í Abokobi skoðaður en þessi leikskóli var
reistur af Soroptimista-klúbbi Accra og hefur
síðan verið styrktur og reksturinn fjármagnað-
ur af þeim. Þama vorum við allar, 50 evrópsk-
ar konur, settar á bekki undir tjaldhimni og
síðan hófst frábær skemmtun okkur til heið-
urs. Þarna komu þorpshöfðingjarnir og heils-
uðu okkur með handabandi, sveipaðir í lit-
skrúðuga dúka með hægrí öxlina bera. Þama
voru líka 20-30 þarlendir soroptimistar og
sægur af þorpsbúum sem hópuðust að til að
sjá allar þessar hvítu og sveittu konur.
Pínulitlir krakkar komu fram sveipaðir lit-
skrúðugum búningum eða dúkum með snúið
band um höfuðið. Þau dönsuðu og sungu ber-
fætt ýmist á trépalli eða í grasinu og sérstaka
athygli vakti ein, líklega fjögurra ára, hnáta
sem var fædd leikkona. Hún söng með svo
miklum tilþrifum „I dont know how to pray“
að hver leikhúsmenntuð vera hefði getað verið
U HANNESDÓTTUR
KONUNGURINN ihásæti sínu.
ALLIR AÐ SELJA, ALLIR AÐ KAUP
12 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 22. JÚNÍ 1996