Vísir - 30.04.1979, Qupperneq 19

Mánudagur 30. aprll 1979
• 9 -* • 9
t New York eru margar stórkostlegar byggingar. Hér mynda turnar
World TradeCenter ramma um Empire State bygginguna, sem var
hæsta hús borgarinnar áður en þeir voru reistir.
ætt er milli landa og borga,
safna og kastala án þess aö
nokkurn timanngefist tóm til að
skoöa nokkuð að gagni. Ég hef
lent I þvl að vera boðinn heim til
fólks sem var nýkomið úr svona
ferðalagi og húsbóndinn sýndi
myndir allt kvöldið. Þetta voru
fallegar myndir, en hjónin höfðu
oft ekki hugmynd um hvort
þessi mynd væri tekin i þessari
eða hinni borginni og ferðasag-
an var eftir þvl. Fimm lönd
höfðu þau lagt að baki á þremur
vikum og engu kynnstaö nokkru
gagni.
Skipta um fólk
Þessi tvö dæmi um öfgar á
ferðalögum eiga sem betur fer
aðeins við um hluta þess f jölda
sem árlega leggur leið sina utan
I sumarleyfum. Flestir ferðast
sér til gagns og ánægju og
kannski er ánægjan ekki sist
fólgin f að skipta um umhverfi
og þá vil ég helst skipta um fólk
lika.
Ég hreinlega nenni ekki að
sitja yfir umræðum um Islensk
þjóðmál einhvers staöar I út-
löndum. Þaö er þó skylt að taka
fram, að ferðaskrifstofur bjóða
nú upp á marga gististaði á hin-
um ýmsu ferðamannastöðum og
því hægt að komast hjá þvi að
Eitthvert þekktasta tákn heims-
ins, Frelsisstyttan, kom frá
Paris til New York.
lenda I næsta herbergi við
manninn I næsta húsi sem fer til
útlanda i þeim tilgangi að fá
landa til að rökræða við sig um
þróun togaraútgerðar síðustu
áratugina. Þá ber þess að geta
að hópferöir eru að sjálfsögðu
miklu ódýrari en ef farið er i
venjulegu áætlunarflugi oggera
mörgum kleift að feröast sem
annars heföu orðið að láta sér
nægja að leigja sér herbergi I
Hafnarfirði I sumarfriinu.
Þeysireið i New York
En það eru ekki síst ýmis
smáatvik sem gera ferðalög
minnisstæð, hafi maður eyru og
augu opin. Ég lenti til dæmis I
mjög skemmtilegri ferð með
leigubíl i New York fyrir
skömmu.
Eftir að hafa ráfað um stór-
verslun hálfan dag hringdi ég I
leigubil til að láta aka mér heim
á hótel sem var svona 20
minútna keyrsla. Eftir langa
mæðu kom gamall taxi skrölt-
andi, beyglaður og skældur og
ég hoppaði inn. Bilstjórinn var
ungur og hressilegur maður, en
hirti bersýnilega litiö um aö
þrffafarkostinn. A gólfinu afturi
ægði saman pappadiskum,
bréfarusli, tómum bjórdósum
og öðru skrani svo ég sat upp á
miðjan legg I ruslina
Billinn dólaði á stað I róleg-
heitum, en ég lét I ljós efasemd-
ir um að við kæmumst heim á
hótel fyrir kvöldið. Bllstjórinn
hló við, sveigði inn á hraðbraut
og sagðist skyldu aka mér á
mettlma.
Er nú ekki að orðlengja það,
að nú upphófst tilþrifamikill
akstur og fannst mér billinn
fara sem fugl flýgi. Það söng og
hvein I farartækinu og ekki við-
lit að halda uppi samræðum. A
þessum steyptu hraðbrautum
eruraufir I steypuna með stuttu
millibili vegna þenslunnar sem
myndast við hitabreytingar.
Vegna hraðans heyröust ekki
þessir reglubundnu smellir þeg-
ar farið var yfir raufarnar,
heldur var þetta eins og stöðug
vélbyssuskothríð væri undir
afturendanum á mér. Þegar
mér var litiðút um gluggann sá
ég sem örskot undrandi andlit
negra I hvítum fólksvagni og
uppspert andlit gráhærðs
manns á silfurlitum dreka er við
þeyttumst hjá.
Mér varð um og ó við þessa
þeysireið og strauk hendi yfir
ennið. ökuþórinn tók eftir þess-
ari hreyfingu og áleit að mér
væri heitt, þvi hann skrúfaði
umsvifalaust niður rúðuna hjá
sér. Við þaö hvessti mjög inni I
bilnum og ruslið á gólfinu þyrl-
aðistum migþar sem ég hlmdi I
horni aftursætisins og hélt
dauöahaldi um pinklana.
Allt gekk þetta þó slysalaust
og við náðum til hótelsins á 15
mlnútum, ökuþórnum til mikill-
ar ánægju.
1 sömu ferö lenti ég I þvi að
sitja nálægt mjög undarlegum
manni, erég flaugfrá New York
til Baltimore. Éghafði tekið eft-
ir þvi I biðsalnum á Kennedy-
flugvelli að maður þessi sat einn
úti i horni og hélt uppi hróka-
samræðum viö sjálfan sig.
1 flugvélinni fór vitleysingur
þessi á kostum. Ókyrrt var I
lofti og þegar vélin tók stórar
dýfur, greip mikill fögnuður
manninn, hann hló hvellum
hlátri, klappaði saman höndun-
um og hoppaði I sætinu. Sam-
ferðamennirnir voru flestir
kaupsýslumenn með stresstösk-
ur og þeir gutu hornauga i átt til
þessa óvenjulega feröafélaga.
Eftir lendinguna kunni hann sér
ekki læti af fögnuöi og var sem
hann ærðist, er hann hljóp inn
ganginn I flugstöðinni, baðandi
út öllum öngum. Sá ég ekki
meira af kauöa, en hann hafði
gert þessa flugferð minnis-
stæða.
19
t útlandinu stóra verður einstaklingurinn afskaplega litill.
Veðurfar og matur
Það er áberandi hve margir
spyrja fyrst um tvennt þegar
komið er heim út utanlands-
ferð: Hvernig var veöriö og
maturinn? Alltof margir eru
haldnir þeirri firru að það sé
alltaf gott veður I útlöndum og
þar sé hægt að boröa veislumat
hvunndags fyrir nokkrar krón-
ur. Auðvitað getur fólk verið
óheppið með veður, en það þarf
ekki aö þýða það að feröin sé
ónýt, þótt sól ski'ni ekki I heiði
alla daga.endahitiþá oftóbæri-
legur. Sama er um matinn.
Maöur kaupir ekki ávisun upp á
ákveðna veislurétti um leið og
farmiðann. Þvert á móti er það
nauðsynlegur þáttur að reyna
nýja rétti.
Að visu getur sllkt verið tvi-
eggjað.Églentitil dæmisl því I
Paris að panta mat af handahófi
af matseðli sem ég skildi eldci
orð i'. Eftir fyrsta munnbitann
varð ég sannfærður um aö þetta
væri lunga úr berklaveiku svlni
og kom ekki meiru niöur. En
eflaust hefur einhverjum þótt
þetta gott og ég gat engum
kennt um nema s jálfum mér að
panta svona út i' bláinn. Svona
mistök eru bara ljúf I endur-
minningunni, þótt ég hafi ekki
beint lofað kokkinn þegar ég
gekk sársvangur út af veitinga-
staðnum.
Það er sama hvert farið er.
Þeir sem vafra um og hafa
áhuga fyrir mönnum og málefn-
um viðkomandi lands koma
alltaf ánægðari heim heldur en
þeir sem halda að hamingjan sé
fólgin I að hreyfa sig ekki af
ströndinni nema til að borða og
gera enga tilraun til að kynnast
innfæddum. Þeir sem eingöngu
færa sig á milli staða I þessum
tilgangi fara mikils á mis.
Forvitnin má ekki verða eftir
heima, heldur er um að gera að
láta hana ráða aö minnsta kosti
um tíma á hverjum degi.
Þáttur Flugleiða
A sama hátt og mér finnst
upphaf hverrar ferðar vera til-
hlökkunin áður en lagt er á staö,
er maður kominn hálfa leiðina
heim þegar sest er upp i
islenska flugvél á heimleiö. Og
þá kemur mér I hug hvað Flug-
leiðir inna af höndum glfurlega
mikið landkynningarstarf með
þátttöku á alþjóðaflugleiðum.
Ég get bara nefnt sem dæmi,
að þegar ég flaug heim frá
Baltimore um daginn varð ég
ekki var við neinn íslending I
biðsalnum. Þarna voru hátt á
r
þriðja hundrað manns af ýmsu
þjóðerni á leið til Luxemborgar.
Meðan beðið var tóku margir
upp samræður og skammt frá
mér fór fullorðinn maöur aö
ræða hárri röddu við konu sina
um ísland. Upplýsingar manns-
ins voru vægast sagt nokkuð
einkennilegar og einkenndust af
mikilli vanþekkingu á landi og
þjóö.
Brátt stóð upp maöur einn og
greip frammi fyrir fræðaranum
og kvað hér skjóta skökku við.
Hann kvaðst hafa tvisvar ferð-
ast með Loftleiðum yfir hafið og
I annað skiptiö dvalið I þrjá
dagaá Islandi. Fluttihannsiðan
skörulegan fyrirlestur um land-
ið og farþegar þyrptust I kring-
um þennanheiðursmann. Þarna
komst ég i kynni við nokkra
franska stúdenta sem voru á
heimleið eftir stutt skólaferöa-
lag I Bandarikjunum og þqjr
sögðust ekki vita annað um Is-
land en það sem þeir hefðu lesið
ibæklingum Flugleiöa á leiðinni
vestur.Kváöustþeir hafa fengið
mikinn áhuga á landinu og vildu
ólmir fá allar upplýsingar sem
að gagni mættu koma varðandi
íslandsferö sem þeir voru farnir
að ráðgera næsta ár.
Sumir hafa horn i siðu utan-
ferða og teljafólki nær að skoða
sitt eigiöland. Satt best aðsegja
finnst mér fátt betra til að efla
ást á eigin landi en einmitt það
aö ferðast til útlanda. Ég hef
enn ekki komiö á þann stað
erlendis san ég vildi setjast að
áfyrirfulltogfast. Þvertámóti
finnstmér alltaf meiraogmeira
til um tsland eftir þvi sem ég
heimsæki fleiri lönd. Einnig
gerir maður sér æ betri grein
fyrir mikilvægi hvers einstakl-
ings i svo fámennu landi þegar
komið er heim úr ferð til landa
þar sem einstaklingurinn er
ekki til fyrr en kafaö hefur-verið
ofan I massann. Þeir sem hæst
kveina og kvarta undan því að
hér sé ekki búandi hafa annað
hvortferðast utanánþess aðsjá
og heyra, ellegar aldrei yfirgef-
ið landið.
Það var sagt um þjóðkunnan
mann að hann hefði oft staöiö i
dyragættinni á Borginni og
stangað úr tönnunum, án þess
að hafa borðað þar. Ég játa það
hiklaust að oft fletti ég ferða-
bæklingum og blöðum þótt ég
hafi ekki efni á að fara neitt i
náinni framtið. En það kemur
alltaf að þvl að maöur getur lát-
ið drauminn rætast, eða alla
vega eitthvað af honum.
—SG
F ERDATÖSKUR
i miMú úrvali