Tíminn Sunnudagsblað - 25.08.1963, Blaðsíða 4
■
/ 30 stiga heitu bað
vatai undir jöklinum
Ásgeröur
Jónsdóttir
VIÐ MÆTTUMST í Reynihlíð við
Mývatn um kl. 7 að kvöldi hins 14.
júní síðastliðins og lögðum af stað
þaðan aftur kl. 9 sama kvöld. Við
vorum 32 talsins í 8 bílum. Segja
má að ferðin hefði þennan tilgang:
Hún skyldi vera eins konar vígslu-
ferð á brú, sem nokkrir áhuga-
menn byggðu í fyrrahaust á Jök-
ulsá á Fjöllum við Upptyppinga, en
það eru gríðarháir keilulaga hól-
ar eða eiginlega fjöll á að gizka
miðja vegu milli Herðubreiðar-
linda og Öskju. Þá skyldi athugað
og fundið bílfæri um Krepputung
ur og suður til Kverkfjalla, og
svo hugðust menn að sjálfsögðu
gera góða skemmtiför. Allt fór
þetta að beztu óskum. Ferðafélag-
ar voru frá Akureyri, Reykjadal,
(Laxárdal, Mývatnssveit og frá
Ferðafélagi Húsavíkur, sem gekkst
fyrir ferðinni og fékk til fararstjóra
Jón Sigurgeirsson frá Helluvaði,
kunnan ferða- og fjallamann, og
mun hann vera allra manna kunn
ugastur á svæðinu milli Skjálf-
andafljóts og Kreppu svo og langt
þar austan og vestan við og suður,
um Vonarskarð.
Þykir mér trúlegt, að eftir þessa
för þekki hann nálega hverja þúfu
á þessu fyrst til tekna svæði.
Undanfarna daga hafði verið
þoka og kuldi og höfðu nokkrir
hætt við ferðalagið af þeim sökum.
En siðdegis á föstudag tók að létta
til og fylgdi okkur næsta ótrúleg
veðursæld upp frá því.
Á leiðinni upp Námaskarð hafði
einhver í bílnum orð á því, að hér
væri ljótt land og leitt yfirferðar.
Ekki hélt Jón Sigurgeirsson, að
Árna frá Múla hefði þótt land
þetta ókræsilegt í samanburði við
Fjarðarheiði, en um hana kvað
Árni:
En sá heiðarandskoti.
Ekkert strá né .kvikindi.
En hundrað milljón helvíti -
af hnullungum og stórgrýti.
Áfangastaður okkar þetta kvöld
voru Herðubreiðarlindir. Á leiðinni
þangað mættum við Pétri vega-
vinnustjóra Jónssyni í Reynihlíð,
sem tilkynnti að hann hefði nú,
með vegabótum, gert olckur kleift
að komast leiðar okkar. Við fórum
okkur ekki óðslega á leiðinni suð-
ur en nutum vaxandi veðurblíðu
og litum á nafnkennda staði, svo
sem flatrefta,n leitarmannakofa,
er nefnist Tumbi, afdráttur af
nafni Tómasar þess, er reisti hann.
Um kofa þenna kvað Pétur í Reyni
hlíð vísu:
Stefnir á Tumba flokkur fríður
fjörugra rúmbudansara.
Þar sem umbun okkar bíður
uppheitt sumbl á Glansara.
Glansari var gljáfáður kaffiket-
ill. Þetta var á þeim dögum, þeg-
ar villt rúmba var dönsuð í sveit-
um landsins. Nú néfnast dansarn-
ir annað, þótt samur sé smekkur-
inn í kerinu.
Um þær mundir sem við náðum
áfangastað í Herðubreiðarlindir,
voru síðustu skýjabólstrarnir að
lyftast og hverfa af tindi Herðu-
breiðar, og gullin heiðríkja og
kyrrð ríkti yfir landinu. „Lindirn-
ar“, þessi yndisreitur Austurfjalla,
voru að færast í fegursta blóma.
Hvannstóðið orðið hátt og mikið
en ekki blómstrað. Grávíðirinn
676
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAfl