Morgunblaðið - 21.01.2001, Qupperneq 39

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 21. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Bára Þórðardótt-ir fæddist í Vest-
mannaeyjum 23.
febrúar 1924. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Víðihlíð í
Grindavík 12. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Guð-
finna Stefánsdóttir
húsfreyja, f. 11.10.
1895 í Sandvík í
Norðfjarðarhr., S-
Múl, d. 5.5. 1971, og
Þórður Þórðarson
skipstjóri, f. 12.1.
1893 á Sléttabóli á Brunasandi, V-
Skaftafellssýslu, d. 1.3. 1942 í sjó-
slysi. Systkini Báru voru: Sigríður
húsfreyja, f. 24.3. 1921, d. 12.1.
1996; Ása Magnea, f. 19.5. 1922, d.
19.12. 1931; Eyþór vélvirki, f. 4.11.
1925, d. 16.11. 1998; Stefanía versl-
unarmaður, f. 20.10. 1930; Ási
Markús sjómaður, f. 22.6. 1934.
Hinn 8. febrúar 1944 eignaðist
Bára soninn Þór Hafdal, deildar-
stjóra á Eyrarbakka. Faðir hans
var Ágúst Eiríkur Hannesson hús-
húsmóðir í Ástralíu. Hún er gift
Birni Ágústssyni, f. 13.11. 1946 og
eiga þau þrjú börn; Ágúst Odd, f.
27.4. 1966, sem er kvæntur Carol-
yne Pearson, f. 30.5. 1966. Þeirra
dætur eru Jessica Ann, f. 16.1. 1987
og Candice Jane, f. 1.9. 1994; Báru
Lindu, f. 5.11. 1973 og Halldór Dav-
íð, f. 10.2. 1971. Öll búsett í Ástr-
alíu. 19.1. 1953 fæddist svo Lára
Hjördís, sálfræðingur í Reykjavík.
Hún er gift Benedikt Jóhannssyni
sálfræðingi, f. 15.3. 1951. Þeirra
börn eru Rúnar Steinn, f. 27.3. 1987
og Bára Dís, f. 27.5. 1988. Halldór
Hafdal er svo næstyngstur, f. 12.7.
1959, sjómaður og vélstjóri, búsett-
ur á Vatnsleysuströnd, kvæntur
Dagmar Jóhönnu Eiríksdóttur, f.
20.2. 1961, sem starfar við nudd og
nálastungur, og eiga þau dótturina
Hólmfríði Kríu, f. 2.12. 1997, og
Ketil Huga Hafdal, f. 29.8. 2000.
Linda Björk, f. 29.12. 1962, húsmóð-
ir, er svo yngst. Hún á dæturnar
Evu Dís, f. 26.5. 1983, og Ingu Rut,
f. 5.12. 1984, Jósepsdætur og er í
sambúð með Hjálmari Jóni Guð-
mundssyni skipstjóra, f. 8.5. 1954,
þau eiga Ástu Sóleyju, f. 12.10.
1998, og eru búsett í Höfnum.
Útför Báru fer fram frá Foss-
vogskapellu á morgun, mánudag-
inn 22. janúar, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
gagnasmiður, f. 2.8.
1927, d. 31.1. 1951. Af
fyrra hjónabandi á Þór
tvo syni búsetta í
Bandaríkjunum; Ágúst
Hafdal, f. 1.9. 1966,
kvæntur Mary Millard
Cerasi, f. 4.2. 1966, og
eiga þau Patric Lee, f.
9.6. 1990 og Margret
Ann, f. 12.3. 1992; og
Kristófer Hafdal, f.
7.9. 1968, kvæntur
Leanne Cerasi, f. 6.10.
1967. Með núverandi
konu sinni, Jensínu
Jensdóttur, f. 24.4. 1953, banka-
starfsmanni, á Þór dótturina Guð-
finnu Hafdísi, f. 25.5. 1977.
Hinn 1. janúar 1952 giftist Bára
Halldóri Kristmundi Hjartarsyni
sjómanni, f. 27.6. 1927, d. 21.6.
2000. Þeim varð fimm barna auðið.
Elstur var Rúnar Hafdal, f. 4.1.
1948. Hann var guðfræðinemi við
Háskóla Íslands, en lést eftir um-
ferðarslys 5. apríl 1971, þá aðeins
23 ára að aldri. Næstelst barnanna
er Guðfinna Margrét, f. 2.2. 1949,
Mánudaginn 22. janúar verður
tengdamóðir mín, Bára Þórðardótt-
ir, lögð til hinstu hvílu eftir langvar-
andi veikindi. Eiginmaður hennar,
Halldór K. Hjartarson, annaðist
hana af alúð og hlýhug í veikindum
hennar meðan heilsa þeirra beggja
leyfði, en hann andaðist síðastliðið
sumar. Síðustu árin naut Bára góðr-
ar aðhlynningar á hjúkrunarheim-
ilinu Víðihlíð í Grindavík og var Hall-
dór þar tíður gestur. Kunna aðstand-
endur starfsfólki heimilisins bestu
þakkir fyrir.
Bára ólst upp í Vestmannaeyjum í
stórum systkinahópi, en faðir hennar
lést ungur í sjóslysi. Frá barnsaldri
dvaldi hún oft á sumrin að Spákels-
stöðum í Dalasýslu og bar alla tíð
hlýjar tilfinningar til fólksins þar. Að
Spákelsstöðum fæddi hún elsta son
sinn tvítug að aldri. Bára og Halldór
bjuggu lengi í Reykjavík með stóran
barnahóp, uns þau fluttu til Keflavík-
ur 1974 og síðar til Ytri-Njarðvíkur.
Stundaði hún jafnan vinnu utan
heimilis jafnframt því sem hún ann-
aðist börnin og sá um daglegan
rekstur heimilisins, en Halldór lagði
lengstum stund á sjómennsku. Bára
var glaðvær, mjög dugleg, útsjónar-
söm og handlagin. Hún bjó fjölskyld-
unni hlýlegt heimili af mikilli smekk-
vísi og saumaði jafnvel falleg föt á
börnin að loknum löngum vinnudegi.
Hún lét sér alla tíð annt um fjöl-
skyldu sína og var mjög natin við
börn. Þess nutu barnabörnin oft í
ríkum mæli.
Bára var dýravinur og hafði svo-
kallaða græna fingur. Meðan þau
hjónin bjuggu á Elliðavöllum í Kefla-
vík ræktuðu þau verðlaunagarð við
húsið sitt. Hún var gjafmild, ósér-
hlífin og alltaf tilbúin að rétta öðrum
hjálparhönd. Sem dæmi má nefna að
hún lét sér ekki muna um að gefa tví-
burum nágrannakonu, sem ekki náði
að mjólka nóg, af móðurmjólk sinni
þegar hún var sjálf með barn á
brjósti.
Ótímabært fráfall Rúnars Hafdals
sonar þeirra af slysförum var Báru
og Halldóri mikið áfall. Þau stóðu
þétt saman í sorginni og að honum
látnum gáfu þau út bókina „Sólris“
með ljóðum Rúnars. Eins og við út-
för Halldórs síðastliðið sumar verður
við jarðarför Báru sungið ljóðið „Nýr
þjóðsöngur“ eftir Rúnar, við gullfal-
legt lag Björns Bergssonar, sam-
stúdents hans. Ljóðið er fullt af
trega og angurværum söknuði. Þau
Bára og Halldór eru einnig sannar-
lega kvödd með söknuði og hlýhug.
Blessuð sé minning þeirra.
Hrygg við kveðjum kæra konu
sem kunni að lifa og duga.
Við anda hennar Guði gefum
og geymum í okkar huga.
Hinum sára harmi slegin
hjörtu okkar tifa.
Himnaríki er þó innra
með öllum sem eftir lifa.
Þótt sortni yfir sálarranni
syrgjum, en bugumst eigi.
Lífið okkur Guð hann gefur
gleðjumst á nýjum degi.
Benedikt Jóhannsson.
Góð vinkona okkar og uppáhalds-
frænka Bára Þórðardóttir er fallin
frá.
Þegar nánir vinir kveðja eftir
langa samfylgd leitar hugurinn yfir
farinn veg, leitar að myndum og
minningum frá samverustundum og
atburðum sem hafa mótað lífsbraut-
ina.
Með okkur var afar kært, hún
Bára frænka hafði alltaf svo mikið að
gefa og miklu að miðla. Það var
hressilegt andrúmsloftið í kringum
Báru, því hún var svo sérstaklega já-
kvæð og skemmtileg.
Þegar við hugsum til baka til okk-
ar barnæsku var það heimili elsku
frænku sem stendur einna hæst í
minningunni, því vinátta og tryggð
var mikil milli foreldra okkar og
Báru fjölskyldu. Aldrei var farið til
Reykjavíkur án þess að heimsækja
Báru og eins var það hjá þeim þegar
til Suðurnesja var farið var komið við
hjá okkur.
Minnisstæð ferð, er við systurnar
fórum á laugardegi með mömmu út á
Nes til Báru, því hún ætlaði að
sauma á okkur jólakjólana. Ekki
gleymdi hún að sauma eins kjóla á
dúkkur okkar. Þvílíkt hvað við vor-
um allar fínar.
Árið 1974 fluttist Bára og fjöl-
skylda til Keflavíkur. Dagleg sam-
skipti urðu þá milli móður okkar og
Báru og nutum við þess að fá að
fylgjast með þegar sest var niður til
að fá sér kaffibolla. Á hverju vori
kom Bára á meðan heilsan leyfði með
garðklippurnar sínar og snyrti trén í
garðinum mínum, betri garðyrkju-
mann var ekki hægt að hugsa sér.
Okkur langar að þakka þér, elsku
frænka, fyrir að fá að alast upp í
samfylgd við þig og börnin þín, en
það var stór hluti æsku okkar.
Elsku frænka, guð geymi þig.
Elfa og Þórey Eyþórsdætur.
BÁRA
ÞÓRÐARDÓTTIR
✝ Carl BirgirBerndsen var
fæddur í Reykjavík
23. ágúst 1935. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 13.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar Carls Birg-
is voru Carl Emil
Berndsen, f. 13.
febrúar 1905 á
Skagaströnd, d. 11.
janúar 1939 og Sig-
ríður Ingimundar-
dóttir, f. 8. október
1908 áBrúnastöðum í
Flóa, d. 21. júlí 1965.
Fósturfaðir Carls Birgis var Guð-
jón Eyjólfsson, f. 2. janúar 1902, d.
12. desember 1987. Hálfbróðir
Carls Birgis er Emil Rúnar Guð-
jónsson, f. 30. desember 1947. Eig-
inkona hans er Oddný Magnús-
dóttir og eiga þau tvo syni.
Árið 1959 kvæntist Carl Birgir
Ingveldi Guðmundsdóttur, f. 18.
nóvember 1937. Foreldrar hennar
voru Guðmundur Eiríksson, gull-
smiður og Amalía Þorleifsdóttir.
Dætur Carls Birgis og Ingveldar
eru fjórar, þær 1) Amalía Bernd-
sen, f. 22. september 1959, gift
Sveinbirni Þór Haraldssyni vél-
virkja og eiga þau
þrjú börn, Inga
Björk, f. 1981, Har-
aldur Þór, f. 1986 og
Berglind Berndsen,
f. 1989. 2) Sigríður
Jóna Berndsen, f. 13.
ágúst 1964, gift Birni
Jónssyni viðskipta-
fræðingi og eiga þau
tvö börn, Karl Birg-
ir, f. 1988 og Guðrún
Sandra, f. 1992. 3)
Berglind Berndsen,
f. 12. júlí 1977, henn-
ar unnusti er Andri
Sveinsson. 4) Birna
Berndsen, f. 12. júlí 1977, hennar
unnusti er Lúther Ólason.
Carl Birgir lauk vélvirkjun frá
Hamri 1958 og vélstjóraprófi frá
Vélskóla Íslands 1960. Hann starf-
aði sem verkstjóri hjá Hamri frá
1968–1984, síðan við skipaeftirlit
hjá Hraðfrystistöðinni í Reykjavík
til 1990 en þá sameinuðust Hrað-
frystistöðin og Grandi hf. Þar
starfaði hann við skipaeftirlit þar
til hann lést.
Carl Birgir verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin klukk-
an 13.30.
Nú ertu farinn frá okkur, elsku
pabbi minn, það er erfitt að sætta sig
við það, að missa foreldri er eitthvað
sem maður kvíðir fyrir alla ævi, svo
þegar það gerist er skellurinn harður.
Þú varst búinn að vera sjúklingur í
mörg ár en aldrei kvartaðir þú, það
var harkan og dugnaðurinn sem dreif
þig áfram.
Fyrir tveimur mánuðum greindist
þú með illvígan sjúkdóm og þurftir að
ganga í gegnum margar erfiðar að-
gerðir, það var alveg ótrúlegt hvað þú
varst duglegur allan þennan tíma, þú
varst líka svo ákveðinn í að komast
heim aftur en svo þegar ljóst var að
ekkert væri fram undan kom uppgjöf-
in og þreytan fram, eins og þú sagðir
við mömmu daginn áður en þú kvadd-
ir; „Inga mín, nú get ég ekki meir, ég
ætla að ekki að berjast lengur“. Þú
ákvaðst þarna að nú væri þetta búið
en hafðir samt áhyggjur af því hvað
yrði um mömmu, hvort það yrði í lagi
með hana og svo okkur stelpurnar,
hvernig við myndum taka þessu.
Þetta lýsir þér vel, pabbi minn, að
hafa áhyggjur af öðrum en sjálfum
þér. En þú þarft ekki að hafa áhyggj-
ur af mömmu, við stelpurnar munum
passa hana vel fyrir þig, pabbi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku pabbi minn, þakka þér fyrir
allt, einhvern tímann munum við hitt-
ast aftur.
Minningin um þig mun alltaf lifa
innra með okkur.
Þín dóttir,
Sigríður Jóna.
Elsku pabbi okkar.
Þá er komið að kveðjustund þótt
við báðum svo oft til Guðs að þér
myndi batna og komast heim sem þú
þráðir svo mikið. En við vitum að nú
ert þú kominn á þann stað þar sem
þér líður vel, þú ert með okkur heima
og styrkir okkur á þessari erfiðu
stundu. Við þökkum þér fyrir þau ár
sem við fengum að hafa þig og við
munum standa okkur vel í lífinu. Þú
varst svo stoltur af því sem við erum
að gera.
Þau ljós sem skærast lýsa skína líka glaðast
bera mesta birtu og brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur og þann dóm enginn
skilur
En skinið loga skæra sem skamma stund oss
gladdi
það leiddi ást og yndi með öllum sem það
gladdi
þótt burt úr heimi hörðum nú hverfi ljósið
bjarta
þó situr eftir ylur í okkar mædda hjarta.
(Friðrik G. Þorleifsson.)
Elsku pabbi.
Þú munt alltaf lifa í hjörtum okkar.
Þínar dætur,
Berglind og Birna.
Fræ í frosti sefur
fönnin ei grandar því.
Drottins vald á vori
vekur það upp á ný.
Elska hans gefur
öllu líf og skjól.
Guðs míns kærleiks kraftur,
kom þú og ver mín sól.
(Þýð. Sigurbj. Ein.)
Elsku pabbi. Það er margt sem kem-
ur upp í huga mér og mörg tárin sem
falla þegar ég læt hugann reika í
gegnum árin. Hve gaman það var
þegar við fórum í Blóm og ávexti til
frænda og alltaf stakk frændi ein-
hverju í lítinn lófa og allar ferðirnar
okkar um landið, mamma lesandi upp
úr Vegahandbókinni, því þú vildir að
við fræddumst um landið og nú er ég
tekin við þessu hlutverki að fræða
mín börn.
Þegar við Bjössi ákváðum að fara
að byggja ung að árum studdir þú
okkur í þeirri ákvörðun og eins hvatt-
ir þú Bjössa og Njalla til að fara út í
sjálfstæðan rekstur og eins og þeir
segja þá ertu guðfaðir Vélaviðgerða.
Ég vildi að ég hefði sagt þér pabbi
minn hversu vænt mér þykir um þig
því mikil pabbastelpa er ég. Mig lang-
ar að segja þér svo margt sem létt
gæti á hjarta mínu og ég veit að það
hefði létt líka á þínu en ég skal lofa því
að hugsa vel um mömmu.
Ég veit að þér líður vel núna og vel
hefur verið tekið á móti þér, en eftir
sitjum við hin og syrgjum og ef ég
gæti breytt því sem liðið er þá veistu
hverju ég myndi breyta og ég veit að
það væri þinn vilji líka og ég myndi
kveðja þig sáttari en ég geri í dag.
Elsku pabbi, hafðu þökk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og mína
fjölskyldu, dauðinn er sár en það
hjálpar að hugsa um allt það góða sem
við áttum saman.
Þín dóttir,
Amalía.
Vinur minn og náinn samstarfs-
maður í rúman aldarfjórðung, Birgir
Berndsen, er látinn og fer útför hans
fram á morgun, 22. janúar. Kynni
okkar hófust árið 1974 þegar Hrað-
frystistöðin í Reykjavík hf. hóf rekst-
ur á tveim nýjum skuttogurum, Eng-
ey og Hrönn (síðar Viðey), og samið
var við vélsmiðjuna Hamar um við-
gerðarvinnu á skipunum. Kom það
mest í hlut Birgis, sem var verkstjóri
þar, að stjórna þeirri vinnu. Hann öðl-
aðist með tímanum yfirburðaþekk-
ingu á útbúnaði skipanna og varð það
að ráði tíu árum síðar að hann hætti í
Hamri og réðst til Hraðfrystistöðvar-
innar. Hann hélt nákvæma skrá yfir
allar bilanir og viðgerðir og sá til þess
að til taks væru helstu varahlutir svo
að tafir vegna viðgerða yrðu í lág-
marki og var vel undirbúinn þegar
fyrir dyrum stóð vélaupptekt eða öx-
uldráttur. Oft var leitað til hans frá
útgerðum systurskipa um ráðlegg-
ingar og lán á varahlutum. Árið 1990
sameinaðist Hraðfrystistöðin Granda
hf. og síðan höfum við unnið náið sam-
an í skipaþjónustu fyrirtækisins þar
sem hann hefur síðustu árin haft á
hendi eftirlit með togurunum Ásbirni
og Ottó N. Þorláksssyni. Hann var
einstaklega samviskusamur og
áhugasamur um að allt væri í besta
lagi í þeim skipum sem hann hafði
umsjón með og kunnu skipverjar vel
að meta áhuga hans og eignaðist hann
marga vini meðal þeirra. Birgir missti
föður sinn mjög ungur og ólst upp hjá
einstæðri móður sinni fram undir
fermingu við fremur kröpp kjör.
Bjuggu þau í leiguhúsnæði og þurftu
oft að skipta um íbúð. Hann kynntist
því jafnöldrum í mörgum hverfum
borgarinnar og þekkti til fjölmargra
Reykvíkinga á okkar aldri. Hann létti
undir með móður sinni með blaðasölu
og sem sendisveinn hjá heildsölu. Var
hann mjög minnugur á fyrirtæki sem
störfuðu í miðbænum á árunum eftir
stríð en eru nú mörg horfin og hafði
gaman af að rifja þau upp og prófa
minni mitt um staðsetningu húsa og
fyrirtækja á þeim tíma. Hann hafði
sérstakan áhuga á sögu Reykjavíkur
og hafði lesið það sem hann komst yfir
um hana. Vinnan og fjölskyldan áttu
hug hans allan og heima fyrir var
Birgir líka sívinnandi. Hann annaðist
allt viðhald úti og inni á húsi sínu sem
hann hafði byggt mikið til sjálfur og
skipti ekki máli hvort laga þurfti múr,
timbur eða málm. Og gamli sjö manna
fjölskyldubíllinn sem hann notaði síð-
ustu árin í vinnunni var óþrjótandi
verkefni. Hann var staðráðinn í að
láta hann endast eins lengi og mögu-
legt væri.
Nánustu samstarfsmenn Birgis
vissu að hann gekk ekki heill til skóg-
ar síðustu misserin þó að hann hlífði
sér hvergi og kvartaði aldrei. Fyrir
rúmum tveim mánuðum greindist
hann með mein sem þurfti að nema
brott en átti ekki afturkvæmt af
sjúkrahúsinu. Á kveðjustund þakka
ég Bigga samfylgdina og við Adda
vottum Ingu, dætrunum fjórum og
öðrum ástvinum djúpa samúð. Minn-
ingin um góðan dreng mun lifa og
veita þeim styrk.
Þórh. Helgason.
Veizt ef vin átt,
þann er vel trúir,
far þú at finna oft,
þvíat hrísi vex
CARL BIRGIR
BERNDSEN