Tíminn Sunnudagsblað - 13.05.1962, Blaðsíða 11

Með smyglurum . . .
Framhald af 248. síðu.
ana, en síðan varð kreppa á smygl-
markaðinum. Eftir 1960 er aftur tekið
ag rofa til á smyglmarkaðinum.
ítalska ríkið hefur einkarétt á inn-
flutningi, smásölu og framleiðslu á
sígarettum og öðrum tóbaksvörum.
Einn venjulegur ítalskur sígarettu-
pakki með tuttugu sígarettum kostar
um fjórtán krónur og innfluttar ame-
rískar sígarettur eru enn dýrari. Sviss
neskar sígarettur eru mun ódýrari en
iþær ítölsku og amerísku sígaretturn-
ar eru um það bil helmingi ódýrari
þar en í Ítalíu. Að þessu athuguðu
er ekki ag undra, þótt smygl eigi sér
stað milli þessara ríkja.
Eigendur smyglvarningsins hafa
hver um sig 3—4 burðarmenn í 25
manna smyglleiðangri. Og þeir græða
sem svarar 2000 krónum á hvern
poka, en þetta er þó brúttóhagnað-
ur, því að eigenaur smyglgóssins
verða að borga burðarmönnunum,
múta landamæravörðunum og auk
þess þeim, sem geyma sígaretturnar
þangpð til þær eru settar í umferð.
Samt sem áður er gróði þessara „inn-
flytjenda“ mjög álitlegur.
Sekkurinn, sem kom í gegnum gat-
ið á girðingunni með svo skjótum
hætti er fljótlega horfinn út í nátt-
myrkrið á baki burðarmannsins. Þessi
fyrsti burðarmáður fer á undan hin-
um, sem hreyfa sig ekki fyrr en góð
stund er liðin. Hann er látinn kanna,
hvort leiðin niður fjallið sé opin og
enginn landamæravörður, sem ekki
'hefur verið mútað í námunda. Við
leggjum við hlustirnar í næturmyrkr
inu, en heyrum ekkert, hvorki hróp
né skot. Þegar góð stund er liðin og
allt virðist vera með felldu, kviknar
skyndilega líf við gatið á girðingunni,
og yfir tuttugu menn spretta upp úr
jörðinni, hver með sinn poka, ýta
honum gegnum gatig og skríða sjálfir
á eftir. Að lokum er aðeins sá eftir,
sem klippti vírinn í sundur. Hann
verður eftir tifþess að „rimpa saman“
gatið, svo að ítalski gæzluforinginn,
sem fer í eftirlitsferð með girðing-
unni á hverjum degi, sjái ekki opið.
Hann mun ekki gruna, að þetta gat
hefur „lekið“ hálfri milljón sígarettna
á einni næturstund.
Skömmu eftir heimsstyrjöldina síð-
ari fengu smyglararnir við Como-vatn-
ið nýjan leiðtoga, sem endurskipu-
lagði smyglstarfsemina frá grunni og
varð fljótlega ríkur maður, vegna
þess ag hann kunni að ávaxta það fé,
sem honum áskotnaðist fyrir smygl-
ið. Hann var líka í hávegum hafður
meðal íbúanna í héraðinu, vegna þess
að hann fetaði í fótspor Hróa Hattar
og hjálpaði nauðstöddum og fátækum.
Hann beig bana í bifreiðaslysi fyrir
nokkrum árum, en starfsaðferðir þær,
sem hann fann upp eru enn þá notað-
ar. Hann átti meðal annars upptökin
að varúðarráðstöfunum, sem smygl-
ararnir nota, þegar þeir fara með
smyglvarning til viðtakenda: Þá er lít
ill, hraðskreiður toí-Il látinn fara fyrir
smyglbílnum. Þeir, sem í honum eru,
eiga að fullvissa sig um, að leiðin sé
opin og engin hætta á ferðum, og það
eru verðir með öllum vegum, sem
láta vita með merkjamáli, hvernig á-
statt er. Verðirnir eru kannske menn
að vinna við vegaviðgerðir, eða
„bændur“, sem eru að slá vegarbrún-
ina, dytta að girðingum o. s. frv. —
Merki þau, sem þeir gefa litla bílnum,
eru óðara látin ganga til smyglbíls-
ins, sem er stór og mjög hraðskreið-
ur. Á eftir honum fer annar vagn,
sem hefur það hlutverk að gera við-
vart, ef smyglurunum er veitt eftir-
för og tefja fyrir lögreglubílnum til
þess ag bíllinn með smyglvarninginn
komist undan.
Viðtakendur fá tilkynningu um það
snemma um morguninn, að nóttina
áður hafi nýjar birgðir komið inn í
landið og síðdegis er vörunum útbýtt.
Ef um úr er að ræða, eru þau seld
í almennum úrverzlunum eða sölu-
mönnum, sem bjóða þau til sölu á veit
ingahúsum eða börum, þar sem öllu
er óhætt. Margur ferðamaðurinn hef-
ur keypt úr á barnum, þar sem hann
settist til þess að fá sér glas, án þess
að hafa hugmynd um ag úrið var
smyglað.
Laun ítalskra embættismanna eru
svo lág, að það er auðvelt að finna
menn í sbkum stöðum, sem eru til
með að horfa í aðra átt fyrir smá-
vegis þóknun, þegar smyglflokkurinn
fer með varning sinn niður fjallsgöt-
urnar eða þegar hann er seldur í bæj
unum. Laun landamæravarða eru
mjög lág, en samt sem áður eiga marg
ir þeirra bil og einbýlishús. Furði
maður sig á þessu og þvi, að yfir-
mönnum þeirra skuli ekki finnast |
þessi velgengni þeirra grunsamleg, :
fær maður að vita það hjá smyglur-
unum, að ekki einungis landamæra-
vörðunum sé mútað, heldur í mörgum
tilfellum yfirnfönnum þeirra líka. Af !
þessu má sjá, hversu góðan grundvöll ;
smyglararnir hafa skapað sér fyrir !
starf sitt.
T I M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
Kalmanstunga,
I
251 !