Lesbók Morgunblaðsins - 21.03.1998, Qupperneq 10

STÖÐ Katrínar Sigurðardóttur.
Myndhöggvarafélagið gengst fyrir sýningu sem
hefst í sumar og hefur hlotið nafnið Strandlengjan,
enda nær sýningin yfir um fimm kílómetra svæði
milli borgarmarka Kópavogs og Seltjarnarness.
JOHANN HJALMARSSON hafði veður af sýningunni
sem ó að byggja brú milli manns og nóttúru, stuðla
að beirri framtíðarsýn að qera listina að hluta
umhverfisins og doglega lífsins. ~
STRANDLENGJAN nefnist fyr-
irhuguð sýning Myndhöggvara-
félagsins í Reykjavík. Petta er
útisýning á strandlengju
Reykjavíkur við Skerjafjörð,
sýningarsvæðið er um 5 km
langt og liggur á milli borgar-
marka, frá Kópavogsbæ og vest-
ur að Seltjarnamesbæ.
Sýnendur, sem allir eru í Myndhöggvarafé-
laginu, verða 25 (og tveir að auki). í sýningar-
stjóm sitja Borghildur Óskarsdóttir, Brynhild-
ur Þorgeirsdóttir og Kristinn E. Hrafnsson.
Stjóm félagsins ákvað að sýningarstjóm skyldi
taka þátt í sýningunni og velja með sér aðra 22
félaga úr Mjmdhöggvarafélaginu. Engin krafa
verður gerð um varanleika listaverkanna. Því
gæti farið svo að sum verldn standi aðeins í
skamman tíma, t.d. eitt sumar, á meðan önnur
gætu staðið til aldamóta. Sýningin verður opn-
uð í tengslum við Listahátíð 7. júní.
Strandlengjusýningin verður upphafíð á
þriggja ára sýningarferli Myndhöggvarafé-
lagsins og eiga fleiri listamenn eftir að koma
við sögu. Að sögn stjórnarinnar verður há-
punktur sýningarferlisins árið 2000 þegar
Reykjavík verður ein af menningarborgum
Evrópu. Framhald verkefnisins verður ekki á
strandlengjunni. Önnur svæði borgarinnar
verða skoðuð og nýjar sýningarstjórnir munu
taka afstöðu til þess hvert framhaldið verður.
í samtali við þau Borghildi, Brynhildi og
Kristin kom fram að Myndhöggvarafélagið
hefur sýnt einu sinn á ári um árabil og staðið
fyrir útisýningum í Hveragerði, á Akureyri,
Hallormsstað og í Skálholti. Stór hluti félags-
starfsins er útisýningar. Auðveldara er að
sýna úti á landi að þeirra mati, flóknara í
Reykjavík vegna skriffinnsku. Strandlengju-
svæðið er sérstakt og viðkvæmt og nauðsyn-
legt hefur verið að leita til margra. Endanleg
staðsetning er enn í skoðun, m.a. hjá um-
hverfísmálaráði. í Reykjavík hefur áður verið
sýnt á Skólavörðuholti og Korpúlfsstöðum.
Aðstaða Myndhöggvarafélagsins við Ný-
lendugötu samkvæmt samningi við borgina
hefur verið til mikilla bóta og félagið ekki síst
vegna þess getað einbeitt sér að sýningarhaldi
og því hvemig eigi að koma höggmyndum inn
í borgarumhverfið. Félagið átti 25 ára afmæli
1997 og þá kviknaði Strandlengjuhugmyndin.
Hún er þó ekki bundin við strandlengjuna eina
heldur getur breitt sig út um allt borgarlandið
og til dæmis náð til Grafarholts.
Umhverfið og
hugmyndirnar
Myndhöggvarar vilja vera „sýnilegir í rým-
inu“, en staðsetningin þarf ekki að vera var-
anleg, þeir vilja venja fólk á að horfa á mynd-
ir. Sýningin á að vera breið, allt frá verkum
sem eru „unnin beint í náttúruna til hefð-
SKYNJUN eftir Ragnhildi Stefánsdóttur.
S
bundinna útiverka og flóknari hugnynda-
fræðilegra verka“.
Fólk sem kæmi til að njóta náttúrunnar
nyti þá líka lista. Listin yrði að mati þremenn-
inganna brú á milli mannsins og náttúrunnar.
Þau gera sér grein fyrir að það tekur tíma að
gera listina hluta umhverfisins eða eins og
Brynhildur orðar það: „Menn yrðu þá ekki á ,
svipinn eins og átján barna faðir í álfheimum i
sem spyrði þegar hann rækist á list: Hvað er
þetta?“
„Þó að galleríin séu ágæt þá er okkar stað-
ur ekki þar,“ segir Borghildur, „þetta minnir
á rauðsokkutímabilið þegar orð var haft á því ;
að staður konunnar væri ekki bara í eldhús-
inu, konur vildu fara út í lífið.“
Kristinn ítrekar listina sem brú á milli
manns og náttúru: „Listin er náttúra í sjálfu
sér, list er tengd umhverfi, stöðum og tíma. Á
þann hátt er list náttúra. Hún er í það minnsta
ekki náttúrulaus í eðli sínu. Og list er ekki bara
það sem listamenn gera eins og oft er sagt
heldur ekki síður það sem listamenn fá aðra til
að gera eins og það að skoða list og umhverfi í
samhengi og lýsa afstöðu sinni til þess.“
Á Strandlengjunni er náttúran mannanna
verk. Geim-Steinninn sem Brynhildur ætlar
að setja þar er lendingarpunktur, hann verð-
ur hluti náttúrunnar, brú. Náttúra og list
sameinast. Þetta kallar Kristinn „að gefa um-
BRÚ MILLI MANNS OG
FLÆÐISKER Borghildar Óskarsdóttur.
ÍO LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 21.MARZ1998