Pressan - 06.09.1990, Blaðsíða 4

099f .5q98 .8 •iugebuímmfl
Fimmtudagur 6. sept. 1990
litilrædi
af kynlifsfíklum
Mig svimar, já bókstaflega sortnar fyrir aug-
um þegar ég leiði hugann að því með hverjum
hætti ég hef göslast gegnum lífið — hvorki
meira né minna en sex áratugi — án þess að
gera mér nokkra grein fyrir því aðég hef alla tíð
verið haldinn sjúklegum ofneysluvanda, óvið-
ráðanlegri fíkn og losta og alla tíð haldið að
þetta ætti bara að vera svona.
Suma „ofneyslu" hef ég að vísu aflagt af illri
nauðsyn og bókstaflega til að drepa mig ekki,
en annað kæri ég mig ekki um að gera í hófi, þó
að gott fólk ætti fyrir löngu að vera búið að
opna augu mín fyrir því að hægt er með að-
ferðum „sem duga" að temja sér hóf og halda
„ofneyslusjúkdómnum" niðri.
Fylliraftar, dópistar og ofætur eru einu nafni
nefndir „fíklar" og sömuleiðis aðrir þeir sem
haldnir eru einhverri annarri óviðráðanlegri
fíkn, hver sem hún nú kann að vera.
Til skamms tíma var það talið karaktérleysi
og aumingjaskapur að geta ekki haft hemil á
ofneysluástríðu, fíkn og losta.
Nú er öldin önnur. Með upplýsingarátaki í
hinum siðmenntaða hluta heimsbyggðarinnar,
og auknum almennum vitsmunum, erfólki að
verða það æ Ijósara að fíkn er ólæknandi sjúk-
dómur, sjúkdómur sem að vísu er hægt að
halda niðri með staðfestu og góðum ásetningi,
en ekki lækna.
Og einsog dæmin sanna er svosem enginn
vandi að steinhætta að reykja, drekka og dópa.
Gleyma því bara.
Þetta er að verða lýðum æ Ijósara, enda eru
allir hættir að reykja, flestir hættir að drekka,
margir hættirað taka rottueitur í nefið, einsog
það kvað nú vera skemmtilegt, og sagt er að
þeim fari fjölgandi sem hugsa sig um tvisvar
áður en þeir leggja drög að því að stytta sér
aldur með þvíað sprauta heróíni í hjartablóðið.
Hitt er svo annað mál að þegar á að fara að
steinhætta að éta, þá vandast málið, því eng-
inn kemst hjá því að nærast eitthvað daglega.
Eða einsog ofæturnar segja:
— Það er illt að þurfa bæði að éta og hætta
að éta.
Fyllibyttur mundu hinsvegar orða þetta
svona:
— Það er ekki nokkur leið að hætta að drekka
ef maður þarf stanslaust að vera að rétta sig af.
Ég hef á löngu og litríku æviskeiði verið að
r berjast við suma af þeim ofneyslusjúkdómum
sem hér hefur verið drepið á og stundum haft
betur en ekki alltaf.
Og til skamms tíma hef ég haldið að ég væri
með það svona nokkurnveginn á hreinu hvað
mér bæri að varast. Það værii sem stystu máli
matur og drykkur.
Það var svo alveg nýlega að sá grunur fór að
læðast að mér að eftilvill hefði ég um dagana
átt að gæta þess betur að ánetjast ekki þeim
ofneysluvanda sem um þessar mundir er far-
inn að valda fólki umtalsverðum áhyggjum.
Kynlífsfíkninni.
Enda ekki von, því það var fyrst fyrir nokkr-
um dögum að ég sá það svart á hvítu á prenti
að kynlífsfíkn væri ekki óeðli heldur sjúkdóm-
ur.
Auðvitað hef ég, einsog allir aðrir, einhvern-
tímann staðið andspænis einhverjum kynlífs-
háska, en ég er ekki frá því að mér hafi á síðari
árum tekist að ná nokkrum tökum á vandan-
um.
Það þakka ég öðru fremur kynlífsdálkum
vikublaðsins Pressunnar sem ég les jafnan
samviskusamlega, bókstaflega til að halda
sönsum á sál og líkama.
Hafi ég einhverntímann verið að velkjast í
vafa um hvort ég væri í lagi, samfaralega séð,
er það liðin tíð, svo er kynlífsfræðslu Pressunn-
ar fyrir að þakka.
Og stundum hef ég að lestri loknum hugsað
sem svo:
— Guði sé lof að það er þá, þegar öllu er á
botninn hvolft, normalt að gera þetta svona.
Ég hef semsagt til skamms tíma litið svo á
að sexúelt séð væri ég í lagi og kynlíf mitt rynni
í réttum farvegi.
Það var semsagt í gær að mér barst í hendur
Pressan með forsíðufréttinni: ÉG VAKNAÐI
BUXNALAUS.
Mér krossbrá, því satt að segja hafði ég ekki
gert mér Ijóst að það væri efni í forsíðufrétt að
vakna buxnalaus, enda býður mér í grun að þá
ættu margir erindi á forsíður blaðanna.
Ég leitaði strax í innsíður Pressunnar að kyn-
lífsumfjölluninni og viti menn. Þar rakst ég á
fróðleik sem síðan hefur valdið mér ómældum
heilabrotum.
Þetta var grein um KYNLÍFSFÍKLA.
Þarna er varpað fram nokkrum spurningum
um það hvenær maður grípi til kynlífs og hvort
maður truflist í vinnunni eða heimahjá sér af
því hvað maður hugsi mikið um kynlíf.
Ef maður svarar þessum spurningum ját-
andi er líklegt að maður sé kynlífsfíkill.
Síðan segir orðrétt:
Milljónir karla og kvenna eiga við þetta
vandamál að stríða, já vandamál. Kynlífsfíkl-
um líður nefnilega oft verulega illa, bæði á sál
og líkama.
Samkvæmt nýjustu rannsóknum virðist
þörf sumra fyrir kynlíf geta verið jafn óviðráð-
anleg og löngun annarra í áfengi og sígarett-
ur.
Margir frægir karlmenn .hafa verið þekktir
fyrir að þurfa meiri kynlífsútrás en almennt
gerist. Til dæmis leikararnir Rob Lowe, Gary
Cooper og Errol Flynn og John F. Kennedy
fyrrum bandaríkjaforseti. Hinn síðastnefndi
var m.a. alveg vitlaus í Marilyn Monroe.
Monroe er raunar einnig talin hafa verið
kynlífsfíkill, enda eru þeir ekkert síður kven-
kyns en karlkyns.
Síðar í greininni segir frá því að um þessar
mundir spretti upp „sjálfshjálparhópar" fyrir
kynlífsfíkla umallarjarðirogferraunarvel á því
að þetta vesalings graða fólk komi reglulega
saman í hóp, samhæfi reynslu og styrk og
reyni — einsog aðrir fíklar sem orðið hafa ein-
hverri ofneyslu að bráð — að steinhætta kynlífi
með því að fresta uppáferð einn dag í einu.
Einu sinni kynlífsfíkill alltaf kynlífsfíkill segir
í stefnuskrá samtakanna og auðvitað er það
laukrétt.
En sem betur fer finnst mér, á gamals aldri,
að ég sé búinn að ná tökum á sjúkdómnum.
Samt óska ég kynlífsfíklum alls velfarnaðar
og vona til guðs að þeir hætti þessu.
NÝIR BÍLAR Á HAGSTÆÐU VERÐI
HRINGDU OG VIÐ KOMUM MEÐ BÍLINN TIL ÞIN
BÍLALEIGAN
í GEY5IP
sími: 688888
Sudurlandsbraut 16, Reykjavík,
gengió inn frá Vegmúla.
• Nissan Micra, Mazda 323, Toyota Cor-
olla, Nissan Sunny, Lada 1500 Station
• FJÓRHJÓLADRIFSBÍLAR: Subaru Sta-
tion, Toyota Tercel, Lada Niva, Range
Rover, Mitsubishi Pajero, Nissan Patrol,
Toyota Landcruiser, Ford Econoline
• 5—12 SÆTA. Mitsubishi Pajero (5—7),
Nissan, Patrol (7), Toyota Hiace (11),
Toyota Litace (8), Ford Econoline (12)