Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 09.05.1998, Qupperneq 7

Lesbók Morgunblaðsins - 09.05.1998, Qupperneq 7
Morgunblaðið/Golli PÁLL Pampichler Pálsson vopnaður nótnablokk og blýanti. Tónsprotinn er kominn upp í hillu við hlið trompetsins. allir eru sestir í borðkrókinn kemur sá síðasti, Agnar Jón Egilsson, móður og rauður í framan af hlaupum í rokinu, - hafði brugðið sér í sund og sofið yfir sig í heita pottinum! Bekkurinn hefur orð á sér fyrir að vera samhentur og þau eru spurð að því hvort ekki sé að koma annað hljóð í strokkinn nú þegar nær dregur útskrift og hafin er barátta átta einstaklinga um að komast að þjá leikhúsunum. Samhljóða neitun er þeirra svar og þau segjast sem betur fer vera svo ólík; bæði í útliti og leikstíl, að harla ólíklegt sé að þau þurfi einhvern tíma að keppa um sama hlutverkið. Gagn- rýnendur hafa flestir farið mjög lofsam- legum orðum um útskriftarsýningu þeirra og leiklistargagnrýnanda Morgunblaðs- ins, Soffíu Auði Birgisdótt ur, virtist hóp- urinn „tii alls góðs líklegur í framtíðinni". Sjálf eru þau bjartsýn á framhaldið, segja mikla grósku í leikhúslífinu og ekki fyrir neinu að kvíða. „Og ef ekkert leikhúsanna vill mann, - þá verður maður bara að búa til sitt eigið leikhús," segir Agnar Jón og glottir. Mörg hver hafa reyndar þegar fengið sitt fyrsta leikaraverkefni. Edda, Friðrik og Guðmundur stíga á svið Borg- arleikhússins strax í sumar þegar söng- leikurinn Grease verður frumsýndur. Sjöfti, Helga Vala og Ólafur Darri eru á leið til Riga í Lettlandi innan skamms þar sem þau munu taka þátt í 3 vikna leiklist- arnámskeiði leikara- og leikstjóraefna frá Norðurlöndum, Eystrasaltsríkjum og Rússlandi. Að komast i „hlutlausa gírinn" eg leika þaðan Þau bera skólanum sfnum vel söguna en taka fram að námi leikarans sé aldrei lok- ið. „Það sem kom mér hvað mest á óvart þegar ég hóf nám við skólann var það hversu fjölbreytt námið er og hvað það snertir marga þætti, - miklu fleiri en ég bjóst við,“ segir Helga Vala. Agnar segir að sér hafi komið á óvart hversu mikið frelsi hverjum einstaklingi var gefið. „Það var ekki reynt að móta mann og búa til einhveija steríótýpu af leikara. Ekki að ég viti hvemig sá leikari er en ég óttaðist að ég myndi komast að því í skólanum." Guðmundur segir að það besta hafi verið að finna að nemendur gátu leyft sér að vera opnir og svolitlir græningjar í leik- listinni. „Til að byija með þóttu mér kennararnir þó helst til of aðgangsharðir þar sem þeir voru stöðugt að finna að hvers kyns litlum kækjum sem við höfð- um tamið okkur og ég leit á þessar at- hugasemdir sem árás á persónu mína. Síðan áttaði ég mig á því hvað þeir vom að gera mér stóran greiða því sem leikari má maður ekki hafa svo sterk persónuein- kenni að þau kæfi leikpersónu manns.“ í upphafi námsins var lögð höfuðá- hersla á tæknileg atriði í þjálfun leikar- anna, reynt að koma þeim í „hlutlausa gírinn", eins og Edda orðar það. Síðan tók við samhæfing líkamstjáningar og túlkunar tilfinninga og þá fóru hlutirnir að gerast. „Það að leika er jú svo miklu ineira en að standa á sviði og fara með einhvern texta,“ segir Sjöfn. „Ég man að ég var búin að kvíða óskaplega einstak- lingsverkefninu á þriðja ári en svo þegar að því kom að takast á við leikinn þá komst ég að því að ég hafði lært heilan helling." Það kemur glampi í augun á Lindu þegar hún Iýsir því hvernig hin fjölmörgu ólíku þjálfunaratriði i náminu hafi allt í einu farið að vinna saman sem ein heild. Og Edda tekur undir. „Það var æðislegt kikk þegar maður loks merkti árangur af allri vinnunni sem maður hafði lagt í ólíka þætti námsins." En efast þau aldrei um að þau séu á réttri leið? Friðrik játar að hafa síðast haft efasemdir um hæfni sína í útskriftar- hlutverkinu og Helga Vala bætir því hlæj- andi við að þó að hún hafi oft efast um að það hafi verið rétt ákvörðun hjá dóm- nefndinni að velja sig inn í skólann þá hafi hún sjálf aldrei misst áhugann á því að leika. „En er ekki bara eðlilegt að ef- ast öðru hvoru um sjálfan sig?“ spyr hún svo. Með bullandi bíódeliu Þau hafa fengist við mörg spennandi verkefni á siðastliðnum fjórum árum og eru sett í erfiða aðstöðu þegar þau eru beðin um að nefna einhvað eitt sérstak- lega. Edda segir að sér komi iðulega til hugar barnaleikritið Rómeó og Júlía sem hópurinn flutti á þriðja ári ásamt fyrsta verkefninu í Nemendaleikhúsinu, Böm sólarinnar eftir Maxím Gorkí. „Þegar inn í Nemendaleikhúsið kom höfðum við byggt upp vissa undirstöðu í tækninni og þar fengum við loks að breiða út væng- ina,“ segir Sjöfn. Guðmundur segist hafa lært mest á Shakespeare. Og nú opnast flóðgáttir og inn streyma ólík verkefni. Ólafur Darri á kollgátuna þegar hann segir að uppáhaldsverkefnin séu jafn mis- jöfn og þau eru mörg. Mestu skiptir virð- ingin fyrir leikhúsinu, - það að ganga heill og óskiptur til verks. „Þú getur látið mörg misjöfn orð fallá um leikhúsið utan þess en þegar inn er komið þá verðurðu að gefa þig allan að því sem þú ert að fást við,“ segir Agnar. Talið berst að sjónvarpsmyndinni Rót sem nýverið var sýnd í Ríkissjónvarpinu og er það í fyrsta sinn sem útskriftamem- ar skólans vinna eitt lokaverkefna sinna í þeim miðli. „Það má alveg koma fram að við eram freki bekkurinn," segir Guð- mundur og hinir skella upp úr. „Við emm búin að fá ýmislegt í gegn eins og kvik- myndanámskeið sem leiddi til gerðar þessarar sjónvarpsmyndar." Þau segjast vera komin með bullandi bíódellu og geta vel hugsað sér að halda áfram á braut kvikmynda og sjónvarpsmyndaleiks. „í gegnum námið höfum við sýnt og sannað fýrir okkur sjálfúm að þegar við viljum þá flytjum við fjöll,“ segir Helga Vala að lok- um. Þegar Páll lítur um öxl segir hann það ótví- ræð forréttindi að hafa fengið tækifæri til að taka þátt í uppbyggingu tónlistarlífsins á Is- landi. Fá að leggja sitt af mörkum. „Mér hefur alltaf liðið vel hér á landi og þótt ég hafi dvalist mikið í Austurríki undanfarin misseri lít ég alltaf á Island sem mitt heimili. Hér á ég fjölmarga vini, ekki síst innan Sinfóníunnar, og langar til að nýta þetta tækifæri til að þakka hlýhug í minn garð, fyrr og nú, og óska hljómsveitinni, hljóðfæraleikurum og stjórn- endum, alls hins besta í framtíðinni.“ Sömu kveðju fá Karlakór Reykjavíkur, sem Páll stjórnaði frá 1964-90, og efnir til tónleika honum til heiðurs í Langholtskirkju í dag, Barnalúðrasveitir Melaskóla, sem hann stýrði frá 1953-93, og allir aðrir sem hann hefur unn- ið með hér á landi í gegnum tíðina - og þeir eru ekki fáir! Verðlaun i Austurríki En aftur að tónskáldinu Páli Pampichler Pálssyni. Af öðrum nýlegum verkum hans má nefna blásarakvintettinn Expromptu, sem unninn er upp úr eldra verki, með sama nafni, fyrir fiðlu og píanó, en hann verður frumfluttur í Graz 25. júní næstkomandi. Við sama tæki- færi tekur Páll við verðlaunum fjTÍr verkið. „Vinur minn skoraði á sínum tíma á mig að umskrifa Expromptu fyrir breytta hljóðfæra- skipan og senda inn í tónsmíðakeppni í Graz. Til þess var ég tregur í fyrstu en lét mig hafa það - og viti menn, ég vann til verðlauna." Þá vinnur Páll um þessar mundir að gerð sinfóníu sem frumflutt verður í tengslum við heimsmeistaramótið í alpagreinum skíðaí- þrótta í Schladming í Austurríki í febrúar 1999. „Þetta kom þannig til að í mig hringdi maður sem er í forsvari fyrir þessa keppni. Hafði hann hlýtt á geislaplötuna mína, Ljáðu mér vængi, sem út kom í Austurríki fyrir tveimur árum, fallið hún vel í geð og vildi panta hjá mér verk, sinfóníu, sem frumflytja ætti í tengslum við keppnina. Ákvað ég að taka verkefnið að mér, enda er það í senn skemmtilegt og frá- brugðið því sem ég á að venjast.“ En skyldi Páll eiga sér draumaverkefni? „Já, því er ekki að neita. Mig hefur lengi langað að skrifa kammeróperu en hef ekki ennþá fundið rétta efniviðinn. Vonandi kemur þó að því!“ Hvað framtíðinni viðkemur að öðru leyti kveðst tónskáldið stefna að því að halda upp- teknum hætti, halda áfram að skrifa tónlist, eins lengi og hugmyndir og heilsa endast. „Ég gæti þess aftur á móti að skrifa ekki of mikið. Þá á maður á hættu að endurtaka sig. Ég vil bara skrifa þegar ég hef eitthvað að segja - skrifa fá verk en góð.“ Time velur Picasso Los Angelos. Reuters. SPÆNSKI málarinn Pablo Picasso hafði betur en þeir Duke Ellington og Bob Dylan er hópur listafólks og gagmýnenda kom saman í Los Angeles að beiðni tímaritsins Time og valdi mesta listamann tuttugustu aldarinnar. Tímaritið hyggst velja 100 áhrifamestu menn aldarinnar í ýmsum greinum og í lok næsta árs verður tilkynnt hver talinn er „maður aldarinnar". Greinarnar eru fimm; „leiðtogar og byltingarmenn", „byggjend- ur og risar“, „vísindamenn og heilarar" og „hetjur og þeir sem veita innblástur", auk listamannanna. Valið á áhrifamestu listamönnum aldar- innar verður formlega tilkynnt í júní, en valið fór fram við hringborðsumræður í Getty-safninu í Los Angeles. Þátttakendur voru ekki margir, fimm talsins, og völdu þrír Picasso; listgagnrýnandinn Robert Hughes, kvikmyndaleikstjórinn Rob Rein- er og leikskáldið Anna Deavere Smith. Tónlistarkonan Sheryl Crow nefndi Dylan en aðalritstjóri Time, Norman Pearlstone, valdi Ellington. Af öðrum listamönnum sem komust á listann yfir tuttugu áhrifamestu listamenn- ina voru nefndir rithöfundarnir James Joyce og William Faulkner, svo og Franz Kafka og J.D. Salinger. I kvikmyndum þótti leikarinn Marlon Brando bera af, Laurence Olivier á sviði, Samuel Beckett þótti besta leikskáldið en Arthur Miller og Tennessee Williams fylgdu fast á eftir. Kvikmyndaleikstjói-amir sem oftast voru nefndir voru D.W. Griffith, Federico Fell- ini, Ingmar Bergman og Frangois Truffaut. Þá komust Orson Welles, Luis Bunuel og Martin Scorsese einnig á blað. ' Tónlistannennii-mr sem voru oftast nefndir voru, auk Dylans og Ellingtons, blúsarinn Robert Johnson, djassleikaram- ir Louis Armstrong og Miles Davis, Bítl- amir og Elvis Presley, auk eins sígilds tónskálds, Igors Stravinskís. LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 9. MAÍ 1998 7

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.