Morgunblaðið - 13.07.2001, Qupperneq 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2001 33
✝ Ragnheiður ÞóraKristín Eiríks-
dóttir fæddist 8. mars
1915 á Stokkseyri.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Skjóli 5.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Eiríkur Ei-
ríksson, bakara-
meistari frá Djúpa-
vogi, f. 17.6. 1881, d.
18.6 1941, og Mar-
grét Jónsdóttir, hús-
móðir úr Reykjavík,
f. 13.10. 1882, d. 4.10.
1954. Systkini Ragn-
heiðar, sem öll eru látin, voru, Ei-
ríkur Karl, eiginkona hans er Ingi-
björg Adolfsdóttir, þeirra sonur er
Friðrik; Jóna Guðrún, eiginmaður
hennar var Guðni Guðleifsson, upp-
Rögnu Valdísi, og þrjú barnabörn.
Sumardaginn fyrsta 1948 giftist
Ragnheiður seinni manni sínum,
Jóni Tómassyni, póst- og símstöðv-
arstjóra í Keflavík, f. 26.8. 1914, d.
13.7. 1996. Börn þeirra eru: Bjarni
Ómar, f. 1948, sambýliskona hans
var Ingibjörg Gunnlaugsdóttir,
d.1989, og eru dætur þeirra Rósa
og Ragnheiður; Tómas, f. 1950, eig-
inkona hans er Þórunn Elísabet
Sveinsdóttir, þeirra börn eru Jón,
Rut, Ari og Anna María, þau eiga
eitt barnabarn; Eiríkur, f. 1950, eig-
inkona hans er Ingibjörg Kjartans-
dóttir, dóttir þeirra er Ragnheiður;
og Margrét, f. 1956, sambýlismaður
hennar er Sæmundur Benedikts-
son. Áður átti Jón son, Sveinbjörn f.
1945, eiginkona hans var Sigríður
Kalmannsdóttir, þau skildu, börn
þeirra eru Linda Rós og Ragnar
Ingi. Barnabörnin eru fjögur.
Flest búskaparár sín bjuggu
Ragna og Jón í Keflavík, en árið
1987 fluttu þau til Reykjavíkur.
Ragnheiður hefur búið á Hjúkrun-
arheimilinu Skjóli frá 1993.
Útför Ragnheiðar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
eldisbörn þeirra eru
Birna og Marteinn;
Ólöf, eiginmaður
hennar var Alan
Freemann, börn þeirra
eru Eiríkur Edward,
Margrét og Elísabet.
Ragnheiður bjó á
Stokkseyri fyrstu 12
æviárin en flutti þá
með foreldrum sínum
til Keflavíkur og síðar
í Hafnarfjörð. Árið
1936 giftist hún þar
fyrri manni sínum
Bjarna Ísleifssyni, f.
25.10. 1913. Hann fórst
með togaranum Sviða í desember
1941. Sonur þeirra er Júlíus Grétar,
f. 1939, hans kona er Birna Björns-
dóttir, eiga þau fjögur börn, Magn-
fríði, Bjarna Má, Björn Starra og
Ragna amma hefur kvatt jarðlífið
og hún var eflaust sátt við að fara,
eftir að hafa verið mikið rúmliggj-
andi síðustu árin. Hún var líka orðin
ekkja í annað sinn á ævinni og mér
finnst trúlegt að hún hafi hlakkað til
að hitta mennina sína hinumegin.
Það er erfiðara fyrir okkur hérna-
megin lífs og dauða að hafa hana ekki
lengur hjá okkur. En minningin um
góða manneskju lifir. Í mínum huga
er hún fyrst og fremst amma mín,
sem ég hef heimsótt af og til síðustu
fjörtíu árin og alltaf fengið hlýjar
móttökur. Mörg minningabrot úr
æsku snúast um ömmu sem húsmóð-
ur. Amma í eldhúsinu á Vatnsnes-
veginum að undirbúa mat, bera á
borð og ganga frá. Það hefur örugg-
lega enginn farið frá hennar heimili
með tóman maga. Ég sé hana fyrir
mér sístarfandi við að skapa þægi-
legt heimili fyrir afa, börnin, barna-
börnin og alla sem litu við í heim-
sókn. Í amstri heimilisstarfanna gaf
hún sér einnig tíma til að gantast við
okkur krakkana og spyrja hvernig
lífið og tilveran gengi. Yfirleitt var
skapið létt og stutt í stríðnistóninn.
Einu skiptin sem ég man eftir höst-
ugum tóni var ef henni fannst við tala
af léttúð um trúmál. Það leyfðist eng-
um í hennar návist. Þrátt fyrir að lík-
aminn gæfi sig síðustu æviárin hélst
minnið og athyglin óskert. Hún virt-
ist fylgjast ótrúlega vel með því hvað
allir í fjölskyldunni voru að gera og
hún lagði mikið af sínum takmarkaða
starfskrafti í að búa til handunnar
jólagjafir fyrir okkur afkomendur
sína. Þessir hlutir minna á síðustu ár
ömmu og eru tákn um þá umhyggju
sem hún sýndi alla tíð. Umhyggju-
söm, hlýleg og glettin – þannig minn-
ist ég ömmu.
Magnfríður Júlíusdóttir.
Elsku Ragnheiður Þóra Kristín
Eiríksdóttir, amma okkar. Yndislega
amma okkar er látin. Um leið og við
kveðjum hana í hinsta sinn koma upp
í hugann liðnar samverustundir.
Okkur systkinunum þótti alltaf jafn-
gaman að fara með rútunni til Kefla-
víkur og heimsækja ömmu og afa á
Vatnsnesvegi. Eftirvæntingin var
mikil því þar var margt hægt að
gera: Dorga niður á höfn, selja Faxa
fyrir afa í von um að verða sölukóng-
ur/drottning og fá mynd af sér í
næsta tölublaði, fara í sunnudaga-
skólann, gera prakkarastrik en alltaf
koma til baka í ómótstæðilega sunnu-
dagssteik hjá ömmu að ógleymdri
hjónabandssælunni sem fræg er orð-
in. Þannig liðu ófáar helgar í sælu-
vímu og alltaf biðum við óþreyjufull
eftir að skólanum lyki á föstudögum.
Amma var ætíð með ljóð eða
hnyttin tilsvör á takteinum og létti
okkur ávallt lundina þegar við vorum
ósátt. Kímni hennar og kátína kom
okkur í gott skap aftur. Þó vakti það
örlítinn ugg þegar hún tók út úr sér
fölsku tennurnar mest til að stríða
okkur. Kannski engin furða að við
fengum öll vænan skammt af stríðni í
arf! Eins vildum við sofna á undan
ömmu til þess að hroturnar héldu
ekki fyrir okkur vöku. Allt var þó
gleymt er nýr dagur hjá ömmu og afa
var í vændum. Amma var mikil
öðlingskona, blíð og góð. Allir nutu
hjartagæsku hennar, ekki síst við
barnabörnin sem hún hvatti til dáða
og efldi á alla lund. Hún sýndi öllum
gjörðum okkar áhuga og var ekki
spör á hrósið. Minnið brást henni
ekki þó að aldurinn færðist yfir og
rifjaði oft upp liðnar stundir, jafnvel
atburði sem við höfðum sjálf gleymt.
Með miklum söknuði kveðjum við
ömmu Rögnu en erum samt fullviss
að afi beið hennar með mikilli eft-
irvæntingu. Nú þarf hann ekki leng-
ur að telja uppá einn, tveir og sjö og
reka á eftir. Við hefðum gjarnan vilj-
að eiga fleiri stundir með ömmu til að
rifja upp síðar meir en við munum öll
verða sameinuð á ný. Þangað til njót-
um við góðra minninga um yndislega
og kærleiksríka konu. Guð geymi
þig, amma okkar.
Jón, Rut, Ari og Anna María.
RAGNHEIÐUR
ÞÓRA KRISTÍN
EIRÍKSDÓTTIR
✝ Olgeir GunnarÁsgeirs Gíslason
fæddist á Gullhúsám
á Snæfjallaströnd 21.
mars 1930. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 4. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Gísli Jón Gísla-
son og Guðmundína
Kristín Ingimundar-
dóttir, bæði ættuð af
Snæfjallaströndinni.
Systkini Olgeirs eru:
Þórunn, f. 1919, d.
2000, Ólafur Kristinn,
búsettur á Akranesi,
f. 1932, og Gísli Jón, búsettur á
Hellissandi, f. 1936. Á barna- og
unglingsárunum ólst
Olgeir upp í foreldra-
húsum á Ísafirði en
fluttist til Ólafsvíkur
1955 þar sem hann
bjó til dánardags. Ár-
ið 1964 kvæntist Ol-
geir eftirlifandi konu
sinni Þórunni Sigur-
borgu Jóhannsdóttur
frá Ólafsvík. Kjör-
sonur þeirra hjóna er
Gunnar Þór, f. 1973,
kvæntur Marilou Pi-
alan Villacorta. Þau
eiga eina dóttur.
Útför Olgeirs fer
fram frá Ólafsvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Vinnufélagi minn til margra ára
Olgeir Gíslason er látinn. Lát hans
kom öllum mjög á óvart en hann hafði
verið við ágæta heilsu eins og hann
sagði sjálfur í langan tíma. Ég kynnt-
ist Geira, eins og hann var alltaf kall-
aður meðal vina sinna, þegar hann
var hafnarvörður í Ólafsvík 1970.
Hafnarverðir sem unnu þau störf á
þeim tíma voru lykilmenn í sínu
starfi. Þá var ekki sími kominn í
bátana og talstöðin var eina tækið
sem notað var til að hafa samskipti
við land. Í verstöð eins og Ólafsvík
var á þeim tíma, með miklum fjölda
báta, þurfti góða menn á hafnirnar til
að allt gengi snurðulaust fyrir sig.
Þar var Olgeir á réttum stað. Mikil
samskipti voru milli hafnarvarða og
skipstjóra og þýðingarmikið var að
skilaboð af sjónum bærust alla leið.
Skipstjórar treystu Geira og vissu að
hann kom öllu til skila hvort sem
panta þurfti kost, viðgerðarmann, fá
vatn um borð eða hvað sem var og allt
var til reiðu þega komið var til hafn-
ar. Þótt aðstaða hafnarvarða væri þá
ekki eins og núna var Geiri ekki að
súta það heldur vann hann sín störf
að miklu æðruleysi og alúð. Geiri var
sjálfur sjómaður og hann var búin að
stunda lengi sjó í Ólafsvík áður en
hann gerðist hafnarvörður 1970. M.a.
var hann stýrimaður á Jóni Jónssyni
með aflamanninum og skipstjóranum
Jóni Steini Halldórssyni á Jóni Jóns-
syni SH 187 í fjölda ára. Segir það
sína sögu um trúmennsku og stað-
festu Geira. Eftir að Geiri hættir á
sjónum fer hann í Fiskimjölsverk-
smiðju Ólafsvíkur og er þar í nokkur
ár. Hann ræður sig síðan í saltfisk-
vinnsluna Hróa hf. í Ólafsvík og þar
lýkur hann sínum starfsferli áður en
hann fór á Dvalarheimilið Jaðar í
Ólafsvík ásamt sinni góðu konu Þór-
unni Jóhannsdóttur.
Í Hróa var Geira falið ákveðið starf
sem hann sinnti af mikili kostgæfni.
Geiri var rólegur maður og með mik-
ið jafnaðargeð og góður vinnufélagi.
Hann sá ætíð spaugilegu hliðina á
málum er upp komu og hann var
mjög skemmtilegur í viðræðum.
Hann var mikil sagnamaður og haf-
sjór af fróðleik og gaman að hlusta á
hann segja frá. Geiri var fæddur fyrir
vestan og hann kunni margar sögur
þaðan af mönnum og málefnum og
þreyttist aldrei á að fræða viðmæl-
endur á þeim. Þá var hann mjög fróð-
ur um alla báta og kunni skil á nær
öllum stærri bátum við landið en ma.
skrifaði hann greinar um báta í blaðið
Ólsarann sem gefið var út í Ólafsvík
fyrir mörgum árum. Geiri var heiðr-
aður af sjómönnum í Ólafsvík á sjó-
mannadaginn 1997.
Að leiðarlokum viljum við votta
konu hans Þórunni innlegustu samúð
okkar hjóna og ennfremur Gunnari
Þór og konu hans Marilou og fjöl-
skyldunni allri en skyndilegur missir
þeirra er mikill við fráfall Olgeirs
Gíslasonar. Guð blessi minningu
þessa mæta manns.
Pétur S. Jóhannsson.
OLGEIR
GÍSLASON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.

 

 


  
 

    
     
    !!"
  !
#$  
    

" #$
%&
'

()* +, -**)  ./
        %& 
    '""

       (  

(
  ) 
*  
 
+   (

*  0 1 * 2 1 * 1 * !
, 
   

'3'%&
4&"" 5*  0
* 0 

  ) )  -)
 . 

  /
0+  . + 1
 /"2""
3
  )  
* ) )-)

.  )1 * %6 06*  , ' 5*)2 
 *6 %6 2   *)*$ 06*

* %6  , 06*
 7*)* , 06*
$0 *6 06*!
4   
    
   
 
  

-8" 

-7&-%&


72*  9

2* * 
(  "
255 ), 006*
%6* ) 06* )6 %6 2 
)* 
* ) 06* '* 5 *  *)2 
 +) 06* * !) 2 
), 0*) *) 2  ' !  *06*
$ 76*) 2 
' 
* )1 *06*
1 * 1 * 2  5 1 * !