Tíminn - 18.04.1968, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 18. apríl 1968
TSMINN
n
Sigurður Guðmundsson sfcó'la
meistari á Akureyri var a'likunn
ur skólamaður og góður stjóm
andi, en þó gat hann stundum
hlaupið á sig, einkum ef hansn
talaði sig utpp í hita í áminn-
ingarræðum.
Beimleikar komu eitt sinn
upp í Akureyrarskóla, sem að
vísu kom síðar í ljós, að vom
af völdum eins nemianda. Þetta
gekfk svo langt að slkólameist-
ari hélt fund um málið í skól-
anum.
f ræðu sinni fór hann hörð-
uim orðum um það, að nemend
ur skyidu vera svo hjátrúafull-
ir að trúa þvi, að þeir sæju
drauga.
Ræðu sína endaði hann svo
á þessum orðum.
— Ég lýsi þvi hér með ytfir,
að héðan í frá er það þurt-
rekstrarsök úr skóla að sjá
draug.
Hérna kem ég með ósköp
gott handa þér, Bjössi minn,
sagði Guðrún og rétti skeið að
syni sínum.
— Nú, nú, sagði stráksi. —
— Enga tæpitungu. Ég heiti
Björn en ekki Bjössi, og ég
veit, að þetta er hafragrautur,
og ég vil ekki sjá hann.
Óskar Halldórsson og annar
útgerðarmaður voru að stofna
nýtt fyriræki.
Félagi Óskars fór að minnast
á, að þeir þyrftu að hafa ná-
kvæmt bókhald.
Bðkhaid, sagði Óskar, hver
hefur orðið ríkur á bókhaldi.
Á ég að kaupa eitthvað fyrir
þig? — Þvottaefni, sápu, hafra
grjon eða eitthvað slíkt.

; * *
Laxveiðimenn fóru úr Vest-
mananeyjum til veiða í Rangá
ytri. Þeir voru þrír saman og
voru við veiði einn dag, en
urðu ekki varir.
Veiðimennirnir símuðu því
til kunningja síns á Selfossi, og
lofaði hann að sendia þeim sam
dægurs sex laxa.
Þeir símuðu nú heim til sín
og létu al'lvel yfir veiðiförinni.
Þeir ætluðu heim daginn etftir
og gistu á Hellu.
Um kvöldið fá þeir sendingu
frá kunningja sínum á Selfossi
og bréf með, þar sem hann
tjáir þeim, að ómögulegt hafi
ve’rið að fá nýjan iax, en
hann sendi þeim í staðinn þrjá
reykta laxa.
OG MÁT
Hvítur leilkur og vinnur. Lausn
á blts. 15.

wm 'mk

Krossgáta
Nr. 1
Lóðrétt: 1 Ásjóna 2 Spé 3
Guðdómur 4 Handlegg 6.
Rímnalag 8 Svardaga 10
Bergmála 14 Máttur 15 Dár
17 Tónn.
Skýringar:
Lárétt: 1 Gamalt 5 Forfeður 7
Skyggni 9 Fundur 11 51 12 Jarm
13 Straumkast 15 Húð 16 Rifa úr
skinni 18 Fjasa.
33
Ég þagði, og nú kom þögn, sem
var enn meiira þreytandi en nokk
ur áður. Við héldum áfram göng-
unnd. Svo íór hann affur að tala
og ég sá að það olli honum meiri
áreynslu, en hann vildi vera láta
— Já. Þér sjáið vitanlega, að
ég hefði eklki átt að segja þetta.
Ég 'bið yður fýrirgefinintgar.
— O — þess þurtfið þér ekiki.
Ég tek miér þetta alls ekki nærri,
mæltd ég. Nú tfann ég, að ég áttd
hægara/með að tala eins og eng-
ill, þvd að nú hatfði ég ytfirhönd-
iina. En nú hafði ég ekki lengur
iöngun til að fcvelja hann. — Þér
hafiö fullan rétt tíl að segja það,
sem yður sýnist, alveg edns og
Theto.
Andlit hans, sem var blóðrautt
oig reiðilegt, var nú áberandi líkt
andliti yngri systur hans. Ég hefi
heyrt sagt um unga stúlku, sem
ég þekki: — Hún er ekki beinlíin-
is faileg, en Htur mjög vel út,
og ef ég hefði ekki jafln mikla
óbeit á forstjóranum og ég hefi,
þá yrði ég að viðurkenna, að þótt
hann geti aldrei kallazt fallegur,
þá Htur hann mjög vel út.
Ég hélt Míðlega áfram: — Móð-
ir yðar og Theo og Blanche virð-
ast halda að — nú, já — að sá
maður sem ég væri trúlofuð væri
beinlínis öfundsverður.
—• J'á, ég veit það. Þér þurfið
ekki að segja mér frá þvd. Yður
hefir heppnazt að gera þær allar
þrjár stórlega hrifnar af yður
Þetta sagði hann reiðilega. Hann
Htur sýnileig.a á bað sem móðgun
við sig. — Móðir mín og telpuem-
ar geta heldur ekki séö, hvernig
þér, á þúsund vegu, ætíð með upp
gerðar ástúð, minnið mig á hitt
og þetta, sem alls e.kki þarf að
rifja upp. Þetta gerir kannske
ekki mikdð til — en svo getur
annað fólk ko-mið heim, sem ekki
er eins auðvelt að villa sýn. Það
gæti máske séð, að eitthvað er ó-
eðlilegt — óvenjulegt — í fram
komu ýðar við mig.
— En — sögðuð þér efcM, að
hdnmi eðHlegu feimni nýtrúlofaðr
ar ungrar stúlku myndi verða
kennt um?
— O, þeir eru víst ekki margir
sem geta sagt, að þér séuð feim-
in. Hann var anm reiðilegri, er
hamrn sagði þetta. — Og svo gæti
ýmisleigt kvisast út, hvernig öllu
væri varið okkar í miIH. Þess
vegna neyðist ég til að biðja yður
að vera dálítið varkárari.
— Varkárari, endurtók ég auð-
mjúk eins og barn, sem á að læra
eitthvað utan að. — Já, það verð
ég að gera. Ég skal vanda mig
betur við að láta allt Hta út e-ins
og við séum trúlofuð.
Atftur sást þessi svipur — að
vísu hvarf hamin samstuindis atftur
— sem sýndi, að honum dauðlang
aði ti'l að hrista mig til.
—• Þafcka, sagði hann.
— Þér eigið víst við þennan
herra Waters, frænda yðar, er
þér segið — anmað fólk. Það er
sá, eem segir alllt, sem honum dett
ur í hu.g. — Hamn á að koma og
Hta á mig? Haldið þér — eruð
þér hræddur um að hanm muni
kenna svo í hrjósti um þann mamn
sem á að vera trú'lofaður mér?
Herra William Waters tautaði
eitthvað, sem hljómaði ákafLega
Hkt og orðið: — Bölvuð!
Ég heyrði það vel.
Etf tdl vill var það eins byrj-
un setningar, sem átti að vera,
— Bölvuð óskammfeilni. Ég veit
það ekki.
En þetta orð heyrði é,g að
minnsta kosti mjög greinilega.
Og þótt það þýddi, að ég hefðd
uinrnið nýjan sigur og að hans ó-
skeikuiHeiki hefði aftuir hlaupið á
sig, þá naut ég ekki vel sigurs-
dns, ég hló ékki einu sinni með
sjálfci mér. Það var komið nóg af
þeissu, . . . ég varð skyndilega svo
þreytt. Tár kómu í auigu mér, ég
snéri andlitimu undan og horfði
yfdr limgirðinguna á útsprunginm
hvítþymi, sem varö að dansandi
ringuLreið fyrir augum mér.
Hann lét sem hamn hefði ekk-
ert sagt.
Stuttu síðar hóf hann mál's og
íhugaði hvert orð:
— Fræmdi minm kemur í kveld
og annar maður með honum.
Frændi er nokkúð sérkemnilegur,
en mjög etftitrtektarsamur og eng
in tviræð orð komast óathuguð
fram hjá honum.
— Jlá, ég skií, mælti ég og
horfði reiðilega á hvítþyrninm, en
gætti stöðuigt að máLrómi minum.
— Þá verður maður að sleppa óll
um slíkum athugasemdum þegar
hann er viðstaddur. Ég gæti til
dæmis verið of feimin til að opna
muinninn. Alveig eins og ég er —
eins og ég var — á skrif'stofunni.
Myndi það ekki vera betra?
— Jú, miklu betra en hitt, sagði
forstjórinn þurrlega. — Hinn mað
urinn er aðeiins í viðskiptaðrind-
urn, og ég vonast til að komast
að hagfcvæmum samningum við
hann. Þess vegna.-------
— Óskið þér, að hann fái góðar
hugmyndir um mig, greip ég
frami.
— Já, það miætti segja það.
En-------
Þögn.
— Umfrarn allt, sagöi hamn —
vil ég ekki við þetta sérstaka tæiki
færi láta gera mig hlægilegan.
Þetta kom svo blátt áfram og
bannslega, að miér fór næstum að
þykja vænt um hann. En svo fór
ég að huigsa um, að hann mátti
ekfci verða hlægHegur í eitt eim-
asta skipti, en ég átti að þola það
í heilt ár, að ég skammaðist mín
fyrir sjálfri mér. Og þá varð ég
aftur öskureið.
Ég gat sóð, hvermig hann nag-
aði sig í hamdabökin yfir því að
sýna mér, hvar hann var veikur
fyrir.
Han-n treysti mér ekki.
— Ég skal gera það sem ég get,
sagði ég lágmælt. Ef hann hefir
ánægju af, þá látum hann bara
halda, að ég ætH að gera hann
hlægilegan, bæði i augum frænda
hans og góðra viðskiptavina.
Skyld'i hann vera mjög fínn þessi
maður, sem ég, Monica Trant, á
að vanda mig svo frammi fyrir?
Hann er sennilega í hópi þeirra
manna, sem faðir minin myndi
aldrei hafa þolað á sínu heimili.
Við vorum nú komin á þann
stað, þar sem vegurinn beygir inn
að stöðinni, og ég staðnæmdist.
— Ætluðuð þér aö tala um eitt
hvað sérstakt við mig?
— Nei, þakka yður fyrir, sagði
forstjórínn þurrlegri röddu. —
Það var ekki annað. Verið þér
sælar.
Hann tók ofarn. Andlit hans var
dimmt eins og þrumuský En það
gerir ekkert til. Reiði hans mun
fá útrás á skrifstofunnd og Dun-
donald hefir gott af hirtingu.
— Verið þér sælir, sagði ég og
sneri við. Ég var fegin, að eng-
inn var á veginum, þegar við
kvöddumst. Því allir, sem hefðu
séð þennan reiða mann kveðja
þessa Htlu, hnarreistu stúlku,
myndd hafa haldið, ap við vær-
úm sízt af öllu elskendur.
En hve hainn var reiður, þegar
hann snéri á braut. Er ég hafði
gengið spölkorn, sneri ég mér við
t;l þess aö sjá enn einu sinni
hve snúðU'gt hann gekk.
En þess iðraðist ég.
Á sama aúginabliki sneri hann
sér Hfca við til að horía á etftir
mér.
Þetta sannar, að það er full-
komlega rétt af fullorðn-um að
kenna börnum að snúa sér aldrei
við á götunni. Ég vildi óska, að
ég thefði ekki gert það.
15. KAPÍTULI.
Gamall kunningi.
— Nancy! Naney! Heyrðu.
BiHy og ókunnugi m-aðurinn eru
komnir strax, löngu áður en við
bju-ggumst við þeim. Mamma er
farin út . í heimsókn og Blamohe
er að þvo sér uim höfuðið, og
viltu líta á hvernig é,g hefi rifið
kjólinn mínn. Ekki get ég farið
niður, sagði Theo. röddin lækkaði
oig e-ndaði í fullk-omnu hvísH. Við
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 18. apríl.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegis
útvarp.
I3.oo Á
frlvafctinni.
Eydís Eyþórsdóttir stjórnar óska
lagaþætti sjómanna 14 40 Við,
sem heima sitjum Hildur Kal-
man rifjar upp sitt af hverju
um fugla 15 00 Miðdegjsútrarp.
16.15 Veðúrfregnir Síðdegistón
lelkar. 16.40 Framburðarkennsla
f frönsku og spænsku 17 00 Frétt
ir. Á hvítum reitum og svörtum
Guðmundur Arnlaugsson flytur
skákþátt 17 40 Tónlistartíml barn
anna Egill Friðleifsson sér um
timann 18.00 Tónleikar 18.45
Veðurfregnir 19.00 Fréttir Til-
kynningar 1930 tsienzk kammer-
músik 20.00 Útvarp frá Alþingi.
Röð flokkanna1 Framsóknarflokk
ur, Alþýðuflokkur Alþýðubanda
lag, Sjálfstæðisflokkur. Um kl.
23.30 verða sagðar veðurfregnir
og fréttir i stuttu máli. Dagskrár
lok.
Föstudagur 19. april.
7 00 Morgunútvarp. 12.00 Hádeg
isútvarp.
13.15 Lesin
da'gsikrá
næstu viteu. 13.30 Við vinnuna:
Tónleikar. 14.40 Við, sem helma
sitjuim Hildur Kaliman les sög-
una „í straumi tímans eftir Jose
fine Tey (7). 15.00 Miðdegisút-
varp. 16.15 Veðurfregnir. Síðdeg
istónleikar. 17 00 Fréttir. Endur
tekið efni. Hjalti Þórarinsson yfir
læknir flytur erind um áhrf
tóbaksreykinga á mannslikaimann
(Áður útv. 26. m-arz). 17.40 Út-
varpssaga barna-nna: „Mjöll“ eft
ir Paul Gallico Baldur Pálm-ason
les eigin þýðingu (1). 18.00 Rödd
öfcumannsms. Tónleikar. 18.45
Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar 19.30
Efst á baugi. Björn Jóhannsson
og Tómas Karlsson fjalla um
erlend málefn. 20 00 Amerisk
píanómúsik. Frank Glazer leikur.
20.30 Kvöldvaka. 22.00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Kvöldsagan:
„Svipir dagsins og nótt“ eftir
Thor ViMijáimssor. Höf. fljúur
(7). 22.35 Kvöldhljómteifcar: Sin
fónluhljómsvelt íslands teifcur í
Háskólabíói bvöldið áðúr. Stjórn
andi: Bodhan Wodiezko. Einleik
ari á sel-ló: Hafliði Hallgrímsson.
23.15 Fréttir í stuttu máli. Dag
skrárlok.