Vísir - 13.06.1978, Blaðsíða 2

Horfir þú á fræðsluþætt-
ina um efnahagsmál i
sjónvarpinu?
Eyþór Benediktsson: Nei, ég
horfi ekki á þá. Það stafar bara
af áhugaleysi á þessum málum.
RagnheiAur ögmundsdóttir hús-
móöb': Nei, það geri ég ekki. Ég
hef bara ekki tima til þess að sjá
þessa þætti.
ólaíur PáLsson, sjómaður: Ég hef
ekki horft á þessa þætti — ég hef
einfaldlega ekki getað það vegna
starfs mins.
Sveinn Þórðarson, trésmiður: Ég
vinn svo oft á kvöldin aö ég hef lit-
ið séð af þessum þáttum. Ef
maður á fri. bregður maður sér i
golf.
Birgir Guðjónsson, læknir: Ég
að ég hef ekki séð þessa þætti, en
ég held aö þeir séu mjög gagn-
legir.
é'i' V , j V l V
Þriðjudagur 13. júnf 1978 VISIB
Þið getið veríð hreyknir
af Sinfóníuhljómsveitinni
- segir
Cabriel
Chmura,
hljómsveit-
arstjóri
„Það eru tvær ástæð-
ur fyrir þvi að ég kom
hingað til að stjórna Sin-
fóniuhljómsveit íslands
á Listahátið”, sagði
hljómsveitarstjórinn
Gabriel Chmura i viðtali
við Visi.
„önnur ástæðan er sú
að Birgit Nilsson óperu-
söngkona óskaði eftir
þvi að ég stjórnaði
hljómsveitinni á tónleik-
um hennar i Laugar-
dalshöll. Hin ástæðan er
sú að mig hefur lengi
langað til að heimsækja
Gabriel Chmura á æfingu meö SinfóníuhljómsveiL
inni í gærmorgun. Mynd: Gunnar.
ísland og þar sem ég hef
áhuga á hvoru tveggja
sló ég til”.
Gabriel Chmura er heimsfræg-
ur orðinn fyrir hljómsveitarstjörn
sina. Hann hefur stjórnað mörg-
um frægum hljómsveitum, svo
sem Filharmoniusveit Berlinar,
Sinfóniuhljómsveit Vinarborgar,
og Filharmoniusveit Israels svo
að eitthvað sé nefnt.
Chmura býr nú i borginni
Aachen i Þýskalandi, þar sem
hann var útnefndur yfirtónlistar-
stjóri árið 1974.
Gabriel Chmura sagði okkur að
svo skemmtilega vildi til að ein-
mitt i Aacherijþar sem hann væri
nú búsettur/væri islensk stúlka,
Anna Júliana Sveinsdóttir, við
söngnám.
„Hún hefur nú þegar fengið
nokkur hlutverk i óperum og
hefur meðal annars sungið nokkr-
um sinnum undir minni stjórn. Að
minu mati er Anna gædd miklum
sönghæfileikum og hefur fallega
sópranrödd” sagði hljómsveitar-
stjórinn.
Chmura sagðist hafa heyrt
mikiðtalaðum land okkarog þjóð
og þá sérstaklega stórkostlegt
landslag. Hann sagðist þvi miður
ekki geta farið vitt um landið þar
sem hann þyrfti að fara utan^
strax að tónleikum Birgit Nilsson
loknum, að stjórna hljómsveit i
Brussel.
„En þú getur verið viss um að
ég kem hingað aftur og þá ætla ég
að hafa góðan tima til að skoða
mig um og hef þá mestan áhuga á
Þá er enn ein Keflavikur-
gangan að baki, og hefur verið
óvenju hljótt um hana að þessu
sinni. Veldur þar eflaust um, aö
höröustu vinstri mennirnir i
lamlinu eru ekki lengur þeir
„underdogs”, sem þeir voru
fyrir byggðakosningarnar, og
svo hitt, að ekki þykir hollt að
veifa kröfu um varnarleysi
landsins framan i kjósendur
tveimur vikum fyrir alþingis-
kosningar. Jafnvel harðlinu-
menn i þularstctt hljóðvarpsins
létu ekkert i sér heyra að þessu
sinni um miðnefnd og göngu-
mannafjöida og gönguhraða
item veðurfar á Keflavikurvegi
svona ulan dagskrár, Kannski
húsaginn við Skúlagötu hafi
verið aukinn eitthvað upp á sið-
kastið.
Morgunhlaðið hefur i pölitisk-
um öngum sinum valið þann
kostinnað gera varnariiðsmálin
að kosningamáii rétt einu sinni
enn. Óskandi væri að þvi tækist
að vekja mátulegan hroll meðal
kjósenda út af þessum hern-
aðarefnum, sem eru nú að verða
löng og leið saga á tslandi. i
Kóreustriðinu, Ungverjalands-
uppreisninni og Vietnanv
striðinu voru engin tvimæli uppi
um nauðsyn varnarliðsins á ts-
iandi. Þá hafa aidrei veriö nein
tvimæli uppi um nauðsyn þess
aö vera í varnarbandalagi vest-
rænna þjóöa. Um varnarliö i
sjálfu sér er þaö að segja, aö
rökin fyrir veru þess hér eru
sterkari i einn tima en annan,
eins og fyrrgreind upptalning
striða og byltinga segir til um.
heillir. Þá hefur forusta Alþýöu-
bandalagsins engan hug á þvi að
láta hengja sig i svardögum
fyrir kosningar, og þurfa siðan i
þriðja sinn að ganga á bak orða
sinna að kosningum loknum,
fari svo að þeir lendi f rikis-
stjórn.
Af þessum sökum fór siðasta
Keflavikurganga fram i kyrrð-
um. Hún var mikið fremur
árétting á ákveðinni afstöðu, en
að hana beri að skoða sem nýtt
áhlaup á varnarvirki vestræns
sanistarfs. Að auki kemur til, aö
ev rópukom múnism in n, sem
kommar hér heima telja að sé
runninn undan rifjum tslend-
inga, hefur á stefnuskrá sinni að
láta Nalo i friöi. Situr það þvi
sist á feörum evrópu-
kommúnismans að fara að hefja
enn eina hatursferðina gcgn
Atlantshafsbandalaginu.
Nei, varnarliðið og Nato
verða ekki kosningamál að
þessú sinni. Alþýðubandalagið
lelur sig ekki þurfa að ræða það
mjög itarlega eins og stendur,
og þótt gamlar lummur um þau
efni birtist öðruhverju á siðum
Þjóðviljansog Morgunblaðsins,
eru þær aðeins staðfesting á þvi,
aðhið gi'óna ástarævintýri þess-
ara aðila blómstrar enn, og
pipra báðir. Þeim er að þessu
leyti eins farið og hinum stóru,
Rússlandi og Bandarikjunum,
sem hafa skipt umræðunni i
heiminum á milli sin og vilja
ekki láta um annað tala en
„deilur” sinar hvað sem aðrir
egóistar biöla um athygli.
Svarfhöfði
Keflavík og Nato
Rökin fyrir veru þess hér frá
þessu einfalda sjónarmiði, eru
kannskisjaldan minni en nú. En
hin pólitiska ólga og áráttan til
hernaöarátaka á áreiðanlega
eftir að styrkja þcssi rök, ef ekki
i dag, þá á morgun. Það breytir
þó engu um eðlilega iöngun
islendinga til að breyta varnar-
slöðinni i hrcyfanlega stöð,
þannig aö hægt verði að kalla
liöið inn á fjórum cða fimm
limum. Þessar hugrenningar
breyta aftur á móti engu um
vilja okkar tii að vera i Nato.
Svo undarlega viil til, að
Alþýðubandalagiö hefur haft
hægt um sig f varnarliðsmálum
siðasta kjörtímabil. Og þótt
Morgunblaðiö sé farið að hefja
varnarmáiin lil nokkurs kosn-
ingalegs vegs, blaktir ekki hár á
höfði Lúðviks Jósepssonar og
annarra foruslumanna flokks
ha ns. Þetta stafareinfaldlegaaf
þvi, að þeirtelja vigstöðuna svo
góða, að fratmál á borð við
varnarliösdelluna hafi engar