Vísir - 29.04.1978, Blaðsíða 30

30
Lau'g a r d a*gur 29. aprHT 9 7 8 vrsiR
AUGLYSING UM
r r
AÐALSKOÐUN 1 MAI 1978
Þriðjudagur 2. mai R-18401 til R-18800
Miðvikudagur 3. mai R-18801 til R-19200
Föstudagur 5. mai R-19201 til R-19600
Mánudagur 8. mai R-19601 til R-20000
Þriöjudagur 9. mai R-20001 til R-20400
Miövikudagur 10. mai R-20401 til R-20800
Fimmtudagur 11. mai R-20801 til R-21200
Föstudagur 12. mai R-21201 til R-21600
Þriöjudagur 16. mai R-21601 til R-22000
Miövikudagur 17. mai R-22001 til R-22400
Fimmtudagur 18. mai R-22401 til R-22800
Föstudagur 19. mai R-22801 til R-23200
Mánudagur 22. mai R-23201 til R-23600
Þriöjudagur 23. mai R-23601 til R-24000
Miövikudagur 24. mai R-24001 til R-24400
Fimmtudagur 25. mai R-24401 til R-24800
Föstudagur 25. mai R-24801 til R-25200
Mánudagur 29. mai R-25201 til R-25600
Þriöjudagur 30. mai R-25601 til R-26000
Miðvikudagur 31. mai R-26001 til R-26400
Bifreiðaeigendum ber að koma 'með bif-
reiðar sinar til bifreiðaeftirlitsins, Bilds-
höfða 8 og verður skoðun framkvæmd þar
alla virka daga kl. 08:00-16:00
BIFREIÐAEFTIRLITIÐ ER LOKAÐ A
LAUGARDÖGUM. Festivagnar tengi-
vagnar og farþegabyrgi skulu fylgja bif-
reiðum til skoðunar.
Við skoðun skulu ökumenn bifreiðanna
leggja fram fullgild ökuskirteini. Sýna ber
skilriki fyrir þvi að bifreiðaskattur og vá-
trygging fyrir hverja bifreið sé i gildi.
Athygli skal vakin á þvi að skráningar-
númer skulu vera læsileg.
VANRÆKI EINHVER AÐ KOMA BIF-
REIÐ SINNI TIL SKOÐUNAR Á AUG-
LÝSTUM TÍMA VERÐUR HANN LÁT-
INN SÆTA SEKTUM SAMKVÆMT UM-
FERÐARLÖGUM OG BIFREIÐIN TEK-
IN tJR UMFERÐ HVAR SEM TIL HENN-
AR NÆST.
Þetta tilkynnist öllurn sem hlut eiga að
máli.
Lögreglustjórinn i Reykjavik
26. april 1978
Sigurjón Sigurðsson
Útboð
Stjórn verkamannabústaða i Reykjavik
óskar eftir tilboðum i hita- og hreinlætis-
lagnir i 216 ibúðir i Hólahverfi.
tJtboðsgögn verða afhent á skrifstofu V.B.
Mávahlið 4, gegn 20 þús. kr. skilatrygg-
ingu.
Hjúkrunarskóli íslands
Nýir uemendur verða teknir inn i skólann
4. september 1978 og 8. janúar 1979.
Umsóknarfrestur er til 10. júni n.k.
Umsóknareyðublöð og upplýsingar er að
fá i skólanum.
Skólastjóri.
HRANNIR
ouglýsa sölusýningu á eftirprentunum
eftir heimsfrœga listamenn að
Hallveigarstöðum.
Sýningin verður opin daglega frá
kl. 14 - 22 til 7. maí.
^mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmnmmmmmmmmmt^mmmá
Lögreglw
ogJíklft
X
konunn*
sagði bóndinn. ,,Hann vildi aðeins
hitta hana á afviknum stöðum og
á furðulegustu timum. Mér fannst
einsog hann væri þegar giftur eða
i þann veginn að gifta sig og Jo
væri honum til trafala”.
Hann sagði, að Jo hefði kynnst
manninum sumarið 1933, um
hálfu ári siðar, á dansleik i
borginni. Þau hefðu oft histsiðan
og maðurinn stundum komið i
sveitina á mótorhjóli sinu.
Þessar upplýsingar vöktu
áhuga lögreglumannanna. Hafði
hann nokkrusinniséð unnustann?
Það hafði hann. Reyndar hafði
hann einu sinni komið að þeim i
nlminu, og þá sagði hann mann-
inum að hypja sig i.burtu og koma
ekki aftur.
Lögreglumennirnir réðu nú
varla við eftirvæntingu sina. Gæti
hann lýst manninum eða jafnvel
sagt nafn hans? Það gat hann, og'
þaðsem meira var, hann var með
bréf frá morðingjanum.
Hann rétti áköfum lögreglu-
mönnunum bréfið. Þetta varinni-
legt bréf og bréfritari spurði,
hvortungfrú Oppermann gæti hitt
Harðfylgi
Snemma morguns gekk þeldökkur járnbrautarverka-
maður fram á illa leikið lik Ijóshærðu konunnar. f fyrstu
virtist hún hafa framið sjálfsmorð.
Lögreglan fann fótspor
karlmanns rétt hjá morðstaönum
og tók gipsmót af þeim. 1 öðru
lagi sáust engin merki um átök
upp á lif og dauða. Þaðgat bent til
þess, að morðinginn og fórnar-
lamb hans kynnu að hafa veriö
vinir, jafnvel elskendur á leyni-
fundi rétt fyrir dögun.
Lik konunnar, sem enn var
óþekkt, var flutt til likhúss, þar
sem krufning var gerð. Hún leiddi
i ljós, að konan hafði fallið fyrir
skammbyssukúlu. Og það sem
skipti meira máli: Hún hafði ver-
ið þunguðog komin sex mánuöi á
leið.
Þegar var hægt að útiloka þann
möguleika, að morðinginn hefði
veriðstúlkunnióviðkomandi. Hún
hafði fallið fyrir hendi manns,
sem af éinhverjum ástæðum vildi
ekki giftast henni eða gangast við
faðerni.
Fréttin um morðið á þessari
lágvöxnu, ljóshærðu stúlku birtist
á forsiðum blaða í Pretóriu og
raunar álls staðar i Suður-Afriku.
Þess var krafist i ritstjórnar-
greinum að morðinginn yrði grip-
inn „áður en hann nær að
táfdraga og myrða aðra stúlku”,
og enginn lét i ljós meiri áhuga á
að það mætti takast en Coatzee
rannsóknarlögregluforingi.
Hann fékk mikið lof fyrir harð-'
fylgi sitt. Hann var þá þegar
frægur maður i Suður-Afriku, þvi
aðhann hafði verið einn kunnasti
rugby-leikari landsins, áður en
hann gerðist lögreglumaður.
málið væri „óleysanlegt”, komu
óvæntar upplýsingar.
Bóndi nokkur, sem bjó alllangt
frá Pretoriu, skrifaði lögreglunni
bréf, þar sem hann kvaðst telja
sig vita, hver konan hefði verið.
Hann hefði frétt af atburðinum
rétt i þessu og hann þóttist viss
um, að konan hefði unnið hjá sér.
Lögreglan sótti hann, og hann
sagðist hafa haft áhyggjur af
hvarfi vinnukonu sinnar, Jo
Oppermann. Hann vissi ekki,
hvort það væri hið rétta nafn
hennar.
Dularfullt
Hún virtist ekki hafa átt vini
eða vandamenn, en hún átti
unnusta i Pretoriu, sem húnskrif-
aðist á við og hitti stundum.
„Kann var frekar dularfullur”,
hann hjá járnbrautarsporinu kl.
sex að morgni 31. janúar.
Hann bað hana að fara eins
leynt og kostur væri, og leyst
heföi verið úr vanda þeirra. Hann
myndi útskýra ailt, þegar þau
hittust, en hún skyldi ekki nefna
raunir sinar við nokkurn mann.
Ekkert nafn var undir bréfinu,
aðeins stafirnir J.H.C.
Rithöndin
Lögreglúmennirnir vissu
þegar, að Coatzee rannsóknarlög-
regluforingi var morðinginn. Það
lá i augum uppi. Hann hafði
strengt þess heit að hafa upp á
morðingjanum. Hann hafði lagt
nótt viö dag. Allar yfirlýsingarn-
ar. Allt var þetta gert til að villa
um fyrir lögreglunni.
Næsta skrefið var að fá sýnis-
horn af rithönd hans. Hún
reyndist sú sama og á bréfinu,
Reyndi að dyl ja ódæðið
„Ég tók strax eftir áverkunum
og sá, að sennilega hefði hún beð-
ið bana af völdum byssukúlu i
höfuðið”, sagði Coatzee i skýrslu
sinni, ,,og auk þess virtist sem
reynt hefði verið að kyrkja hana.
Ummerki á mjúkri, rakri
jörðinni bentu til, að hún hefði lif-
að nokkra stund eftir árásina og
reynt að skriöa til næstu járn-
brautarstöðvar.
Senniltga hefur morðinginn
lagt lik hennar á járnbrautar-
sporið i von um aö lest æki yfir
hana. Það hefði getaö litið út sem
sjálfsmorð.
Ég tel að höfuð hennar hafi ver-
ið lagt á annan teininn, svo aö
ekki væri unnt að bera kennsl á
hana.og þáheföi ekkisést, að hún
hafði verið skotin”.
Skýrsla Coatzees var send til
lögreglunnar i Pretoríu, og þar
var lika hafin rannsókn. Niður-
stöðum hennar bar saman viö
ályktanir Coatzees. En lögreglan
komst að ýmsu öðru, og það átti
eftir að ráða úrslitum.
Auk þess var hann trúlofaður
dóttur eins æðsta yfirmanns lög-
eglunnar og nafn hans birtist
stundum i slúðurdálkum dag-
blaðanna.
En eftirgrennslan Coatezees
reyndist árangurslaus, þótt hann
ynni sér engrar hvildar. Ekkert
benti á morðingjann ogenn hafði
ekki vitnast, hver konan var. 1
þann veginn sem úrskuröa átti aö
Árla morguns í besta starfsmanni
janúarmánuöi 1934 fannst rannsóknarlögreglunnar
lik ungrar konu á málið í hendur.
járnbrautarspori við Engum manni var betur
Pretoriu i Suður-Afriku. treystandi að hafa upp á
Konan hafði verió myrt og morðingjanum en J.H.
likinu misþyrmt hroða- Coatzee rannsóknarlög-
lega, til dæmis haföi annað regluforingja. Hann fór á
eyrað næstum verið rifið motorhjolí á morðstaðinn i
af höfði hennar. Þessi fylgd járnbrautarlögreglu-
hrottalegi glæpur vaktí manns að nafni Fritz,
mikla skelfingu, og sjálf- rannsakaði likiö og hóf að
sagt þótti að fela einum leita að visbendingum.