Vísir - 30.05.1979, Blaðsíða 8

MiBvikudagur 30. mai 1979
s s, 8
Útgefandi: Reykjaprenth/<
Framkvæmdastjóri: Davlð Guðmundsson
Ritstjórar: ölafur Ragnarsson
Höröur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Ellas Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup, Edda Andrésdóttir, Halldór Reynisson, Jónína
Michaelsdóttir, Jórunn Andreasdóttir, Katrln Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson, öli
Tynes, Sigurður Sigurðarson, Slgurvelg Jónsdóttir, §æmundur Guðvinsson, Þor-
valdur Friðriksson. Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmynd-
ir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. útlit og hönnun: Jón Oskar Haf-
steinsson, Magnús Ólafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson Askrift er kr. 3000 á mánuði
Auglýsingar og skrifstofur: innanlands. verð I
Slðumúla 8. Slmar 8Í411 og 82240. lausasölu kr. 150 eintakið.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 simi 84411.
Ritstjórn: Sföumúla 14 slmi 84411 7 llnur. ..Prentun Blaðaprent h/f
Grunnur forlíöar og tenosl nufiöar
Söguleg stund 21. april 1971: Skipherra danska herskipsins Vædderen afhendir
islenskum löggæslumönnum fyrstu handritin til gæslu. Meö lausn handritamálsins
var slðustu hindruninni i samskiptum Dana og tslendinga rutt úr vegi.
„Hluti handritanna snýr nú
heim til þeirrar þjóðar og þess
lands þar sem þau voru sköpuð.
Þessi verðmæti hafa verið varð-
veitt í Danmörku í 300 ár. Þegar
nú handritin eru flutt til íslands
látum við þau verða tákn þeirrar
samkenndar sem er með íslandi
og Danmörku".
Þetta sagði Poul Hartling, ut-
anríkisráðherra Dana er hann
afhenti Flateyjarbók og Kon-
ungsbók Eddukvæða við hátíð-
lega athöfn í Reykjavík 21. apríl
1971. Þá var stór dagur í menn-
ingarsögu (slendinga og tímamót
í samskiptum Islands og Dan-
merkur.
Þetta er rif jað upp hér í tilefni
þess, að Vísir gefur í dag út
myndarlegt Danmerkurblað, þar
sem fjallað er um f jölbreytileg
dönsk málefni og tengsl fslands
og Danmerkur á ýmsum sviðum
gegnum tíðina.
Þar ber handritin að sjálfsögðu
á góma og ber viðmælendum Vís-
is saman um að lausn handrita-
málsins og afhending íslenskra
handrita úr dönskum söfnum
haf i orðið til þess að leysa síðustu
snurðuna, sem verið hafi á sam-
skiptum þessara frændþjóða.
Handritin hafa þvi aukið þá
samkennd, sem Hartling vildi að
þau minntu á.
Rúm átta ár eru nú liðin f rá því
að Danir afhentu okkur fyrstu
handritin úr bókhlöðum sínum.
Síðan hafa fornar skinnbækur og
blöð komið með flestum skips-
ferðum milli landanna og að því
er f ram kemur í Danmerkurblaði
Vísiseru nú komin í vörslu Stofn-
unar Árna Magnússonar á (s-
landi samtals 760 handrit.
Hér í heimalandi fornbók-
menntanna hefur verið hlúð að
handritarannsóknum eftir megni
og verðum við að sjá sóma okkar
í að vinna ötullega að könnun
þessara frumhandrita og útgáfu
þeirra bókmenntaverka, sem
skráð hafa verið á skinnin.
En þótt fortíðin sé traustur
grunnur til að byggja á verðum
við einnig að f ylg jast með í nútíð-
inni. Við verðum að halda tengsl-
um við þær þjóðir, sem eru grein-
ar af sama menningarmeiði og
við, kynnast högum þeirra og
kynna þeim okkar hagi.
Yfir því hefur verið kvartað,
að lítið frétta- og upplýsinga-
streymi sé milli Norðurlandanna
og við vitum of lítið um það, sem
er að gerast hjá frændþjóðum
okkar. (slenskir fjölmiðlar eiga
þar nokkra sök.
Vísir vill með vönduðu Dan-
merkurblaði ríða á vaðið til nýrr-
ar kynningar á nágrannaþjóðum
okkar og tengslum okkar við þær.
Eðlilegt þótti að snúa sér f yrst að
Dönum, sem við höfum um aldir
haft nánari tengsl við en aðra
granna okkar.
Danmerkurblaðið er ekki gef ið
út af neinu hátíðlegu tilefni,
heldur í önn hversdagsins, enda á
ekki að þurfa stórhátiðir eða
tyllidaga til þess að við sýnum
áhuga á að styrkja tengslin við
frændur okkar.
Auk mála, sem snerta sam-
skipti (slands og Danmerkur er i
Danmerkurblaðinu gerð grein
fyrir margvislegum dönskum
málefnum, sem fslendingar hafa
gottaf að kynnast og gætu dregið
lærdóm af. Það á ekki síst við
varðandi danskan iðnað sem
vakið hefur athygli víða um
heim.
Vísir væntir þess, að Danmerk-
urblaðið verði til þess að varpa
nýju Ijósi á dönsk málefni og
styrkja þau vináttubönd, sem
legið hafa milli frændþjóðanna,
Dana og (slendinga.
„Þetta gengur.
smátt og smátr
„Þetta er nú hálfgert föndur.
Viö erum búnir aö dunda viö
þetta lengi, fyrst I fyrrahaust og
svo nú i vor”, sögöu tveir piltar
er Visismenn rákust á uppi á
Skólavöröuholti, önnum kafna
viö aö leggja steingarö, I anda
Steinars Paradisarheimtar-
bónda.
Þeir voru ótúlega tregir til aö
segja til nafns og fannst slikt
engum koma viö.
„Jú, ég heiti Ragnar Ómar
Einarsson” sagöi sá er augsýni-
lega stjórnaöi verkinu, hinn hét
Agnar Sverrisson og haföi unniö
viö þetta mun skemur.
„Grjótiö, sem viö notum,
kemur úr gömlum göturæsum,
við þurfum aö höggva það til
jafnóöum” sagöi Ragnar. „Þaö
þarf mikla þolinmæöi I þetta
verk og natni. Enda gengur
þetta varla hratt fyrir sig, viö
leggjum á aö giska 10-12 metra
á dag i einni röö, en veggurinn
hér er þrjár raöir af grjóti.
Það er vist ætlunin aö flikka
eitthvaðupp á Skólavörðuholtiö,
hér i kringum skilst mér aö eigi
að koma trjágeröi.”
Og hvar hafa þeir lært þessa
eðlu list Steinars undir Steina-
hliöum?
„Þetta hefur bara komið meö
reynslunni. Þaö þarf enga
skólun i þetta sérstaklega,”
sagði Ragnar. „Reyndar var
maöur i þessu i upphafi sem var
æföur við lagningu svona stein-
garöa. Ætli ég hafi ekki lært
handbrögðin af honum. Svo
kemur þetta bara smátt og
smátt”.” __jj
Þeir viröast hafa erft rólegan hugsunarhátt Steinahliöarbóndans. Ragnar Ómar Einarsson og Agnar
Sverrisson (fjær).
Svona þarf aö höggva til hvern einasta stein.
• spjallað við tvo unga
steiniagningamenn á
Skðlavðrðuholtinu