Vísir - 02.04.1981, Blaðsíða 27

Fimmtudagur 2. april, 1981.
VÍSIR
27
TönleiKar Túnlisiarlélaosins:
Viðkvæmt efni
tekið næmum
Ijóðrænum tðkum
Austurbæjarbió laugard. 21.
marz 1981
Flvtjendur:
Gunnar Kvaran, celló
Gisli Magnússon, planó
Efnisskrá:
A. Vivaldi: Sónata nr.5 i e-moll
Fr. Schubert: Sónata „Arpeggi-
one”
L. v. Beethoven: Tólf tilbrigöi
um stef eftir Hándel
Johs. Brahms: Sónata i e-moll,
op. 38
Talsverður hópur ágætra is-
lenzkra tónlistarmanna hefur á
siðari árum ilenzt erlendis og
sumir hverjir fest þar rætur svo
að örvænt má þykja, að þeireigi
afturkvæmt hingað til langdval-
ar. Ástæðan mun oftast vera sú,
að þeim hefur ekki boðizt hér
starfsvettvangur og starfsskil-
yrði sambærileg við þau, sem
þeir hafa átt kost á annars stað-
ar. Að þessum mönnum öllum
er hin mesta eftirsjá og mikið
tjón islenzku tónlistarlifi, að það
skuli ekki fá að njóta krafta
þeirra.
Það var þvi fagnaðarefni,
þegar það fréttist, að Gunnar
Kvaran cellóleikari, sem er einn
þessara manna, ætlaöi aö starfa
hér heima i vetur. Hann er há-
menntaður tónlistarmaður,
stundaði fyrst nám við Tónlist-
arskólann hér, en siðan hjá Erl-
ing Blöndal Bengtson i Kaup-
mannahöfn og loks framhalds-
nám hjá frægum snillingum i
Basel og Paris. Hann er ákaf-
lega vandvirkur listamaður,
sem leggur hina mestu alúð við
túlkun viðfangsefna sinna i
smáu sem stóru, en á þó til
glæsileg tilþrif, sem lyfta leik
hans, þegar bezt lætur, i æðra
veldi.
Allt þetta sannaðist á þeim
tónleikum, sem hér um ræðir.
Sónatan eftir Vivaldi var ágæt-
ur inngangur að þvi, sem á eftir
fór. 1 sónötunni eftir Schubert
var viðkvæmt efni tekið næmum
Jón Þórarins-
son skrifar
ljóðrænum tökum. En i tilbrigð-
um Beethovens um stef eftir
Handel og i Brahms-sónötunni
fóru þeir félagar á kostum.
Einkum i siðast nefnda verkinu
var samleikur þeirra með mikl-
um glæsibrag.
Hlutverk pianóleikarans er
bæði mikið og erfitt i þessu stór-
brotna verki, og átti GIsli Magn-
ússon sinn þátt i þvi, ekki lítinn,
að draga fram þann kynngi-
kraft, sem hér liggur falinn, þær
miklu andstæður og þau miklu
át(8c, sem i verkinu búa. Þessi
flutningur mun lengi veröa
minnisstæður.
Jón Þórarinsson.
Gunnar Kvaran
Gisli Magnússon
2 blöö á morgun
Myndarleg
FERMINGAR-
GJAFA-
HANDBÓK
fylgir
VÍSIR — afgreiðsla
Stakkholti 2-4
Simi 86611
* Snekkjan *
Opið til kl. 01.00
Halldór Árni í diskótekinu
* SNEKKJAN * I
svo mœlir Svoitböföi
l riKisstjórn upp á vatn og brauð
Mikið er nú skrafað um svo-
nefndan leynisamning rikis-
stjórnarinnar. Sýnist þar sitt
hverjum og jafnvel ráðherrum
ber ekki saman. Vonandi fcllur
stjórnin ekki á ieynisamningi
um starfstilhögun. Annars er
þetta samkomulag um neitun-
arvald i ágreiningsmálum eitt-
hvert versta plagg, sem heyrst
hefur um i pólitik siðari ára,
vegna þess að plaggið er að eðli
til múlbinding ráðherra við geð-
þóttaákvarðanir minnihluta. í
raun þýðir þetta að Svavar
Gestsson og félagar ráða öllu i
rikisstjórninni, enda hafa þeir
látið óspart i það skina, að ætli
t.d. ólafur Jóhannesson eitt-
hvað að fara að neyta ráðherra-
dóms sins i stjórninni, verði
leyniplaggið breitt yfir andlit
hans.
Hingað til hefur það verið
venjan, að geti ráðherrar eins
flokks ekki sætt sig við ákvarð-
anir meirihluta rikisstjórnar,
segja þeir sig úr rikisstjórn og
stjórnin fellur. Liklega hefur
leyniplaggið veriö hugsað til að
koma í veg fyrir að stjórnin gæti
klofnað á kjörtimabilinu. Það
hefur áreiðanlega verið samið
af Alþýðubandalaginu, enda
muna ráðherrar þess helst eftir
þvi, jafnvel löngu eftir að Stein-
grimur Hermannsson hefur
gleymt hvað i þvi stendur. Að
auki er svo ákvæði i stjórnar-
sáttmála um. að ekki megi for-
sætisráðherra rjúfa þing nema
allir ráðherrar séu þvi
samþykkir . Þetta ákvæði lokar
endanlega fyrir undankomu-
leiðir, og skortir ekkert á nema
leyniákvæði um, að engir ráð-
herrar megi fella stjórnina
nema allir ráðherrar séu þvi
samþykkir. Maður hefur sjald-
an eða aldrei séð rikisstjórn eins
bóndafangaða I eigin leyni-
plöggum.
Alþýðubandalagsmenn lögðu
til grundvallar leyniplöggum
sinum í viðræðum um stjórnar-
myndun, að þeir vildu leggja af
þann sið fyrri forsætisráðherra,
einkum ólafs Jóhannessonar og
Hermanns Jónassonar, árið
1958, að það væri alfariö á
þeirra valdi að ákveða lifdaga
rikisstjórna. Báðir þessir for-
sætisráöherrar voru ákveðnir I
samskiptum sinum við Alþýðu-
bandalagið. Hermann hótaði
m.a. Lúðvik að vikja honum úr
rikisstjórn án frekari formála,
ef hann færi ekki að vilja
forsætisráðherra i tólf milna
málinu. Ólafur hafði þann sið að
láta framkvæma hin og þessi
atriöi eftir að þau höfðu
verið rædd i rikisstjórn, og var
þá ekki alltaf ljóst hvort
Alþýðubandalagið var með eöa
móti. Þeir hengsluöust þó oftast
með þegar á hólminn var
komið. Við siöustu stjórnar-
myndun vildu ráöherrar Alla-
balla ekki þurfa að lenda í
ógöngum út af slikum atriðum.
Þess vegna voru sett ákvæöi i
stjórnarsáttmálann, bæði leynd
og ljós, sem tóku raunar vaídið
af forsætisráðherra. Hann er nú
naumast annað en fundarstjóri
hjá Alþýðubandalaginu.
Fyrst ekkert má gera fyrir
minnihluta stjórnarinnar, og
ekki má rjúfa þing og efna til
kosninga fyrir minnihlutanum
heidur, má segja að ráðherrar
Framsóknar og flokksbrotið
góða úr Sjálfstæðisflokknum
sitji i rikisstjórn upp á vatn og
brauö. Það er vitað mál að engir
hafa eins mikið að gera i pólitík
og æðikollar Alþýðubandalags-
ins. Ef þeir eru ekki að tala á
stjórnarfundum, þá eru ráð-
herrar uppteknir við að lesa
ljósritunarbunkana frá Hjörleifi
Guttormssyni, sem er mesti
pappirsráðherra, sem hér hefur
setið. Hluti af baráttu Allaballa
við að halda stjórninni á lifi er
að taka óvinsælar ákvarðanir í
launamálum. Þaö er alveg ljóst
að þeir ráðherrar, að undan-
skildum Ólafi Jóhannessyni,
sem nú sitja á stjórnarstólum,
þora ekki úr stjórn á meðan
þjóðfélagið logar af óánægju
með kaupgjald annars vegar og
hömlulausar verðhækkanir hins
vegar. Á meðan núverandi
ástand heldur ráðherrum föst-
um, hamast Allaballar við að
koma sinu fólki eins viða inn i
embætti og þeim er unnt.
Þannig skiptir þá mestu máli að
rikisstjórnin lifi. Þeir styðja
óvinsælar aögerðir þess vegna
og veifa leyniplöggum og
ákvæðum um kyrrsetu af sömu
ástæðu.
Svarthöföi.