Alþýðublaðið - 27.02.1988, Blaðsíða 7

7
Laugardagur 27. febrúar 1988
Þetta er ekki
veik
ríkisstjórn þó
að
sumir
standi
til
hlés
Hann var klapp-
aður inn á þing —
og í stól formanns
stœrsta stjórnmála-
flokks þjóðarinnar.
„Breiðfylkingin“
riðlaðist fyrir síð-
ustu kosningar.
Á fertugasta
aldursári varð
Þorsteinn Pálsson
forsœtisráðherra.
Hvað segir
Þorsteinn um
stjórnarsamstarfið,
um yfirlýsingagleði
ráðherra og flokks-
hagsmuni?
Langaði að verða
bílstjóri
— Manstu hvaö þig lang-
aði fyrst að verða þegar þú
yrðir stór?
„Já, ég man það mjög vel,“
segir Þorsteinn og hlær við.
„Það er alveg skýrt I mínum
huga. Eg ólst upp á stað
þar sem bllar léku mjög stórt
hlutverk, þeir sóttu mjólk I
sveitirnar og aðrir bllar sóttu
vörur til Reykjavlkur. Það var
ekki hinn minnsti vafi aö ég
ætlaöi að verða bllstjóri. Svo
kom það hins vegar á daginn
þegar dró að bllprófinu að ég
hafði ekki hið minnsta vit á
bllum.“
— Hvers vegna vildirðu
svo ekki verða bílstjóri þegar
til kom?
„17 ára var ég I Verslunar-
skólanum og þá stefndi ég
að þvl að fara I háskóla og
þaö var margt að brjótast I
manni, læra hagfræði eða
fara í stjórnmálafræði. Ég
hafði hins vegar mjög
skemmtilegan kennara I
verslunarrétti, Jóhannes L.L.
Helgason, sem opnaði fyrir
mér dyrnar að laganámi. Þó
að ég hafi ekki tekið ákvörð-
un um hvað ég ætlaöi að
leggja stund á I háskóla fyrr
en á slöustu stundu, býst ég
við að hafi ráðiö talsverðu
um að ég fór I laganám að
mér fannst gaman að læra
verslunarrétt hjá Jóhannesi.
Reyndin varð llka sú að ég
naut þess fyrst að læra,
þegar I háskóla var komið. Ég
hafði mjög gaman af aö læra
lögfræði, en það kom aldrei
til að ég færi að vinna sem
lögfræðingur. Ég velti aðeins
fyrri mér atvinnutilboðum
sem ég fékk að loknu námi,
en mig langaði aldrei að fara
aö vinna sem lögfræðingur."
Þorsteinn gerðist blaða-
maður á Morgunblaðinu að
loknu lögfræðinámi. Þá voru
Eyjóifur Konráð, Matthías og
Styrmir ritstjórar. Þorsteinn
hafði unnið við blaða-
mennsku I Ihlaupum á vet-
urna og I námshléum á sumr-
in. Símaskráin ber þessum
tfma vitni. Þar er Þorsteinn
Páisson enn titlaður sem
blaðamaður.
„Ég hafði gaman af að
skrifa um pólitlk og það
freistaöi mln meiren lög-
fræðistörf. Það var afskapleg-
ur góður skóli að vera á
Morgunblaöinu og má segja
að maöur hafi gengið I tvo
háskóla á sama tlma."
— Hvað var svona
skemmtilegt við blaða-
mennskuna?
„Maður fékk útrás með þvl
að tjá sig I skrifuðu máli um
stjórnmál."
— Varstu aldrei ósammála
ritstjórunum?
„Nei. Hafi svo veriö er það
gleymt. Þetta samstarf á
Morgunblaðinu var mikil upp-
lifun. Sennilega á það meira
skylt við list en stjórnun,
hvernig óllkar persónur
mynduöu þar eina sterka
heild. Það var ómetanleg
reynsla að þjálfast við þannig
vinnubrögð og I sllku
andrúmslofti."
— En þú ferð af Moggan-
um..
„Mér var boðið að gerast
ritstjóri á Vlsi. Það var sér-
stakur tlmi þvl að skömmu
eftir að ég tók við kom upp
ágreiningur milli hluthafa
sem leiddi til þess að Dag-
blaðið varð til og úr þvl varð
mikil samkeppni. Þetta var
óskaplega harður tlmi, en
það varð góður samstarfs-
andi á V(si.“
Síðar varð Þorsteinn Páis-
son framkvæmdastjóri hjá
Vinnuveitendasambandinu,
og þaðan'iá leiðin á þing.
„Það leiddi hvað af öðru,"
segir Þorsteinn. „Ég tók ung-
ur við ábyrgðarstörfum sem
ritstjóri og framkvæmdastjóri
VSÍ og kannski var það
ástæða þess að hlutirnir hafa
siðan gengið hratt fyrir sig I
pólitlkinni."
Búið að ganga á ýmsu í
gegnum árin
„Þú spyrð hvort ég búi að
nógu mikilli reynslu. Það get-
ur veriö kostur að koma að