Vísir - 31.10.1980, Page 16

16
vísm
Föstudagur 31. október 1980
ABC\
Vcrdlaunakrossgáta
- Láki ieynitogga
Ánægður með
barnablaðið
Lesandi hringdi:
Mig langar til að lýsa yfir
ánægju minni meö barnablaðið
ABC ég held að þarna sé loksins
komið fram barnablaö sem höfð-
ar til krakkanna en er ekki eins og
þessi barnablöð sem hér hafa
verið gefin út sem hafa höfðað
eingöngu til safnara og fullorða
fölksins.
Blaðið sem er nýkomið út er
mjög vandað og gott blað. Þeir
krakkar sem ég þekki til eru m jög
ánægð með það. Mér finnst full
ástæða til að hrósa þessu blaði þvi
það hefur verið rakkað niðu'r og
tætt i sundur t.d. i Helgarpóstin-
um af einhverjum kommúnistisk-
um gagnrýnanda sem vildi hafa
meira af sálarlifskomplexum og
einhverju fleiru svoleiðis fyrir
krakkana.
Ég vil jafnframt lýsa yfir furðu
minni á vinnubrögöum Auglýs-
ingastofunnar ABC sem er að
reyna að koma lögbanni á blaðið.
Þaö kann að vera aö þessi auglýs-
ingastofa hafi einkarétt á firma-
nafninu ABC en hinsvegar er ekki
um neitt firma að ræða, heldur
barnablað með nafninu ABC.
VANDARHOGG
EBA VINDHÖGG
Helgi skrifar:
Vandarhögg eða vindhögg er
spurningin? Nýtt „islenskt” sjón-
varpsleikrit sást á skjánum á
sunnudagskvöldið var. Ég set
islenskt innan gæsalappa þvi
þetta virðist óneitanlega vera enn
ein eftirherman, sullið og bullið
frá útlöndum.
Þetta framlag, hefur eflaust
kostað skattgreiðendur nokkrar
milljónir, maður hefur heyrt yfir
40, enda „hefur Sjónvarpið nóg af
peningum”.
Þetta vindhögg hefur sama
gæðastimpilinn og aörar fylli-
raftaþvælur sem sjónvarpið hefur
látiö gera fyrir offjár almenn-
ings. Það er eins og að þeir sem
standa að þessu á almennings
kostnað séu að reyna að herma
sem nóg eftir þvi lægsta erlendis,
sem þeim finnst þófint, til þess að
gera það að seljanlegri vöru
erlendis.
Það virðist vera auðvelt að
breyta málinu á erlenda tungu i
þessu leikriti, og svo langt er
gengið að fólkiö er látið greiða
hótelreikninginn sinn i leikritinu
með dollurum.
Siðast en ekki sist, þá finnst
mér lágkúrulegt að fyrst verið er
að gera islenskar myndir fyrir fé
almennings þá þurfi endilega að
gera néikvæö verk sem maður
þarf að skammast sin fyrir og að
unglingum, börnum þjóðarinnar,
er ekki ætlað að njóta islensks
framtaks sem er „þvi miður” of
sjaldgæft, eftir allt er þetta yngra
fólk jafnvel stærsti hópur sjón-
varpsáhorfenda.
Ég vona bara að þeir sem eru
með hugarfarið sem skapar ann-
aö eins bull og Vindhöggið komi
ekki nálægt myndagerð um
Islendingasögurnar eða um önnur
verk fyrir almannafé. Ég vil taka
undir orð Indriða G. Þorsteins-
sonar að Sjónvarpið eigi eingöngu
að einbeita sér að gerð frétta og
heimildarmynda. Þar hefur þvi
tekist allsæmilega og verk þess á
þvi sviði gætu verið komandi
kynélóðum til ómetanlegs gagns
og okkur til gleði upplýsingar og
sóma.
Þeir sem vilja siðan suila og
bulla I þvi sem þeir flokka undir
list og fáir aðrir skilja en þeir
eiga þá að gera það á sinn kostn-
að. Það á alls ekki að styrkja með
Hrafn Gunnlaugsson leikstjóri
„Vandarhöggs”.
almannafé það sem ekki er skap-
að almenningi til ánægju og
sóma. Labbakútar sem halda aö
þeir séu listamenn eiga aö lifa á
list sinni eða fá sér heiðarlega
vinnu.
SKAUTAHOLL NO ÞEGAR
Helgi Geirsson skrifar.
Vorið lýsir sér best þegar við
sjáum börnin okkar byrja að
leika sér i boltaleikjum á leik-
völlum og opnum svæðum
borgarinnar. Þá safiiast saman
oftast 5-6 og fara i fótbolta.
Iþróttaáhuginn vex með
sumrinu og endar með ágætum
kappleikjum á ágætum knatt-
spyrnuvöllum borgarinnar.
Þegar vetur kemur og fyrsta
frostið lætur bera á sér þá má sjá
falleg og frisk börnin okkar i
hundraða tali á skautum sinum á
óteljandi pollum og á hrimi sem
myndast á götum og gang-
stéttum. Ahuginn leynir sér ekki,
en aðstaða barnanna er hættuleg
þar sem götur eru notaðar og
bilar eiga erfitt meö að stöðva á
sleipum götunum, og oft i
skammdegi.
Fyrir utan að vera hættuleg þá
er þessi aöstaöa þess valdandi að
skautaeggin eyðist brátt og þá
þarf að skerpa en það kostar
peninga og eyðir skautunum.
Siðan liður á veturinn. Tjörnin
og Reyðarvatn frjósa og starfs-
menn borgarinnar byrja að dæla
vatni i gljúpan Melavöllinn sem
frýs siðan og dugar svo langt sem
það nær. Malbikaður skauta-
völlur á Melavellinum er hér
mikil bót i máli en með frostinu
koma gjarnan fárviðri og þess á
milli þýðvirði.
Auösjáanlegir annmarkar
opins skautasvæðis hér i Reykja-
vik sem er algjörlega háð verðri
og hitastigi náttúrunnar verður
þess valdandi að fólk gefst upp og
setur skautana á hilluna þangað
til angrinu og svekkelsinu er
gleymt og það leitar sér að
pollum á næsta ári.
Eina lausnin til að koma þessu i
lag og gefa ungum sem öldnum
tækifæri til aö njóta þessarar
hollu og skemmtilegu iþróttar
sem skautaiþróttin er, er að
byggð verði SKAUTAHÖLL nú
þegar.
Kampavlninu sprautað. Þannig villbréfritari ekki að railökumenn fagni sigri.
ðslður hjá rallmðnnum
Ökumaður hringdi.
Þá er nýlokið enn einni rallöku-
keppninni og hefur verið fjallað
um hana i fjölmiðlum eins og
venja er við þessi tækifæri.
Við þvi er ekkert að segja, en
það sem ég vildi gera að úmræðu-
efni er að rallökumenn sem
sigruðu i þessari siðustu keppni
höfðu i frammi ósið aö keppninni
lokinni sem ég veit reyndar að
fleiri hafa gert á undan þeim, og
mun þessi siður eða ósiður vera
kominn erlendis frá.
Hér er um það að ræöa að rall-
kapparnir setjast upp á bil sinn og
spreuta kampavini yfir sig og
aðra og keppninautar þeirra sem
hafa beðið ósigur strauta jafnvel
yfir þá lika og svo sprauta allir
upp i sig.
Þetta sjá unglingarnir og
piltarnir sem eru ef til vill að fara
að taka bilpróf eða nýbúnir að
þvi. Þeir sjá að þetta gera þessir
góðu ökumenn sem bera sigur úr
býtum i rallkepnum og er þarna
komiö fordæmi til eftirbreytni.
Rallökumenn vita sjálfsagt
jafnvel og aðrir að áfengi og
akstur eiga enga samleið, en
hvers vegna eru þeir þá með
þennan ósið. Ég veit reyndar að
þetta gera margir iþróttamenn
eftir unninn sigur, en þeir gera
það þá venjulega i búningsklefum
sinum þar sem forvitnir ung-
lingar og börn eru ekki að horfa á
goðin sin.
Mér finnst þetta ljótur blettur á
hinum stórgóöu rallökumönnum
okkar sem eru margir hverjir
mjög snjallir ökumenn, og viö þá
vil ég aöeins segja þetta: Látið
kampavinið vera piltar þegar þið
látiðmynda ykkur i sambandi við
akstursiþróttir.
Síldarsðltun á Fáskrúðsfirði:
Allur aðbúnaður
Detrí en áður
Ég get ekki stillt mig um að
skrifa og átelja þetta moldviðri,
sem hefur verið þyrlað upp um
sildarsaltendur hér á Austurlandi
Það er sagt að stöðvarnar séu illa
búnar og skemmi jafnvel sildina
áður en hún kemst i tunnurnar.
Ég get ekki sagt hvernig þetta er
á öðrum stöðum, en hér á
Fáskrúðsfirði er allur aðbúnaöur
betri nú en hann hefur nokkurn-
tima verið áður i þau rúm tuttugu
ár, sem ég hef unnið að sildarsölt-
un hér.
Ég vil lika segja frá og þakka
fyrir það að þegar saltað hafði
verið i 20.000 tunnur hér, það var
á föstudaginn var, þá bauð stöðin
öllu starfsfólkinu i öl og sælgæti.
Sildarstúlka á Fáskrúðsfirði
Allt á fullri ferð I slldarsöltun á Fáskrúðsfirði á dögunum.
/