Morgunblaðið - 02.12.2001, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2001 B 7
57.000 kr. á mánuði í eitt ár
Pajero Sport er stórglæsilegur og fallegur hágæðajeppi sem opnar
þér nýja og spennandi heima. Hann er vandlega búinn og býr yfir
aksturseiginleikum sem eiga engan sinn líka. Og nú býðst þér að
njóta þessa frábæra jeppa fyrir aðeins 57.000 kr. á mánuði í eitt
ár* með rekstrarleigusamningi. Komdu og reynsluaktu því þetta er
tækifæri sem þú mátt ekki láta fram hjá þér fara.
20 Mitsubishi Pajero Sport fást nú á rekstrarleigu í 12 mánuði, kr. 57.000 á mánuði.
Fyrstur kemur fyrstur fær.
*Aðeins fyrir fyrirtæki. Laugavegur 170 - 174 // Sími 590 5000 // Heimasíða www.hekla.is // Netfang hekla@hekla.is
B
IR
T
IN
G
U
R
/
S
ÍA
lög á eina plötu, ekki bara lög sem all-
ir þekkja heldur líka lög sem eru í
uppáhaldi hjá mér, en það er allt í lagi
að senda ekki allt út í einu.“
Kristján segist hafa tekið þá
ákvörðun að gera góða plötu frekar
en bara safnplötu, þ.e. að velja á plöt-
una eins og á hverja aðra hljóðvers-
skífu, en ekki sögulegt yfirlit. „Það
gerist að segja af sjálfu sér að þegar
ég var að tína lög í burtu þá vinsaði ég
þau lög út sem ekki gerðu heildar-
myndina sterkari.“
Magnús tekur í sama streng, segist
hafa tekið ákvörðun um það í upphafi
að hafa lögin ekki nema fjörutíu og
síðan raða þeim til að gera plötuna
sem samfelldasta og betri en ekki í
tímaröð. „Hjá mér skipti líka máli að
hafa ekki einn flytjanda yfirþyrmandi
og þess vegna flytur Bubbi til dæmis
Braggablús, en ekki Mannakorn.“
Lög af sameiginlegum plötum
Ekki þarf lengi að skoða plötur
þeirra félaga til að sjá að þær skarast
að nokkru leyti þó ekki séu lög sam-
eiginleg. Skörunin byggist á því að á
báðum plötunum eru lög sem þeir fé-
lagar hafa flutt saman á plötunum
þremur sem þeir hafa gefið út sam-
eiginlega.
Kristján segir að þeirra samstarf
hafi staðið í 25 ár, þegar Magnús var
með Kristján í einskonar blúsgítar-
læri, en fimm ár eru síðan þeir tóku
að starfa saman af krafti. Það sam-
starf hefur byggst á vináttu, þar sem
tveir vinir sem vill svo til að eru tón-
listarmenn leika saman eftir því sem
stemmningin blæs þeim í brjóst.
Þannig hafa líka verið plöturnar
þeirra, þær hafa verið settar saman
eins og til skemmtunar þeim tveim og
fyrir vikið hitt í mark hjá þeim sem
heyrt hafa, en á milli þess sem þeir
hafa leikið saman á tónleikum eða inn
á band hafa þeir fengist við sitthvað
annað tónlistarkyns; það mætti
kannski líkja þeirra sambandi við op-
ið hjónaband og Magnús tekur reynd-
ar undir það. KK er sama sinnis en
vill útvíkka samlíkinguna: „Mér hefur
alltaf fundist það gott við tónlistina að
maður má halda framhjá því maður
er giftur listagyðjunni, en ekki tón-
listarmönnunum sem maður er að
spila með.“
Frjálsir félagar
Samhliða því sem þeir félagar hafa
byggt samstarfið á vináttu hafa þeir
líka gætt að því að binda sig ekki með
úgtáfusamningum og tilheyrandi.
„Okkur hafa borist tilboð frá fyrir-
tækjum sem hafa viljað borga okkur
fullt af peningum fyrir að gera plötur
eftir pöntun, en það er ekki okkar,“
segir Kristján og bætir við að hann
njóti þess sérstaklega í dag að vera al-
gjörlega frjáls og laus allra mála,
enda skammt síðan hann keypti út-
gáfuréttinn að allri sinni tónlist frá
Japís. „Þannig eru Galfjaðrir gefnar
út af Suði, mínu fyrirtæki, í samvinnu
við Eddu. Síðan er í deiglunni plata
sem ég er að taka upp, búinn að taka
upp sjö–átta lög og ætla að klára á
næsta ári, en hana get ég gert það við
sem ég vil, er engum háður og get
þess vegna verið tíu ár að setja hana
saman ef mér sýnist sem svo.“
Magnús segir að eins sé komið hjá
sér, hann sé óbundinn með öllu og
skammt er síðan hann og Pálmi
Gunnarsson Mannakornsfélagi hans,
keyptu útgáfuréttinn á tuttugu ára
afmælisplötu Mannakorna, Spilaðu
lagið, sem Japís gaf út fyrir fimm ár-
um. Útgáfuferill Magnúsar er aftur á
móti svo langur að útgefendur eiga
obbann af hans lögum í gegnum tíð-
ina, þó höfundarétturinn sé vitanlega
hans, en þess má og geta að plöturnar
sem þeir KK og Maggi hafa gefið út
saman eiga þeir að öllu leyti sjálfir.
„Chaplin hagaði þessu svo að hann
eignaðist kvikmyndir sínar eftir að
búið var að sýna þær í þrjú ár og þetta
ætti auðvitað að vera eins í þessum
hljómplötubransa,“ segir Magnús, en
bætir svo við að hann nenni ósköp lítið
að spá í þetta gamla dót, hann hafi
mest gaman að vinna í einhverju nýju.
Með hugann við hið liðna
Gefur augaleið að undanfarna mán-
uði hafa þeir Kristján og Magnús ver-
ið með hugann við hið liðna, verið að
pæla í gegnum gamalt efni, og af fasi
þeirra má ráða að þeirm finnst prýði-
legt að því sé lokið. Þeir segjast þó
ekki vera að segja skilið við þessi
gömlu lög fyrir fullt og allt, öðru nær.
„Við höldum vitanlega áfram að spila
þessi gömlu lög, fólk vill fá að heyra
þau og sjálfsagt að verða við því,“ seg-
ir Magnús, en segir aðspurður að inn-
an um séu lög sem hann gæti ekki
hugsað sér að spila. „Í alvöru?“ spyr
Kristján þá hissa. „Þú ert náttúrlega
með svo mörg lög, en ég held að það
séu engin lög í mínu lagasafni sem ég
gæti ekki hugsað mér að spila,“ segir
hann og bætir við eftir smá umhugs-
un, „Auðvitað passa ekki öll lög fyrir
okkur að spila þrír saman, ég Maggi
og Þorleifur, og til dæmis höfum við
verið að spila eitt lag eftur Magga,
Reykjavíkurblús, sem við erum samt
ekki ánægðir með. Lagið er skothelt
en við erum ekki búnir að finna lausn-
ina, búnir að finna hvernig það passar
fyrir okkur, en það kemur eflaust.“
„Ég hefði til dæmis ekki haldið að
hægt væri að spila Layla á kasagítar,“
segir Magnús, „en svo var það bara
svo rosalega flott með nýju bíti og allt.
Það er aldrei að vita hvað býr í þess-
um lögum.“
Nýtt í aðsigi
Kristján er að taka upp plötu eins
og fram hefur komið, og ætlar að gefa
sér góðan tíma til að klára hana, en þó
með það fyrir augum að henni verði
lokið seinni partinn á næsta ári. „Ég
ætla ekki að senda hana frá mér fyrr
en ég er fullkomlega ánægður með
hana, ekki fyrr en mér finnst hvert
einasta lag jafn gott og Englar himins
grétu í dag,“ segir hann og vísar í nýja
lagið á Galfjöðrum. „Ég vil ekki að á
plötunni séu einhverjir aumingjar
eins og Maggi kallar það, ekki að það
sé á henni uppfyllingarefni,“ segir
Kristján og ræðir svo um plöturnar
sem hann hefur áður sent frá sér, að á
þeim sumum séu lög sem honum þyki
ekki eins góð og hefði getað orðið, þó
plöturnar sjálfar séu góðar og þær
hafi elst býsna vel að hans mati.
Magnús segir að þegar hann hafi
verið að hlusta á gömlu plöturnar sín-
ar hafi hann hvað eftir annað spurt
sjálfan sig að því hvers vegna þetta og
hitt lagið sé aldrei spilað. „Það er vit-
anlega vegna þess að á þeim tíma
þegar Mannakornsplötur eins og
Samferða voru að koma út var
kannski bara spilað af þeim eitt lag og
síðan ekki meir, þó á plötunum hafi
verið miklu betri lög að mínu mati.“
Magnús er líka að spá í nýja tónlist,
segist var að semja lög á fullu um
þessar mundir. „Ég er búinn að spila
svo mikið með Kristjáni og því hef ég
samið mikið fyrir tvo gítara og bassa.
Ég hef ekkert verið í hljómsveitar-
verkunum, en þá byrjar maður
kannski á allt öðrum enda. Það má
segja að ég sé núna að vinna að raf-
mögnuðum vísnasöng og vil endilega
fara að hljóðrita, taka upp heima á
einfaldan hátt og vinna það kannski
áfram seinna.“
Tónleikar og ekki
Það er til siðs að halda tónleika til
að kynna plötur og skiptir engu þó
menn séu að gera safnplötur. Krist-
ján segist líka staðráðinn í því að
halda slíka tónleika, fá til liðs við sig
KK Bandið sem var, Ellen systur sína
og Eyþór Gunnarsson, sem bæði hafa
komið við sögu á plötum hans og svo
megi telja. „Það væri ofsalega gaman
að taka eina tónleika þar sem ég leik
gömlu lögin, sérstaklega að spila með
þessu fólki öllu á einum tónleikum.“
Það er aftur á móti meira mál og
flóknara fyrir Magnús að halda tón-
leika til að spila lög af fjörutíu laga
safnplötu sem spannar áratugi. „Ég
sé ekki að ég eigi eftir að halda tón-
leika til að kynna þessa plötu, en við
Pálmi erum að halda Mannakorns-
tónleika til að kynna afmælisplötuna
okkar, meðal annars með tónleikum í
Salnum, en það stendur einmitt til að
gefa út upptökur sem við gerðum þar
á 25 ára afmælinu. Það væri vitanlega
gaman að geta kallað á einhverja af
þessum gömlu sem spiluðu með okk-
ur, en það er stórmál“.“