Vísir - 03.04.1979, Blaðsíða 8

vism Þriöjudagur 3. april 1979.

8
Útgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdastjóri: Davið Guðmundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Hörður Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaöamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Halldór Reynisson, Jónina
Michaelsdóttir, Jórunn Andreasdóttir, Katrin Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson, óli
Tynes, Sigurður Sigurðarson, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guðvinsson, Por-
valdur Friðriksson. Iþróttir: Gylf i Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmynd-
ir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. útlit og hönnun: Jón Oskar Hat-
steinsson, AAagnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Siðumúla 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 simi 86611.
Ritstjórn: Siðumúla 14 simi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 3000 á mánuði
innanlands. Verð i
lausasölu kr. 150 eintakið.
Prentun Blaðaprent h/f
Efllng fbrótta - lækkun gjalda
Þingmenn úr öllum þingflokk-
unum, þeir Ellert B. Schram,
Einar Ágústsson, Árni Gunnars-
son og Lúðvík Jósepsson hafa
borið fram á Alþingi tillögu um
lækkun og niðurfellingu opin-
berra. gjalda á íþróttavörum.
Tillaga þeirra er á þá lund, að
Alþingi skori á ríkisstjórnina að
gera breytingar á tollskrá, þar
sem tollar á íþróttavörum eru
samræmdir og lækkaðir, og að
fella niður vörugjald á íþrótta-
vörum. Gert er ráð fyrir, að
þessar breytingar verði gerðar á
næsta þingi, þannig að þær geti
hlotið afgreiðslu jafnhliða næstu
f járlögum.
í greinargerð með tillögunni
kemur fram, að fjölmargar
íþróttavörur eru með 50% tolli,
en það er hugmynd f jórmenning-
anna, að allar tollskyldar íþrótta-
vörur beri sama toll, 10-12%.
I þessum efnum, eins og svo
mörgum öðrum, er líka mikið
ósamræmi í tollun hliðstæðra
vörutegunda. Til dæmis er
þannig greiddur 25% tollur af
skíðaskóm, en 50% tollur af skíð-
um og skíðastöfum. Svona ósam-
ræmi telja flutningsmenn tillöo-
unnar með réttu þurfa leiðrétt-
ingar við.
Auk tolla og söluskatts er svo
lagt á íþróttavörur 16% vöru-
gjald, og er lagt til, að það verði
alveg fellt niður.
Nái þessar tillögur fram að
ganga, verður að telja, að opin-
til.ef lingar allri íþróttastarfsemi
í landinu. Hún kæmi þó ekki ein-
ungis íþróttaiðkendum til góða,
því að með aukinni íþróttaiðkun
væri stuðlað að bættri heilsu-
vernd í landinu. Minnkaðar tekj-
ur af innflutningi íþróttavara
þyrftu því alls ekki að leiða til
f járhagslegs taps fyrir ríkissjóð.
þýðingarmest, að létt væri undir
með yngstu kynslóðinni, sem
minnst f járráðin hefur, að hef ja
íþróttaiðkun. Þeir sem þegar á
unga aldri byrja að stunda íþrótt-
ir, eru að öllum jafnaði betur
undir það búnir að halda áfram
líkamsæfingum fram eftir æv-
inni, og halda þannig við starfs-
þreki sínu og heilsu.
Það virðist vera nokkur tíska
að amast við keppnisíþróttum og
líta á þær sem einhverja and-
stæðu almenningsíþrótta. Þegar
grannter skoðað, erþetta fráleitt
sjónarmið. Afrek þeirra, sem
fram úr skara í íþróttum, verða
yfirleitt fleirum hvatning til
íþróttaþátttöku og þar með e.t.v.
helsta forsenda þátttöku almenn-
ings í íþróttum. Því er það eðli-
legur liður í því að efla almenna
íþróttastarf semi að styðja
keppnisíþróttirnar innan skyn-
samlegra marka.
Það verður að vonast til, að Al-
þingi samþykki á þessu þingi þá
tillögu hinna fjögurra þing-
manna, sem hér hef ur verið gerð
að umtalsefni, og ríkisstjórnin
taki hana til framkvæmdar fyrir
næstu f járlagaafgreiðslu.
ber skattlagning á íþróttavörur
væri orðin mjög hófleg miðað við
gjaldtökuaf öðrum varningi, þ.e.
10-12% tollur, 20% söluskattur og
ekkert vörugjald.
Á því er enginn vafi, að slík
lækkun og niðurfelling opinberra
gjaldaaf íþróttavörum yrði mjög
Á móti gæti komið minnkaður
kostnaður við heilbrigðismál.
Meginatriði þessa máls er það,
að með verðlækkun íþróttavara
verður almenningi gert auðveld-
ara að stunda íþróttir til
skemmtunar, heilsubótar og
keppni. í því sambandi er það
„I sannielk hvar
sem sðlin skln...”
Stööugt njótum viö birtu sólar
i einhverri mynd, hvort heldur
er um dimma nótt, sólbjartan
sumardag, i skammdeg-
is-vetrarhörkum eða um logn-
kyrrt vorkvöld. En hve mörgum
dettur i hug aö lofa sólina og
áhrif hennar á lif okkar, þegar
noröannæðingurinn þyrlar
snjókófinu allt um kring, hleður
snjónum i skafla á nepjuköldum
skammdegisnóttum svo aö
hvergi er skjól aö fá, myrkriö
grúfir yfir og allt viröist svo
kalt, snautt og án vonar? En
þrátt fyrir þaö er sólin ofar
skýjum og bíöur færis aö fá aö
lýsa okkurog verma okkur, þaö
er aöeins stundarbið, við vitum
aö brátt birtir og hlýnar, voriö
kemur meö gróanda og lif,
fuglasöng og sól i heiði.
Hugsum viö yfirleitt nokkurn
tima út í þaö hve dýrmæt sólin
er? Ef til vill einstaka sinnum —
og þá liklega einna helst þegar
myrkriö grúfir yfir og kuldinn
nistir merg og bein. En dettur
okkur i hug að einu gildi, hvort
heldur er, sól og sumarhiti eöa
dimmur og kaldur vetur? Hugs-
um við yfirleitt um tilganginn
meö þvimargbreytilegalifi sem
okkur er boðiö upp á hér á jörð-
inni? Finnst okkur ekki aö sólin
komi okkur litiö aö gagni i élja-
gangi frostkaldrar
skammdegisnætur og aö
myrkriö sé alltof svart og nepj-
an alltof köld, þrátt fyrir þaö að
sólin skini ef til vill hinumegin á
hnettinum? Flýgur það nokkurn
tima um huga þinn aö gerði hún
það ekki, væri lifi þinu lokiö —
eöa með öörum oröum: Viö
þurfum hvorki aö sjá sólarbirt-
una eöa að finna ylinn frá geisl-
um hennar til að vita aö hún er
enn á sinum stað — á festingu
himinsins — viö efumst ekki um
þaðog viöþurfum engar frekari
sannanir en mundags og nætur,
vetrar og sumars og aö enn er
unnið og slæpst og enn hryggj-
umst viö og gleöjumst hér á
jörð.
Tökum þvi góða sem
sjálfsögðu.
Ef til vill má likja afstöðu
margra til Almættisins viö
vissa þætti þess sem áöur er
sagt. Við tökum þvi góða
yfirleittsem sjálfsögöuog finnst
vist mörgum alveg óþarfi að
þakka fyrir lif, og margskonar
gæöi — enda of margir sem álita
aö engum sé aö þakka nema
þeim sjálfum og aö þeir eigi
kröfu á sem ljúfustu ílfi, hvert
sem hlutskipti náungans er, þó
breytist stundum afstaðan
þegar eitthvaö bjátar á, þá
vaknar oft spurning um tilgang
þessarar tilveru. Aumt er að
verða aö viðurkenna að
erfiðleikar, sjúkdómar og dauöi
skuli þurfa aö snerta okkur
sjálf, til aö við finnum til, við
spyrjum þá gjarnan: Hvers-
vegnaþurfti þettaað koma fyrir
mig, — hversvegna ekki
einhvern annan? Okkur finnst
svona hérumbil eðlilegt ogi lagi
þó að ólán, slys og dauöi
fyrirhitti fólk sem við höfum
ekkert þekkt, heldur verra, sé
það eitthvað kunnugt — en fjar-
skalega óréttlátt og nánast
ótrúlegt aö nokkuð af þessu geti
hent sjálfan mann, eöa náiö
skyldmenni. Það er ekki óal-
gengt aö fólk fyllist beiskju yfir
þvi óréttlæti skaparans aö lofa
neðanmáls
ÞVl ekki aö lifa allt SITT lif
áfallalaust þó að aörir verði að
taka erfiöleikum af ýmsu tagi,
oft svo þétt á lifsferlinum aö
maöur undrast það þrek sem
þeim er gefið að geta staöiö
áfram, uppréttir.
Skiljum ekki blessun-
ina
En hvað getur valdið sliku
þreki? Þurfum við i raun og
veru að spyrja? Ekki þeir sem
VITA hvaöa máttur heldur okk-
ur öllum i hendi sér, fylgist með
okkur og er ALLTAF nálægur.
Við megum aldrei gleyma þvi,
að þó aö élin séu bæði dimm og
vari nokkuð lengi, að þá skín
sólin þrátt fyrir allt á bak viö él-
in ogbiöur aöeins færis aö brjót-
ast i gegn um dimmuna til að
lýsa upp og verma þá tilveru
sem um stundarsakir getur
veriö bæöi myrk og köld og svo
snauð af gleöi, kærleika og von,
aö mörgum hættir til þess að
gefa allt upp á bátinn. Drottinn
er allstaðar og vakir yfir okkur
ÖLLUM , þó svo að viö þykj-
umstekki veröa hans vör. Hann
gefur okkur allt sem viö njót-
um: lifiö, gleðina, erfiöleikana
og sorgina. Hann veit að við
þörfnumst þessa alls til frekari
reynzlu og þroska. Okkur er
ætlaö aösjá Guö i öllu og öllum,
við megum ekki Utiloka hann
NEINS STAÐAR. Við höfum
ekki vit til að skilja hvaðverður
okkur til mestrar Messunar á
lífsleiöinni, en við ættum að
reyna að hafa vit á þvi að trúa
því, að eins og viö erum alveg
viss um að sólin er ennþá á
himninum, þó aö við hvorki sjá-
um hana eða finnum — þá sé
Guð allstaöar nálægur okkur
alltaf og sérstaklega þegar
erfiöleikar og sorg eru aö buga
okkur — þó að viö getum ekki
beinlinis séðhanneða heyrt. Við
ættum einnig að hafa vit til að
gefa himnaföðurnum möguleika
á að ná til okkar og hjálpa okk-
ur, — viö megum ekki afneita
honum og forðasthann, án þess
að hafa reynt það fyrst til hlitar
hvort hann er til — við eigum að
leita Guðs, ekki siður en Guð
leitar að okkur. Það erum við
sem þörfnumst hans, — hann
kemst af án okkar, Drottinn
neyðir engan til að hlita sinni
forsjá, en hann óskar þess sjálf-
ur að okkur vegni sem best og
leiðin til þess er að láta
guðsneistann I okkur sjálfum
dafna undir hans handleiðslu,
rækta okkar góðu eiginleika en
reyta upp illgresið.
Metum fleira en auð og
völd
Við veröum að hætta að meta
lífið og gildi þess eftir auði og
völdum eingöngu, hvoru-
tveggja getur veriö fjötur um
fót þeim er lætur glepjast, enda
verður það hvorutveggja eftir
skilið þegar lagt verður upp i
okkar siðustu ferð og sálin
verður jafn nakin frammi fyrir
Alföður, hver sem bankainni-
stæðan er. En mjög liklega
verðurfrekar spurt um hve rika
samúð þú hafir með þeim er
eigabágt,hvortþúsért fús áað
fyrirgefa og hvort þú viður-
kennir jafnfúslega þinar eigin
yfirsjónir ogþú tiundar annarra
glappaskot og mistök. Okkur er
fyrir bestu að minnast þess að
Drottinn dæmir ekki eins og
mennirnir dæma og hann ber
enga viröingu fyrir veraldlegu
valdi, metorðum, eða rikidæmi
ogallrasistefþaðer fengið með
óheilindum og á annarra
kostnað, hann tekur hug þinn og
hjarta og vegur og metur
innræti þitt, löngun þina til að
hjálpa þeim sem þurfandi eru —
löngun til að vera ljós á vegum
þeirra er við þrautir búa.
í
I
!
í
I
L