Vísir - 05.06.1978, Blaðsíða 2

S>pyi
„Slyngasti
fálkaþjófur
Evrópu"
í heimsókn
Mánudagur 5. júní 1978 VISIB
Fálkar eru eftirsóttir
fuglar,einkum nú þegar
þeir eru friðaðir. Auð-
kýfingar í Austurlönd-
um greiða stórfé ef
hægt er að útvega þeim
slika fugla, og eru
nefndar tvær til þrjár
milljónir króna fyrir
hvern fugl i því sam-
bandi.
Fáir leggja aftur á móti fyrir
sig þá iðju að stela fálkaungum
eða eggjum en sá aðili sem
kunnasturerfyrir slikt i Evrópu
um þessar mundir er Þjóðverji,
Konrad Chicielski. Hann hefur
hlotið dóm fyrir fálkaþjófnað á
ítali'Uf þýska lögreglan hefur
margoft reynt að standa hann
að verki og fuglafriðunarmenn i
flestum Evrópulöndum reyna
að fylgjast náið með ferðum
hans.
Þrátt fyrir þetta er sagt að
honum hafi orðið allvel ágengt á
siðustu árum á þessu sviði.
Þegar Visir fékk fregnir af þvi
siðla í mai að þessi „slyngasti
fálkaþjófur Evrópu” væri
væntanlegur hingað til lands
ákvað ritstjórnin að reyna að
fylgjast með ferðum hans.
Náttúrufræðistofnuninni og
utanrikisráðuneytinu höfðu
einnig borist upplýsingar um Is-
landsferð þessa Þjóðverja frá
fuglafriðunarsamtökum i
Þýskalandi og á vegum
menntamálaráðuneytisins sem
fer með fuglaverndarmál hér-
lendis var ákveðið að veita hon-
um eftirför um landið. Fróðir
fuglasérfræðingar lögðu upp i
jeppafrá Reykjavik ásamt lög-
reglumanni i' humátt á eftir
manninum siðastliðinn miö-
vikudag og fengu siðan aöstoð
vegalögreglumanna.
Eftirförinni lauk um hádegi i
gær eins og sagt er frá á forsiðu
en niðurstöður af yfirheyrslum
birtast á næstu siðu.
Konrad Chisielski og 19 ára sonur hans komu hingaö til lands með
Dettifossi slðla dags á þriðjudaginn var, 30. mal. Meö skipinu kom
einnig bíll þeirra,Volksvagen-sendibíll. örin bendir á þá feðga á
þessari mynd, sem Jens Alexandersson, ljósmyndari Vísis, tók viö
komu Dettifoss til Reykjavikur.
Margrét Rósa Bergmann, 11 ára:
Ég boröa ekki alltaf á morgnana,
en stundum borða ég Cheerios
eða súrmjólk og brauð.
Hvað borðar þú á morgn-
ana?
Kristin Pétursdóttir 12 ára:
Cheerios og það finnst mér gott —
stundum borða ég lika kornfleks.
Nanna Sigurðardóttir, 10 ára:
Best finnst mér nú beikon og egg
en oftast borða ég Cocopuffs,
Cheerios eða ristað brauð.
Agústa Björnsdóttir 9 ára: Það er
misjafnt hvað ég borða, stundum
er það Cocopuffs og stundum rist-
að brauð.
Kristin Friðriksdóttir 9 ára:
Stundum boröa ég súrmjólk, ann-
ars er það svo misjafnt og erfitt
aö segja nokkuð ákveðið.
BIÐLAÐ TIL BÆNDAFYLGIS
Ef marka má úrslit sveitar-
st jórnarkosninganna liggur
nokkuð ljóst fyrir, að Lúðvlk Jó-
sepsson er orðinn áhrifameiri
sem formaður Alþýöubanda-
lagsins. Þess vegna er meira
tckið eftir þvi nú en áöur hvað
þessi slyngi pólitikus segir i
blaði sinu Þjóöviljanum, og það
stendu raunar ekkert á honum
að kasta striöshanskanum i
annarri kosningalotu við
borganaflokkana, sem slaga nú
um meö sundurskotin segiin eft-
ir siðustu sjóorrustu.
Fram að þessu hefur Alþýöu-
bandaiagið einkum snúiö sér að
verkalýðshreyfingu og mennta-
mönnum, og orðið vel ágengt
innan beggja þessara raða, þótt
stöðug sáttaskrif verði að eiga
sér staö i Þjóðviljanum svo að
blandan ekki sundrist i frumefni
sin. Þessi blanda kemur m.a.
fram I röðun á G-listann i
Reykjavik, þar sem háskóia-
menn eiga þrjú efstu sætin en
verkalýðsforustan eitt. En Lúð-
vík lætur þetta sig engu varða,
og þegar hann tiundar það liö,
sem nú skal blásið saman til at-
lögu gegn stjórnarBokkunum,
hefur hann viljandi gleymt að
geta sléttarbaráttu Bandalags
háskólamanna. Þeirra hags-
muna er aftur á móti gætt á öðr-
um síðum málgagnsins.
Lúðvik flokkar kjósendur i
þrennt. Hann talar tii launafóiks
og hann taiar til sjómanna.
Þriðji þjóöfélagshópurinn er
nýr á landabréfi þeirra Alþýöu-
banda lagsmanna, en þaö eru
bændur. Lúðvik segir i grein
sinni i Þjóöviijanum á sunnu-
dag: ,,Og bændur hafa lika risiö
upp til aö mótmæla. Þeir neita
að styðja lengur þá rlkisstjórn,
sem staöið hefur þannig að mál-
um, aö iaunbænda hafa lækkað
úr rúmum 80% af iaunum við-
miðunarstétta i 66%.” Enn
fremur lýsir hann furöu sinni á
þvi, að söluskattur skuii ekki
hafa verið feildur niður af kjöt-
vörum. Þó getur hann ekki
nema hluta þess, sem hann hef-
ur verið að segja á fjölmennum
bændafundum úti um allt land i
veturogvor. En þau fundahöld
sýndu, að þaö var ekki einungis
verið að keppa að sigri meöal
launafólks og sjómanna — og
menntamanna, þvi að Lúðvlk
þiggur atkvæði þeirra þrátt fyr-
irallt — heldur var llka verið að
fara inn á ihaldssamasta vett-
vang landsins i leit að atkvæð-
um. Og það mun vera stað-
reynd, að Lúðvik hefur orðið vel
ágcngt meðal bænda, annars
hefði hann ekki fyrir þvi að taka
þá upp i stéttaupptalningu sina
fyrir kosningarnar.
Solsénitsyn segir í nýútkomnu
þriðja bindi af Gulag, aö komm-
únistar noti sér hiklaust alla
veikleika i stjórnmálastarfi
borgaraflokka, hverju nafni
sem þeir nefnast, og séu fyrstir
manna til að skilja hvar varnir
eru veikastar fyrir. Þetta inn-
byggða árásarkerfi hefur komið
vel I Ijós hvaö bændur snertir. A
fjölsóttum fundum með þeim
hefur Lúðvik sagt aö þeir
skyldu framleiða meira. Það
þyrftibara að hækka kaupið svo
launþegar gætu étið meira.
Landbúnaðarvandinn er sem
sagt enginn vandi. A meðan
þessu fer fram biður Fram-
sóknarflokkurinn mikinn ósigur
I Reykjavik. ólafur Jóhannes-
son hefur sem flokksformaður
freistað þess aö firra sig allri
ábyrgð á þeim ósigri. llonum
nægir að halda þingsætinu i
Norðurlandskjördæmi vestra.
Minnugur þess að enginn maður
er ómissandi, mundi það ekki
skipta hann ýkja miklu máli
þótt þingmenn Framsóknar
yrðu aðeins ellefu að tölu eftir
kosningarnar. En ólafur erekki
þeirrar trúar og það kannski
með réttu. Hann sagði nýverið i
sjónvarpi, að ckki hefðu allir
greitt atkvæði i kosningunum,
ogþað er rétt. Sveitafylgið kom
ekki i ljós. Bændur sýndu éfcki
hug sinn, og gera það ekki fyrr
en 25. júni. Svo virðist sem
Framsóknarforustan trúi þvi aö
þar standi allt óbreytt. Hins
vegar bendir ýmislegt til þess
að meðal bænda hafi orðið mikil
hugarfarsbreyting. Lúövik Jó-
sepsson heföi ekki verið aö hafa
fyrir því að boöa til funda meö
bændum, heföi hann ekki vitað
að þeir biðu eftir þvi aö ná sam-
bandi viö annað stjórnmálaafl,
sem boðaði þeim aö enn drypi
smjör af hverju strái i landbún-
aði. Og þaö stóð ekki á Lúövik
að færa þeim þessa góðæris-
kenningu — menn þyrftu bara
að borða meira.
Þannig benda öll teikn til þess
að Alþýðubandalagið muni
koma meö góða atkvæðaaukn-
ingu úr landbúnaðarkjördæm-
um, enda eru bændur orðnir ein
af stéttum Alþýðubandalagsins
á máli Lúðvíks Jósepssonar, og
ekkert getur forðað þeim frá
því. Eins og sýndi sig I kosning-
unum i Reykjavik, þá er jafnan
greiður pólitiskur gangur milli
Framsóknar og Alþýðubanda-
lags, og þvi skyldu bændur ekki
taka vinstri trú fyrst hún býður
upp á hunang og rjóma. Sam-
kvæmt gildri kenningu eru
kommúnistar og kommúnista-
riki dæmd af loforðum slnum,
þegar aðrir verða að sæta þvi að
vera dæmdir af verkum sinum,
og bændur munu láta loforðin
duga — I bili.
Svarthöföi