Vísir - 03.04.1979, Blaðsíða 16

Umsjón:
Sigurveig
Jónsdóttir
VISIR Þriðjudagur 3. april 1979.
U;
Athyglisverð-
asta kvikmynfl-
in í Kaiitorníu
í dag
The China SyncJrome. Leikstjóri James Bridges.
Handrit Mike Gray og T.S. Cook. aðalleikarar Jane
Fonda/ Michael Douglas og Jack Lemmon.
Sú mynd sem hvað mesta
athygli vekur hér i Kaliforniu um
þessar mundir er „The China
Syndrome”. Enda fjallar þessi
mynd um mál sem mjög snertir
Kaliforniubúa. Það er möguleik-
ann á aö slys verði við einhver af
þeim kjarnorkuverum sem hér
hafa veriö reist. Undirritaður
skrapp að sjá þessa splunkunýju
mynd. Hún er sýnd i The Prune-
yard sem er stór, afar glæsileg
verslunarsamstæða umkringd
laufivöxnum súlum i San Jose.
Eftir langa leit fannst loksins
stæði innan um Lincolna og
Cadillacka. Og svo hófst myndin.
Hún byrjaði fremur rólega. Sjón-
varpsfréttamaður (Jane Fonda)
var að semja stuttan þátt um
kjarnorkuver þegar smábilun
varð á öryggisbúnaði þess, Allar
myndatökur i stjórnherbergi
versins voru stranglega bannaðar
en myndatökumaður sem var
með i ferðinni (Michael Douglas)
tók á laun myndir af öllum sam-
an. Stjórnandi sjónvarpsstöðvar-
innar stöövaði útsendingar á
myndunum. Starfsmaöur
stöðvarinnar (Jack Lemmon)
sem bar ábyrgð á stjórnunarút-
búnaði sá fyrst ekkert athugavert
við bilunina en þegar hann fór
aö kanna málin nánar kom ýmis-
legt annaö i ljós. Fyrirtækið sem
átti stööina tók nú til sinna ráöa
að stöðva filmuna af atburðinum.
Tók nú atburöarásin að gerast alh
æsileg en veröur ekki rakin hér
frekar. Þaö sem gerir þessa
mynd frábrugðna vanalegum
æsimyndum er hve mjög hún lik-
ist heimildamynd. Einkum er
beiting ljóss i myndinni með
þannig móti að allt veröur raun-
verulegt. Flestar senurnar eru
lýstar með hvitu ljósi. Óviða eru
gul eða rauð ljós sem ljá gjarnan
1 hlutunum óraunverulegan skáld-
legan ljóma. Annað sem gerir
myndina raunverulega eru tiðar
tilvitnanir i sjónvarp sem er ann-
að sjálf Bandarikjamanna ef svo
má segja. Þannig er helstu at-
burðum myndarinnar fylgt
eftir i sjónvarpsstöðinni sem
Fonda vinnur hjá. Er t.d. frábært
i lokin, er Fonda lýsir hinum
válegu tiöindum, að sjá vand-
ræðalegan sjónvarpsþulinn
svissa yfir á auglýsingu á sjálf-
kvikmyndir
Ólafur M.
Jóhannes-
son, San
Jose, Kali-
forniu.
virkum glóðarsteikingarofnum.
Endar myndin á blóðugu hálf-
steiktu kjöti i geislaofni. Leikur
Jack Lemmon i þessari mynd er
sannfærandi, einkum er hann gef-
ur upp andann. Sjaldgæf vönduð
dauðastund i ameriskri mynd.
Fonda er mjög innlifuð i sitt hlut-
verk enda ein helsta baráttu-
manneskjan hér fyrir hvers
konar félagslegu réttlæti.
MichaelDouglasleikur ekki, hann
bara hleypur um i myndinni.
Kannski er þaö besti leikurinn
þegar menn gleyma að leika. Það
er annars einkennileg tilfinning
að horfa á slika mynd, einkum
þegar maður er staddur á þeim
slóðum sem þeir atburöir sem
myndin fjallar um gerast. Ég get
imyndað mér að hún sé svipuö og
að sitja i reykvisku biói og horfa á
islenska mynd sem lýsti hugsan-
legu gosi á höfuðborgarsvæðinu.
Þvi miður búum við við stjórn
manna sem ólust upp við bókina
sem tjáningarmiðil. Meðan svo er
getum við ekki búist við aö okkar
ágætu kvikmyndagerðarmenn
geti sýnt okkur þann raunveru-
leika sem snertir okkur á hinu
hvita tjaldi.
„ALLT f GRÆNUM SJÓ”
Laugarásbíót Kafbátur á botni / Gray lady down.
Bandarísk,árgerð 1977, Leikstjóri: David Greene.Mynda-
taka: Steven Larner.Tónlist: Jerry Fielding.Leikendur:
Charlton Heston, David Carradine, Stacy Keach, Ned
Beatty og fleiri.
Kjarnorkukafbátur kemur upp
á yfirborðiö i þoku, lendir i
árekstri við stórt skip, rifnar
aftan til og sekkur til botns. Niður
á dýpi sem er meira en báturinn á
að þola. Þar lendir hann á syllu og
situr þar meðan allir uppi á yfir-
borðinu gera allt til að bjarga
þeim sem eftir lifa af áhöfninni.
öllum biógestum vel kunnar.
Earthquake og öll Airportin hafa
séð fyrir þvi. Formúlan er þekkt,
allt isteik, klárir karlar sjá um að
bjarga öllu við. Venjulega eru
aðalmennirnir kunnungjar, svo
það er sett upp sem tilfinn-
ingamál hjá þeim að hjálpa þeim,
sem i nauðum eru staddir. Sumir
Gates (David Carradine) I mini-kafbátnum sinum.
Neðansjávar eru svo skriöuföll og
báturinn stendur tæpt og þannig
er spennunni haldið út myndina,
fullar 114 minútur. Einmitt þegar
allt er að róast eða björgun er á
næsta leiti skríkar kafbáturinn
til.svo hallinn verður of mikill og
þá er ekki hægt að koma
björgunartækjunum við. Raf-
magnið fer, talstöðvarsamband
rofnar, vatnsheldar öryggisdyr
gefa sig og menn brotna saman
undir öllu farginu.
Svona stórslysamyndir eru nú
vondu og leiðinlegu karlarnir
verða allt i einu góðir og fórna sér
fyrir fjöldann og bjarga mannorði
sinu á banastundu. Mynd þessi er
einmitt slik, afar spennandi og
oftar en einu sinni fóru andköf um
salinn og formúlan virðist vinsæl,
það var fullt hús á niusýningu á
þriðjudaginn.
Villi gaf mér smá-glósu i dyrun-
um vegna þess sem ég skrifaði
siðast um kvikmynd frá Uni-
versai varðandi tæknivinnslu
þess fyrirtækis. Þessi mynd er
mjög sannfærandi unnin frá
tæknilegu sjónarmiði og það er
ekki fyrr en i lokaatriði kafbáts-
ins, sem maður ótvirætt sér að
um leikfang i vatnsbúri er að
ræða. Tæknisýningin er þó mest
til að undirstrika tæknibúnað
bandarikjahers og þeir mega
bara vera stoltir af öllum græjun-
um, þó manni finnist stundum að
nýta mætti alla þessa tækni til
skynsamlegri hluta en her-
kvikmyndir
Pjetur Þ.
Maack
skrifar
reksturs eða verkefna tengdra
honum.
Kannski draga leikararnir
áhorfendur að sýningunni. Kalli
Hestur er orðinn fastur liður i
svona myndum en alltaf eins,
hraustlegur og karlmennskan
uppmáiuð, en leikur illa eða ekki.
Stacy Keach finnst mér góður
leikari, var kannski ekki á heima-
velli i þetta skiptið en komst þó
vel frá sinu. Ég hef bara séð
Carradine i lélegum hlutverkum
bilabófa, i þetta sinn er hann klár
náungi á mini-kafbát og stendur
sig vel. Ned Beatty er alltaf vina-
legur, karlinn, svona lik týpa og
uppáhaldsfrændi manns.
Ein af sterkari hliðum þessarar
myndar er hnyttin tilsvör og smá-
athugasemdir. Þessi óborganlegu
smáskot i tima og ótima, sem
sjaldnast er hægt að þýða i is-
lenska textanum ef það er þá gerð
tilraun til þess.
Tónlistin er viðeigandi,
magnþrungin á köflum. Fólk
virtist skemmta sér vel, það gerði
ég lika, myndin er ágætis afþrey-
ing.
Aðstandendur Ærsladraugsins hjá Leikfélagi Hveragerðis. Mynd: RH, Hveragerði
K f. “w

ni •• 1 / M iillMfc \
I HVERAGERÐI
GLENS
Leikfélag Hverageröis æfir nii
af kappi annað verkefni félags-
ins á þessu leikári, gamanleik-
inn Ærsladrauginn eftir Noel
Coward. Fyrirhugað er að
frumsýna leikinn fyrir páska.
Ærsladraugurinn var fyrst
frumsýndur i London áriö 1941
og sló þá öll met i sýningafjölda.
Auk þessa leikrits hefur Coward
samið á annan tug vinsælla
leikrita og söngleikja og einnig
hefur hann slegið i gegn sem
leikari bæði á sviði og i kvik-
myndum.
Leikstjóri Ærsladraugsins er
Jill Brooke Arnason og er það i
annað sinn, sem hún starfar
með Leikfélagi Hveragerðis.
Hlutverk i leiknum eru sjö, en
með þau helstu fara Sigurgeir
Hilmar Friðþjófsson, Kristin
Jóhannesdóttir, Svava Hauks-
dóttir og Aðalbjörg M. Jóhanns-
dóttir.