Morgunblaðið - 15.09.2003, Qupperneq 20

MINNINGAR
20 MÁNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ari F. Guð-mundsson fædd-
ist í Reykjavík 18.
september 1927.
Hann andaðist á
Landspítalanum við
Hringbraut 6. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Hall-
dórsson, f. 30.8. 1892,
á Kröggólfsstöðum í
Ölfusi, d. 24.2. 1957,
og Fríða I. Aradóttir,
f. 1.2. 1899, í Reykja-
vík, d. 1.3. 1973.
Systkini hans eru
Halldór Guðmundsson, f. 13.7.
1925, d. 26.12. 2001; og Hjördís
Nielsen, f. 20.2. 1929.
Ari kvæntist 21.10. 1950, eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Kötlu
Ólafsdóttur, f. 28.4. 1929, í
Reykjavík. Foreldrar Kötlu voru
Vilborg Þorsteins-
dóttir, f. 6.9. 1893, d.
28.1. 1970, og Ólafur
Þórarinsson, f. 18.3.
1904, d. 28.2. 1987.
Börn þeirra eru
Fríða Svala, f. 1.4.
1951; Atli, f. 22.10.
1953, dóttir Atla er
Dagmar, f. 7.5. 1978;
Vilborg, f.13.5. 1959,
börn Vilborgar eru
Anna Leah, f. 24.4.
1988, og Ari Ford, f.
1.3. 1996; Guðmund-
ur, f. 3.12. 1966, eig-
inkona hans er Svan-
hildur Gestsdóttir, f. 3.9. 1964,
börn þeirra eru Íris Katla, f. 10.2.
1992, Snædís, f. 22.12. 1994, og
Ari Gestur, f. 26.12. 2001.
Útför Ara fer fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Kæri pabbi.
Nú kveð ég þig í hinsta sinn. Ég
kveð þig, sem varst allt í senn, faðir
minn, trúnaðarvinur og fyrirmynd í
lífinu. Samverustundir okkar voru
ávallt sérlega skemmtilegar, hvort
sem þær snerust um laxveiðar, golf,
viðskipti eða bara hin hversdagsleg-
ustu fjölskyldumál. Hinar skemmti-
legu samverustundir sem við áttum
síðustu ár kalla hins vegar fram
sterkar tilfinningar í dag, tilfinningar
sorgar og saknaðar. Vissa mín um að
þessar samverustundir muni kalla
fram bros á vör og hlýja tilfinningu í
hjarta í framtíðinni gera kveðju-
stundina núna bærilegri.
Fjörutíu ára aldursmunur okkar
kom aldrei í veg fyrir að vinátta okkar
þróaðist og dafnaði, hvort sem það
voru veiðitúrar sem við fórum í, í
fyrstu með hinum reyndu jafnöldrum
þínum fyrr á arum og hin síðari ár
með hinum ungu vinum mínum. Það
að kynna pabba sinn inn í hóp lífs-
glaðra orkumikilla vina minna var
mér sérstök ánægja því þótt aldurs-
munurinn væri mikill var innkoma
þín í félagsskapinn öllum meðlimum
hans gríðarlega ánægjuleg. Það var í
takt við annað sem þú tókst þér fyrir
hendur, að sterk vináttubönd sköp-
uðust við okkur alla.
Stuðningur þinn við mig í námi og
starfi er meðal þess sem vekur sorg-
artilfinningu nú, en auk þess mun ég
aldrei gleyma því hve skilyrðislaus
ást þín á fjölskyldu minni var, börnum
og eiginkonu. Minningar okkar um
þig munu ylja okkur öllum um hjarta-
rætur um ókomin ár.
Á meðan starfsþrek þitt var hvað
mest veittir þú íslensku íþróttahreyf-
ingunni mikinn styrk, hvort sem það
var fyrir Sundfélagið Ægi, Golfklúbb
Reykjavíkur eða Íþróttabandalag
Reykjavíkur. Þau störf munu minna
margan íþróttamanninn á þann mikla
höfðingja sem þú varst.
Ég er mjög þakklátur fyrir þann
tíma sem við áttum saman þótt hann
hefði mátt vera lengri. Þú kenndir
mér og þeim sem að mér standa
margt. Það er sannur heiður að hafa
átt þig sem vin. Það er nefnilega
þannig, að maður velur sér ekki for-
eldra en maður velur sér vini. Við
ákváðum að tengjast vinaböndum
sem munu ekki slitna þótt þú hafir
yfirgefið þennan heim.
Þinn sonur,
Guðmundur Arason.
Hæ, elsku afi minn. Mamma var að
segja mér að þú værir á spítalanum
með lungnabólgu. Mér þykir það
mjög leiðinlegt að heyra. Ég vona að
þú náir þér af henni en ég veit samt
sem áður að þú hefur kvalist mikið að
undanförnu. Ég hugsa mjög mikið til
þín þessa dagana, að hluta til vegna
þess að ég náði ekki að kveðja þig. Ég
sá ekki eins mikið af þér og ömmu og
mig hefði langað í sumar. Mig langar
bara svo að þú vitir að mér finnst þú
frábær manneskja og listamaður, og
ég er afskaplega ánægð að eiga svona
sterkan afa.
Ég man þegar mér gekk sem verst
í menntaskólanum og líðan mín var í
samræmi við það. Þá man ég að þú
dæmdir mig ekki fyrir það og lést
mér líða betur með þetta allt. Mér
fannst þú eins og kletturinn í ólgu-
sjónum, enda kom svo á daginn að þú
hafðir rétt fyrir þér og allt fór að ósk-
um með skólann.
Það hefur líka verið mikilvægt fyrir
mig að sjá hvað þið amma eruð enn
ástfangin og eigið heilbrigt og gott
samband, sérstaklega nú á dögum
þegar svo mikið er um skilnaði o.fl.
Elsku, elsku afi, ég vil bara að þér
líði betur og vona að þú hugsir líka
stundum til mín. Því að ég hugsa oft
til þín, sérstaklega núna að undan-
förnu í náminu sem ég er í. Þúsund
billjón kossar til þín, afi minn, og ég
sé ykkur ömmu um jólin.
Dagmar.
Elsku afi.
Þú varst besti afi í öllum heiminum.
Við áttum góðan tíma með þér og
söknum þín mjög mikið. Þú varst allt-
af svo góður við okkur og sagðir okk-
ur skemmtilegar sögur. Takk fyrir
allt sem þú gafst okkur. Við munum
aldrei gleyma þér og við segjum Ara
Gesti sögur af þér.
Nú líður þér vel á himninum og þú
finnur ekki lengur til og við vitum að
þú átt eftir að vaka yfir okkur alla
daga.
Þínar afastelpur,
Íris Katla og Snædís.
Ari Guðmundsson var vörpulegur
maður í sjón og raun. Sterkbyggður
og kraftmikill. Rólyndur en fastur
fyrir. Réttsýnn og sanngjarn. Ein-
beittur en glaðlegur. Hann bar öll ein-
kenni hins sanna íþróttamanns, enda
var Ari keppnismaður af Guðs náð.
Ég man fyrst eftir Ara í Sundhöllinni,
þar sem hann keppti við þröngar að-
stæður með köppum eins og Sigurði
Þingeyingi og Sigurði KR-ingi, Þor-
steini Löve og fleiri sundmönnum
þeirrar kynslóðar.
Ari var kóngurinn í skriðsundinu,
átti þar öll met og lét hvergi deigan
síga. Keppti síðar í sundknattleik og
lét þar ekki sitt eftir liggja. Hann var
félagsmaður í Ægi og vann þar lengi
gott starf, sem og fyrir sundíþróttina í
heild.
Síðar um ævina var Ari valinn til
forystustarfa í Íþróttabandalagi
Reykjavíkur, sem ritari og varafor-
maður og síðast formaður ÍBR á ár-
unum 1988 til 1994. Þar áttum við gott
samstarf, Ari var heill í afstöðu til
manna og málefna, hrapaði aldrei að
neinni ákvörðun en stóð á sínu og stóð
með sínum, þegar á þurfti að halda.
Íþróttahreyfingin naut krafta hans,
sem og Landsbankinn, en þar starfaði
Ari alla sína starfsævi og naut virð-
ingar og vinsælda meðal samstarfs-
manna sinna og yfirmanna.
Þessa íþróttamanns og íþrótta-
forystumanns vil ég minnast með eft-
irsjá og þakklæti fyrir góð kynni og
ánægjulegar samverustundir.
Ég sendi fjölskyldu hans og vinum
samúðarkveðjur fyrir hönd Íþrótta-
og ólympíusambands Íslands.
Ellert B. Schram.
Ari F. Guðmundsson var aðeins 15
ára er hann kom til starfa í Lands-
banka Íslands 1. maí árið 1942. Þegar
einkar farsælum starfsdegi hans lauk
voru starfsárin orðin rúmlega 54.
Fyrstu árin starfaði Ari í flestum
deildum aðalbankans í Austurstræti
11, þá í veðdeild, afurðalánadeild,
endurskoðunardeild, afurðaeftirliti
og skipulagsdeild. Árið 1972 tók Ari
við starfi útibússtjóra útibúsins á
Keflavíkurflugvelli og starfaði þar um
tveggja ára skeið. Þá var hann skip-
aður starfsmannastjóri bankans og
tók sæti í framkvæmdastjórn hans
árið 1985.
Starfsmannastjórnun var starfs-
vettvangur Ara um 22ja ára skeið eða
þar til hann fór á eftirlaun árið 1996.
Öllum störfum sínum hjá Landsbank-
anum sinnti hann af mikilli samvisku-
semi og trúmennsku.
Í erilsömu starfi starfsmannastjór-
ans naut Ari þess hve vel hann þekkti
alla innviði Landsbankans. Kom sú
þekking jafnt bankanum sem starfs-
mönnum til góða. Ari var um árabil
fulltrúi í samninganefnd bankanna,
samvinnunefnd Reiknistofu bank-
anna, stjórn Bankamannaskólans,
kjaranefnd, Námssjóði starfsmanna
og orlofsbúðanefnd svo fátt eitt sé tal-
ið.
Þegar fyrrverandi samstarfsmenn
hugsa til Ara koma orðin traust, vin-
átta og velvilji fyrst upp í hugann.
Þrekið var óþrjótandi, alltaf vildi
hann leysa hvers manns vanda og
ætíð lagði hann gott eitt til málanna.
Neikvæði og úrtölur voru ekki til í
hans huga.
Eftir að Ari fór á eftirlaun hélt
hann góðu sambandi við sinn gamla
vinnustað, kom reglulega í heimsókn
og fylgdist af miklum áhuga með öll-
um breytingum sem þar urðu. Ara
verður minnst með hlýhug af fyrrver-
andi samstarfsfélögum og vinum í
Landsbankanum.
Yfirstjórn Landsbankans sendir
samúðarkveðjur til eiginkonu Ara,
Kötlu Ólafsdóttur, og fjölskyldu.
Við minnumst hans með virðingu
og þakklæti.
F.h. Landsbanka Íslands,
Kristín Rafnar.
Látinn er Ari F. Guðmundsson,
fyrrverandi starfsmannastjóri
Landsbanka Íslands hf. Stjórn Fé-
lags starfsmanna Landsbanka Ís-
lands hf. minnist hans með hlýhug og
virðingu. Ari var mikill áhugamaður
um velferð starfsmanna og tók drjúg-
an þátt í starfi félagsins um árabil.
Hann sat m.a. í stjórn félagsins árin
1971–1973. Sem starfsmannastjóri
tók Ari þátt í mörgum verkefnum
með starfsmannafélaginu. Hann var
sérlegur áhugamaður um upp-
byggingu orlofshúsa og sinnti þeim
málaflokki af alúð. Ari vildi leysa
hvers manns vanda og var vel liðinn á
meðal starfsmanna.
Hann vildi öllum vel og var bóngóð-
ur og ósérhlífinn. Stjórn FSLÍ sæmdi
hann gullmerki félagsins árið 1998.
Eftir starfslok hjá bankanum tók Ari
þátt í starfi eldri borgara félagsins.
Hann stundaði tréskurð af miklum
móð og golfvellina heimsótti Ari
reglulega.
Stjórnin sendir frú Kötlu og fjöl-
skyldunni allri samúðarkveðjur og
þakkar Ara F. Guðmundssyni fyrir
hans heillavænlegu störf í þágu
starfsmanna Landsbanka Íslands alla
tíð.
F.h. stjórnar FSLÍ,
Helga Jónsdóttir, formaður.
Það líður senn að hausti. Litaskrúð
trjánna verður óðum ólýsanlega fag-
urt. Hver dásamlegur sólardagurinn
á fætur öðrum lítur dagsins ljós og
gleður okkur öll, ósegjanlega. Tíminn
líður svo hratt og vinir hverfa á braut.
Vinir sem í huga okkar voru og eru
órjúfanlegur hluti af lífi okkar.
Eins og góðir sólardagar hverfa og
kveðja, eftir að hafa yljað okkur og
veitt ómælda gleði í áratugi, hefur nú
kvatt einn af okkar allra bestu vinum.
Hann kvaddi jafnljúflega og hann
lifði. Ari Guðmundsson og hans góða
eiginkona Katla Ólafsdóttir voru okk-
ur hjónum og fjölskyldunni allri
meira en vinir. Þau voru nánast fjöl-
skylda okkar. Afar ung að árum
kynntumst við. Sundfélagið Ægir bar
á þeim árum „ægishjálm“ yfir önnur
sundfélög, hvað sundíþróttina snerti.
Vinur okkar Ari var okkar allra besti
sundmaður á þeim tíma. Sundíþróttin
heillaði ungt fólk þeirra daga.
Það var ekki eingöngu sundíþrótt-
in, sem sameinaði okkur, heldur einn-
ig umhyggjan, vináttan, ferðalögin
með börnin okkar og leiðbeiningar til
okkar sem yngri vorum. Allt var svo
gott og ólýsanleg gleði, hvað svo sem
við tókum okkur fyrir hendur.
Dýrmætar eru okkur minningarn-
ar um nýársböllin frægu, fyrst í
„Lídó“ og síðan í Súlnasal Hótel
Sögu. Þetta var fastur liður áratugum
saman. Góðir félagar, tólf manna hóp-
ur, sundmenn, miklir keppnismenn,
þekktir fyrir íþrótt sína, og eiginkon-
ur þeirra. Aldrei örlaði fyrir saman-
burði sundmannanna í þessum góða
hópi, þó að þeir kæmu nánast allir frá
hinum ýmsu sundfélögum, Ægi, KR,
ÍR og Ármanni.
Ferðalögin innanlands og utan
verða okkur dýrmætari í minning-
unni með hverju ári sem líður. Fastur
liður um verslunarmannahelgi í
fjöldamörg ár var að tjalda með börn
og bú um allt land. Farið var í helj-
arlangar gönguferðir, sund, hlegið og
sungið. Við erum svo þakklát fyrir
slíkar stundir.
Kötlu og Ara lánaðist að fá að vera
saman lengi. Gullbrúðkaup áttu þau
fyrir tæplega tveimur árum. Við vor-
um svo lánsöm að vera saman á fjar-
lægum slóðum ásamt yngsta syni
þeirra og tengdadóttur sem áttu tíu
ára brúðkaupsafmæli á þeim tíma.
Öll börnin þeirra fjögur eru okkur
hjónum eins og bestu vinir og nánast
eins og okkar börn, enda önnuðumst
við börn fyrir hvort annað eins og
okkar eigin, ef með þurfti, vegna
ferðalaga eða annars.
Við vorum saman á fjarlægum slóð-
um skömmu áður en í ljós kom að vin-
ur okkar var alvarlega veikur. Hann
hafði ekki gefið okkur hinum neitt eft-
ir í göngum og skemmtunum á þessu
ferðalagi. Ari, þessi flotti „Íslandsson-
ur“, sem bar hróður sundíþróttarinn-
ar víða, ljúflingurinn góði, hefur nú
kvatt okkur og er sárt saknað. Ekkert
er eins og það var. Við biðjum fyrir
Kötlu og fjölskyldunni allri.
Edda, Helgi og fjölskylda.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þetta fallega ljóð lýsir vel þeim
manni sem þú hafðir að geyma.
Ég og fjölskylda mín þökkum þau
góðu og dýrmætu kynni.
Þakka þér allt og far þú í friði.
Megi Guð vera með þér, Katla mín,
og styrkja þig því að mikill er missir
þinn.
Soffía og fjölskylda.
Vinur minn og nágranni, Ari Fr.
Guðmundsson, er látinn. „Sjúkdóm-
urinn er kominn á alvarlegt stig,“
sagði eiginkona hans, Katla, við mig
fyrir nokkrum dögum. Ég kom við
hjá honum fyrir stuttu. Hann var
glaður og glettinn, sem einkenndi
reyndar skapgerð hans, gerði fremur
lítið úr veikindum sínum og sagði eitt-
hvað á þessa leið: „Ég tekst bara á við
þetta, svo sjáum við til.“
Um verslunarmannahelgina héld-
um við íbúar Birkihæðar í Garðabæ
árlegt „götupartí“ og mættu þau þar,
Ari og Katla, og grilluðu með okkur
hinum á yndislegu sumarkvöldi og
var setið og skvaldrað fram í myrkur.
Hann lék á als oddi, sagði smellnar
sögur, enda var hann að eðlisfari
gleðimaður hinn mesti og hrókur alls
fagnaðar. Enginn veit þó sína ævina
fyrr en öll er og varð ég bæði undr-
andi og hryggur, að sjá hversu fljótt
honum hrakaði. Að lokum var hann
lagður helsjúkur inn á gjörgæslu
Landspítala – háskólasjúkrahúss,
meira eða minna meðvitundarlaus og
ekki einu sinni æskilegt að heimsækja
hann.
Eitt sinn skal hver deyja, segir
máltækið, þótt hver og einn sé ekki að
velta því fyrir sér, sem betur fer.
Sláttumaðurinn mikli, sem vitjar okk-
ar allra, er því fjarlægur, eins og slys
og sjúkdómar. Við hugsum því gjarn-
an eitthvað á þess leið: „Röðin er ekki
komin að mér.“ Með þessum með-
fædda eiginleika sem flestum er gef-
inn tekst okkur oftast að bægja frá
dapurleikanum, sem gerir okkur jafn-
framt færari um að takast á við lífið
og njóta þess meðan það varir.
Fljótlega eftir skólagöngu hóf Ari
störf hjá Landsbanka Íslands og
starfaði þar alla ævi, eða allt þar til
hann lét af störfum vegna aldurs.
Hann var samviskusamur, ungur,
hraustur maður, ákveðinn í að vinna
sig upp í starfi. Þetta var á þeim tíma
sem tryggð og starfsreynsla var ef til
vill höfð í meiri metum hjá atvinnu-
rekendum en í dag. Tímarnir breytast
og mennirnir með og því felst ekki í
þessum orðum nein gagnrýni á nú-
tímastjórnendur. Ari vann sig smám
saman upp metorðastigann í bankan-
um og kom víða við á starfsferli sín-
um, eins og rakið er í formála hér að
ofan.
Undirritaður kynnist fyrst Ara
1974, þegar hann var ráðinn starfs-
mannastjóri Landsbankans. Við vor-
um saman í hinum ýmsu nefndum,
svo sem samvinnunefnd banka og
sparisjóða, sem samdi, í umboði
bankaráðanna, um kaup og kjör við
Samband ísl. bankamanna. Hún var
svo lögð niður og samninganefnd
bankanna komið á fót í staðinn, sem
hafði umtalsvert meiri heimild til
samningsgerðar en hin fyrri. Ari,
ásamt formanni nefndarinnar, Björg-
vini heitnum Vilmundarsyni, gegndi
að mörgu leyti lykilhlutverki í nefnd-
inni. Þá var Ari og til margra ára for-
maður stjórnar bankamannaskólans.
Starfsmannamál eru vandmeðfarin
og erfitt að gera svo öllum líki. Ekki
líklegur málaflokkur til þess að krýna
sig til vinsælda. Eftir sem áður hafði
Ari þá eiginleika að geta siglt milli
skers og báru og ávann sér, án nokk-
urs efa, virðingu og vinsældir meðal
starfsmanna bankans. Við skipulags-
breytingu, sem Landsbankinn lét
gera á starfsemi sinni, var Ari ráðinn
sem framkvæmdastjóri starfsmanna-
sviðs.
Árið 1990 ákváðum við nokkrir fé-
lagar úr Oddfellowhreyfingunni á Ís-
landi að sækja um lóðir við Birkihæð í
Garðabæ og við hönnun húsanna var
kappkostað að hafa þau viðhaldslítil
með þarfir eldri borgara í huga. Hús-
in risu og fluttum við öll inn haustið
1992. Þetta var glaður og samstilltur
hópur, en frá þeim tíma að við fluttum
inn hafa þrír látist, Ari, vinur okkar
og nágranni, nú síðast.
Ari var á sínum yngri árum, eins og
komið hefur fram í yfirliti hér að
framan, einn besti sundmaður þjóð-
arinnar. Sjálfum er mér það minnis-
stætt, sumarið 1948, þegar Íslending-
ar unnu Norðmenn í sundkeppni sem
haldin var á milli þjóðanna. Ari Guð-
mundsson og Sigurður Jónsson Þing-
eyingur áttu mestan ef ekki allan
heiðurinn af því. Ari átti farsælan
sundferil, sem að sjálfsögðu tók enda
þegar hann stofnaði heimili og eign-
aðist eiginkonu og börn. Það er nú
einu sinni lífsins gangur.
Hann kynntist tiltölulega ungur
eiginkonu sinni, Kötlu Ólafsdóttur,
fágaðri, töfrandi ungri stúlku úr vest-
urbænum í Reykjavík og giftu þau sig
stuttu síðar. Þau höfðu lifað 54 ham-
ingjusöm ár saman, þegar Ari féll frá,
og átt fjögur mannvænleg börn, tvær
stúlkur og tvo drengi. Þrjú þeirra búa
í Kaliforníu og hafa Ari og Katla átt
þess kost að heimsækja þau marg-
sinnis og þess á milli hafa börnin kom-
ið í heimsókn til þeirra og það jafnvel
oft á ári.
Ari og Katla höfðu notið „gullnu ár-
anna“ um skeið, en þau hefðu gjarnan
mátt verða fleiri. Maðurinn með ljá-
inn er miskunnarlaus og rökræðir
ekki um óskir okkar og drauma. Við
komumst ekki hjá því, mannanna
börn, að standa augliti til auglitis við
hann hvenær sem honum þóknast að
vitja okkar.
Ari var frábær kylfingur og golfið
var hans ljúflingsíþrótt til margra
ára. Við sem eftir lifum kveðjum góð-
an dreng sem við söknum sárt en ósk-
um honum góðs gengis á grænum
grundum í nýrri veröld þar sem hann
á eflaust eftir að sveifla kylfunni á
nýjan leik.
Reynir Jónasson.
ARI F.
GUÐMUNDSSON