Vísir - 21.03.1981, Síða 22

22
VÍSIR
Laugardagur 21. mars 1981.
TERRORISTI
NÚMER EITT
Pctcr Boock hefur snúist hugur
ekki. Ég er ekki einu sinni viss
um aö meirihluti hópsins hafi
trúað slfku”.
,,Á kostnað fólksins í land-
inu"
Sp: „Einhver stóð þó að þess-
um aðgerðum ekki satt?”
B: „Að gera hlutina er allt
annað en að trúa á þá. Það sem
hér skiptir mestu máli er sá
þrýstingur sem hvilir á manni frá
félögunum. Maður er hræddur.
Hræddur við afleiðingar þess að
segja t.d„ nei, ég vil ekki vera
með...”
Sp: „Er hugsanlegt að vera
með i svona hryðjuverkum, jafn-
vel að myrða mann án þess að
vilja þaö i raun og veru — bara
fyrir þrýsting frá hópnum? Að
drepa bara til að standa sig i aug-
um hinna?”
B: „Já, vissulega”.
Sp: „Þá veröur að gera ráð
fyrir að einhver úr hópnum gefi
skipanir”.
B: „Þegar ég svaraði játandi,
var ég að hugsa um mina eigin
aðstöðu. Hvaö varðar Schleyer
máliö, þá vildi ég aldrei aö hann
yrði myrtur. Samt var ég með.
Þaö sama get ég sagt um nokkur
hinna — hvort sem þau myndu
viðurkenna það sjálf núna eða
ekki óttinn við hina hindrar
marga i að segja sem er”.
Sp: „Varðstu hissa, þegar
rikisstjórnin neitaöi að láta undan
kröfum ykkar?”
B: „Ég varð hissa yfir þessu
öllu, mér fannst þetta allt rangt
pólitiskt séð. Það er ekki hægt að
segja fyrst að ekkert megi gera til
aö skaöa saklaust fólk og siðan
aö....”
SP: „Taka flugvél fulla af sak-
lausum ferðamönnum i gisl-
ingu?”
B: „Einmitt. Þetta þótti mér
rangt. Fólkið, sem hafði haft
mestu pólitisku áhrifin á
Arið 1977 náðu hryðjuverk þýsku terroristanna
hámarki. Það ár voru Buback og Ponto myrtir, for-
seta þýska atvinnurekendasambandsins Hans-
Martin Schleyervar ræntog hann drepinn. Samaár
gerðust Mogadischu-atburðirnir, þegar flugvél
fullri af sólarlandafarþegum var rænt en náð aftur
úr höndum hryðjuverkamannanna í Mogadischu.
Og á þvi ári framdi einn höfuðpauranna, Andreas
Baader ásamt Gudrun Ensslin og Raspe sjálfsmorð
i Stammheim fangelsinu þýska. Hópurinn, sem þau
höfðu verið meðlimir « kallaði sig Rote Armee
Framction (RAF) eða Rauðu hersveitina. Víðast
hvar gekk hann undir nafninu Baader-Meinhof
samtökin. I Þýskalandi er einfaldlega talað um
terroristana. Flestra þeirra er enn leitað og enn
hanga uppi myndir og lýsingar á þeim i flestum
opinberum stofnunum og raunar víðar í Þýska-
landi. „VarúðSkotvopn" stendur undir þeim mynd-
um. Að flestra dómi svifst þetta fólk einskis og lög-,
reglan hikar ekki við að skjóta ef því er að skipta.
Terroristar eru hundeltir og réttdræpir — útlagar i
heimalandinu eftirlýstir um allan heim.
Ég hef verið lifandi í eitt
ár
Ein myndanna er af Peter
Jurgen Boock, „terrorista nr. 1”
eins og þýska dagblaðið Bild kall-
aði hann. Boock þessi gengur ekki
lengur lausum hala, hann var
handtekinn í janúar s.l. Lög-
reglan fann hann i Hamborg. Þar
hafði hann verið i tæpt ár. Hann
var óvopnaður og sýndi engan
mótþróa viö handtökuna. „ég
vissi”, segir Boock, „að ég hlyti
einhvern timan aö nást. Ég hag-
aöi mér ekki lengur sam-
kvæmt þvi, reyndi á engan hátt að
komast hjá þvi. Ég bjó með fólki
sem hafði alls konar skoðanir,
þess vegna bar ég aldrei vopn.
Auk þess sem ég vissi að löggan
gæti náö mér hvenær sem var,
óttaðist ég aö fyrrverandi félagar
mlnir úr RAF gætu haft upp á
mér. Svo ég var á milli tveggja
elda. Og það var alls ekkert sem
ég gat gert til að hafa áhrif á þá
aðstöðu. Ég gat aöeins beöið”.
Boock heldur þvi fram að hann
hafi sagt skiliö við RAF-sam-
tökin og að sömu sögu sé að segja
um marga aöra fyrrverandi fé-
laga slna. Hverjir það eru þorir
hann ekki að láta uppi, þvi þær
upplýsingar myndu stofna lifi
þeirra I hættu. Sanntrúaður
kjarni terroristahópsin's er enn til
og sá kjarni leitar þeirra sem ef-
ast*af sama ákafanum og lögregl-
an leitar þeirra allra.
Fangi félaga sinna
Boock sagði ekki einfaldlega
skilið við RAF-samtökin, hann
flúði úr þeim. Honum var haldið i
stofufangelsi I Paris, hann var af-
vopnaður yfir honum sat fanga-
vörður, sem fylgdi honum jafnvel
á milli herbergja. Ot gat hann
ekki farið. „Ég máttiekkert gera,
ekkert fara. Kannski hefði ég get-
að brotist út en ég varð að hugsa
um hina sem voru i svipaöri að-
stööu hvað yrði um þá. Ég hugsa
enn um þau.
Peter JUrgen Boock. Myndin var tekin i fangelsinu fyrr á þessu ári.
Ég var i tvær vikur i þessari
Ibúð i Paris. Þá fann ég ráð. Ég
skemmdi eldavélina og það varð
að fá viðgerðarmann utan aö. Á
meðan hann var i Ibúðinni varð aö
fela öll vopn. Ég stökk út um
glugga og hljóp eins hratt og
fætur toguðu. Mér var ekki veitt
eftirför, það var ekki skotiö, ef
það hefði verið gert, hefði allt
komist, upp, lögreglan hefði
komið”. Þetta var i janúar 1980.
Frá Paris komst Boock til Þýska-
lands og settist að I Hamborg.
Þar hitt hann fóik sem vildi
hjálpa honum.' Ekki terrorista.
„Fólk, sem reyndi eins og það gat
að hjálpa mér. Nú hugsa ég stöö-
ugt um hvað verður um þessa vini
mina, hver er afstaða yfirvald-
anna til þeirra. Hefði ég ekki
fundiö þessa hjálp hefði ég aldrei
fengið þennan tima til að hugsa,
gera upp við mig hlutina”.
A kafi i eiturlyfjum
Boock segist ekki hafa hugsað
skýrt I fjölmörg ár. Enda hefur
hann verið á flakki og i andstöðu
við lögin allt frá þvi hann var 16
ára gamall. Þá tók hann þátt i
stúdentaóeiröunum 1968, hóf að
neyta eiturlyfja og hætti allri
skólagöngu. 17 ára stakk hann af
til Hollands eiginlega til að flýja
afskipti lögreglunnar. 1 Hollandi
bjó hann i kommúnum en var
rekinn úr landi fyrir að hafa
eiturlyf i fórum sinum. Við kom-
una til Þýskalands var honum
komið fyrir á lokaðri uppeldis-
stofnun, nokkurs konar unglinga-
fangelsi. Unglingarnir á þeirri
stofnun gerðu uppreisn sem bæld
var niöur með aðstoð hersins og
einn félaga Boocks hengdi sig i
klefa sinum. Hinum uppreisnar-
seggjunum var komið fyrir á öðr-
um stofnunum. 18 ára kynntist
Boock Andreas Baader, Gudrun
Ensslin og Thorvald Proll og bjó
með þeim. Hann hélt sambandínú
við þau og fleiri pólitiska
skoðanabræður, tók inn eiturlyf,
lokaöi sig af frá umheiminum og
tók aukin þátt I „stjórnmála-
legum aðgerðum”. Arið 1977 var
Boock 25 ára gamall og á kafi i
hryðjuverkum og eiturlyfjum.
Það ár náðu hryðjuverk terrorist-
anna hámarki eins og áður sagði.
Hvað hugsaði Boock þá — trúði
hann þvi að hægt væri að breyta
þjóöfélaginu með slikum að-
gerðum? Þessu svarar Boock
Heidelberg. Höllin gnæflr yflr borginnl. Lýkur sögu þýsku hryðjuverkasamtakanna á þessum fallega stað? neitandi: „Þvi trúði ég eiginlega