Alþýðublaðið - 27.02.1988, Blaðsíða 20

20
Laugardagur 27. febrúar 1988
TÓNLIST m
Gunnar H. Ársælsson skritar
Ekki yrði ég hissa á því að Ástralía
fræg fyrir The Triffids
The Triffids
Calenture
Þaö er nú ekki hægt aö
segja meö góðri samvisku að
við Islendingar eigum mikil
samskipti við andfætlinga
okkar i Ástralíu sem er vist
eina þjóðin í heiminum sem
getur státað sig af því að
vera heimsálfa i þokkabót.
En samskiptin eru einhver
t.d. veit ég um hóp af skátum
sem voru á Jamboree skáta-
móti þar um daginn. Þaö
hlýtur að hafa verið gaman,
hoppandi kengúrur út um
allt. Kengúrureru náttúrlega
það fyrst sem manni dettur í
hug þegar Ástralía er nefnd....
og óperuhúsið í Sydney.
Hljómsveitin The Triffids er
frá Ástralíu eins og t.d. Men
at work, Men vithout hats,
lcehouse og fleiri. Ekki yrði
Reyndar fæ ég ekki séð að þessi
plata hefði getaö orðið mikið
betri en hún er, er álit Gunnars
m.a. á ,,Calenture“ sem ástralska
hljómsveitin Triffids leikur.
ég hissa á því að Ástralía yrði
fræg fyrir The Triffids og nýj-
ustu plötu hennar, Calenture
því hér er mjög góð skífa á
ferðinni.
Tónlist The Triffids er rokk
blandað nýbylgju, þjóðlaga-
tónlist og jafnvel hippamús-
ik. Vel greinanleg áhrif eru
frá hljómsveitum eins og
Echo & the Bunnymen,
Stranglers (sérstaklega i lag-
inu Unmade Love), The Cult
og jafnvel The Doors. Sumir
vilja ganga svo langt ,að kalla
The Triffids andsvar Ástræl-
inga við Echo & the Bynny-
men og á sú samlíking fullan
rétt á sér því hér er mjög góð
hljómsveit á ferðinni, og alls
ekki ósvipuð og E&B.
Allir textar og flest lög
þessarar plötu eru eftir höf-
uðpaur hennar, David Mc-
Comb að nafni. Fjalla þeir
um hinar margvíslegustu
hliðar mannlegs lífs s.s. ást-
ina ástarsorgir, brennuvarga
og jafnvel uppgrafna forn-
menn sem geymdir eru í gler-
búrum British Museum
(Jerdacuppup Man).
Útsetning laganna, sem
eru hver annarri betri, eru
einnig mjög skemmtilegar og
ber þar að nefna sérstaklega
fiðluútsetningar sem gefa
tónlistinni sérstakan blæ,
enda eru þær unnar af manni
sem heitir Adam Peters sem
hefur lengi unnið með Echo
& the Bunnymen og séð um
allar útsetningar á strokhljóð-
færum í lögum þeirra kanínu-
manna. Hljóöfæraleikurinn er
einnig til mikillar prýði og er
gítarleikur þeirra bræðra
Davids og Roberts McComb
það sem mest ber á í lögun-
um. Bestu lög þessarar plötu
eru að mínu mati Bury me
Deep in Love, Trick of the
Light, Unmade Love, Holy
Water og Jerdacuttup Man.
Reyndar fæ ég ekki séð að
þessi plata hefði getað orðið
mikið betri en hún er.
G.HÁ.
Vel þess virði
að eyða nokkur hundruðum
krónum í
Tríóið sem hér um ræðir
samanstendur af Bretanum
Clark Datcher (söngur & laga-
smiöar), Calvin Hayes (hljóm-
borð & ásláttur) og Banda-
ríkjamanninum Mike Nocito
sem einnig spilar á hin marg-
vislegustu hljóðfæri.
Þeir félagar Calvin og Mike
sjá einnig um upptökustjórn
og hefur sá siðarnefndi með-
al annars unnið með hljóm-
sveitum eins og The Police
og Pink Floyd, ekki amalegt
það. Síðastliðið haust sendi
Jón hatar Jass (Þýð: G.H.Á.)
frá sér smáskifuna I don’t
want to be a hero og naut
hún mikilla vinsælda bæði
hér heima og erlendis enda
alls ekki slæmt lag á feró-
inni.
Gunnar: Létt dægurlagatónlist
sem er þægileg áheyrnar en
verður ekki leiðigjörn.
Á þessum geisladiski eru
alls 13 lög og þar af eru þrjú
þeirra í lengdum útsetning-
um og eru þetta lögin Heart
of gold, I don’t want to be a
* hero og Turn back the clock
sem nýtur nú mikilla vin-
sælda hér á klakanum. Flest
lögin og textarnir eru eftir
Clark Datcher og eru þetta
mjög svo áheyrilegar laga-
smfðar. Vel unnar útsetningar
auka enn á gæði laganna og
hljómurinn af geisladisknum,
sem er tandurhreinn og laus
við suð, skilar öllum hljóð-
færum vel í gegn. Ef maður
flokkar þessa tónlist eftir
skilgreiningunni popp, rokk,
pönk o.s.frv. þá fellur þessi
tónlist hiklaust undir popp-
skilgreininguna. Létt dægur-
lagatónlist sem er þægileg
áheyrnar en verður ekki leiði
gjörn eftir nokkrar hlustanir
eins og með margar aðrar
plötur.
Hljóðfæraleikurinn erallur
mjög góður og ber mest á
hljómborösleik sem ásamt
trommuleik eru burðarásinn í
flestum laganna en þó ekki
öllum. Eins og áður sagði
fylgja með í kaupunum á
geisladisknum þrjár lengdar
útgáfur af lögunum Heart of
gold, I don’t want to be a
hero og Turn back the clock.
Það er svo sem allt gott um
þær að segja en þaö vill oft
verða þannig að svona teygð-
ar útsetningar verða stundum
leiðigjarnar en þetta er nú
bara mitt persónulega mat.
í stuttu máli hefur félögun-
um í Johny Hates Jazz (for-
dómafullt nafn) tekist aö gera
mjög svo áheyrilega plötu
sem vel er verð þess að eyða
nokkur hundruð krónum i.
G.H.Á.
Allt er geypilega smekklegt
Belinda Carlisle
Heaven on earth
Margir muna eftir The Go
Go’s (stelpuhljómsveitinni,
hún var aldrei kölluð annað)
sem var gríðarlega vinsæl
hér á árum áður. Sætar skvis-
ur sem renndu sér glæsilega
á sjóskíðum á framhlið síðari
plötunnar, en Go Go’s gáfu
aldrei út nema tvær breið-
skífur. Sennilega hafa þær
farið að rífast.
Já, svona er nú lífið. Mér
fannst söngkonan í Go Go’s
alltaf sætasta gellan, Belinda
Carlisle heitir hún og er
sennilega með málin 90 60
90. Nú hefur Belinda, þrátt
fyrir eiturlyfjavandamál og
allskonar leiðindi, gefið út
sína fyrstu sólóplötu. Heaven
on Earth heitir hún (Himna-
riki á jörð fyrir þá sem skilja
ekki ensku).
Hér svífur gamli Go Go’s
andinn yfirvötnum og tón-
smíðarnar eru nær undan-
Þaö mætti halda að þetta væri
rolla að jarma, segir Gunnar um
sönginn hennar Belindu.
tekningalaust amerískt gítar-
rokk. Allt er geipilega smekk-
legt, sætar bakraddir o.s.frv.
Þetta er slétt og felld plata
sem ekki rís mjög hátt upp
úr meðalmennskunni, reynd-
ar mjög, mjög lítið. Persónu-
lega get ég ekki hlustað á
svona plötu nema 4—6 sinn-
um þá fara þær aftast í plötu-
bunkann og eru ekki hreyfðar
þaðan. Söngur Belindu fer
líka ofsalega í taugarnar á
mér, það mætti halda að
þetta væri rolla að jarma, (á
köflum) svo skjálfrödduð er
manneskjan. Ef hún væri
meö jafnfallega rödd og
kroppurinn á henni, þá væri
þetta í lagi.
Umslagið er ofsalega blátt,
meira að segja Belinda sjálf
er heiðblá í framan. Sérstök
athygli skal vakin á nautna-
legri stellingu stjörnunnar á
umslaginu og jafnframt risa-
stóru vatnsmelónunni við
hliðina á stúlkukindinni. Á
þetta að vera jörðin ég bara
spyr? Kannski heldur Belinda
að jörðin sé risastór vatns-
melóna! Ekki svo galið.
Ps. Strákar, hér er heimilis-
fang aödáendaklúbbs Be-
lindu Carlisle. Þið gætuð
kannski fengið risastórt plak-
at sent ókeypis:
Belinda Carlisle fan club
P.O Box 2023
Van Nuys, Ca 9I404