Tíminn - 31.01.1967, Blaðsíða 7

Tíminn - 31.01.1967, Blaðsíða 7
/ ÞRIÐJUDAGUR 31. janúar 1967 TÉEVIINN 7 SUÐMUNDUR MAJASON Hinn 15. janúar flutti útvarpið þá sorgarfregn að banaslys hefði orðið í Önundarfirði, þegar Guð- mundur Majason, bóndi að Veðrará, hefði verið í mjólkur- flutningaferð að Flateyri og orðið undir dráttarvél, þegar hén fór út af veginum. Slíkar fregnir eru alltaf sorgar fregnir, en mestar þeim sem næst ir standa, sem og öðrum, sem kynni höfðu af svo mætum manni. Árið 1952 fluttist Guðmundur ásamt móður sinni, Guðrúnu, og bróður, Ingólfi, nú arkitekt í Reykjaví'k, úr Grunnavíkur- hreppi að Veðrará í Önundarfirði. Keypti þá jörð, og hóf þar bú- skap. Hið fyrsta var að fullgera ibúðarhúsið, sem ekki hafði veúð lokið við, samfara ræktun jarðar- innar. Hann hafði fyrir nokkru lokið við að þurrka allt ræktan- legt land jarðarinnar, og fullrækta meira en helming þess. Byggt var hús á jörðinni úr vönduðu efni, með nýtízku sniði. Einnig notað tilsvarandi vinnuvélar. Heyrt hafði ég það eftir mætum manni, þeirrar sveitar, er hann hafði áður dvalið í: „Þar misstum við eift okkar bezta fólk“. Og vissulega munu sveitungar hans segja nú. „Þar misstum við einn okkar bezta mann“. Guðmundur var í fýllsta máta drengur góður. Fremur hlédræg ur, athugull og traustur. Hafði ákveðnar skoðanir, og vék ekki frá því sem hann vissi satt og rétt. Góður nágranni, hjálpfús og greiðugur. Hann óx alltaf við nán ari kynni. Hann var í hreppsnefnd sveitar sinnar, og vann þar vel þau störf, sem og önnur er hon um voru f.alin. Hann var 53 ára gamall, bjó með móður sinni 83 ára, einnig var á heimili þeirra fuUorðin bóndi, Veðrará kona 70 ára sem Margrét héitir. Heimilið var ekki fjöimennt, en þangað komu á vorin sömu drengirnir ár eftir ár, líkt og farfuglarnir, en fóru á haustin þeg.ar skólarnir byrjuðu, eða önn ur störf kölluðu- Þeir fundu, að þar var gott að vera. Mikið ástriki var með Guð mundi og móður hans, en heiisa hennar var þannig síðari árin, að hún varð oft að dvelja á sjúkra húsi um tim.a. En hann lét ekkert ógert, sem hann taldi henni til ánægju, eða betur mætti fara. Þar er því sár 'sonarmissirinn, hjá svo aldraðri móður, en pó einn bjartur geisli. Minningar um góð an dreng. — En það er oft eins og þeir séu sterkastir í sorginni, sem veibbyggðir eru. Þannig hefur hún verið sem hetja, með sína sterku trú. Við sveitungiár Guðmundar og aðrir, stöndum hljóðir, með harm í huga, við þennan hörmulega sorg aratburð, en þakklátir hugljúfra minninga. Orðstír deyr aldrei, hveim sér góðan getur. Stefán Pálsson. F. 16.-9.-1913. D. 14-1.-1967. Fótmál dauðans fljótt er stigið. fram að mýrkfum grafar veit; Mitt er hold til moldar hnigið máske fyrr en af ég veit. Svo kvað Valdimar Briem. Þessar ljóðlínur komu mér í hug, er ég frétti lát vinar míns og frænda, Guðmundar Majasson- ar frá Leiru. Síðast bóndi að .Ytri- Veðrará í Önundarfirði. Mig setti hljóðan, ég varð steini lostinn. Dauðinn er það mikla lögmál, sem enginn kemst undan. Hann veitir þung högg þegar sviplegur er sjónarsviptir, eins og hér átti sér stað. .Guðmundur Jóhann Majasson, en svo hét hann fullu nafni var fæddur að Leiru í Grunnavikur- hreppi 16. september 1913- Hann ólst upp við þröngan kost eins og fleiri sem bornir voru í þennan heim á þeim norðurhjara á fyrstu tugum þessarar aldar. For eldrar hans voru hjónin, Guðrún Guðmundsdóttir og Majas Jónsson er þá bjuggu að Leiru í sambúð við foreldra Guðrúnar móður hans. Föður sinn missti Guðmundur þeg ar hann var sex ára að aldri og voru systkinin þá orðin fjögur, það elzta átta ára en það yngsta sjö vikna gamalt. Gefur að skilja hvernig éfnahagurinn hefur verið, ekkjan uppistandandi með fjögur börn og fyrirvinna heimilisins brostin. Þá voru ekki greiddar dánarbætur til ekkna og ekki tryggingameðlög með börnum inn an sextán ára aldurs. Nei, þá var aðeins eitt ráð til bjargar, ráð- deild, reglusemi og hagsýni og það ráð mun hafa dugað og öll börn- in orðið þeirrar erfðar aðnjótandi. Það kom fljótlega í Ijós á upp- vaxtarárum Guðmundar hvaða kostum hann var búinn bæði að innra og ytra atgerfi eins og hann átti kyn til. Ég minnist þess hér að móðurfaðir hans og nafni Guð- mundur Tómasson kunni reikn- ingsbók Eiríks Briem utanað spjaldanna á milli sem hann lærði án tilsagnar við týruljós á löngum vetrarkvöldum. Ilver mundi vilja leika það nú, en slíkur var fróð- leiksþorstinn og metnaðurinn tii mannlegra dáða. Þennan eigin- leika erfði dóttursonur hans og nafni í ríkum mæli. Árið 1926 flytzt Guðrún móð- ir Guðmundar frá Leiru að Höfða strönd í sömu sveit og bjó þar með börnum sínum sem nú voru farin að létta undir við heimilis- störfin til ársins 1941, en þá flytzt hún aftur frá Höfðaströnd að Sæ- túni í Grunnavík. Nú var útþráin sem hverjum ungum manni er í blóð borin far- in að þurfa útrás. Viðhorf æsku- mannsins til framtíðarinnar að breytast, og nú, verða þáttaskil [ æfi hans. Árið 1938 sezt Guðmund- ur í Búnaðarskólann að Hólum í I-Ijaltadal og situr hann þar á skólabekk í eitt og hálft ár. Lýk- ur þaðan prófi með ágætiseinkunn og hlaut viðurkenningu þaðan ’fvr- ir námsafrek. Nú skyldi haldið heim í átthag- ana aftur og tekið þar til óspilltra málanna sem frá var horfið. En nú hafði skólagangan opnað honum sýn inn í annan og stærri heim. Vélvæðingin var í upp siglingu og önnur tækni til þarf- legra hluta á næsta leiti. Allt þetta hafði hann fullan hug á að tileinka sér, svo sem frekast efni og astæður leyfðu. Árið 1952 kaupir hann jörðina ] Ytri-Veðrará í Önundarfirði og flytzt þangað með móður sinni og jbjó þar til yfir lauk hinn 14. jan. | s.l. Guðmundur var að eðlisfari j hægur og stilltur í allri framkomu ' og umgengni hans öll til fyrir- myndar og ekki vissi ég til þess að hann gengi að neinu verki svo að skylduræknin sæti þar ekki í fyrirrúmi. Ilann var einn þeirra manna sem aldrei vildi geyma verk til morguns ,sem ætti að vinnast í dag. Og þegar ég kveð þig nu, frændi, minn að leiðarlokum og þakka all- ar samvinnustundirnar sem við átt um saman frá liðlnni tíð, þá er ■mér efst í huga mannkostir þín- ir og dyggð. Slíkir menn eru ætíð nierkir/samtíðarmenn, sem verður igott að minnast. Og nú þegar þú ert horfinn bak við móðuna miklu, þar sem mannlegur andi rís hæst, þá bið ég þér blessunar og hafðu þökk fyrir allt og allt. B.E. Fyrir Sprengidaginn: AFBRAGtðS iV.ijfiV ir» hi^nv| ' GULAR HÁLFBAUNIR BIRGOASTÖÐ TOYOIA 1967 TOYOTA LANDCRUISER — Traustasti og kraft- mesti Jeppinn á markaðinum. Með stálhúsi og rúmgóðum sætum fyrir 6. VERÐ AÐEINS KR. 192 þúsund. Innif. í verði m.a.: Tvöfaldar hurðir — Klæddur toppur — Aflmikil miðstöð — Riðstraumsrafall (Alternator) — Toyota ryðvörn — Vökvatengsli — Stýrishögg- deyfar — Stór verkfærataska — Dráttarkrókur — Sólskermar — Vindlakveikjari — Inniljós — Rúðu- sprauta- TOYOTA UMBOÐIÐ Japanska bifreíðasalan hf. ÁRMÚLA 7 — SÍMI 34470. TRYGGID YDUR T0Y0TA

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.