Tíminn Sunnudagsblað - 18.08.1963, Blaðsíða 10

nóttina austur aff Ægissíðu. Þar
dvaldi ég í n-cfckra kl'utokiutíima, og
hafð' ég góðan haga þennan t'ma
rétt við túngarðinn handa Skjóna
litla, nig það var fyrir mestu. Alltaf
var gott og notalegt að koma að
Ægi-síðu og blundaði ég þas-sa stund
og þurfti ekki að láta vekja mig, því
að það brást mér aldrei að vakna.
A* mo"?ni hélt ég aif stað og kom við
á Stórólfshvoli hjá Guðmundi lækni,
vini mlnum. Hann spurði mig, hvort
ég væri ekiki þreyttur svona á einum
hesti cg á svo hraðri ferð. Ég sagði
honum, að ég væri dálítið slæmur
í náranum og ráðlagð'i hann mér að
tytt- enn betur í ístöðunum, cg það
-erði ég. Við það lagaðist þetta alveg,
og þ i reglu hafði ég síðá-n bæði við
i.nig cg aðra, þegar svinað stóð á í
ferðalögum. Hélt ég svo áfram ferð-
inni og kcim við í Holti hjá þeim séra
Jakohi Láruasyni og Guð'brandi Magn
lússyni, er þá þjuggu félagsibúi í
Holti. Þótti þeim Skióni vera nokkuð
móður, enda var mikill steikingshiti
en eftir litla stund var hanin afmœdd-
ur og mæddist svo ekiki meir í þeirri
íerð. Ef'tir kaffið fór ég þaðan.
Þegar é-g reið um hjá Hrútafelli,
þá var Þorsteinn sbórbóndi þar úti
fyrir. Við vor-um góðir kunningjar og
töluff'um saman góða stund, en þeg-
ar hann heyrði um ferðaíag initt,
sa-gði 'hann, aS ég ferðaðist eins og
bíll og fór að athuga hestinn betur
og dáðist mikið að vaxtarlagi hans og
dugnaði, enda allra manna gleggst-
ur á þá hluti. Naest kom ég að Skarðs
hlíð, sem er skammt austar, tU þeirra
systkina: Skærings, Sig-urðar og Guð
nýjar, því þar v-ar ætlunin að stanza.
Hestar voru sa-mstundis sóttir til að
létta mér og Skjóna litla upp. R-eiddi
.Skæringur mig svo alla leið aust-ur
a-ð Skammada-1 um kvöldið, en við
rá-kum umframhesta, þar á m-eðial
Skjóna, á undan okikur. Þegar við
vorum kom-nir aus-tur á Skógarsand-
inn, var Skj-óni litli orðinn lan-gt á
undan hestunum, sem við ráikum, og
sýndist Skæringi han-n þá ekki vera
þreyttur lengur. Komuim við svo að
Skamimada'l um háttmá'lin, fór Skær-
ingur þá aftar til baka með sína hesta,
en ég gisti þar fra-m eftir nóttinni.
Þar var mikið gras alveg heVn
undir hlað, e-n þ-ó sama o-g haglau-st
heima við handa langferðahestum.
‘Ég sá mér því ek-ki hag í því að
dv-elja þar lengi o-g f-ór af stað' þaðan
fyrir fótaferð. Skrapp ég þá fram að
Norður-Fossi. Þar bjó þá Elías Ein-
arsson. Fékk Skjóni lttli þá að vera
þar í túnva-rpanum og rífa í sig töðu
grasið á meðan ég stóð við. Reið svo
Elía-s með mér austur á sand og
féfck ég lánaðan hest td reiðar hjá
Brandi, myndarbónda, í Presthúsum.
Svo þegar við komum au-stur á Mýr-
dal-S'Sandinn sneri Elía-s a-ftur, cg m-eð
lánshestinn að sjálfsögðu. Úr því fór
ég á S-kjóna litla einum yfir sa-ndinn.
En þegar ég kcm að Hó'lsá, þá rennur
hún í einum streng o-g þar sem h-ún
kastaðist fram að vatnamótum, sé ég
mann hinum megin við ána. Það var
Jón bóndi í Hemru að koma úr Álfta-
veri. Hann var uppalinn í Hrifunesi
og þekkti því manna bezt ána. Við töl-
uðum saman yfir ána, og sagði h-ann
m-ér, hvar hann h-efði fa-rið yfir hana
annars staðar væri ekki um að tala,
en þar rétt við skail-1 hún í Eldvatnið,
svo þetta var hættulegt brot ef nokk-
uð út af bæri. Ha-nn var á stórum
hesti en óg á litltim, enda sika-1-1 hún
á -herð'atopp á Skjóna og þótti Jóni
hann vera botnfastur sem kallað er,
að hrekja ekki í iff'ufeaistið, þar sem
áin skall í Eldvatnið. En hann sagð-
ist hafa verið hræddur um mig, þ-eg
a-r hann sá hvað þetta var djúpt og
stra-ngt og fagnaði mér vel, þegar ég
ko-m á þurrt land. Pórum við þá af
baki o-g tók ég þá upp fei'ðap'elann
og hr-e-ssti gamla manninn, vorum við
svo saimferða inn að F-l'ö'gu og riðum
þ-á vel léttan, og fannst Jó-ni Skióni
litli þá ekki þreytulegur. Þá var nú
ekki orð'ið eftir nema- hálftíma reið
að Ásuim og var það f-agnaðarfundur
658
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ