Pressan - 10.12.1992, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 10. DESEMBER 1992
BÆTIFLÁKAR
ÞEIR ERU
EKKI AÐ
LEIKA SÉR
„Eftir að ferðakostnaður
borgarsjóðs vegna ferðalaga
borgarfulltrúa Reykjavíkur það
settt af er kjörtíitiabilinu var
birtur hafa margir velt þvíjyrir
sér hvers vegna allir þessir aðil-
ar hafa þurft að fara svo oft ut-
an sent rautt ber vitni. Og þurft
að dvelja þar allatt þann thna
setn tilgreiitdur er... Þegar t.d.
borgarfulltrúi er sagður hafa
verið erlendis í erittdagjörðum
fyrir Reykjavíkurborg meira en
heilan ntánuð á þessu tímabili
ferfólk að hœtta að trúa því að
það geti verið raunhœft. “
Páll Guðmundsson í DV
Bergur Tómasson borgar-
endurskoðandi: „Kostnaður
getur komið til af ýmsum ástæð-
um. Ber í fyrsta Iagi að nefna
fundahöld og ferðir vegna sam-
skipta sveitarfélaga innanlands
og í öðru lagi ferðir utanlands í
tengslum við þau samskipti sem
þjóðir eiga sín á milli. Við erum
ekki þannig staðsett í heiminum
að við getum skroppið til næsta
lands og það er ein ástæða fyrir
því að kostnaður er fljótur að
koma. Dagpeningar eru greiddir
samkvæmt reglum og í mörgum
tilfellum er ætlast til að makar
séu með í för. Þetta eru engar
flækingsferðir, geta verið erfiðar
og tekið á í þreytu. Menn eru
ekkert að leika sér.“
8
RÉTTIR í
ÞINGSAL
„Eftir að futtdi hafði verið
slitið í nokkrar mínútur (ftmtn)
og þitigflokksformenti höfðu
stnalað Itagatta hafðist upp á 34
og síðan 35 þingmönnum. Þeg-
ar afbrigði unt þingsköp höfðu
verið samþykkt, og formaður
þingnefndar flutt stutt ávarp,
sem varla koitist að vegna ákafa
forseta við að kotrta tnálinufrá,
og eins þingmaiins, settt gerði
grein fyrir afstöðu sinni til
málsins, hugðist forseti vísa
málinu áfratn. Þá kont í Ijós að
þótt ekki vœru liðnar nettta fáar
mínútur hafði sá tími reynst
þingheimi of langur til setu. Og
afturþurfti að koma til smölun-
ar, sem ekki tók langatt tíma.
Tókst að lokuttt að Ijúka at-
kvœðagreiðslu.“
Hörður Friðbertsson, Motgunbbdinu,
teluralmenning eiga inni afsökunar-
beiðní fyrir þennan skrípaleik.
Guðrún Helgadóttir þing-
maður: „Sá háttur hefur verið
tekinn upp á þessu kjörtímabili
að hafa atkvæðagreiðslur í upp-
hafi fundar og er þá málurn
safnað í þær atkvæðagreiðslur.
Þetta er breyting frá því sem áð-
ur var, en þá fóru atkvæða-
greiðslur fram jafnharðan, enda
til þess ætlast að þingmenn væru
viðstaddir í þingsal. Það má því
segja að sökin hafi verið mín í
þetta skipti, því ég vék frá þeirri
venju og efndi til atkvæða-
greiðslu á óvenjulegum tíma.“
Steingrímur
J. Sigfússon
alþingismaður
B E S T
Það er best við Steingrím að
hann talar mál, sem fólk skil-
ur og getur verið hressilegur
þegar sá gállinn er á honum.
Hann er þægilegur i daglegri
umgengni og reiðubúinn að
hlusta á skoðanir annarra,
þótt hann taki kannski ekkert
tillit til þeirra. Hann er
skorpumaður til vinnu og
hvikar ekki frá ákvörðunum
sínum þegar þær hafa einu
sinni verið teknar. í frístund-
um er hann góður félagi.
V E R S T
Það er verst við Steingrím
hvað hann er þrasgjarn og
ómálefnalegur, meira að
segja af pólitíkusi að vera, en
það er meira áberandi en e1la
vegna þess að hann er ekkert
sérstaklega mælskur og full
orðmargur, þótt framsögnin
sé í góðu lagi. Hann er óvæg-
inn og drenglyndi skiptir
hann litlu. Hann hefur verið
kallaður landsbyggðarfasisti
en fyrst og fremst er hann
gamall, miklu eldri en árin
segja til um. Hann er gamal-
dags í landbúnaðarmálum og
hann er ennþá kommi, þótt
Alþýðubandalagið hneigist æ
meir til jafnaðarmennsku.
STOLNAR
FRÉTTIR
„Alveg er það ótœkt þegar út-
varpsstöðvar eru að lesa fréttir
upp úr öðruttt fjölmiðlum án
þess að geta heimilda. Víkverji
hlustaði á svokallaðar fréttir
Aðalstöðvarinnar kl. 11 á
þriðjudaginn og reyndust flestar
þeirra lesttar orðrétt upp úr
Morgunblaðinu. Að lestrinum
loknum sagði þulurinn alveg
sallarólegur að þetta hefðu verið
fréttir Aðalstöðvarinnar! Hið
rétta er auðvitað að Aðalstöðin
var að lesafréttir sem aðrir jjöl-
miðlar höfðu aflað. “
Víkverji
Baldvin Jónsson Aðalstöð-
inni: „í fyrsta lagi eru fréttir
áfram fréttir þótt þær hafi birst í
öðrum miðlum. Þær hætta ekki
að vera fréttir. í öðru lagi hafa
fjölmiðlar oft eitthvað hver eftir
öðrum og almenn regla hefur
verið hjá Aðalstöðinni að geta
heimilda. Aldrei er sagt að um sé
að ræða „fréttir Aðalstöðvarinn-
ar“ heldur er sagt: „Þetta eru
fréttir frá Aðalstöðinni." Það
kemur til af því að þær eru send-
ar þaðan. Fréttir sem Aðalstöðin
flytur eru fréttir almennt og Vík-
veiji hefur eitthvað misstigið sig
í þessu, eins og hann gerir
stundum."
F Y R S T
F R E M
S T
ÞORGRÍMUR ÞRÁINSSON
er rithöfundur sem fengist hefur við að skrifa unglingabækur undanfarin ár og átt mikilli velgengni að fagna. Nú er bók
hans Bakvið bláu augun í efsta sæti bóksölulista PRESSUNNAR, hefur selst næstum því helmingi meira en sú sem á eftir
kemur. Þar með er ekki öll sagan sögð því barnabókin Lalli ljósastaur, einnig eftir Þorgrím, er í sjötta sæti sama lista.
Þorgrímur, hverja telur þú
helstu skýringuna á þessari tniklu
velgengni?
„Ég held hún hljóti að vera sú
að ef lesendur mínir eru ánægðir
með eitthvert verka minna — og
vita að það kemur nýtt verk árið
eftir — vilja þeir bara halda áffam
að fylgjast með sínum höfundi. Ég
held að góð bók sé þannig besta
auglýsingin fyrir næstu bók.“
Heldur þú sem sagt að þú náir
betur til utiglingatma en foreldr-
atttta sem kaupa bœkur þínar til
gjafa?
„Ég tel að bækur mínar séu al-
veg eins lesnar af foreldrum, en ég
held samt að þegar bækur koma
út þá láti bæði börn og unglingar
þá eldri vita. „Pabbi (eða
mamma), ég vil þessa bók, því
bókin frá honum í fyrra var góð,“
gætu þau sagt. Þetta tel ég bestu
auglýsinguna.“
Heldurðu aðfarsœll íþróttafer-
ill þinn haft haft áhrifá söluna?
„Ég held að hann hafi haft áhrif
árið 1989, þegar ég byrjaði. Fyrsta
bókin mín seldist vel, kannski að
einhverju leyti vegna þess að ég
var þokkalega þekktur fótbolta-
maður, en líka vegna þess að ég er
þekktur fyrir reglusemi og bind-
indi. Þá hafi foreldrarnir hugsað:
„Ja, hann hlýtur að geta miðlað
einhverju jákvæðu til barnanna.“
Heldur þú að boðskapur bóka
þinna, heilbrigt líferni og bittd-
indismennska, skili sér til les-
enda?
„Ég vona það, en auðvitað eru
þær ekki eingöngu í predikunar-
tón hjá mér. Hvað varðar þessar
bækur, sem koma út eftir mig
núna, þá eru þær allt annars eðlis
en ég hef skrifað áður. Þær eru
ekki sjálfstætt framhald annarra
bóka, eins og var síðustu ár, held-
ur fæst ég nú við splunkuný við-
fangsefhi."
Byggir þú bœkur þíttar að ein-
hverju leyti á eigin lífsreynslu?
„Nei, það geri ég ekki.“
Ekki einu sinni ástaratriðin?
„Nei, ég ætla að bíða með það
þar til seinna meir. Þetta er allt
uppspuni frá rótum. Allir sem
skrifa nota þó auðvitað eitthvað
héðan og þaðan.“
Þorgrímur, gengurðu með
skáldsögu fyrir fullorðna í mag-
anum?
„Já já, ég er búinn að vera með
hana í maganum í tvö ár og er
þegar byrjaður að punkta niður.
Hins vegar hef ég ekki hugmynd
um hvenær sú bók kemur til með
að líta dagsins ljós. Ég vil engu lofa
um það. Hún situr alltaf á hakan-
um vegna þess að mér þykir svo
gaman að skrifa fyrir unglingana.
Ég fer mikið í skóla og les fyrir
þessa hópa og það er bara gaman
að eiga svona þakkláta lesendur.“
Á RÖNGUNNI
Vinsældir Jóns Sigurðssonar forseta í Höfn byggðust ekki síst á færni
hans í skrykkdansi, sem hann sýndi óspart i samkvæmum betri borgara
TVÍFARAR
Tvtfara vikunnar skilurfátt annað að en aldur. Báðir una sér
best íprédikunarstólnum, annar íguðshúsi en hinti ísjónvarp-
inu, heimilisaltari landstnanna. Báðireru vanirað fjalla um allt
milli himins ogjarðar tneð mœrðarfullum tóni þeirra, setn
kunna á öllu skil, en erufullir hryggðaryfir vonsku þeirri ogfá-
frœði, setn á mannkyti herjar. Síra Jón Dalbú Hróbjartsson,
prestur í Laugarneskirkju, sinnirþófyrst ogfremst týndum sauð-
unt hérheima á Fróni, en Þórir Guðniundsson, fréttamaður á
Stöð tvö, er hinn góði Itirðir allrar heimsbyggðarinnar;þvífjœr,
þvíbetra. Og ekki eruþeir ólt'kir íútliti. Báðir hafa hinn hreina
svip sakleysingjans, báðirgreiða hárið til hliðar með jafnafger-
andi ogsviplausutn hœtti og Þorsteinn Pálsson, báðir hafa hið
neyðarlega bros þess, sem reynir að brosa t gegnum tárin, nefið
er hið sama og báðir hafa vísi að undirhöku. Meira að segjafata-
smekkurinn er eins.