Vísir Sunnudagsblað - 24.12.1939, Blaðsíða 2

Vísir Sunnudagsblað - 24.12.1939, Blaðsíða 2
2 VlSIR GUNNLAUGUR Ó. Scheving er meðal okkar yngri lista- manna, sem þegar Jiaí'a rutt sér braut, þrátt fyrir fátækl og erfið lífskjör. Hann er alinn upp meðal alþýðufólks austur á landi, liefir öðlast þrautseigju þessa fólks, þróttmikla skapgerð og önnur hin bestu einkenni þess. Hann er líka alinn upp við hin háu og hrikalegu fjöll Austfjarðanna, og það er ekki ósennilegt, að drætlir Gunnlaugs, þeir er birtast á léreftinu, eigi þrótt sinn og' dirfsku að einhverju leyli að sækja til stórbrotinnar náttúrunnar, er liann ólst upp við. Mikill liluti fólks, einkum þess, sem óvant er að umgangast Jistrænar myndir, dáir mest þá Jist, sem aðeins er eftirlíking náttúrunnar sjálfrar, persónuleikalaus eftirlierma smáatrið- anna. Væri slili eftirlilving, liin fullkomna list, myndu málar- ar og myndhöggvarar liafa mist tilverurétt sinn með uppgötv- un Jjósmyndagerðarinnar. En sannur listamaður er alt annað en lifandi ljósmyndavél, og framleiðsla Jians alt önnur en henn- ar. Listamaðurinn finnur sig altaf knúinn til að íúlka eitthvað af sínum innra manni í listaverkinu, hvort heldur það er hug- myndaflug, viðkvæmni, kraftur eða eitthvað annað. Á þenna liált hefur Gunnlaugur málað og hann hefur gert það af knýj- andi þörf hins listræna eðlis. Fná því fyrsta, að Gunnlaugur mundi eftir sér, harðist sú þrá í brjósli, hans, að mega teikna og mála. Hann langaði til að túlka á sinn sérstæða og persónulega hátt það, sem hann sá og það, sem honum hjó í hrjósti. Hann fann hina listrænu þörf, að túlka öðru vísi en aðrir, að lifga upp með hugmyndaflugi sínu það, sem hon- um fanst vanta bæði í lilum og formum náttúrunnar sjálfrar. Ungan að aldri langaði hann út i heiminn, ekki að eins að sjá framandi lönd og þjóðir, heldur fyrst og fremst til að nema drátt- list, nema þá list, sem líf hans, þrá og vonir stefndu að. Lítið eitt vfir fermingu kom hann til Reykjavíkur og naut tilsagnar vetrar- Sjómaður. Sjómaður. djLStMÁÍahL. - - Heyskaparfólk, sem hvílir sifí. liann öll sumur heim og vann haki hrotnu við liverja þá vinnu, er honum bauðst. Með daglaunavinnu, fiskviiinu og húðarstörfum sigraðist hann á fjárhagsörðugleikunr þriggja ára náms við lista- háskólann danska. Erfiðisvinnan, sem listamaðurinn varð sjálfur að leggja á sig á æskuárunum og samvera hans með vinnandi alþýðufólki, hefir haft þau áhrif á hann, að hann velur sér helst starfandi fólk að viðfangsefni. Við að skoða myndir Gunnlaugs, sésl livað Iionum er hugleikið, að ná sterkum, fastmótuðum andlitsdráttum á lér- eftið. Það er auðséð, að Gunnlaugur ann þessu fólki, sem hefir örlög erfiðis og áhyggna greypt í andlitið. Sama hvort það er hóndi við heyvinnu, sjómaður í róðri eða einliver önnur starfandi manneskja. Gunnlaugur Ó. Sclieving hefir nokkurum sinnum haldið mál- verkasýningar, bæði hér og i Danmörku. Hann Iiefir líka sýnt á þeim Norðurlanda-sýningum, sem Islendingar liafa tekið þátt í síðustu ár. Hvar sem Gunnlaugur hefir sýnt, Iiefir hann hlotið alveg sérstaklega góða dóma og hann liefir, þrátt fyrir æsku sina, verið talinn eitt glæsilegasta málaraefni okkar íslendinga. langt i teikningu hjá tveimur ágætum hstamönnum, en það voru þeir Einar Jónsson myndhöggvari og Guðmundur Thorsteinsson listmálari. Tæplega tvitugur að aldri, lagði Gunnlaugur Sclieving loks út í hinn langþráða heim. Fyrstu kynni hans af hinni margþættu list, eldri sem yngri erlendra snillinga hrifu liann og heilluðu. Emk- um var það hin rómanska list, sem tók hann föstum tökuni. EI Greco, Ribera, Courhet og Delaeroix voru málarar, sem Gunn- laugur dáir mikið og hefir lærl af. Gunnlaugur Scheving, er næm- ur fyrir áhrifum, vegrta þess að hann er næmur fyrir öllu, sem er fagurt og glæsilegt. En Gunnlaugur hefir hinsvegar ekki orðið þræll þeirra áhrifa, sem liann liefir notið, heldur hefir hann hygt sérkennileik sinn á sámþáttum þeirra og vaxið við það, líkt og fljót, sem stækkar og vex við hvern læk og hverja á, sem i það fellur. Gunnlaugur hefir elcki haft auði úr að spila. Hann varð að ryðja sér braut með ástundun, dugnaði og ósérplægni. Á námsárunum, er hann stundaði málaralist á Akademíinu í Kaupmannahöfn, kom
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Vísir Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/299

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.