Tíminn Sunnudagsblað - 16.06.1963, Qupperneq 17

■. •::
i

mmm&m
■ ■...■"
. ,
\ .- \

i
■'.'

----------
V"\ •

: vv..""'-’-
V. -S

SMfíf
St. ísaks.dómkirkjan í Leningrad.
leguim eiginleikum hjá unnustanum,
stórfurstanum, sem ekki fékk þá
menntun, sem til var ætlazt og reynd
ist ofsafenginn í skapi. Katrín segist
ekki vita, hvort það hafi verið af illu
uppeldi eða meðfæddur skapgalli. —
H nn veiktist af mislingum og seinna
af bólunni og afskræmdist í andliti
ai urum Ári eftir að Katrín kom
til Rússlands, 10. febrúar 1745, átti
stórfurstinn afmæli og varð þá sex
tán ára. Þá var útlit hans svo hræði
legt, að drottningin varaðist að láta
nokkurn sjá hann, nema nánustu vim
Katrínu voru fengnar rússneskar hirð
meyjar, svo að hún vendist á að tala
málið. Þæi voru ungar og kátar og
léku sér eins og unglingum á’þeirra
aldri var eðlilegt og segir hún að
s HaleikuT hafi verig þeirra eftir
lætisskemmtun. Rúmdýnum hlóðu
þær ofan á lokið a spínetinu. sem hún
var að læra að leika á og renndu sér
svo ofan af þeim til skiptis. En hinum
eldn hirðmeyjum líkaði ekki þessi
gáski' og nú hófst það. sem síðar virt-
is> verða að -eglu, að þegar Katrín
batt vináttu við eitthvað af hirðfólki
• ii þá va>- það sent frá henni, svo
að hún átti sjaldnast meina vini hjá
sér, sem hún gat tneyst
Þegar hirðin var komin til Pétur,
bo'ga'- þetta sumar, var öllum ljósi
að stórfurstinn var í meira lagi und
arlegur Hans einu skemmtanir voru
að fara í hermannaleik með þjónum
sínum og leika sér að brúðum. Þrátt
fyrir það að Katrín girntist kórónu
Rússlands, kveið hún æ meir fyrii
hjónabandinu, sem fór fram 21. ágúst
1745, og voru brúðhjónin þá bæði
sextán ára Brúðarkjóllinn var úr
silfurofnu klæði og silfursaumaður,
ákaflega þungur, og á höfðinu bar
hún þunga korónu. Undir prédikun,
sem flutt var fyrír vígsluna, læddisí
hirðmær að hlið furstans og hvíslaði
einhverju að honum. „Snáfaðu burtu,
vitleysa er þetla'. heyrði Katrín, að
hann svaraði Svo þokaði hann sér
nær henni, og sagði, að kerling hefði
beðið sig „að líta ekki við meðan
presturinn blessaði okkur, því það okk
fyrr ííh við, myndi deyja fyrr.
og hún vildi ekki, að það yrði hann“.
Eftir vígsluna var veizla í Vetrarhöll
inni og dansleikur á eftir. Katrín bað
um að mega taka af sér kórónuna
litla stund. hún hafði óþolandi kvahr
í höfðinu. Var með naumindum hægt
að fá leyfi drottningarinnar til þess
Svo var gengið til náða. í tvo klukku
tíma Iá Katrín ein í rúminu og vissi
ekkert hvað hún átti að gera. Loks
ins kom ein herbergisþerna inn og
tilkvnnti tienm að furstinn væri að
bíða eftir kvöldverðmum sínum. Og
þea;i hann var búinn að borða sig
ræki’lega saddan kom hann að hátta.
„Mikið held ég að þjónarnir hlæi
þega þeir sjá okkui saman í rúmi“,
var þaS eina, sem hann sagði.
„Mér hefði sjálfsagt þott vænna
um eiginmann minn, ef hann hefði
sýnt mér meiri vinsemd", segir Katr-
ín. „En eins og á stóð, komst ég að
svofelldri niðurstöðu, þótt grímm
væri. Ef þú elskar þennan mann, verð
ur þú ógæfusamasta vera í mann-
heimi. Skapferli þitt krefst þess, að
ást þín sé enaurgoldin. Hann lítur
naumast á þig Hann talar ekki um
annað en brúhur og tekur meira eft
ir ölium öðrum konum en hér. Þú ert
of stórlynd ti) að kvaita. Því skalt.u
hafa hemil á tilfinningum þínum og
hugsa um sjálfa þig Þessi ákvörðun
gleymdist mér aldtei, en ég gætti
þess að segja aldrei neinum, að ég
hefði. ákyeðið að elska aldrei annan
en þann, sem endurgildi í sömu
mynt. Ég er pannig gerð, að hjanta
mitt hefði ski’yrðislaust hneigzt til
þess eiginmanns sem hefði elskað
mig eina og hagað sér þannig, að ég
hefði ekki þurft að óttast rifrildi og
skammir, eins og stórfurstinn hellti
yfi’ mig“
Þannig lýsir Katrín þá upphafihjóna
bandsins Skömmu eftir hjónavígsl-
una var móðii bennar send heim og
þó að drottningm gæfi henni 60 þús-
und rúblur að skilnaði, nægði það
ekki til að ljUKa þeim skuldum, sem
hún hafði stofnað til, tók Katrín að
sér að greiða skuldir hennar og seg
ir það hafi verið undirrót slfelldrar
skuldasöfnunar sinnar, svo að þegar
TÍMINN — SUNNUDAGSBLAÐ
54