Alþýðublaðið - 16.12.1987, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 16. desember 1978
5
Nœst á dagskrá er
Rcett við Vigdísi Grímsdóttur rithöfund
Mér gekk bölvanlega að fá
bílastæði fyrir utan heimili
Vigdísar Grímsdóttur. í þriðju
götu frá var pláss sem ég gat
smokrað bílnum inn I. Það
rigndi ótæpilega og mér
fannst gott hjá Vigdísi að
hún var búin að laga kaffi
þegar ég kom.
Við ræddum fyrst um
heima og geima eins og títt
er þegar fólk hittist. Þegar
mér fannst tími til kominn
seildist ég í töskuna mína
eftir spurningalista og kass-
ettutæki og sagði sisona:
Jæja, þá er að taka viö-
talið.
Hún sá spurningalistann
og stundi og spurði hvort
hún mætti lesa þær fyrst.
Ég var á báðum áttum en
lét það eftir henni. Hún
brosti svo fallega.
Má ég ekki bara svara
spurningunum skriflega og
þá getum við rætt um eitt-
hvað annað í staðinn? spurði
hún.
Eru þær svona erfiðar?
spurði ég.
Nei, mér finnst bara eins
og ég sé í prófi.
Við komumst að þeirri nið-
urstöðu að það væri svindl ef
hún svaraði skriflega.
Þegar hér var komið sögu
var kaffið búið og meðan ég
baslaði við kassettutækið
hellti hún upp á nýju kaffi.
Síðan hófst yfirheyrslan:
Ertu ánægð með bókina
og viðtökurnar?
Ætli nokkur manneskja sé
nokkurn tlma fullkomlega
ánægð með það sem hún
gerir. Ég hef lúmskan grun
um að flestir efist um ágæti
verka sinna þótt þeir hafi
ekki hátt um þaö. Og ég held
llka að slíkar efasemdir séu
hverjum manni nauðsynlegar,
séu I rauninni aflgjafi ef
grannt er skoðað. En svo
held ég líka þótt það sé eins
og þversögn, að fólk sendi
ekki frá sér verk nema vera
sátt við það.
Ég er það með öðrum orð-
um sátt við söguna um Grím
Hermundsson af því að ég
bjó hana að heiman eins vel
og ég gat, vann eftir þeim
lögmálum sem söguefnið
setti mér og reyndi að vera
Kaldaljósinu trú.
Og af því aö þú spyrð um
viðtökur, þær lúta allt öðrum
lögmálum. En ég verð að
segja eins og er að ég er
ánægð með þær. Kannski
þjónar sú ánægja einhverjum
hégóma en mér finnst gott
að hugsa til þess að fólk hef-
ur náð sambandi við söguna
og þykir vænt um fólkið I
henni.
Sjálfri þykir mér vænt um
Grím Hermundsson og allan
hans heim og var alls ekki
smeyk að senda hann til ann-
arra. Ég hef ekki þá vantrú á
fólki.
Hvað er næst á dagskrá?
Ertu að skrifa?
Næst á dagskrá er þögn.
Djúp þögn. Það er hávaði I
bókaútgáfu og hann er orku-
frekur. Eftir hann sný ég mér
að þögninni. Ég hef alltaf átt
bestan félagsskap við hana.
Ef hún tekur mér á sama hátt
og hún hefur gert áður þá get
ég haldið áfram að skrifa
söguna sem ég er byrjuð á.
Ég hlakka til þess tíma.
Um hvað er hún?
Ég segi þér það ekki.
Allt í lagi. Lifirðu á skrift-
um?
Ég nenni ekki að vera með
neinn væl en ég held að fáir
rithofundar á Islandi lifi á
skrifum sínum. Margir reyna
en fáir geta það. Ég reyni.
Nornir og draumar koma
fyrir í bókinni. Ertu hjátrúar-
full?
Nornir og draumar koma
hjátrú minni ekkert við og
þótt hjátrú mín leynist víða
þá held ég að lítið sé af
henni i Kaldaljósi. Hún er
þannig að hún á ekkert erindi
í bókina. Nornir og draumar
eru hluti af sögunni sjálfri og
heimi hennar. Hvort sá heim-
ur er hjátrúarfullur, yfirskilvit-
legur, dulrænn eða raunsær
verða lesendur að eiga með
sér og sinni trú á lífið.
Fyrir mér er heimur Gríms
Hermundssonar, sem er ein-
göngu hans heimur, fullkom-
lega raunsær eins og veröld