Morgunblaðið - 27.10.2002, Qupperneq 2

HEIMA er best“ er áletr-un sem prýðir einnvegginn í stofunni. Hús-ráðandi er í eldhúsinuað hella upp á kaffi. Í
einni hillunni eru m.a. Saga Borgar-
fjarðar eystri og bækur færeyska
skáldsins Williams Heinesens. Enn
bendir ekkert í lýsingunni til þess að
heimilið sé óvenjulegt. En þegar við
bætist gnauðið í vindinum og að heim-
ilið ruggar, þá skekkist myndin. Parið
Arnþór Magnússon og Anna Magn-
ussen búa nefnilega í skútu sem ligg-
ur við bryggju hjá Kaffivagninum á
Granda.
Heimili og áhugamál
„Við höfum búið hér í fjögur ár í
nóvember og viljum engan veginn
öðruvísi búa,“ segir Arnþór og kemur
sér fyrir í sófanum. Hann er rafvéla-
virki og nýkominn úr vinnunni. Anna
konan hans, sem er hjúkrunarfræð-
ingur og frá Færeyjum, er á kvöld-
vakt þegar blaðamann ber að garði.
Að sögn Arnþórs eru kostirnir
margir við að búa á skútu, fyrir utan
að það hafi auðveldað flutningana
heim. „Hér hefur maður heimilið og
hobbýið á sama stað og á sumrin er
þetta líka sumarbústaðurinn. Ef
mann langar til að lyfta sér upp á
föstudegi er ekkert einfaldara en að
sleppa landfestunum og þá er t.d. ekki
dónalegt að sigla í Hvalfjörðinn og
leggja þar yfir helgi. Danmörk var
líka yndisleg, stutt í allar áttir og
hundruð skútuhafna.“
Seldu íbúð í Kaupmannahöfn
Skútan og heimilið nefnist Brimir,
sem sagt er annað nafn sjávarguðsins
Ægis. Hún er 44 fet á lengdina, 3,5 m
á breiddina og var byggð sem kapp-
siglari um miðjan níunda áratuginn.
„Hún vann kappsiglingu í kringum
Gotland þrisvar sinnum,“ segir Arn-
þór. „Eftir það var byrjað að breyta
henni í fjölskyldubát, sem er mikil
breyting því kappsiglarar eru hafðir
eins léttir og mögulegt er. Möguleik-
arnir eru endalausir á að breyta skút-
unni og laga hana að sínum smekk,
enda skiptir okkur engu máli hvort
báturinn kemst hálfri mílu hraðar eða
ekki.“
Þegar Arnþór og Anna keyptu bát-
inn á sínum tíma, seldu þau íbúðina
sína í Kaupmannahöfn. Eflaust finnst
sumum það galin hugmynd. „Ég ber
víst ábyrgð á því,“ segir Arnþór og
hlær. „Það þurfti smá fortölur til og
Anna tók sér góðan umhugsunartíma.
En þetta hafði blundað í mér lengi.
Við höfðum átt 28 feta skútu eitt sum-
ar og þá fékk ég algjöra dellu. Einn
daginn var ég niðri á bryggju í Vall-
ensbæk og kom auga á bátinn. Mér
leist strax vel á hann og eftir að hafa
skoðað hann varð ég bara að sann-
færa Önnu.“
Hvað segir maður við konuna sína
undir slíkum kringumstæðum? „Eig-
um við ekki bara að selja helvítis íbúð-
ina og flytja um borð?“ svarar Arnþór
glettnislega.
Fáninn dreginn að húni
Anna hafði lært skútusiglingar eins
og Arnþór á minni skútunni. „Svo
hafði hún unnið tvö sumur á gamla
Smyrli og kemur úr sjómannafjöl-
skyldu,“ segir Arnþór. „Bróðir henn-
ar er t.d. skipstjóri á skosku fiskieft-
irlitsskipi við Nýfundnaland og annar Skútan Brimir hefur verið heimili Arnþórs og Önnu síðustu fjögur árin.
Morgunblaðið/Golli
Arnþór og Anna í eldhúsinu, en þau hafa lífgað upp á það með myndum af vinum og fjölskyldu. Á milli þeirra sést hvar gengið er inn í svefnherbergið.
2 B SUNNUDAGUR 27. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ