Pressan - 01.10.1992, Blaðsíða 33

FIMMTUDAGUR PRESSAN 1. OKTÓBER 1992
33
PORTR
AF DÝ
ÚRMI
Nú stendur yfir dýrasýning á Mokka
— ekki venjuleg hundasýning eða svo
leiðis nokk — heldur sýning á portrett-
mynum af dýrum úr miðbænum, akrílmál
verkum eftir Huldu Hákon. Má nú sjá Bröndu
Þorsteins, Bjart og Jóstein á Hverfisgötunni:
Hrafh, Heiðu Berlín og fleiri vini miðbæjarins
hanga á veggjum veitingahússins en um sýn-
inguna segir Hulda: „Ég lít ekki á þetta
sem yfirlýsingu ífá sjálfri mér heldur er
þetta hálfgert hliðarspor. Sýningarhús-
næði valdi ég með það í huga að það
tengdist viðfangsefninu og hæfði því
vel.“ Nóg er að sjálfsögðu af Huldu-
húmor í verkunum og verður gaman
að drekka kaffi á Mokka næstu vik-
Portrettmyndir af dýrum úr miðbænum eru á sýningu Huldu Hákon á Mokka.
ÞAÐ ERU EKKI HÁRIN
5EM KONUR VILJA —
HELDUR ÞAÐ5EMÞAU
HYLJA
Það sem konur
hafa lengi óttast er að
verða að veruleika;
hárlausir karlar. Það
er ekki lengur kynæs-
andi að vera loðinn á
líkamanum, öðruvísi
en fyrir fáeinum ár-
um er Burt Reynolds
sat nakinn fyrir, svo
loðinn að varla sá í
bert hörund: Stór og
mikill brúskur var á
bringunni, leggirnir
kafloðnir og löng hár
sveigðust í allar áttir
undan handarkrik-
unum, svo löng að
þau mátti flétta með
góðu móti. Sjálfsagt
fer einnig að styttast í,
ef fram heldur sem
horfir, að það þyki
hreint og beint hall-
ærislegt að hafa
skeggrót. Að vísu er KTOppltlTl, 6TU
rakvélaiðnaðurinn í
stöðugri þróun en þó það sem koma
hlýtur að vera afar
þreytandi að þurfa skttl.
stöðugt að raka lík-
amann eins og andlitið á hveijum
morgni. Nú hafa karlmenn fundið
lausn á þessu vandamáli, lausn
sem konur hafa nýtt sér um tíma
til að losa sig við óþarfa hár; þeir
eru farnir að fara í vaxmeðferð.
Vaxinu er hellt varlega á bring-
una og látið þorna. Eftir skamma
stund er allt rifið upp. Svolítið sárt
en gerir sitt gagn. Eftir vaxmeð-
„Smooth“
karlmenn,
hárlausir á
ferðina er bringan
mjúk eins og barns-
rass og nokkurn tíma
tekur fyrir hárin að
koma affur upp.
Mjög algengt er að
bandarískir karl-
menn leiti til snyrti-
fræðinga til þess
arna. Þetta eru í flest-
um tilfellum íþrótta-
menn og í þeim hópi
er algengast að vaxt-
arræktarmenn fari í vaxmeðferð,
enda verða þeir að líta vel út í
keppni. Þá er ekki á þeim sting-
andi strá. Á íslandi virðist þetta
hins vegar ekki orðið algengt enn.
„Jú, það er rétt að við rökum hárin
af líkamanum fyrir keppni, en ég
veit ekki til þess að neinn hafi far-
ið í vaxmeðferð,“ sagði Guð-
mundur Marteins vaxtarræktar-
maður í samtali við PRESSUNA.
Hann sagðist einfaldlega ekki hafa
hugleitt vaxmeðferð. „Við rökum
alltaf á okkur kroppinn fyrir
keppni og þurfum að byrja á því
10 dögum áður til að losna við
litlu bólumar sem fylgja rakstrin-
um. Kannski væri vaxmeðferð
rétta lausnin, en ég ímynda mér
að hún sé sársaukafull," sagði
Guðmundur.
Hinn silkislétti Ken-karlmaður
er semsagt að komast inn úr kuld-
anum; gersamlega nauðasköllótt-
ur — alls staðar nema á hausn-
um.
Bilið milli kvenna og karla er
sumsé sífellt að minnka og þess
verður ekki langt að bíða að kon-
an segi við karlmanninn þegar
hann leggst við hlið hennar í rúm-
inu: „Heyrðu elskan, gleymdirðu
að raka á þér fótleggina?"
SVEPPA-
MENNINC
„Töffasveppir, nauðganir, ofbeldi — fýrsta myndin um íslenskt næt-
urlíf er komin!“ Eitthvað á þessa leið hljómar undirfýrirsögn í breska
tímaritinu i-D en þar er fjallað um mynd Júlíusar Kemp, Veggfóður, og
tekið stutt viðtal við leikstjórann. Þar segir að ýmist sé það nakið um-
hverfi höfuðborgarinnar eða illa lýstar íbúðir og skemmtistaðir sem gefi
myndinni tóninn en sé hún hröð, á stundum hrottaleg og tónlistarkokt-
eillinn samanstandi af tekknói og innlendum rokkstæl. Kemp þykir ekki
skorta áræðna framsetningu myndmáls þótt hér og þar fari hann nokk-
uð yfir strikið. „Það er stutt síðan reifmenningin hóf innreið sína á fs-
landi. Árið 1988 skipulagði i-D skemmtikvöld á einum veitingastaðanna
í Reykjavík og tveimur árum
síðar komu London’s Brain
Club í heimsókn, og fýrr birt-
ist ekki hreyfing af því tag-
inusegir í greininni. „Hvað
tók svona langan tíma? „Þetta
er annað árið sem hefur verið
reifað á Islandi en hlutirnir
héma gerast alltaf miklu hæg-
ar en annars staðar... Það
kemur til af því að íslendingar
þora ekki að vera öðruvísi en
aðrir,“ segir Júlíus Kemp.“
Sagt er í greininni að reif sé
náttúrulegra fyrirbæri á fs-
landi en víðast annars staðar
þar sem alsæla sé sjaldgæf en
sveppir öllu algengari.
„Sveppir vaxa út um allt; við
götuljós og á umferðareyj-
um,“ segir Kemp. En áfram er
haldið: „Þessi sveppamenning endurspeglast í Veggfóðri en vondi
drengurinn í myndinni, Sveppi, blandar drykki með þeim og fær ríflega
uppskem á túninu fýrir utan Höfða, en þar hittust þjóðhöfðingjarnir Re-
agan og Gorbatsjov á sínum tíma... Myndin hefur þegar náð að hala inn
fýrir kostnaði, jafhvel þótt hún keppi við myndir á borð við Batman, og
hefur slegið öll innlend aðsóknarmet."
Stjórnar
Feeurðarsamkeppni
Islands
Á Hótel Islandi staríar ung stúlka,
Ester Finnbogadóttir, sem hefur ver-
ið hægrihönd Unnar Arngrimsdóttur
og kennari hjá Módelsamtökunum
undanfarin tvö ár. Nýlega var þess
farið á leit við hana að hún tæki að
sér framkvæmdastjórn Fegurðar-
samkeppni Islands, hinnar árlegu
keppni sem menn geta aldrei hætt
að deila um. Ester er aðeins 23 ára,
hefur sjálfstaríað sem fyrirsæta en
vinnur um þessar mundir að mark- Ester Finnbogadóttir stefnifl
aðsstorfum a Hotel Islandi. „Eg er ^ærra
ekki ókunnug Fegurðarsamkeppni r '
Islands þar sem ég starfaði við þá síðustu. Þar þjálfaði
ég stúlkurnar i göngu og sviðsframkomu. “
Ætlarðu að breyta einhverju frá núverandi fyrirkomulagi?
„Já, ég hefhugsað mér það, en ég vil ekki gefa upp með
hvaða hættiþað verður."
Er þetta spennandi starf?
„Já, það finnst mér, en ég ætla ekki að ílengjast iþvi
þar sem hugurinn stefnir til frekara náms erlendis. Þar
hef ég hugsað mér að fara imarkaðsfræði tengda hönn-
un eða fatnaði, með öðrum orðum að læra að mark-
aðssetja föt." * f
MÆLUM
Að fólk vari sig á að anga ekki af
hvítlauk
siðmenntaðar manneskjur kunna
að nota svoleiðis í hófi
Ætum kartöflum
það ætti að refsa þeim harðlega
sem ennþá eru að selja birgðirnar frá í
fýrra
Te&kaffi
litla búðin við Laugaveginn er líka
flnt kaffihús
Fegrunaraðgerðum
ef fólk fílar þær
INNI
Kúltúr dagsins er fenginn að láni,
hann er notaður, honum er tjaslað
saman úr allskyns dóti sem var löngu
komið á öskuhaugana og allir héldu
að yrði aldrei brúklegt aftur. Ekki svo.
Meira að segja diskótónlistin sem
þótti snauð og fyrirlitleg afbökun á
hinni göfugu rokktónlist — hún hefur
fengið uppreisn æru; líklega var hún í
senn bráðskemmtileg og hund-
ómerkileg. Það eru einmitt lykilorðin,
skemmtilegt og ómerkilegt. Það þykir
ekki fínt að vera á höttunum eftir ein-
hverju sem skiptir máli eða telst verð-
mætt — verðlaust, ómerkilegt drasl
með ákveðið skemmtanagildi þykir
miklu ánægjulegra, langbest efþaðer
úr plasti. Með því að flíka svona dót-
aríi telja margir sig gefa heiminum
langt nef, en líklega er það misskiln-
ingur...
Sá sem stundaði nám í mennta-
skóla á árunum milli 1975 og 1980
hlýtur að vera í nokkrum sálarháska
þegar hann slæðist óvart of nálægt
menntaskólanemum, sem til dæmis
má sjá í hópum niðri í miðbæ. Honum
gæti brugðið óþyrmilega í brún þess-
um einstaklingi, sem nú er kominn á
fertugsaldurinn, og ályktað að hann
væri kominn í tímaflakk. Allir
menntaskólanemarnir eru nefnilega
nákvæmlega eins til fara og hann var
þegar hann var sjálfur í menntaskóla; í
sömu leður- eða hermannajökkunum,
í sömu bomsunum, strákarnir með
hárið sítt, og ófáir með einhvers konar
palestínusjal um hálsinn. Einstakling-
urinn neyddist til að kasta þessum
klæðurn, sem honum þóttu þægileg,
um og upp úr 1980. Þá voru svona föt
hræðUega úti. Honum var það frekar á
móti skapi, en á uppatímanum söðlaði
hann smátt og smátt yfir í jakkaföt; á
þeim tíma gengu unglingar í jakkaföt-
um. Hann er of ungur til
að vera faðir barn-
anna sem eru bú-
in að stela tísk-
unni hans, hann
er of gamall til
að skipta aftur
yfir í gamla
gallann —
’ hann er fastur í
jakkafötunum,
jafnvel þótt hann
viti að þau eru
fjarskalega langt
úti...
1» ú
K E M S T
. nema eiga
vind- ag
regnheldan
fatnad.
E K K I
G E G N U M
nema með
V I K U N A
... ánþess
aðhalaréttu
græjumar
við höndina.
... án þess að fá í það
minnsta þrjú leiðinleg
simtöL
... ánpessaðverasómasamíegurtilfwfuðsins.
„Mikið erégorðin þreyttá þessum endalausufréttum
um einhverja menn sem eru að bjóða unglingum
bruggaðan landa til sölu. Ekki vegna þess aðég hafi
neitt á móti því að unglingarfái sér í staupinu. Þessar
fréttir minna mig hins vegar óþœgilega á að aldurinn
fœristyfir. Að minnsta kosti er ár og öld síðan nokkur
hefur boðið mér landa til sölu."