Vísir - 07.06.1980, Blaðsíða 3

iviiwu'
vlsm
Laugardagur 7. júní 1980.
3
//...svo óskaplegur var
ólifnaðurinn á unglingun-
um!"
Þegar fréttist af mannsöfnuðin-
um i dalnum sendi lögreglan þeg-
ar nokkurn mannafla á staöinn en
einnig þóttu bændur liötækir viB
að draga hálfdrukknaBa ungling-
ana úr ánni. Tveir lögregluþjón-
anna sem sendir voru á staBinn
hétu Sveinbjörn Bjarnason og
Hjörtur Eliasson. SögBust þeir i
Visi aldrei hafa séð annaB eins,
„svo óskaplegur var ólifnaBurinn
á unglingunum.
AstandiB inni i dalnum var
ömurlegt. Þarna lágu
unglingarnir i hópum ofurölvi og
ósjálfbjarga, innan um hvers
kyns óþverra. Margir hverjir
reyndu að slást og rifa fötin hver
utan af öBrum en litiB var um
meiri háttar meiBsli vegna þess
hve unglingarnir voru máttlausir
af ölvun. ÞaB sem unglingarnir
virtust hafa lang mest gaman af
var aö henda sér I ána, baBa út
öllum öngum, slást þar og skvetta
hver á annan. Margir hverjir
hentu sér i fullum klæöum, meö
slifsi og i hvitri skyrtu. Enn aðrir
ráfuðu um rifnir og tættir, t.d. sá-
um viö suma sem voru búnir að
vefja gauðrifnum nærbuxum utan
um hálsinn á sér.
Fyrsta verk okkar var aö loka
söluvagninum, sem stór hópur
var Saman kominn utan um.
Höföu unglingarnir gert sér leik
aö þvi aö grýta hverri ölflösku
sem tóm var i vagninn svo gler-
brotin dreiföust yfir hópinn...
Mikiö var um þjófnaö, stoliö var
peningum af mörgum sem sváfu
og til marks um þaö hversu langt
þetta gekk er hægt aö segja frá
einum sem sofnaöi meö skelli-
nöBruhjálm en þegar hann vakn-
aöi var búiö aö stela hjálminum
af honum.”
//Hvaða fullorðnir nota sér
ístöðuleysi þessa unga
fólks til að hagnast á því?"
Þeir Sveinbjörn og Hjörtur lýsa
siöan umhverfinu i Þjórsárdal.
„Skemmdir voru geysilegar,
brotnar og óbrotnar öl- og brenni-
vinsflöskur lágu út um allt, auk
bréfarusls og matarleifa. Skóg-
ræktarmerkiö var eyöilagt og
náttúrunni mikið spillt. Skemmd-
ir voru unnar á bilum, sem voru i
nágrenninu, m.a. á bil bóndans i
Haga. Viö gætum vel hugsaö okk-
ur aö svæöiö liti út svona svipaö
og á Krukkusléttu i Laos.”
Eftir þessa mergjuöu samlik-
ingu lögregluþjónanna — en á
Krukkusléttu geisuöu miklir bar-
dagar i Vietnamstriöinu — hverfa
þeir af vettvangi en viö taka
spekúlasjónir og fundahöld kven-
félaga og klúbbborgara. Ollum
bar saman um að svona lagaö
mætti alls ekki endurtaka sig og
menn veltu mjög fyrir sér hver
ætti sökina. í Visi var fjallaö um
þetta mál nokkrum dögum eftir
hvitasunnu og hneykslaöur
greinarhöfundur spyr hvort ekki
sé kominn timi til aö „kanna bet-
ur hverjir séu milliliöirnir, hvaða
fullorönir nota sér Istööuleysi
þessa unga fólks til aö hagnast á
þvi?”
En unglingarnir létu ekki hafa
vit fyrir sér. Áriö eftir lá
straumurinn á Hreðavatn um
hvitasunnuna og var nú aldeilis
sukkað og svallaö einsog þaö heit-
ir. I blöðum er talað um aö
hernámsástand hafi rikt á Hreöa-
vatni þegar unglingar fóru þar
hamförum en lögregluþjónn
nokkur lét þó hafa eftir sér aö:
„Flestir ráfuöu um aögeröarlaus-
ir en nokkuö bar samt á slags-
málum.”
Lýsir þessi setning likastil
mæta vel andrúmslofti hátiöa-
haldanna.
útihátíðahöldin halda
áfram — en breyta um svip
„Enn svört hvitasunna” sagöi I
Visi um hátlöina aö Hreöavatni
og aftur belgdust menn upp af
hneykslan. Allt kom þó fyrir ekki,
útisamkomur af svipuðum toga
héldu áfram, ár eftir ár, og ætið
meö sama sniöi. Unglingar héldu
úr bænum á einhvern afvikinn
stað, helltu i sig vini og hugöust
vera aö skemmta sér en þó
mundu sumir fátt af þeirri
skemmtan þegar heim kom.
Skemmdir voru gjarnan unnar á
ýmist náttúrunni eöa mannvirkj-
um og fyrir kom aö talsverö slys
Fjórum árum seinna, um hvitasunnuna ’67, voru hugprúöir lögreglu-
menn enn á ferli og helltu niöur spillingu úr flöskum....
Góðar
eiou
(JlYUkVe
Matseðill sunnudagsins:
Hádegi
Úrbeinaður lambahryggur
með piparsósu
Kvöld
Rauðvínslegið lambalæri með
hrásalati
VeríÖ velkomin
HÓTEL
LOFTLEIÐIR
VeitingabúÖ
uröu á fólki.
Þó hér aö framan hafi veriö
fjölyrt um hvitasunnuhátiöir kom
þaö vissulega oftar fyrir aö sam-
komur likar þeim spryttu upp
meö tilheyrandi drykkju og eftir-
farandi hneykslun. Meö þessum
brag stóöu unglingasamkundur
fram undir 1970 en eftir þaö var
reynt aö spyrna viö fótum meö
skipulögöum útihátiöahöldum
þar sem a.m.k. mætti hafa eftirlit
meö unglingunum. Ýmist voru
þau kölluö bindindishátiðir eöur
ei — flestar eöa allar snerust þó
fljótt i sama fariö.
En hvers vegna var það sem
unglingarnir — sem flestir voru á
aldrinum 14-21 árs — sóttu þessar
hátiöir? Af framangreindum
lýsingum mætti varla ráöa aö
menn hafi beinlinis skemmt sér
konunglega — eöa hvaö? Visir
spuröist fyrir þaö meöal nokk-
urra þeirra sem sóttu þessar
hátiöir sem hér hafa veriö um-
talaöar eöa aörar viölika.
r
/,Að sleppa fram af sér
beislinu/ þar sem enginn
sér mann..."
Viömælendum VIsis bar saman
um aö þörfin til aö sleppa alger-
lega fram af sér beislinu hafi ráö-
iö mestu.
„Maöur gat gert nákvæmlega
allt sem manni datt i hug á svona
samkomum — hvaö sem þaö var.
Þarna voru engir foreldrar, engir
sem sáu til manns eöa skiptu sér
af manni. Þetta gat maöur ekki
gert I bænum.
Auðvitað var þaö ekki margt
sem maður geröi, ranglaöi um og
reyndi aö klára viniö sem maður
haföimeð. Þaö var litiö um svefn.
Stundum endaöi þetta náttúrlega
i vitleysu og maöur mundi stund-
um litiö sem ekkert, dó milli
þúfna, reis svo upp og hélt áfram
að drekka þangaö til maöur sofn-
aöi aftur. En eftir á var þetta
óskaplega skemmtilegt og maöur
liföi á þessu lengi, lengi á eftir.
Þaö má kalla þaö sálfræöilega
ástæöu fyrir þessum samkomum
aö þarna gat maöur látiö allt eftir
sér sem ekki var hægt annars
staöar, án þess aö hafa nokkrar
áhyggjur eöa móral. Sem sagt:
frikaö rækilega út!”
(Samantekt: — IJ.)