Morgunblaðið - 10.11.2001, Qupperneq 14

Morgunblaðið/Kristinn
Dýralæknarnir Lísa Bjarnadóttir og Ólöf Loftsdóttir skipta um umbúðir á tíkinni Tönju.
DÝRASPÍTALINN í Víðidal
hýsir marga gesti, stóra jafnt
sem smáa, og á föstudögum er
mikill erill því flestar fjöl-
skyldur vilja fá sjúklingana
heim fyrir helgi.
Ólöf Loftsdóttir dýralæknir
tekur á móti blaðamanni og
sendir um leið hughreystandi
bros til mæðgna sem koma í
sömu andrá inn á spítala og
bisa með risastóra tágakörfu
á milli sín. Í körfunni er lítill
óttasleginn kisi sem mjálmar
ámátlega. Hann óskar þess
líklega að vera allt annars
staðar en hér, og það ekki að
ástæðulausu, hann er að fara í
geldingu. Ófrjósemisaðgerðir
eru að sögn Ólafar algengasta
ástæða komu dýra á spítalann
en fyrirbyggjandi aðgerðir
svo sem bólussetningar eru
líka daglegar auk nauðsyn-
legrar reglulegrar tann-
hreinsunar.
Dýralækningar eru samt,
að sögn Ólafar, að breytast
þar sem gæludýr eru orðin
miklu langlífari en áður.
„Sjúklingarnir hafa elst mikið
– það má næstum segja að við
séum í öldrunarlækningum,“
segir Ólöf og kveður það alls
ekkert sjaldgæft að hitta syk-
ursjúka ketti og hunda á
hjartalyfjum. Spurð hvort
dýrin sýni streitumerki þegar
komið er með þau á spítalann
svarar Ólöf játandi og segir
ekkert óalgengt að hundar
byrji að góla strax þegar kom-
ið er í síðustu beygjuna að
spítalanum. „Kettirnir eru
oftast hugaðari og mestu töff-
arafressin merkja sér húsið
áður en þeir koma inn.“
Inni í einu skoðunarher-
bergjanna eru sex laslegir
kettir sem kúra í búrum sín-
um og einn eldhress sem fer
sínar eigin leiðir. Sá spræki
heitir Tóti og á ættir að rekja
til hesthúsakattanna skammt
frá og ku vera slyngur veiði-
köttur.
Í næsta herbergi liggur tík-
in Tanja uppi á bekk þar sem
dýralæknirinn Lísa Bjarna-
dóttir, skiptir á umbúðum
sem hylja nær allan búk henn-
ar. Tanja er ellefu ára og
greindist nýlega með krabba-
mein í eggjastokkum. Hún
var skorin upp á fimmtudag
og æxli á stærð við handbolta
fjarlægt. Aðgerðin gekk vel
og þrátt fyrir að Tanja beri
sig svolítið aumlega er hún öll
að braggast og fær sér spássi-
túr um ganga spítalans.
Hani í óskilum!
Fimm læknar eru í fullu
starfi á spítalanum og þegar
þeir eru spurðir um sérkenni-
leg tilvik og uppákomur í
vinnunni ber þeim saman um
að líklega hafi villti haninn
verið sá undarlegasti eða að
minnsta kosti háværasti gest-
urinn til þessa. Íbúar í Árbæj-
arhverfi höfðu lengi kvartað
undan hanagali í morgunsár-
ið. Enginn kannaðist við að
eiga kauða og var haninn há-
væri loks handsamaður og fal-
inn starfsfólki spítalans í
gæslu. „Við auglýstum eftir
eiganda hans í útvarpinu og
það heyrðust hlátrasköll víða
um borg þegar útvarpsþulan
las „hani í óskilum“ innan um
hefðbundnari tilkynningar,“
segir Randý, einn starfs-
mannanna. Í ljós kom að han-
inn hafði strokið af Árbæjar-
safni og var skilað til síns
heima.
Eitt sinn komu líka ung
hjón sem höfðu fundið ósköp
sæta og það sem þau héldu
lasna mús. Þegar á spítalann
var komið kom í ljós að músin
var alls engin mús heldur hol-
ræsisrotta sem var illa útleik-
in eftir slagsmál í undirheim-
um borgarinnar.
Rusla-Finnur fann heimili
Starfsfólk spítalans er sam-
mála um að það sé sárast af
öllu þegar lóga þarf heilbrigð-
um dýrum sem enginn vill
lengur. Góðhjartað fólk hefur
því tekið að sér eitt, tvö og
jafnvel þrjú dýr og hafa allir
starfsmenn spítalans ættleitt
nokkra hunda og ketti sem
þau kalla „götubörnin“ sín.
Hundurinn Rusla-Finnur er
eitt slíkt götubarn en hann
fannst á bak við ruslatunnur á
Hverfisgötunni. Lögreglan
fylgdi Finni upp á dýraspítala
og þegar enginn eigandi gaf
sig fram fór hann aldrei aftur
og hefur nú fasta búsetu í
Víðidalnum. „Það er stór
ákvörðun að fá sér gæludýr.
Þegar fólk er til dæmis að
velta því fyrir sér að fá hvolp
ætti það að hugsa til þess að
það er að minnsta kosti 15 ára
skuldbinding. Maður þarf því
að biðla til fólks að það hugsi
vel um dýrin sín og sleppi því
að fá sér gæludýr ef það er
ekki tilbúið að axla ábyrgðina
sem fylgir dýrahaldi,“ segir
Ólöf.
Síminn hringir látlaust all-
an daginn þar sem fólk leitar
upplýsinga um allt milli him-
ins og jarðar. Blaðamaður
ákveður að tefja upptekið fólk
ekki lengur, þakkar fyrir
gestrisnina, hnerrar tvisvar –
blessað kattarofnæmið farið
að gera vart við sig, kveður
menn og dýr á Dýraspítalan-
um í Víðidal og stenst með
naumindum freistinguna að
lauma litlum og pattaralegum
hvolpi undir kápuna og stynja
upp: „Má ég eiga hann?“
Heimsókn
á dýra-
spítalann
Sykursjúkir sælkerakettir, strokuhanar
og aldurhnignir hundar fá allir inni á ný-
opnuðum Dýraspítalanum í Víðidal.
Jóhanna K. Jóhannesdóttir tók ofnæm-
ispillu og fór í heimsókn í Víðidalinn.
Víðidalur
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
14 LAUGARDAGUR 10. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Epal hf. / Skeifan 6 / s: 568 7733 / epal@epal.is / www.epal.is
Ráðgjafi frá Erik Jörgensen
verður í versluninni
í dag
ykkur til aðstoðar.
Nýir stólar hannaðir af
Pétri B. Lútherssyni eru til
sölu og sýnis í versluninni.
Íslensk framleiðsla.
Ótrúlega hagstæð verð! Munið!
Opnun sýningar
Hannesar
Lárussonar
á viðarofnum
kl.14 í dag.
KVEIKT verður á um-
ferðarljósum á mótum
Smáagerðis og Háaleitis-
brautar klukkan tvö í dag
en starfsmenn gatna-
málastjóra hafa unnið að
uppsetningu ljósanna að
undanförnu. Ljósin voru
sett upp í kjölfar alvar-
legs slyss þar sem ung
stúlka varð fyrir bíl á um-
ræddum stað.
Ný ljós við
Smáagerði
Háaleitishverfi