Vísir - 05.09.1978, Blaðsíða 11

i Þriöjudagur 5. september 1978
■ ■ ÍM ■ ■ H ■ ■■■■■■■■■■■ ■■■■■■ ■■■
SAMÆFING BJÖSGVNARSVl
IALDIN A HVOISVíLU
Fall er fararheill
Slysavarnafélagiö hyggst reyna
aö hafa samæfingar björgunar-
sveita árlega f hverju hinna tfu
umdæma félagsins á landinu.
Gert aö sári úr plasti og tómat-
sósu
Sett var á sviöalvariegt bilslys til aö æfa mennina I slysahjálp.
Hér er veriö aö æfa sjóbjörgun.
Komið var fyrir dráttarvagni,
öörum megin Rangár, sem átti aö
gegna hlutverki skips f háska. Bil
var svo komiö fyrir hinum megin,
og línu skotið frá honum yfir til
skipbrotsmannanna i dráttar-
vagninum.
Fyrir leitaræfinguna var sett á sviö flugslys i Hvolsfjalli. A þessari
mynd sjáum viö hvar björgunarsveitarmenn snúa aftur úr æfingunni
meö hina slösuöu.
SAGAN HENNAR BRYNJU
Jón Kristinsson,
fyrrverandi formaður
Leikfélags Akureyrar,
skrifar í tilefni af
grein Brynju
Benediktsdóttur í
Þjóðviljanum
27. ágúst sl,:
,Þetta er vond saga,
og getur ekki einu
sinni talist skáld-
saga, til þess er hún
of mikil Gróusaga/
yfir þeim viöbótamilljónum,
sem L.A. hafi aflað meö haröri
vinnu”.Ekki er gott aö átta sig
fyllilega á hvað konan er hér að
fara en sé þessi tilvitnun ofurlit-
ið leyst upp, þá er L.A., sem fé-
lag, ekki annað en það fólk, sem
i þvi er, en ráðstöfunarrétturinn
yfir fjármunum félagsins er i
höndum stjórnarinnar, sem fé-
lagsmenn hafa kosið og veitt
umboð, og kemur þar ekki hvað
sist til kasta leikhússtjórans, að
ráðstafa þessum fjármunum af
gætni og útsjónarsemi, þvi það
er hann, sem með daglegum
ákvörðunum sinum stofnar til
flestra útgjalda félagsins.
Samband stjórnar og
leikhúss
Næsti sögukafli Brynju hefst
þannig: „Aöaldragbiturinn á
starfsemi L.A. er fyrst og
fremst hin gömlu og sérvisku-
legu lög leikfélagsins. Þar er
ekkert beint samband milli
stjórnar og leikhúss”. L.A.
hefur að sjálfsögðu haft lög frá
upphafi, — i rúm 60 ár — en
aðalfundagerðir bera með sér,
að þeim hefur iðulega verið
breytt, eftir þvi sem þött hefur
henta hverju sinni, ög svo mun
vafalaust verða framvegis. Aö
lögin séu sérviskuleg er aðeins
mat Brynju og vita marklaust,
eins og það, að lögin séu ólýð-
ræðisleg, sem Brynja skreytir
sögu sina svo smekklega með i
fyrirsögn. Varðandi sambandið
millistjórnar og leikhúss, þá lit-
ur út fyrir, að i bægslagangi
Brynju til að koma höggi á fleiri
eða færri félaga L.A. gleymist
henni, að einmitt hún sjálf —
sem leikhússtjori — var þessi
beini milliliður, og þvi er þessi
dómur hennar um vanrækslu i
starfi ekki réttur. Hún fékk ein-
mitt orð fyrir mikinn dugnað i
störfum og ódrepandi sjálfs-
traust, sem stundum gekk jafn-
vel útyfir hið fyllsta lýöræöi^em
oft vill verða hjá sliku
dugnaðarfólki sem búið er að
ákveða og jafnvel framkvæma
áður en timi vinnst til að leita
umsagnar eða samþykkis
stjórnar, eða annarra sem þar
hefðu átt um að fjalla.
Stjórnin og reksturinn
„Stjórnin er þrjú atkvæði, og
tvö þeirra geta tekiö aliar
ákvaröanir varöandi rekstur fé-
lagsins”, heldur Brynja
áfram. Það hefði þó ekki sakað
að láta það fylgja að alla stjórn-
arfundi sitja, auk stjórnar,
varaformaður, og tveir vara-
menn stjórnar, auk leikhús-
stjóra, alls sjö manns, og að
yfirleitt eru mál afgreidd með
samkomulagi án beinnar at-
kvæðagreiöslu. Hygg ég, að á
tólf ára formannsferli minum
hjá L.A. hafi beinar atkvæöa-
greiðslu á stjórnarfundum verið
færri en sem nemur tölu fingra
annarrar handar. Einræðis-
hneigð stjórnarmanna hefur nú
ekki verið meiri en þetta. Og þá
er þar komið sögunni þegar
Brynja segir: „Þaö er fáran-
legt, aö leikfélaginu skuli vera
stjórnað af fólki, sem kemur
hvergi nærri daglegum rekstri
þess’LFyrr má nú rota en dauð-
rota. Hverju þjóna svona skrif?
Eftir samstarfið við Brynju
hefði ég ekki trúað þvi, að hún
léti slíkan endemis samsetning
frá sér fara. Ef ég skoða siðustu
tilvitnun eilítið nánar, má und-
irstrika, að Brynja var ráðin á
fullum launum einmitt til að
sinna daglegum rekstri félags-
ins — það er eins og hún sé si-
íellt að týna sjálfri sér. En
stjórnin hafði lika eitt og annað
með höndum. Þannig sá ég um
húsvörslu og sælgætissölu fyrir
félagið s.l. vetur — að visu al-
veg kauplaust. — Gjaldkeri var
i hálfu starfi og sá um allar
greiðslur félagsins, eftir þvi
sem fjárreiður frekast leyfðu,
en sá einnig um dyravörslu. Rit-
ari og varaformaður, Saga og
Sigurveig, voru báðar fastráðn-
ar leikarar og hrærðust þvi i
daglegum rekstri félagsins. Já,
það er fáranlegt að L.A. skuli
vera stjórnað af fólki sem kem-
ur hvergi nærri daglegum
rekstri félagsins.
Nú er komið að sögulokum og
i sögulok leysast oft ýmsar gát-
ur, sem búnar eru að veltast
fyrir lesandanum, og svo er
hér. Nú verður ljóst hvers vegna
fráfarandi leikhússtjóri hefur
hamast eins og blótneyti i flagi
og þyrlað upp moldviðri alls-
konar hugaróra, sem enga stoð
eiga i veruleikanum. Hún er
særð og vonsvikin yfir þvi að nú-
verandi stjórn er búin að koma
starfinu mjög myndarlega af
stað, ráða leikhússtjóra leikara
og birta verkefnaskrá: „Asinn
er slfkur”segir Brynja, „aö þaö
vannst ekki timi til aö ráögast
viö ieikhússtjórann (fráfarandi
— innskot mitt) sem haföi þó aö
baki reynslu vetrarins og 20 ára
leikhússtarf”.
Ekki minnist ég þess að
Brynja hefði nokkru sinni við
orð að fara i smiðju til Eyvindar
Erlendssonar forvera sins i
leikhússtjdrastarfinu. Og e.t.v.
hefur nýráðinn leikhússtjóri og
stjórn félagsins talið sig fullfær
um að leysa vandann, þaö verð-
ur raunar ekki annaö séð. Hinu
má svo auðvitað velta fyrir sér
hvort laun heimsins séu yfirleitt
vanþakklæti. Um einkunnargjöf
Brynju til handa Sögu og Þóri
hef ég ekkert að segja. Þau kusu
að segja sig úr félaginu. Þau
sóttu ekki um störf aö nýju, þeg-
ar auglýst var. Það er þeirra
ákvörðun þeirra mál. Það er þvi
viðsfjarri sannleikanum, að
félagið hafi flæmt þau af staðn-
um, séu þau þaðan farin.
Sögunni er lokið. Þetta er
vond saga og getur ekki einu
sinni talist skáldsga,til þess er
hún of mikil Gróusaga. Það var
mikið ólán fyrir höfundinn og
raunar alla, aö hann skyldi ekki
halda hvildardaginn heilagan
27. ágúst s.l. Það heföi a.m.k.
losað mig viö að senda þennan
viðauka, sem ekki er gert með
glöðu geði, þótt stundum verði
raunar fleira að gera en gott
þýkir.