Tíminn Sunnudagsblað - 13.05.1962, Blaðsíða 22

Andrés hrepptj hið versta veður, ag
var lagzt við stjóra. Nú datt á nátt-
myrkur, en sjór æstist og veðrið fór
hamförum. Kom þar, að hásetum
Andrésar féllst liugur, þvi að ekki
var annað sýnna en að skipið slitn-
aði upp og færist. Tóku þá sumir
að biðjast fyrir. Andrés mælti
— Felig ykkur drottni, piltar
mímr. Eg reiði mig á. stjórann'
Framhald af 258. síSu.
Bfargiaun greidd
ísleifur Einarsson, háyfirdómari á
Brekku á Álftanesi, fékk eitt sinn tvo
menn til þess að róa með sig og son
sinn yfir Skerjafjörð. Útsynningur
var með ylgju í sjó, og hlekktist bátn
um á í lendingu í Skildinganesvör-
um. Sogaðist hann út, borðstokkafull-
ur af sjó, með mennina alla innan
borðs.
karlinn það eftir honum Þá segir
prestur:
— O-jæja, gæzkunnn — þú verður
góður með timanum Svona byrjaði
ég — fyrst voru mér sýndir stafirnir,
og svo fór ég að kveða að.
Tvenns konar haldreipi
ur smiður bjó til handa konu sinni,
af því að honum var raun að því að
horfa á hana tannlausa. Bæði efri og
neðri gómur eru skornir út í einu
Iagi og tengdir saman með gormi,
sem kom í veg fyrir að smiðskonan
missti þá út úr sér. þegar hún talaði.
Það er sagt, að þessi smíð hafi . eynzt
vel í alla staði, nema þegar konan
þurfti að fá sér í svanginn, — þá
varð hún að taka gómana út úr sér.
í fjörunni var staddur Grímur
Grímsson úr Görðunum, heljarmenni
að burðum. Hann hljóp út í sjóinn
upp undir hendur, náði taki á bátn-
um og gat dregið hann að
ísleifur fór nú í púss sitt, þegar
hann var kominn upp á þurrt, tíndi
Andrés Guðmundsson i Gautsdal i
Geiradal var fyrri hluta nítjandu ald
ar formaður á hákarlaskipi, sem
gert var út frá Gjögri á Ströndum.
Eitt sinn var það sem oftar, að
SfóS fil bófa
Eitt sinn kom séra Sigfús í húsvitj-
un að Brú á Jökuldal. Þar var karl
ólæs, sem prestur lætur kalla fyrir
sig, því að hann vildi reyna lestrar-
kunnáttu hans. Svo reyndist brátt, að
karl þekkti engan stafinn. Stafaði
prestur þá fyrir hann eitt orð, og át

Laysn 10.
krossgátu
Það má segja, að erfiðleikarnir við
gervitanngerð hafi ekki verið yfir-
unnir, fyrr en mönnum hugkvæmdist
fyrir um það bil einni öld að steypa
gervigóma í teygjanlegt gúmmí eftir
gipsformi. Eftir það var tiltölulega
einfalt að búa til gervigóma. sem
fóru vel í munni.
Gervitannsmíð hefur fleygt fram á
síðustu áratugum, en þrátt fyrir það
kemur stundum fyrir, að fólk hafi
óþægindi af því að nota gervitennur.
Yfirleitt eru þó fáir jafn óheppnir og
enski þingmaðurinn Henry Labouch-
ere, sem lézt fyrir fimmtíu árum.
Honum tókst aldrei að fá góma, sem
hann gat fellt sig við, og meða) þess,
sem erfingjarnir báru úr býtum eftir
dauða hans, voru 120 gervigómar'
w~ J;: z x
u N 6 T N lí R X
n X fi S 0 N fi x
1! ó T T Þv fi x x
r fi TTj s Ð n
I ni í> tl ö G 1« fi
DUHDQEIDaÐEIP
L 0 s fi N N fi H fi K T
' hl n' p fl R 0 ' Ú \J x S x
ú: 0 L u R s 'V I V x R T x
" j N JL B T I p s V E R HT 0
i I §1 5 6 K K P S S s
: c p N fi U s- T T u x s T
R N D S fi' P) T' R u N x 1
X* u 4 l i T u lR Œ V I Ð 11
0 s N 0 R T 1 N É ,-R 8 B
1 Á T n N :i 1 N S G H ■L S IN
N n B fi R >: 6 L U K x x
H :-æ R B fi X |g fi' L Ö G' Hi ]£ s
1 0 G a" Ji B R fi l< fi ,Þ fi ?. fl
JÐ fí R. DDDiD ð 0 R
265
TÍMINN
SUNNUDAGSBLAÐ