Morgunblaðið - 02.12.2001, Side 11

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 2001 B 11
ritavalsnefndinni, sem þá var við
lýði, og allir tóku til við að lesa.
Mönnum líst svo vel á að ákveðið er
að taka verkið til sýningar. Ragnar
Jóhannesson er fenginn til að þýða.
Þorsteinn Ö. Stephensen, sem
sæti átti í leikritavalsnefndinni,
kveður upp úr þegar talið berst að
leikstjórn á þessu:
– Úr því þér finnst þetta svona
fyndið, Jón, vilt þú þá ekki bara leik-
stýra þessu sjálfur?
Ég hafði aldrei leikstýrt nema
áhugafólki uppi í Borgarnesi og ekki
látið mér detta í hug að leggja slíkt
fyrir mig. En ég slæ til. Þetta var
„Tannhvöss tengdamamma“ eins og
það hét í íslensku útgáfunni hjá
Ragnari. Þessi gamanleikur sló öll
aðsóknarmet og gerði gríðarlega
lukku. Sýningarnar urðu hundrað og
svo var farið í leikferð um land allt,
byrjað í Vestmannaeyjum og endað
á Bíldudal.
Þetta er einhver best mannaða
sýning sem ég hef sett upp. Það
pössuðu allir svo vel í hlutverkin.
Brynjólfur Jóhannesson var þarna
og Emelía Jónasdóttir sem lék
tengdamömmuna og hafði aldrei
gert betur. Áróra Halldórsdóttir var
í rullu sem hentaði henni ákaflega
vel.
Áróra var ekki ýkja há í loftinu. Í
einu atriði leiksins þegar allir eru
sestir að tedrykkju við stórt borð og
Áróra á að sækja koll fram í eldhús
til að sitja á finnur hún engan koll-
inn. Hún hafði auðvitað lítinn tíma til
umhugsunar og grípur það sem
hendi er næst að tjaldabaki sem var
sjópoki annars sjóliðans og arkar
með hann framan á sér inn á svið,
setur hann fyrir aftan borðið og tyllir
sér þar sem hún blasir við áhorfend-
um. Sjópokinn var auðvitað hálftóm-
ur og eftir því sem líður á atriðið síg-
ur Róra neðar og neðar á pokanum
uns hún hverfur nánast bak við borð-
ið.
Þetta var undir lok fyrsta þáttar
en þá var tjaldið dregið fyrir, sem
betur fer, því að í þetta sinn voru það
ekki aðeins áhorfendur sem hlógu,
heldur sprungu allir leikararnir líka.
Ég var frammi í miðasölu og stóð
meðan þetta gekk yfir aftast í saln-
um. Leikstjórinn var auðvitað með
blendnar tilfinningar. Atvikið var
ekki hannað af honum. Ég gat þó
ekki annað en brosað. Þetta var
óborganlega spaugilegt en var ekki
endurtekið. Kollurinn varð eftir
kvöldið áður á Raufarhöfn ef ég man
rétt svo þetta hefur þá gerst á
Vopnafirði.
Nína Sveinsdóttir var einnig í
þessari sýningu. Þetta voru allt róm-
aðar gamanleikkonur og þær urðu
frægar sem tríó þessar þrjár,
Emelía, Nína og Áróra, og skemmtu
víða um land, meðal annars með Sig-
fúsi Halldórssyni tónskáldi, og tróðu
upp undir heitinu „Frúrnar þrjár og
Fúsi“.
Unga fólkið léku Sigríður Hagalín,
Þóra Friðriksdóttir, Guðmundur
Pálsson, Árni Tryggvason og Stein-
dór Hjörleifsson. Þetta var hlut-
verkaskipanin og féll eins og flís við
rass. Í leikferðinni tók ég við hlut-
verki Steindórs og keyrði líka bílinn
– eins og fyrri daginn. Í þetta sinn
hafði ég fengið leigðan bíl hjá rútu-
fyrirtæki í Reykjavík. Þetta hlut-
verk, sem ég tók við, kom ekki við
sögu fyrr en leið á verkið svo ég gat
auk þess séð um miðasöluna.
Það var auðvitað ekkert verið að
fara með aukamannskap til þess
arna. Ég hef kannski lent í svipuðu
og Guðmundur, vinur minn, Pálsson,
þegar hann hafði álíka embætti síð-
ar. Hann var gjarnan fararstjóri og
sá um miðasölu og uppgjör á leik-
ferðum Leikfélagsins. Og einhverju
sinni þegar hann birtist svo á svið-
inu, uppdubbaður í sinni rullu, þá
stynur einn áhorfenda stundarhátt:
– Nei, nei, ósköp þurfa þeir að
spara hjá Leikfélaginu, er nú karlinn
úr miðasölunni kominn upp á svið?
Gummi var oft að grínast með þetta
og vitna í þennan ágæta áhorfanda.
En ég var sem sagt karlinn í miðasöl-
unni þarna.
Bókin Sú dimma raust, þar sem Jón
Sigurbjörnsson segir frá ferli sínum, er
eftir Jón Hjartarson. Útgefandi er Ið-
unn. Bókin er 184 bls. að lengd og
prýdd fjölda ljósmynda.
Leikfélagið stóð fyrir ýmsum uppákomum á sjötta og sjöunda áratugn-
um til þess að afla fjár og vekja athygli á leikhúsbyggingu sinni. Hér er
Jón í gervi hins kostulega kóngs úr „Yvonne“ eftir Witold Gombrowicz.
Kristín dóttir hans fær sér far með kónginum.
Hergilseyjarbóndinn í dyrunum
á Helgastöðum. Jón safnaði
þessu mikilúðlega skeggi fyrir
kvikmyndina „Útlagann“ þar
sem hann lék Ingjald í Hergilsey.