Alþýðublaðið - 16.12.1987, Blaðsíða 14

14
Miðvikudagur 16. desember 1978
BÓKMENNTIR
Matthildur Sigurðardóttir
skrifar
(Ó)VENJULEG
(VANDA) MÁL
BÓKMENNTIR
Margrét Jeanette Cela
skrifar
Vinur minn Lúki eftir Christine Nöstlinger
Mál og menning
196 bls.
Vinur minn Lúki fjallar um 14 ára
stelpu, Maríönnu og samband hennar
við Lúka æskuviri hennar, sem hún
hefur alltaf ( vasanum. En, þegar Lúki
kemur heim til Vínarborgar, búinn að
vera í sumarskóla á Englandi, er hann
gjörbreyttur maður. Frammúrstefnu-
maður í klæðaburði og hegðun. Hann
hefur tekið þá ákvörðun að vera ekki
lengur strákurinn sem hangir utan í
Maríönnu, hann ætlar að verða alveg
sérstakur persónuleiki. Hann byrjar á
klæðaburði og hegðun. Eins og Lúki
segir sjálfur á bls. 28: „Ef persónuleiki
getur þrengt sér innan frá og út og
haft þannig áhrif á hvernig fólk klæðir
sig, þá hlýtur það líka að ganga
öfugt.“
Maríanna veit varla hvernig hún á að
bregðast við þessum nýja og sjálf-
stæða uppreisnargjarna og mjög svo
hreinskilna Lúka. En hinir krakkarnir
vita það svo sannarlega. Lúki verður
hetja þeirra, honum er boðið í öll
partíin, hann er kosinn bekkjarfulltrúi,
auk þess að fá kennarann upp á móti
sér. Sem sagt, f skólanum hefur brot-
ist út Lúka-live æði (live er viðurnefni
hans). Svo það er ekki furða þó Marí-
anna verði afbrýðisöm. En hún á eftir
að komast að þvf að ekki er allt sem
sýnist, hvorki foreldrar hennar (sem
eru frjálslynt miðstéttarfólk), Lúki og
nýi persónuleikinn hans, né hún sjálf.
Þetta er söguþráðurinn, svona f
grófum dráttum. Nú hef ég að vísu
sleppt nokkrum skemmtilegum per-
sónulýsingum og samskiptum Marí-
önnu við foreldra og fleiri.
Bókin inniheldur flest það sem ein-
kennir venjulega unglingabók: ungl-
ingaástir, afbrýðisemi, foreldravanda-
mál, partí og smá siðferðispredikun
(að ógleymdum farsælum endalokum).
En það sem gerir þessa bók öðruvísi
er það hvernig frásögnin er. Hún er
full af innskotum og vangaveltum,
sem koma kannski ekki söguþræðin-
um mikið við, en eru samt ómissandi í
frásögninni. Sagt frá venjulegum
(vanda)málum áóvenjulegan hátt.
Bókin hefur það fram yfir margar
aðrar unglingabækur, að hún er fynd-
in. Marianna gerir góðlátlegt grín að
sjálfri sér og öðrum, þegar hún segir
frá, leyfir hugmyndafluginu að njóta
sín.
Helsti galli á bókinni er sá, að mér
finnst bókin ekki ná eins vel til mín
og skyldi, vegna þess að hún er skrif-
uð í Austurríki fyrir níu árum. Því
koma stundum fyrir atriði sem eru ís-
lenskum unglingum framandi. Svo
sem eins og: latínukennsla ( 8. bekk,
stelpa sem á hluta úr skógi og 1/8 í
blokk og Rolling Stones vinsælir í
partíum.
Þýðingin er hnökralaus og eðlileg.
Skemmtilegur stíll og lýsingar komast
vel til skila. Kápumyndin er mjög góð,
en bókin er prentuð á heldur leiðinleg-
an pappír.
Þetta er eiguleg bók og ágætis af-
þreying og ég er viss um að fleiri
heldur en bara unglingar muni hafa
gaman af henni.
Matthildur Sigurðardóttir. Höf. er
nemandi í 9. bekk grunnskóla .
AUÐLESID AFÞREYINGAREFNI
Á topoinn eftir Gillian Cross
Mál og menning
240 bls.
Á toppinn fjallar um Janis, unga
stelpu sem ætlar að verða fræg popp-
stjarna. Hún er mjög óánægð með út-
lit sitt, finnst hún vera stór, klunnaleg
og Ijót. Bókin byrjar á því að hún rýkur
að heiman eftir að hafa rifist við
mömmu sína og sambýlismann henn-
ar. Hún fer á kaffistofu þar sem hún
hittir og kynnist meðlimum rokkhljóm-
sveitarinnar Kelp.
Christe er söngvarinn og nokkurs
konar forsprakki hljómsveitarinnar,
dökkhærður og hugsar lítið sem ekk-
ert um útlit sitt. Hann er frekar stjórn-
samur og frekur, samt viðkvæmur
innst inni. Rollo spilar á trommur, Ijós-
hærður og stór, lætur alla stjórna sér
og passar að særa aldrei neinn. Dave
er fjölhæfur hljómlistarmaður sem
spilar á mörg hljóðfæri, Ijóshært kyn-
tákn hljómsveitarinnar og hugsar mik-
ið um sjálfan sig. Job er hljómborðs-
leikari, Ijóshærður meðalmaður, sem
breytir sífellt um skapgerð.
Hljómsveitin heldurtil London en
áður lætur Christie Janis fá kassettu
með heimilisfangi þeirra á. Hún
ákveður að freista gæfunnar sem
söngkona og stelur hundrað pundum
frá mömmu sinni, fer til London og
slæst i för með hljómsveitinni. Þar
verður hún fyrir vonbrigðum því Chris-
tie lætur hana ekki syngja strax með
hljómsveitinni og lætur hana búa hjá
veikri mömmu sinni.
Christie býrtil úr Janis persónuna
Finku sem er skapstór, frek, kjaftfor
og er algjör andstæða Janis Mary.
Hún lærir að lifa sig inn í persónuna,
gerist meðlimur hljómsveitarinnar og
fljótlega fá þau betri samninga vegna
frammistöðu Janisar sem söngkonu.
Með tíð og tíma öðlast þau frægð og
frama.
Bókin er skrifuð á sannfærandi hátt.
Hún er byggð á viðtölum við Finku þar
sem ferli hennar i hljómsveitinni er
lýst. Þó að bókin fjalli um frægð og
frama í rokkheiminum gætu allar lýs-
ingar staðist, þó að sumt í sögunni
virki ótrúlega, t. d. lýsingar á Christie
og Janis.
Það er of mikið ósamræmi í skap-
gerð Christie, þar sem hann er stund-
um mikli maðurinn sem stjórnar og
þar á milli litill strákur sem leikur sér
að járnbrautarlest. Hann er nokkurs
konar harðstjóri en samt ótrúlega við-
kvæmur. Ég tel hann ekki vera nógu
sannfærandi persónu, samt nær hann
taki á lesandanum.
Mér finnst breytingin á Janis þegar
hún tekur við hlutverki Finku vera
frekar ótrúleg, vegna þess að hún af-
neitar fyrri persónuleika sínum svo
gjörsamlega.
Bókin er auðlesið afþreyingarefni,
bæði skemmtileg og létt. Hún lýsir
músikbransa nútimans, og erfiðri bar-
áttu til að öðlast frægð.
Margrét Jeanette Cela,
Höf. er 14 ára grunnskólanemandi.

BOKMENNTIR J|»
Lif Sigurðardóttir
skrifar L=
EG VIL ENGAN SÆRA EN...
Stjörnustælar
eftir Andrés Indriöason.
Mál og menning 1987.
Kápa Brian Pilkington.
Mér finnst þessi bók alltof óraun-
veruleg. Bókin segir frá Jóni Agnari
Péturssyni sem er 14 ára og reynir að
skjótast upp á stjörnuhimininn. Mér
fannst allt í lagi að lesa bókina en
hún er efnislítil og ekkert sérstök. Mér
fannst Barði Óskarsson hrútleiðinleg
persóna og ömurlegur og það hlýtur
að vera hægt að tala við kvikmynda-
leikstjóra og segja sitt álit. Mér finnst
unglingar heldur ekki haga sér eins
og sögupersónurnar. Þær tala öðruvísi
en krakkar sem ég þekki og hegða sér
öðruvísi.
Ég vil ekki særa neinn og tek því
fram að ég talaði við nokkra krakka
sem hafa lesið þessa bók líka og þótti
hún mjög spennandi og skemmtileg.
Líf Siguröardóttir.
Höf. er 13 ára grunnskólanemi.