Tíminn - 30.07.1968, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
ÞRIÐJUDAGUR 30. júlí 1968.
Laust starf
Fulltrúastarf í skrifstofu Veðurstofu íslands er
laust til umsóknar.
Umsækjandi (karl eða kona) þarf að geta unnið
sjálfstætt að bókhaldi og verið staðgengill skrif-
stofustjóra í fríum og forföllum. Laun samkvæmt
14. fl. launasamninga ríkisstarfsmanna.
Umsókn, er greini aldur, menntun og fyrri störf,
sendist til skrifstofu Veðurstofunnar fyrir
10. ágúst n.k.
VEÐURSTOFA ÍSLANDS
Póst- og
símamálastjórnin
óskar eftir tilboðum í stöðvarbyggingu og masturs
undirstöðu fyrir sjónvarpsstöð á Hegranesi í
Skagafirði.
Útboðsgögn verða afhent hjá tæknideild á 4. h.
í Landsímahúsinu, Thorvaldsenstræti og hjá
símstöðvarstjóranum, Sauðárkróki.
Hestaþing
Hestamannafélögin Sleipnir og Smári halda hesta-
þing á nýjum skeiðvelli á Murneyri á Skeiðum,
sunnudaginn 4. ágúst n.k. kl. 13,30.
D A G S K R Á :
1. Helgistund: Séra Bernharður Guðmundsson.
2. Aðalsteinn Steinþórssson setur mótið.
3. Hópreið félaga inn á völlinn.
4. Formaður L. H. Einar G. E. Sæmundsen
flytur ávarp.
5. Góðhestar sýndir í dómhring
6. Kappreiðar, 600 m. hlaup, 250 m. skeið, 250
m. folahlaup, 300 m. hlaup. — GÓð verðlaun.
Eigendur góðhesta komi með hesta sína kl. 10 f.h.
Skráning hesta fer fram hjá formönnum félag-
anna.
í
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Símar 31055 og 30688
—w—gawwuiirtii!’a k ..
Björn Þ. Quðmundsson:
Skyggnzt inn
í sumarfríi fyrir nokkrum ár
um blöS'tu einu sinni við mér
þau „ókjör“, að ég þyrfti að
hafa næturstað á Drangsnesi
á Ströndum. Af því varð þó
ekki, en daginn eftir hafði ég
við orð, að dauflegri stað hefði
ég vart augum litið, og kæmi
einhvern tíma sá tími, að ég
vildi búa í einveru og loka
mig frá umheiminum, færi ég
beint til Drangsness. Þegar ég
nokkru síðar kom á brún Vaðla
heiðar og Akureyri blasti við,
ljósum prýdd og meyjarleg í
kvöldrökkrinu, kom ósjálfrátt
upp í huga minn samanburður.
Og þegar ég ók um göturnar í
bænum, iðandi af lífi og fjöri
og sá öll ljósaskiltin og skreytta
búðarglugga, fann ég til ein-
hvers innra léttis.
Þótt þessi samanburður eigi
að sjálfsögðu ails ekki við í
bókstaflegri merkingu og sé
raunar grófur, neita ég því
ekki, að eitthvað svipað var
mér innanbrjósts, er ég á dögun
um kom frá Austur-Þýzkalandi
til Danmerkur og Svíþjóðar og
loks íslands. — Þótt Rostock
og hinir vinalegu smábæir í
kring, eins og t. d. Warne-
munde eða Kuhlungsborn,
væru fánum prýddir og í há-
tíðarbúningi í tilefni Eystra-
saltsvikunnar, fann maður til
einhvers léttís við komuna til
Kaupmiannahafnar. Þessa innri
tilfinningu er ekki gott að út-
skýra á blaði, frekar en annað,
sem maður bara finnur. E.t.v.
var þetta eins og að hitta aftur
konu, sem maður þekkti atlot
in hjá! — Þrátt fyrir frábærar
móttökur gestgjafa minna hand
an tjaldsins, gistivináttu þeirra,
alúðar og vilja til að gera
manni allt til hæifis, fannst mér
maðurinn á götunni í Höfn,
vera eins og einn úr fjölskyld
unni, eða kunningi, sem maður
gæti gengið til og sagt:
„Komdu nú blessaður. Hvað
er að frétta af kónginum?“!
Þegar ljósin á Vesterbrogötu
slógu ofbirtu á augun og mað-
ur hikaði við að ganga yfir
götu,na af ótta við bílakösina,
kom fram í hugann gömul mynd
frá Tékkóslóvakíu, þegar ég
sprangaði eftir miðri aðalgöt-
unni í Prag án þess svo mikið
að gá til bíla. Ég vissi, að
þeir myndu ekki koma til að
keyra mig niður. Það er
kannski heimskulegt, en mér
hefur oft fundizt umferð og
bílaeign mælikvarði á „status“
þjóðar.
Ég man ekki lengur tilefnið.
en einhvern daginn í Kiihl-
ungsborn, spurðum við sessu
naut okkar við borð, búlduleita
sveitapíu, rétt si svona: „Sind
Sie katholisch? — Nein. Sind
Ste dann Protestant? — Nein.
Was sind Sie denn? — Ich bin
socialistisch!" („Eruð þér
kaþólskar? — Nei. Eruð þér
þá mótmælendatrúar? — Nei.
Hvað eruð þér þá? — Ég er
sósíalísk“.)
Já, hún var ekki bara venju-
legur sósíalisti — hún var sós-
íalísk. (Innskot: Sósíalismi er
Merki og einkunnarorS „Eystra-
saltsvikunnar".
spariorð ytfir kommúnism'a þar
eystra).
Undrar þá nokkurn þótt refsi
rétturinn sé sósíalískur og
stjórnarskráin líka og auðvitað
verkalýðslöggjófin. Kannski var
kaffið það einnig og jafnvel
bjórinn, sem a. m. k. íslendingi
þætti ólíklegastur allra hluta
til að hafa eitthvað með þjóð
skipulag að gera.
En svona var þetta fyrir
mér og ég verð að segja eins
og er og meina ekkert illt með
því. Það er ljótt að segja það,
en ég hafði stundum á tilfinn-
ingunni, að fólkið gæti ekki
borðað eða gengið til salernis,
án þess einhver sósíalismi væri
í spilinu. Kannski eru það öll
plakötin, allar áminningarnar
um að vera trúr þjóðinni og
góður „Genosse". Eg veit það
ekki. Ég held ég verði bara
að segja eins og kerlingin:
„Það getur vel verið, að þetta
sé allt saman gott og blessað.
Það er bara ekki fyrir mig.“
Og er þá ekki, að svo mæltu,
bezt að snúa sér að hinu raun
verulega tilefni þessa grein-
arstúfs?
„Gott er peninga telja úr
annars pungi“!
Ykkur finnst það kannski
ankanalegt, að ungur lögfræð-
ingur, sem um nokkurt skeið
hefur dundað við að dœma mann
og annan heima í Reykjavík,
og hefur eytt mestum tíma sín-
um í dómssölum, skuli leita á
sams konar slóðir í útlandinu.
Eða finndist ykkur það ekki
skrýtið, ef maðurinn hjá hita-
veiítunmi, sem ynni við það dag
inn út og daginn inn að grafa
skurði, hlypi til, á ferðalagi er-
lendis, að horfa á, hvernig þeir
útlenzku færu að því að grafa
skurð.
En hvað sem því nú líður,
er hitt staðreynd, að ég beið
þess með nokkurri eftirvænt-
ingu að vera viðstaddur réttar-
höld í Rostock. —
Það var glampandi sólskin og
blíða pennan dag Fánar blöktu
hvarvetna (— ég þori næstum
Svipmynd frá hátíðahöldunum í tilefni af 750 ára afmæli Rostock.