Tíminn Sunnudagsblað - 13.05.1962, Blaðsíða 7

Með smyghirum við landa
mæri Sviss og Italíu
„Það kemur mér undarlega fyrír
sjónir, að ég er með stefnu innkall-
aður fyrir þennan rétt til að gefa
vitnisburð pro offico um samlyndi
alls Sjöundárfólks, þetta og næstliðið
ár, með meiru. En þó þykir mér hitt
undarlegra, að ég er stefndur til að
vitna um allt það, sem einhver við-
komandi hefði kunnað að auglýsa
mér sem sóknarpresti í húsvitjun eða
við annað tækifæri, er til sakarinnar
upplýsingar þéna kynni, þar það get-
ur hent sig, að einn prestur undir
kallstöpun megi ekki auglýsa það,
sem honum er heimullega trúað fyrir.
Samt af því ég álít það fyrir skyldu
mína að gefa alla þá upplýsing í sök-
inni, sem ég get og má, svo geri ég
það hér með góðviljuglega og hefði,
án stefnu, gert það, nær sem réttur-
inn hefði þess óskað“.
Á hinn bóginn neitaði hann alger-
lega að svara til saka eða hlíta réttar-
ályktun vegna embættisverka sinna,
jafnvel þótt gerðir hans yrðu metnar
til vanrækslu, þar eð veraldlegur rétt-
ur væri ekki dómbær í slíku máli.
Varð af þessu nokkurt þref. En svo
fór þó, að sýslumaður varð að falla
frá fyiirætlunum sínum í þessu efni,
þar eð prófastur hafði lög að mæla,
en áskildi sér þó rétt til að geta um
frammistöðu hans í dómnum.
Sókn og vörn var flutt að nafninu
til, og krafðist sækjandinn, Einar
hreppstjóri í Kollsvík, hins harðasta
dóms yfir sakborningum samkvæmt
lögum frá seytjándu öld, en verjand-
inn, Guðmundur hreppstjóri Sig-
mundsson á Vaðli, reyndi ögn að af-
saka Steinunni með því að minna
menn á „kvenlegra tilhneiginga ó-
stjórnlegleika".
Hinn 12. dag nóvembermánaðar
kvað sýslumaður svo upp dóminn, á-
samt fjórum meðdómsmönnum, er
hann hafði tilnefnt. Dærtidu þeir
Bjarna til dauða, og skyldi hann klip-
inn þrisvar með glóandi töngum á leið
frá þeim stað, þar sem afbrotin voru
Létt næturregnið fellur á nýút-
sprungin blöð trjánna. Nóttin er nið
svört. Maður verður að vera vel
kunnugur á þessum slóðum til þess
að rata eftir mjóum og krókóttum
fjalltroðningnum, sem liggur upp
að landamærum Svisslands og ítal-
íu. Og ítalirnir tveir, sem hafa tek-
ið mig með í þessa næturferð,
þekkja umhverfið eins og lófann á
sér, enda eru þeir mest virtu smygl
ararnir í Comohéraðinu og fjalla-
hlíðarnar, sem við göngum upp eft-
ir og ná frá landamærum niður að
Como-vatni, hafa um margra ára
skeið verið starfssvæði þeirra.
íbúarnir i Como-héraði lifa af
þrennu: Silkiiðnaði, sem er einhver
hinn mesti i Evrópu, ferðamönnum
— og smygli. Af þessum þrem at-
vinnugreinum er smyglið án vafa
sú, sem mest gefur í aðra hönd
Einn af forystumönnum smyglar-
anna í Como-héraði hefur leyft mér
að .fara í þessa smyglferð með því
skilyröi, að ég láti aldrei uppi nöfn
eða staði, þar sem smyglið fer
fram.
Og nú er ferðin hafin. Klukkan
er þrjú að nóttu, og við göngum eft
framin, tii aftökustaðarins, höggvin
þar af honum hægri hönd og síðan
höfuð'ið, og líkaminn stegldur. Stein-
unn skyldi og hálshöggvin og höfuð
hennar sett á stjaka, en líkamann átti
að urða á aftökustaðnum.
Loks voru þeir dæmdir í sektir,
er eigi höfðu komið á þingið til þess
Framhald á 257. síSu.
ir mjóum múldýratroðningi í átt-
ina að svissnesku landamærunum.
Fjallshlíðin er mjög brött. Við verð
um að fara upp í 600 metra hæð og
gæta ýtrustu varúðar. Þag er lagt
ríkt á við mig, að stiga ekki á kvisti,
mér er bannað að tala og reykja.
1 Sviss er hægt að fá ýmislegt
fyrir lágt verð, sem ítali vanhagar
um, svo sem sigarettur, úr, dýra
steina o.fl. En í Italíu er mikil á-
lagning á sígarettur og tollar háir,
hins vegar er kaupgefa ítala mik
il, og þess vegna er alltaf mikil
gróska í smygli yfir landamærin
milli þessara ríkja. Sigarettum,
sakkariði og óunnu japönsku silki
er smyglað með fótgangandi mönn
um inn í Ítalíu, en gimsteinum og
þó einkum svissneskum úrum. er
smyglað í gegnum tollhliðið við
Chiasso, sem er staðsett við eina af
aðalumferðaæðunum milli Sviss og
Mílanó. Svisslendingar krefjast
þess, að allar vörur, sem flytjast
úr landi séu innsiglaðar og þegar
öll formsatriði eru eins og vera ber
og hin löglega álagning heíur ver-
ið borguð, láta þeir sér í léttu rúmi
liggja, hvað verður um vörurnar,
svo að það er engin fyrirstaða við
að koma vörunum út úr Sviss. En
ítalski smyglarinn, sem ætlar að
koma bíl hlöðnum svissneskum úr-
um óhultum inn fyrir ítölsku landa
mærin verður áður að vera búinn
að tryggja sér, að ítölsku tollverð-
irnir loki augunum. Þá tryggingu
fær hann venjulega með því að
múta tollvörðunum. En það getur
samt sem áður komið fyrir, að toll
verðirnir verði að gera skyldu sína,
þótt þeim hafi verið mútað af
smyglaranum, vegna þess að njósn
ari á vegum tollþjónustunnar hef-
ur gert viðvart um, að einmitt þessi
viðkomandi bíll hafi að geyma verð
mæti, sem smygla eigi yfir landa-
mærin. Þeim er þá óhægt um vik
að sleppa honum með smyglið, ekki
sízt ef háttsettur embættismaður í
tollgæzlunni er mættur á staðnum
til þess að sjá um að tollskoðun
fari fram eftir öllum kúnstarinn-
ar reglum. Það getur því átt sér
stað, að tankbíll, sem oft hefur ek-
ið með benzín til Sviss og farið aft
ur til baka með tankinn fullan af
sígarettum, sé skyndilega rannsak
aður af tollvörðunum og farmur
inn uppgötvaður. Það getur einnig
farið eins og fór fyrir einum smygl
ara nýlega: Hann ók með smygluð
vasaúr frá Sviss yfir landamærin,
T f M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
247