Vísir - 19.08.1977, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
f 'Útfíefandí: Iteýkjáprent hf
Framkva'mdastjóri: Davfft íiuftmundsson
Kitstjórar: l»orsteinn l’álsson ábm.
. Olafur Kagnarsson. i
Kitstjórnarfulltrúi: Bragi Guðmundsson. Fróttastjóri erlendra frétta: Guftmundur G. Pélursson.
l'msjón meft llelgarblafti: Arni Þórarinsson Blaftamenn: Anders Hansen, Anna Heiftur Oddsdóttir,
Edda Andrésdóttir, Einar K. Guftfinnsson, Elías Snæland Jónsson, Finnbogi Hermannsson, Guftjón
Arngrimsson, Hallgrimur H. Helgasori, Kjartan L. Pálsson^li Tynes, Sigurveig Jónsdóttir, Sveinn ’
Guftjónsson, Sæmundur Guftvinsson. Iþróttir: Björn Blóndal, Gylfi Kristjánsson. ( tlitsteiknun: Jón
Öskar Hafsteinsson. Magnús Olafsson. Ljósmyndir: Einar Gunnar Einarsson, Jens Alexandersson,
: Loftur Asgeirsson. i
Siilustjori: Páll Stetánsson Auglýsingastjóri: Þorsteinn Fr. Sigurftsson.
Dreifingafstjóri: Sigurftur K. Pótursson
Auglvsingar: Slftumúla K. Simar H22«0. KOfill. Askriftargjald kr. r.100 á mánufti mnanlands.
Afgreiftsla: Stakkholti 2-4 simi K66I1 N erft i lausasölu kr. 70 eintakift.
Kitstjórn: Síftumúla II. Sími K66II. 7 línur. Prentun: Blaftaprent hf.
Tvœr leiðir að
einu marki
Æsimennska í pólitískum umræðum hefur leitt til
þess, að eins konar kalt strið er hafið á milli lands-
byggðarfólks og þéttbýlisfólks við Faxaflóa. Málum
er vissulega illa komið, ef fram heldur sem horfir, því
að þegar allt kemur til alls á fólkið i landinu í höfuð-
atriðum hagsmunalega samleið, hvar sem það býr.
Um það er ekki deilt, að veruleg byggðarröskun
var orðin. Slík f ramvinda er þéttbýlinu ekki til fram-
dráttar. Aðgerðir í byggðamálum voru því nauðsyn-
legar og hafa þegar borið verulegan árangur.
A hinn bóginn er Ijóst, að slíkar aðgerðir geta leitt til
óeðlilegrar mismununar og hefur það þegar sagt til
sín að þvi er varðar útgerð og fiskvinnslu á Faxaf lóa-
svæðinu. Þessi vandamál verða ekki leyst með köldu
hagsmunastríði milli landshluta. Slík vinnubrögð leiða
aldrei til skynsamlegrar niðurstöðu.
Þrátt fyrir mikinn gauragang upp á síðkastið hefur
litið sem ekkert verið f jallað um eðlileg markmið í
byggðamálum og skynsamlegar leiðir að þeim. Um
þau efni gætu menn þó deilt á grundvelli ólíkra stjórn-
málaskoðana.
Sannleikurinn er sá, að í byggðamálum höfum við
farið leið miðstýringar i stað valddreifingar. i stað
þess að efla sjálfstæði sveitarfélaga. landshluta, og
atvinnufyrirtækja höfum við komið upp skömmtunar-
stofnun í Reykjavík undir stjórn eftirlitsmanna
stjórnmálaf lokkanna.
Hin miðstýrða skömmtunarstefna kallar á hags
munastríð á þessu sviði eins og öðrum. Á Alþingi
hefur ekki verið meirihlutafylgi til þess að gjörbreyta
um stefnu í þessu efni. Skömmtunarkerfið leiðir
alltaf til mismununar og tekur auk þess ekki nægjan-
legt tillít til arðsemi, sem er þó forsenda þess, að
aðgerðir í byggðamálum leiði almennt til bættra lífs-
kjara.
Fyrir þá söker mikilvægtað leysa upp hið miðstýrða
skömmtunarkerfi, sem við höfum búið við í þessum
efnum. Þess i stað á að efla byggðarlögin í landinu
með því að dreifa í ríkari mæli en gert hefur verið
yf irráðum f jármagnsins. Það á að gerast á grundvelli
efnahagslegra lögmála en ékki flokkspólitiskra
stundarhagsmuna.
Mestu máli skiptir þó að auka sjáifstæði byggðar-
laganna og búa atvinnufyrirtækjunum eðlilegan
rekstrargrundvöll þar sem arðsemin er viðurkennd.
Stjórnmálamenn ræða oft um nauðsyn þess að efla
sjálfstæði sveitarfélaga af þvi að það lætur vel í eyra.
En allt starf þeirra í byggðamáium hefur gengið í
þveröfuga átt.
Stjórnmálamennirnir hafa kosið að byggja upp
valdaaðstöðu fyrir sjálfa sig í Reykjavík fremur en að
efla sjálfstæði byggðarlaganna. Svonefndir lands-
byggðarþingmenn eru þar fremstir í flokki. Þeir vilja
ekki, að byggðastefnan fari út fyrir skömmtunar-
skrifstofur í Reykjavík. Það er ein af ástæðunum
fyrir því kalda hagsmunastríði, sem staðið hefur á
milli dreifbýlisfólks og þéttbýlisfólks.
Leiðin út úr þessum ógöngum er í gegnum raun-
verulega valddreifingu og frjálsa efnahagsstarf-
semi. Ýmsir möguleikar eru fyrir hendi í þessu efni.
En mestu máli skiptir að mynda pólitiskan meirihluta
fyrir valddreifingarleiðinni.
Við þurfum að búa þannig um hnútana, að ekki
verði óeðlileg byggðaröskun í landinu, hvorki i
atvinnulegu né menningarlegu tilliti. Og ójafnvægi er
jafn slæmt, hvort heldur sem hallar á þéttbýli eða
dreifbýli. Meginmáli skiptir, að menn setji sér
ákveðin markmið og taki pólitískar ákvarðanir um
leiðir að þeim.
Föstudagur 19. ágúst 1977
ViSIR
Hvoð verður um
eignirnar ó
Hjalteyri ?
Þaö er ekki glæsilegt aö litast um á Hjalteyri núna. Taki Kaupfélag Eyfirðinga hins vegar við eignum
þar aö einhverju eöa öllu leyti gæti svo fariö aö þarna yröi iðandi athafnalif áöur en varir. Visismynd:
Anders Hansen.
VIÐRÆÐUR MILLI KEA
0G HJALTEYRINGA
„Það hefur ekkert verið
ákveðið ennþá, en Hjalteyring-
ar hafa óskað eftir viöræðum
við KEA um hugsanieg kaup á
eignum á Hjalteyri”, sagði Val-
ur Arnþórsson kaupfélagsstjóri
KEA á Akureyri,
Sagðist hann búast við að við-
ræður um þessi mál hæfust í
næstu viku, og yrði ekkert að
frétta af málinu fyrr en að þeim
viðræðum loknum.
Hjalteyri er i Arnarneshreppi,
og er oddviti þar Ingimar
Brynjólfsson. Hann hefur lýst
þeirri skoðun sinni að æskileg-
ast væri að Kaupfélag Eyfirð-
inga hefði einhverja starfsemi á
Hjalteyri, i hvaða formi sem
það nú yrði.
Heita má að Landsbanki Is-
lands eigi alla Hjalteyrina, en
áður fyrr var Kveldúlfur þarna
með umfangsmikinn rekstur. Sú
starfsemi lagðist að mestu leyti
niður er sildin hvarf fyrir
Norðurlandi. —AH

H/N/R FÍIA
tlGA
Þegar þeir Dagblaðs-menn
hröktust úr Blaöaprenti sögöu
þeir aö skilnaöí: Viö komum aft-
ur. Þá haföi staöiö um hrfö tilraun
þeirra Sveins Eyjólfssonar og
félaga til aö hiröa Vísi meö húö og
hári. Þau mál eru nú uppgerö aö
mestu og Dagblaöiö hefur veriö
prentað á vegum Morgunblaösins
um hriö, án þess aö þar hafi veriö
hægt aö koma viö „bissnessviti”
framkvæmdastjóra blaösins,
samskonar og hann beitti viö
stofnun Blaöaprents og eignar-
haldstilraunir á Vlsi.
Samkeppnin hefur markað
spor
Samkeppni síðdegisblaðanna
hefur orðið islenskri biaða-
mennsku til góðs, þegar á heild-
ina er litið. Þannig hefur tilvist
Dagblaðsins markað nokkur spor
nú þegar og andsvar VIsis ekki
slöur. Jónas Kristjánsson, rit-
stjóri, má þvi eftir atvikum una
vel sinum hlut. Eftir er þó þaö
sem erfiðara þykir og það er að
halda Dagblaðinu á llfi frá degi til
dags á misjafnri fréttavertið og
misjöfnum auglýsingatima. Þar
þarf Dagblaðið að keppa við blöð,
sem ýmist búa aö rótgrónum við-
skiptum eða sjóðum, sem hægt er
að leita til um leiðréttingar á
langvarandi taprekstri.
Bætur á sprungna blöðru
I þeim efnum búa flokksblöð
eins og Þjóðviljinn og Timinn
sæmilega, þótt kaupendatala
þeirra sé ekki upp á marga fiska
og hafi m.a. dregist töluvert
saman hjá -Timanum að undan-
förnu. Þar er nú verið að hugsa
ráð til að efla útbreiðsluna aö
nýju og auglýsingarnar, en slik
ráð verða auðvitað ekki annaö en
bætur á sprungna blöðru,. vegna
þess aö flokksblað getur mjög
takmarkaö breytt sér i samræmi
við nútimalegar kröfur. I staö
þess hefur venjan veriö aö malda
i móinn, setja upp fýlusvip eins og
þegar Gisli J. Astþórsson rit-
stýrði Alþýðublaðinu upp i tiu
þúsund eintök hér um árið og tala
um striðsfyrirsagnir og siðdegis-
blaðamennsku.
Nýtt blað eins og Dagblaðið
hefur af þessum sökum haft gott
tækifæri til að nota sér meira og
minna opinn markað og eina
blaöiö sem staðiö hefur i vegi fyr-
ir þvi aö tilraunin með Dagblaðið
heppnaðist að fullu hefur verið
Vfsir, enda útkomutimi að degin-
um næstum hinn sami.
Samræma þarf prentunar-
tíma og útkomutíma
Þvi miöur hefur siðasta átak
við Alþýðublaöið ekki heppnast
þrátt fyrir þekktan fréttamann I
ritstjórastöðu. í fyrsta lagi þarf
Alþýðublaðiö aö skila öllu efni i
prentsmiöjuna fyrir klukkan átta
að kvöldi nema Iþróttafréttum,
en þaö gerir þvi mjög erfitt fyrir
sem morgunblaði. Prentarastétt-
in hefur yfirleitt breytt þannig i
samningum við blööin, að hún
hefur ráöiö þvi upp á eindæmi að
sunnudagsblöðum er lokið á
föstudagskvöldum og morgun-
blöðin þurfa að loka fyrir
fréttir allt of snemma að
kvöldinu. Alþýðublaðinu
hefði jafnvel vegnað betur sem
kvöldblaði. I rauninni þurfa
blaöaútgefendur og prent
arar að leggja höfuðin I bleyti viö
að finna sæmilega lausn á þvi
vandamáli sem prentunartimi
dagblaöa er orðinn og freista þess
að samræma meira en nú er
Neðcnmáls
V
r
V
Indriöi G. Þorsteinsson
skrifar um hræringar í
blaðaheiminum og
veltir meðal annars
fyrir sér möguleikum
Alþýðublaðsins til
framhaldslífs og
hugsanlegum samruna
þess og Dagblaðsins.