Vísir - 10.02.1976, Qupperneq 2
2
Y
yiSIR
í>pyí
Hvað fannst þér um
Kastljós siðast liðinn
föstudag?
vism
Sigurjón Sigurftsson, ncmi: —
Mér fannsl þetta ágætis þáttur.
Mér fannst Vilmundur komast vel
frá honum. t>aö er hins vegar
erfitt aft taka afstöftu i þessu máli,
maftur veit ekki nógu mikið.
Ásta Kristjánsdóttir, vift gesta-
móttöku á I.oftleiðum : — Þetta
var sæmilegasti þáttur. Ég hef
fylgst meft málinu og finnst þaft
virkilega áhugavert. Mér finnst
hins vegar vera fitjaft upp á þvi á
versta tima, þegar átökin eru i
landhelgismálinu.
Kristján Jónsson, framkvæinda-
stjóri: — Mér eru sérstaklega
minnistæft ummæii Þorsteins
Pálssonarað hann muni ekki láta
ráftherra né aftra beita sig
þvingunum.
Arnheiftur Björgvinsdótlir, af-
greiðslustúlka: — Mér fannst Vil-
mundur frekar daufur i þetta
sinn. Annars er hann alltaf
skemmtilegur og ég hef gaman af
öllu sem hann skrifar og segir. Ég
er sannfærö um aö hann hefur
eitthvaö fyrir sér i þessu máli.
Kristján G. Kjartansson, fram-
kvæmdastjóri: — Mér fannst
þátturinn ágætur. Ég tók hins
vegar ekki afstööu til þess hvor
málsaftila heffti rétt fyrir sér, ég
tel mig ekki nægjanlega kunnug-
an málinu tíl þess.
Krla Kjarnadóttir, herbergis-
þema: — Mér fannst aft það væri
ráftist of mikið á Vilmund. Ungt
fólk verftur lika aft fá aft koma
fram meft sitt álit. Hins vegar
hefur þetta mál snúist upp í of
mikla pólitik.
"V1
v y v
' ' :
Hvers vegna
Ijóslaus viti
í hólft ór?
Norftlirftingur haffti samltand •
vift hlaftift:
Allt frá þvi i september i
haust hel'ur veriö lesiö i til-
kynningum útvarpsins aug-
lýsing til sjófarenda um að
Norðljaröarhornsviti logi
ekki.
Ég grennslaðist um það hjá
skrifstofu vitamálastjóra,
hvernig á þvi stæði að ekki
væri kveikt á vitanum.
Svörin sem ég fékk voru
þau, aö þeir hefftu ekkert skip
til þess, en sögðu þó að bráð-
lega yrði úr þessu bætt.
Samt sem áður er þessi til-
kynning enn lesin i útvarpið og
er þö núna liðið nær hálft ár
frá þvi aö þessi lestur hófst.
Hvað veldur?
Visir hafði samband við
vitamálastjóra. Sagði hann að
landhelgisgæslan sæi um að
kveikja á vitum sem ekki væri
hægt að komast að eftir venju-
legum leiftum.
Allt frá þvi i haust hefur leg-
ið beiðni um það til landhelgis-
gæslunnar að kveikja á vitan-
um.
Sagðj vitamálastjóri að þeg-
ar skip hefði verift tiltækt á
þessum slóftum.sem ekki væri
alltaf vegna anna hjá gæsl-
unni, hefði veður verið þannig
að ekki heffti verið hægt aft
komast að vitanum.
Þó heffti þetta oft verift
reynt, en veftur þarna fyrir
austan væri búið að vera
óvenju óhagstætt.
Ennfremur sagði vitamála-
stjóri að það væri alveg jafn
óljóstenn hvenær hægt yröi aft
koma ljósi á vitann, en þeir
hefftu gert allt sem i þeirra
valdi stæði til aft svo yrði.
A A A A A ^
íþróttaœðið
œra þjóðina?
Skúli Ólafsson skrifar:
Fróölegt vifttal vift sveitar-
stjóra frá Vestfjörftum I sjón-
varpi, um byggingu iþrótta-
mannvirkja, sem kosta átti
nokkur hundruft milljóna, get-
ur e.t.v. sannfært menn um,
að hégóminn situr i fyrirrúmi
hjá okkur.
Mörg þau byggðarlög, sem
standa i slikum framkvæmd-
um, hafa ekki viðunandi
hafnarskilyrði, ekki hreint
vatn eða fullnægjandi vega-
eðaflugsamgöngur. Þó er ver-
ið aft festa stórfé i hálfköruð-
um hússkrokkum sem eru
ekki betrien rúmgóðar hlöður,
sem mætti alveg eins nota til
æfinga.
Við verðum að sjálfsögðu að
taka þátt i keppni i ýmsum
iþróttum. En þegar búið var
að koma upp iþróttamann-
virkjum á höfuftborgarsvæft-
inu, sem nægja mundi
milljónaborg, þá töldu
keppendur sig ekki geta mætt
til æfinga hér á landi. Til þess
að mæta i keppni hér á landi
þurfti að fljúga með hópinn til
Danmerkur, meft tilheyrandi
fylgdarliði, halda þeim þar
uppi i hálfan mánuð (við höf-
um nægan gjaldeyri i slikt?).
Vestmanneyingar eru með
stór (dýr) mannvirki i smift-
um, fyrir iþróttastarfsemi,
sem væntanlega ber góðan
ávöxt. Þar er um sérstakar
aðstæður aö ræða þarsem þeir
geta ekki haft aðgang að
iþróttamannvirkjum á megin-
landinu, til jafns við aðra
landsmenn.
Þar aö auki eru Vestmanna-
eyjar mjög öflugt bæjarfélag.
En viða verða þessi iþrótta-
%
mannvirki aukinn baggi á al-v.
menningi, svo að þessi '
byggftarlög verfta verr sett en
áður i samkeppni vift hin betur
settu bæjarfélög. M
Með öllum tiltækum ráftum
verður að bæta aðstöðu hinna
ýmsu bæjar-og sveitarfélaga,1
sem eru afskipt. En það verð-,
ur ekki gert með þvi að flana
úti „módel” byggingar, sem
kosta margíalt meira en þörf ■
er á og eru á engan hátt not-
hæfari en stöðluð hús.
Stórþjóðirnar láta sér þau'
nægja til iþróttaiðkana og'
keppni.
Æskufólk telur ekki eftir sér
að skreppa bæjarleiðir til
dans- eða iþróttaiðkana, og ■
þess vegna er óþarfi að byggja .
i hverri krummavik bákn,
sem er sveitarfélaginu ofvifta
fyrirsjáanlega framtift.<
um
Ómannúðlegar upprifj-
anir ó óhugnanlegu móli
Krlendur Jónsson hifreiftar-
stjóri skrifar:
Ettir aö hafa horft á þennan
margumtalaða sjónvarpsþátt
frá umræöum á Alþingi,
mánudaginn 2.febrúar, kemst
Þuriður Jónsdóttir i lesanda-
bréfi frá 6. feb. meöal annars
að þessari niðurstöðu. ,,Þar
virtist mér Sighvatur Björg-
vinsson verja málstað þeirra
sem ekkerthafa sértil varnar,
enga hjálp hafa og sýnilega
hafa gleymst i öllu moldviðr-
inu.”
Að svo miklu leyti, sem ég
skil hvað konan er aö fara, er
ég henni mjög ósammála.
Mánudaginn 2. febr. gerðist
sá einstæfti atburður i sögu
hins háa Alþingis, aðalþingis-
maðurinn Sighvatur Björg-
vinsson innleiddi þar til um-
þessari greinilega góðhjört-
uðu konu, ef henni dettur það i
hug eitt augnablik, að þarna
séu þeir komnir, þessir varan-
legu merkisberar siðgæðis og
réttlætiskenndar i landinu,
þeir Vilmundur Gylfason og
Sighvatur Björgvinsson. Skrif
Vilmundar undanfarnar vikur
og þessi einstæða framkoma
alþingismannsins bera þess
eindregiö merki, að svo muni
ekki vera.
Þaö má vel vera að Þuriður
Jónsdóttir og aðstandendur
Sighvatar Björgvinsson-
ar, hafi horft á hann með að-
dáun á sjónvarpsskerminum,
þegar hann reifaði þetta mál á
Alþingi. En hvað um aðstand-
endur Geirfinns Einarssonar?
Er þaö vist að aðdáun þeirra
hafi verið jafn óblandin? Gaf
með eðlilegum hætti, er öllum .
sár, en timinn hinn miskunn-
sami samverji græðir flest sár
að lokum. En um týndan ást->
vin, sem enginn veit hvað um .
varð, gegnir allt öðru máli.
Þar verða spurningarnar um,
hvert fór hann? hvar er hann? '
hvað varð um hann?, sem.
brenna i hjörtum viðkomandi,
aftstandenda mjög sárar, og
gefa engin grið, fyrr en svarið<
er fengið.
Sifelldar upprifjanir á opin-
berum vettvangi og nú siðastl
úr sölum Alþingis, á þessu^
óhugnanlega máli, finnst mér
ómannúðlegar og nánast'
grim mdarlegar gagnvart<
þeim aðstandendum, sem ,
þarna eiga um sárt að binda.
hóðsyrði
Þuriöur Jónsdóttir skrifar:
Ég horföi á I sjónvarpinu
[ umræöurnar frá Alþingi utan
I dagskrár. Þár virtisl mér.Sig-
hvatur Björgvinsson vprja
I málstaö þeirra sem ekkeiH
hafa sér til varnar, enga hjálp
hafa og sýnilega hafa gleymst.
i öllu moldviörinu.
’ Eg á þar viö þá sem þolaö
hafa þaö aö missá ástvini sina
á voveiflegan hátt. Veriö getur
aö nú gangi á meöal vor lif-
andi fólk.’sem nú veit eftir
langa óvisSu, aö barn þess hef-
ur veriö drepiö og uröaö á
viöavangi.
‘ Ég er þessu fólki algjörlega
ókimn og þekki ekki til þess.
En.’hvernig getur dómsmála-
ráöherra leyft sér aö standa
- upp og hæöa málsvara þessa
fólks fyrir augum alþjóöar?
Þoli dómsmálaráöherra
mikíö þessa dagana, tel ég
áöra þurfa aö þola mikiö
meira og sárara. Þau háösyröi
sem þarna voru viöhöfö. hafa i I
minum augum svlvirt Alþingi. |
Eru þetta vinnubrögö al-
þingismanna? Þaö-eitt aö|
hæöa samborgara sina opin-:
berlega hlýtur aö teljast úreltl
pólitik og ekki karlmannleg afl
manni meö breitt bak.
ræðna mjög viðkvæmt saka-
mál, kannski morðmál, i
þeim, aöþvi er virtist, eina til-
gangi að koma höggi á póli-
tiskan andstæðing (ogá ég þar
við hið svokallafta Géirfinns-
mál). Slik vinnubrögft hljóta
að vekja andúð allra hugsandi
manna, sérstaklega eru þessi
vinnubrögð ámælisverft fyrir
það eitt, að þetta mál er i
rannsókn og enginn veit hvaft
út úr þvi kann að koma.
Merkisberar siðgæðis
og réttlætiskenndar
Ég vorkenni sannarlega
málflutningur þessa háttvirta
alþingismanns virkilega til-
efni til, að i honum mætti finna
einhvern sérstakan málsvara
þeirra ,,sem ekkert hafa sér til
varnar” eða yfirleitt þeirra
smælingja sem „gleymst hafa
i öllu moldviðrinu”, eins og
Þuriður Jónsdóttir oröar svo
fagurlega. Ef svo hefur verið,
þá héfur það algjörléga farift
framhjá mér.
Stóru orðin
tæpast nógu stór
Astvinamissir, sem gerist
Það er min persónuleg'1
skoðun.
Um Klúbbmálið hef ég ekk-
crt að segja. Upp úr þvi má
hversemvill velta sér eins og '
hann hefur náttúru til, alveg <
athugasemdalaust frá minni,
hálfu, og um stóru orðin dóms-
málaráðherrans hef ég það að '
segja, að mér finnst þau tæp-<
ast nógu stór, svo aumkunar-,
legt finnst mér hlutverk þess-'
ara áðurnefndu félaga vera i
þvi máli, sem ég hef sérstak-
lega fjallað um i þessum lin- ,
um minum, og kannski i báft-
um þessum málum.