Pressan - 12.10.1989, Qupperneq 4

4
(ii FimmtucJggur 12. okt,..1989
litilrædi
af ósonlaginu
Það var núna á dögunum að ég var sendur
út af örkinni að kaupa ísskáp til heimilisins.
— Bara ódýran, stóran og vandaðan ísskáp,
sagði konan — með rúmgóðum kæli og frysti.
Þetta var nú auðvitað ekki ofverkið mitt, svo
ég valhoppaði af stað útí haustblíðuna með
kreditkortið í rassvasanum að kaupa ódýran,
stóran og vandaðan ísskáp.
Mér fannst svona einsog þetta hlyti að vera
einfaldasta mál í heimi.
Það verður nú að segjast einsog er að þessi
för varð þó ekki bara til fagnaðar, því þegar ég
var kominn í slaginn varð ég þess fljótlega
áskynja að það er ekki eins auðvelt og ætla
mætti að fá ódýran, stóran og vandaðan ísskáp
án skilyrða.
Það var svo í raftækjadeild eins af stórmörk-
uðum borgarinnar að ég fékk augastað á ís-
skáp svona einsog ég gat ímyndað mér að
hentaði mér og mínum.
Þegar ég var svogottsem búinn að festa
kaup á þessu glæsilega heimlistæki sagði ég
svona einsog í bríaríi:
— Hvað kostar hann nú þessi?
— Hundraðsextíuogfjögurþúsund svaraði
afgreiðslumaðurinn og deplaði ekki auga.
Nú, mér einsog svelgdist á, en þegar ég loks-
ins fékk málið sagði ég, afar kurteislega:
— Hvurn djöfulinn á þetta að þýða, hvuss-
konar eiginlega prís er þetta? Það er hægt að
fá ágæta ísskápa fyrir fjórum sinnum minna
verð.
En afgreiðslumaðurinn hafði svar á reiðum
höndum.
— Þaðsem hleypirverðinu upp á þessum ís-
skáp er það að hann er séreinangraður með
það fyrir augum að hann eyði ekki ósonlaginu
í himinhvolfinu.
Og hugsunarlaust rauk ég á dyr.
En viti menn. Hér hafði verið sáð í hugskot
mitt litlu frjókorni sem sannarlega átti eftir að
spíra og skjóta rótum, vaxa og taka hug minn
allan.
Og síðan hef ég verið undirlagður af nagandi
ugg sem stundum nálgast skelfingu eða jafn-
vel örvæntingu.
Og nú hefur þessi hugsun náð á mér heljar-
tökum:
— Hugsa íslendingar nærri nógu mikið um
ósonlagið?
Gera menn sér það nægilega Ijóst að stórir
starfshópar í þjóðfélaginu vinna að því leynt og
Ijóst að setja gat á sjálft ósonlagið sem verndar
Islendinga fyrir útfjólubláum geislum?
Þetta sinnulausa fólk úðar og úðar í sífellu úr
spreybrúsum útí himinhvolfið einu mólikúli í
hvert skipti sem spreyjað er, já mólikúli sem
eyðileggurtvö mólikúl uppí ósonlaginu og ger-
ir gat á það.
Pjattaðir menn í heimahúsum úða á sig
svitalyktareyði og stuðla þannig að heimsendi
á hverjum morgni, að ekki sé nú talað um ef
þeir halda uppteknum hætti á kvöldin.
Verri eru þó rakararnir með allt sitt tortím-
andi sprey og verstar hárgreiðsludömurnar
sem bókstaflega vinna að því dægrin löng að
tortíma mannkyninu með því að stækka gatið
purkunarlaust og markvisst að því er virðist.
Ég fæ ekki betur séð en að íslendingar fljóti
sofandi að feigðarósi hvað varðar útvíkkunina
á gatinu á ósonlaginu.
Menn eru fastir í dægurmálum svosem eins-
og því hvort til sé fyrir salti í grautinn, hvort
íbúðir fyrir aldraða þurfi að vera stærri heldur
en sem svarar plássi fyrir einn bíl á bílastæði,
hvort unglingar séu í stórum hópum að dópa
sig í hel og lögreglan sé orðin óstarfhæf.
Sífellt er verið að mjálma útaf fátækum og
minni máttar, misrétti og ranglæti, veiku fólki
og farlama og allskonar smávægilegu dægur-
böli sem auðvitað er hreinn tittlingaskítur mið-
að við útvíkkunina á gatinu á ósonlaginu, sem
getur ef fer sem horfir hækkað hitastigið á ís-
landi um tvær celcíusgráður á næstu milljón
árum.
Maður hugsar til þess með skelfingu að
ferðamannastraumurinn aukist með hlýnandi
loftslagi og auðvitað gæti þetta allt endað með
því að við fengjum yfir okkur holskeflu af
mongólum, malajum, indíánum og blámönn-
um, holskeflu sem skolaði burt íslenskri tungu,
menningu og þjóðararfi.
Og allt vegna þess að menn eru í tíma og
ótíma úðandi á sig svitalyktareyði, konur ræst-
andi kokkhús og eldavélar með spreybrúsana
á lofti að ógleymdum hárgreiðsludömunum
sem eru mesti skaðvaldur samtímans.
Þær hafa fjöregg íslendinga og alls mann-
kyns í hendi sér.
Þær handfjalla tortímingarvopnið — sprey-
brúsana — myrkranna á milli og spreyja eyð-
andi mólikúlum útí eterinn.
En nú er mál að linni.
Hættum að einbeita oss að dægurmálum og
líðandi stundu.
Hugsum til framtíðarinnar og farsældar
niðja vorra næstu milljón árin.
Hættum að stækka gatið á ósonlaginu.
Hættum að nota svitalyktareyði.
Svitnum bara minna.
Komum þannig í veg fyrir heimsendi, ragna-
rök.
Sigrumst á dauðanum og lifum hann af.
Og að þessu sögðu fer ég svo og kaupi mér
ísskáp sem kostar morð fjár, einfaldlega vegna
þess að hann er sérstaklega einangraður, með
það fyrir augum að stækka ekki gatið á óson-
laginu.
•' 1 ! > - . NORRÆNA FERÐASKRIFSTOFAIV
ÖLL ALMErín EARSEÐLASALA OG SKIPULAOninG EEHÐA PEHSÓnULEG ÞJÓnUSTA
NORRÆNA FERÐASKRIFSTOFAN HF. LAUGAVEGt 3, REYKJAVÍK | V/FJARÐARGÖTU, SEYÐISFIRÐI , - SÍMI 91-626382 TELEFAX; 91-29460 I SÍMI 87-2t111 TELEFAX: »7-21105