Morgunblaðið - 24.09.2002, Blaðsíða 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 24. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 



  
   
  

 !
"
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
UNDARLEGT er hvað ráðherrar
virðast hafa litla þekkingu á því hvað
það kostar að lifa í þjóðfélaginu. Fyr-
ir stuttu birti félagsmálaráðherra
lista yfir það hvað kosti að leigja
íbúð. Það verð sem ráðherrann gaf
upp á þessum lista var það verð sem
fólk var að greiða fyrir 12–15 árum.
Nokkrum dögum áður en ráð-
herrann gaf út sinn lista, var einn
sérfræðingur í húsaleigumálum að
fjalla um það í sjónvarpi að húsaleiga
væri að færast upp í raunvirði, þann-
ig að fermeterinn yrði leigður á 1000
kr. sem þýðir að þriggja herbergja
íbúð væri leigð á 100–110 þús. kr. á
mánuði. Mun vera leigð í dag á 70–90
þús. kr.
Ég tel að ráðherrum sér orðið
nauðsynlegt að horfa raunhæft á það
hvað kostar að reka heimili, því það
er ekki hægt að ganga lengra en þeg-
ar hefur verið gert í því að skekkja
hlutfallið á milli útgjalda og lægstu
launa.
Það eru kosningar í vor, því mega
þeir frambjóðendur sem sýnt hafa
lágtekjufólki mesta ósanngirni búast
við því að þeim verði ekki sýnd sér-
stök velvild í umfjöllun fyrir kosn-
ingarnar.
Sagt er að sala á Landsbankanum
sé komin á fulla ferð. Ef Landsbank-
inn verður seldur, hvað hyggst sá
kaupandi eiga Landsbankann lengi
eða ætlar hann að selja bankann aft-
ur eftir nokkra mánuði og hver verð-
ur þá eigandinn eða megum við bú-
ast við því að bank inn verði áfram
söluvara pókerspilara?
Hvert verður svo, í öllu þessu spil-
verki, viðskiptalegt öryggi núver-
andi eigenda?
Það hlýtur að vera nokkuð ljóst að
þeir sem kaupa bankann, vilja græða
á því og sá gróði þarf að koma úr
vasa einhvers og endirinn hlýtur að
verða sá, að viðskiptavinir bankans
borga brúsann.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5, Reykjavík.
Ráðherra veit það ekki
Frá Guðvarði Jónssyni:
VIÐ sjáum og heyrum oft orðið
„fjölbreytni“ um þessar mundir.
Íslenskt þjóðfélag getur ekki forð-
ast að mæta fjölbreyttum menn-
ingarstraumum hér á landi. Fjöl-
breytni skaðar ekki einstakleika.
Fjölbreytni er framlenging gagn-
kvæmni, og einstakleikinn stendur
á gagnkvæmninni.
Þetta virðist flókið, en er það
reyndar ekki. Það er alveg eins og
Páll postuli segir; „En nú hefur
Guð sett hvern einstakan lim á lík-
amann eins og honum þóknaðist.
Ef allir limirnir væru einn limur,
hvar væri þá líkaminn? En nú eru
limirnir margir, en líkaminn einn.“
(1. Kor. 12:18–20) Þó að sannleik-
urinn sé oft einfaldur gleymum við
honum oft.
Það sem ég vil hugsa í dag í
þessu samhengi er ekki um fjöl-
breytta menningu hérlendis, held-
ur um náttúruvernd Íslands. Fög-
ur og rík náttúra er fjársjóður
Íslendinga og fyrir hana er Ísland
einstakt. En þessi náttúra stendur
líka á gagnkvæmni, en ekki alveg
sjálfstæð. Hvers vegna?
Áður en ég fluttist til landsins
hafði ég annast lítinn söfnuð í Jap-
an sem prestur. Hann var í stórri
borg sem heitir Nagoya. Hún er
háiðnaðarborg með fjórum milljón-
um íbúa. Einn aðaliðnaður borg-
arinnar og nágrennis hennar var
bílaiðnaður. Toyota eða Nissan
vinna að framleiðslu óteljandi bíla
allan sólahringinn. Margir bílar
þaðan geta verið í notkun hér á Ís-
landi líka, í rauninni er bíllinn minn
kominn þaðan.
Japanskir bílar seljast vel, en af-
leiðing þessarar framleiðslu er að
umhverfi þessa háiðnaðarsvæðis er
orðið ómögulegt. Loftmengun er
algeng og varðandi náttúruvernd
þurfum við að játa það að það er
engin náttúra til lengur til að
vernda þar. Fólk vinnur og lifir við
svona aðstæður. Hógværlega orð-
að, verðum við að viðurkenna að
náttúra Japans hefur skemmst
töluvert.
Mér finnst það forréttindi Ís-
lendinga að þurfa ekki að framleiða
bíla sjálfir. Þetta á ekki aðeins við
um bíla, heldur einnig um járn-
framleiðslu, lyf eða alls konar
þungaiðnaðarframleiðslu. Íslend-
ingar njóta góðs af framleiðslu sem
fer fram annars staðar í heiminum
og mengar umhverfi fjarri Íslandi.
Málið er ekki hvort viðkomandi
staður eða fólk sé að græða á þessu
eða ekki. Málið fyrir okkur kristna
menn er að þægindi einhvers séu
alltaf tengd við óþægindi einhvers
annars. Þetta er því miður stað-
reynd, og hluti gagnkvæmni mann-
kyns.
Guð sagði: „Vér viljum gjöra
manninn eftir vorri mynd, líkan
oss, og hann skal drottna yfir fisk-
um sjávarins og yfir fuglum lofts-
ins yfir fénaðinum og yfir villidýr-
um og yfir öllum skriðkvikindum,
sem skríða á jörðinni.“ (1.Mósebók
1:26)
Þetta umboð Guðs er ekki aðeins
til Japana eða Íslendinga, heldur
til allra á jörðinni. Ef við lítum á
náttúru á Íslandi, eigum við ekki
að segja að hún sé ekki bara fjár-
sjóður Íslendinga heldur dýrmæti
heimsins? Og ef það eru forréttindi
Íslendinga að eiga þessa fögru
náttúru í heimalandi sínu, fylgir þá
ekki sérábyrgð á nýtingu og vernd
hennar?
Hugsum við einstakleika Íslands
í samhengi við heiminn okkar allra
og leitum að almennilegu svari til
Guðs.
TOSHIKI TOMA,
Japani og prestur innflytjenda
á Íslandi.
Smáskilaboð til nátt-
úru Íslands frá Japan
Frá Toshiki Toma: